AndroidHealthClinic

Overgewicht is erfelijk bepaald (2 bezoekers)

Bezoekers in dit topic

Alleen genen zijn natuurlijk geen excuus voor overgewicht. Dat heb ik nooit gezegd. Er zijn factoren die een groter effect hebben, die ook nog eens te beïnvloeden zijn.
Wat ik aangeef is dat onderzoek duidelijk laat zien dat genen wel een rol spelen bij gewichtsregulatie. Dat kan onmogelijk ontkend worden. Hoe groot die rol is, is onduidelijk.
Zal waarschijnlijk inderdaad zo zijn, net zoals genen een rol spelen bij opbouwen van spiermassa. Ik sprak je ook niet tegen, gaf gewoon mijn mening/visie over de ''situatie''.

Een interactie van genen en omgeving (voeding) zou hierbij een rol kunnen spelen. Zie ook #41.
Klopt, al denk ik dat omgeving en voeding veruit het sterkste aandeel heeft, oa vanwege de punten die ik noemde.
 
Lurk hier al een tijdje rond, maar vond dit topic toch wel aardig om op te reageren. Het laat namelijk weer eens precies zien hoe een initieel wetenschappelijke publicatie op bijna magische wijze zijn totale boodschap verliest in vertalingen en plaatsing op populistische sites.

Heeft u last van overgewicht? Kwel uzelf niet langer met eindeloze diëten.

Zoals in de 1e regel van powned wordt geschreven, komt eigenlijk niet naar voren in het artikel zoals gepubliceerd in Cell Metabolism.

De muizen worden op een high fat, high carb diet gezet. En de resultaten daarin zijn alles behalve verrassend.

Most strains in the study showed a striking increase in body fatpercentage within the first 2 weeks of HF/HS feeding.

Met andere woorden, slechts een kleine minderheid van de muizen komt niet aan in gewicht ongeacht het dieet.



De conclusie van powned.tv is dan ook een volledig onjuiste interpretatie van het onderzoek. Ja, genen spelen een belangrijke rol en activatie van bepaalde genen i.c.m. deactivatie van andere genen bepaald voor een belangrijk deel hoe gemakkelijk of hoe moeilijk jij bepaalde body composition veranderingen ondergaat.

Maar dat betekend zeer zeker nog niet dat het zinloos is om daar controle over te houden, juist nu niet.

Kijken we naar zo'n 50 jaar geleden, toen was obesitas lang zo'n ruim probleem niet als nu. Komt dat doordat we binnen 1 à 2 generaties plots zoveel genetische variatie hebben ondergaan? Uiteraard niet. Voedsel is toegankelijker geworden, fast-food is erg gemakkelijk en ook de kant-en-klaar maaltijden, frisdranken en simpelweg pakken sap e.d. zijn volgeladen met carbs en vetten. Gooi daar tegenover een shift van fysiek zwaar werk naar meer en meer kantoorbanen dan kan ieder zich wel bedenken dat het fout zal gaan.

Die genen zijn er evolutionair juist ingeslopen omdat deze levensstijl compleet absurd is, duizenden jaren is dit ongekend geweest, en was het nodig om hongerwinters te kunnen doorstaan, periodes van armoede te kunnen overleven. Periodes waarin het lichaam het af moest kunnen met een lage kcal intake, maar toch het essentiële draaiende te houden. Des te gemakkelijker je lichaam in staat is aan te komen in gewicht, des te meer reserve je hebt.

En de muizen in deze studie die niets aankomen? Tsja, dat zijn veelal de exemplaren welk in dit soort situaties als eerste komen te overlijden omdat ze simpelweg verhongeren.

Maar we hebben in onze westerse landen momenteel geen hongerwinters, we hebben vrijwel geen problematiek waarin mensen financieel gezien hun eten niet kunnen aanschaffen. We zitten in het omgekeerde schuitje. En daarin moeten diegenen met genetische aanleg tot vasthouden van gewicht juist extra op hun dieet en activiteit letten.


Het zou dan ook terechter zijn als powned.tv i.p.v. "Heeft u last van overgewicht? Kwel uzelf niet langer met eindeloze diëten." de volgende stelling genomen zou hebben: "Heeft u last van overgewicht? Een te hoge dagelijkse intake tegenover uw dagelijkse verbranding is meest waarschijnlijk uw probleem.".

Maarja, daar verkoop je geen views voor... Dat had je oma je net zo goed ook al wel kunnen vertellen, lucht alleen doet de kilo's er namelijk niet bij aankomen.
 
Conclusie: dik zijn is een kwestie van te veel eten, ja het zit in onze genen dat we daardoor dik worden (opslaan van reserves voor tijden van nood), maar dik zijn ligt daarmee niet aan onze genen maar aan het vele eten.
 
Micieln zei:
Conclusie: dik zijn is een kwestie van te veel eten, ja het zit in onze genen dat we daardoor dik worden (opslaan van reserves voor tijden van nood), maar dik zijn ligt daarmee niet aan onze genen maar aan het vele eten
Het is onvolledig om alleen aandacht te besteden aan de energiebalans (eet je meer dan je verbruikt, dan word je dik). Natuurlijk gaat het daar in essentie om, maar er spelen meer relevante factoren mee die juist invloed hebben op het energieverbruik en/of de energie-inname. Invloed op deze factoren kan (hoeft niet) uiteindelijk meespelen bij een verstoorde energiebalans.

Mensen met een duidelijk vertraagde schildklierfunctie komen makkelijk gewicht aan. Toch lijkt het mij verstandig om bij hun aandacht te besteden aan exogeen schildklierhormoon, in plaats het advies te geven om minder te eten, ondanks dat het ook bij hun eenvoudigweg om de energiebalans gaat.

Genen, maar ook omgevingsfactoren kunnen op den duur de energiebalans negatief beïnvloeden. Het is dan ook verstandig denk ik om ook daar aandacht aan te besteden en niet alleen bij de eigen verantwoordelijkheid van het individu.
 
Tuurlijk zal het anders zijn voor mensen met afwijkingen of hoe je het ook wil noemen, maar dan ben je een uitzondering.
Het grootste gedeelte van de dikke/obese mensen vreten gewoon te veel, en gebruiken genen als slap excuus
 
michieln zei:
Tuurlijk zal het anders zijn voor mensen met afwijkingen of hoe je het ook wil noemen, maar dan ben je een uitzondering.
Het grootste gedeelte van de dikke/obese mensen vreten gewoon te veel, en gebruiken genen als slap excuus
Ze eten inderdaad meer dan dat ze verbruiken. De interessante vraag is echter waarom ze dat doen?
Het is niet zo dat mensen met obesitas niet zouden willen afvallen en daar geen pogingen toe doen. Je kunt ook niet in zijn algemeen stellen dat mensen met obesitas lui en niet gemotiveerd zijn.

Het voorbeeld van een trage schildklier is één duidelijk fysieke reden die de energiebalans kan verstoren. Maar waarom zouden andere fysieke en geestelijke factoren (al is het mogelijk in mindere mate) niet een vergelijkbaar effect kunnen hebben?
Een emotionele eter heeft bijvoorbeeld de drang om bij emoties als verdriet, angst, verveling, teleurstelling etc te gaan eten. In hoeverre is deze "vatbaarheid" iemands eigen schuld?
Zo zijn er talloze factoren in onze obesogene omgeving gekomen die mensen aanzetten tot eten. Natuurlijk zorgt elke avond een zak chips leegeten voor een verhoogde kans op obesitas. Prijs, smakelijkheid, verleiding, gezelligheid, gewoonte en mogelijk emoties kunnen achterliggende factoren zijn waardoor die zak chips gegeten wordt. Een aantal van deze "kleine" factoren kan op den duur wel relevant zijn.

Hiermee wil ik zeker niet zeggen dat mensen met obesitas niet zouden kunnen afvallen. Maar het advies om gewoon minder te "vreten" zal deze mensen niet helpen. Er zal ook gekeken moeten worden naar het veranderen van de obesogene omgeving.
 
Ze eten inderdaad meer dan dat ze verbruiken. De interessante vraag is echter waarom ze dat doen?
Het is niet zo dat mensen met obesitas niet zouden willen afvallen en daar geen pogingen toe doen. Je kunt ook niet in zijn algemeen stellen dat mensen met obesitas lui en niet gemotiveerd zijn.

Het voorbeeld van een trage schildklier is één duidelijk fysieke reden die de energiebalans kan verstoren. Maar waarom zouden andere fysieke en geestelijke factoren (al is het mogelijk in mindere mate) niet een vergelijkbaar effect kunnen hebben?
Een emotionele eter heeft bijvoorbeeld de drang om bij emoties als verdriet, angst, verveling, teleurstelling etc te gaan eten. In hoeverre is deze "vatbaarheid" iemands eigen schuld?
Zo zijn er talloze factoren in onze obesogene omgeving gekomen die mensen aanzetten tot eten. Natuurlijk zorgt elke avond een zak chips leegeten voor een verhoogde kans op obesitas. Prijs, smakelijkheid, verleiding, gezelligheid, gewoonte en mogelijk emoties kunnen achterliggende factoren zijn waardoor die zak chips gegeten wordt. Een aantal van deze "kleine" factoren kan op den duur wel relevant zijn.

Hiermee wil ik zeker niet zeggen dat mensen met obesitas niet zouden kunnen afvallen. Maar het advies om gewoon minder te "vreten" zal deze mensen niet helpen. Er zal ook gekeken moeten worden naar het veranderen van de obesogene omgeving.

Waarom niet? Vet aanzetten of verliezen hangt namelijk puur af van je energiebalans, simpelgezegd een obees iemand heeft jarenlang flink meer gegeten dan hij nodig had. Wellicht te confronterend, maar wel waar :) Vind het een beetje jammer dat je post op post lijkt te proberen om de eigen verantwoordelijkheid van iemand met overgewicht weg te praten. Ik weet daarnaast wel degelijk waar ik het over heb, ik was tot een jaar of 2 geleden ook vrij dik en ik weet maar al te goed wat daar de oorzaak van was ;)

En van een "obesogene" omgeving heeft vrijwel iedereen last, de vraag is of je zwak genoeg bent om er dag in dag uit aan toe te geven.
 
Panzer VIII zei:
Denk je dat mensen met overgewicht niet weten dat ze minder moeten eten om gewicht te verliezen? Ze weten donders goed dat ze minder calorieën moeten eten. Voor gedragsverandering is echter meer nodig dan deze kennis. Het is een kwestie van kennis, willen, kunnen, daadwerkelijk doen en dat volhouden. Is één schakel niet aanwezig dan wordt gewichtsverlies lastig.
Als het zo eenvoudig zou zijn hadden minder mensen overgewicht.

Panzer VIII zei:
Vet aanzetten of verliezen hangt namelijk puur af van je energiebalans, simpelgezegd een obees iemand heeft jarenlang flink meer gegeten dan hij nodig had. Wellicht te confronterend, maar wel waar
Dat vind ik niet te confronterend. De oorzaak mag wel benoemd worden. Het maakt ook duidelijk dat overgewicht niet binnen een week weg kan zijn.

Panzer VIII zei:
Vind het een beetje jammer dat je post op post lijkt te proberen om de eigen verantwoordelijkheid van iemand met overgewicht weg te praten.
Dat is niet wat ik probeer. Ik zeg wel dat er naast eigen verantwoordelijkheid, ook andere factoren een rol spelen die gewichtsverlies bemoeilijken en gewichtstoename vermakkelijken.

Panzer VIII zei:
En van een "obesogene" omgeving heeft vrijwel iedereen last, de vraag is of je zwak genoeg bent om er dag in dag uit aan toe te geven
Het is ook niet zo dat een obesogene omgeving bij iedereen leidt tot overgewicht. Net zoals niet iedereen van roken longkanker krijgt. Maar ik vind niet dat de helft van de volwassen Nederlanders te zwak is.
 
simpelgezegd een obees iemand heeft jarenlang flink meer gegeten dan hij nodig had.

Flink meer gegeten dan nodig valt vaak wel mee. Er zijn weinig mensen die dat doen. Bij de meeste mensen gaat het juist om de kleine beetjes, en frequentie van eten. Waarbij ze net te hoog zitten, en jaar bij jaar een kilo of 2 aankomen.

Echter een start gewicht van 70 kg op de leeftijd van 18 jaar voor iemand van 1.80m is met een continue stijging van 1 - 2 kilo per jaar toch al snel 82 - 94 kg op de leeftijd van 30 jaar en zodra deze mensen 50 zijn kan dit zich hebben doorgezet tot 102 - 134 kg.

Met een gewicht van 85 kg op de leeftijd van 30 jaar en daarbij een BMI van 26, valt deze persoon al snel binnen de modaal tegenwoordig en zal er ook niet snel een motivatie zijn tot aanpassing van leefstijl. Om zo uiteindelijk op 50 jarige leeftijd een BMI van ca. 34 te hebben? Is zeker geen uitzondering meer. Meer dan 12% van de NL populatie zit > 30, een cijfer welk vooralsnog stijgende is.

Hoe subtiel de verschillen door de decennia heen zijn is ook hier aardig terug te lezen:
http://www.plosmedicine.org/article/info:doi/10.1371/journal.pmed.1001050

Frapant is ook wel om te zien dat het aantal eetmomenten op de dag zijn gestegen van 3.8 naar 4.9, en de portion sizes zijn gedaald. Vaker en kleinere beetjes eten lijkt dus wel opgepikt te worden. Maar de steeds meer insluipende toegenomende kcal dichtheid van voedsel? Dat lijkt een over het hoofd gezien probleem te zijn.

Bijv:

Ontbijt: 2x volkoren brood + jam ~ 244 kcal
Lunch: 2x volkoren brood + jam / kaas ~ 300 kcal

Naar:

Ontbijt: yoghurt / muesli reep ~ 150 kcal
Tussendoor: 2 sultana koekjes ~ 100 kcal
Lunch: 2x volkoren brood + jam / kaas ~ 300 kcal

Bij een gelijke lunch, maar ander ontbijt + tussendoor erbij is dat +6 kcal. Lijkt peanuts, maar dat nihile verschil? Is in theorie al goed voor ongeveer 6 kg over 20 jaar.
 
Robjee;

ik ben het met je eens dat de maatschappij en je omgeving een grote rol spelen, net als eventuele gebeurtenissen die je tot vreten aan kunnen zetten ivm verdriet of wat dan ook, dat zie je vaak natuurlijk.

In de hedendaagse wereld is het makkelijk om kant en klare bewerkte voeding, hoog in kcal, te eten, een zak chips te pakken, een reep chocola, een blikje frisdrank, etc etc
Allemaal suikers en vetten die weinig toevoegen aan je gezondheid en wel als veel kcal mee tellen. Daarnaast is suiker nou niet het meest verzadigde goedje op onze aardbol.

Maar ik zie niet in in hoeverre dat met genen te maken heeft? Niet van al dat lekkers af kunnen blijven en gewoon vreten waar je zin in hebt is meer een slappe mentaliteit imo.
Dat is dan wel anders met iemand die uit verdriet gaat eten, maar ook daarbij zie ik niet in wat dat met genen te maken heeft. Mijns inziens is dat meer iets psychologisch. Dat kan natuurlijk voortkomen uit bepaalde genen, maar dan vind ik het wat ver gaan om die genen aan te wijzen voor het feit dat die gene dik/obees is.
 
michieln zei:
Maar ik zie niet in in hoeverre dat met genen te maken heeft?
Dat was meer een zijspoor over factoren die overeten uitlokken waar het individu nauwelijks invloed op heeft.

Ontkennen dat genen een rol spelen bij het lichaamsgewicht is onhoudbaar.
 
Dat was meer een zijspoor over factoren die overeten uitlokken waar het individu nauwelijks invloed op heeft.

Ontkennen dat genen een rol spelen bij het lichaamsgewicht is onhoudbaar.
Maar dan hebben we het over genen die ervoor zorgen dat een persoon niet in staat is zichzelf te beheersen, op zijn voeding te letten en verleidingen te weerstaan.

Niet over genen die er voor zorgen dat de ene persoon dikker is dan de ander, dankzij bepaalde genen (het trage stofwisseling argument).

Ik vind dat eerste absoluut geen excuus, en sowieso weinig relevant.
 
michieln zei:
Ik vind dat eerste absoluut geen excuus, en sowieso weinig relevant
Dat zijspoor had betrekking op de obesogene samenleving en niet over genen. Natuurlijk is dat op zich geen excuus voor overgewicht, maar zeker wel relevant.

Veel weten we nog niet over genen en overgewicht. Wat we wel weten is dat er genen zijn die invloed hebben op hormonen die de eetlust reguleren of de receptor ervan. Het bekendste voorbeeld hiervan is leptine. Dit heeft raakvlakken met het voorbeeld van een trage schildklier. Leptine heeft alleen invloed op de energie-inname en het schildklierhormoon op het energieverbruik.
 
Dat zijspoor had betrekking op de obesogene samenleving en niet over genen. Natuurlijk is dat op zich geen excuus voor overgewicht, maar zeker wel relevant.

Dat is waar
 
Het Westerse voedingspatroon is gewoon slecht,daarom worden zoveel mensen dik... krijgen ze suiker zietke, verhoogt cholesterol door trans vetten enc... natuurlijk zijn er paar die wat minder calc nodig hebben om aantekomen.

Hier hoef je geen onderzoek voor tedoen, gewoon rond kijken op straat
 
Dit is toch helemaal geen nieuws? Harris en Bennedict hadden dit in hun eerste boek over het berekenen van energie behoefde al vermeld. Energiebehoefte kun je van iemand nooit precies berekenen omdat de een nou eenmaal meer verbruikt dan de ander. Altijd al zo geweest niks nieuws dit.
 
Denk je dat mensen met overgewicht niet weten dat ze minder moeten eten om gewicht te verliezen? Ze weten donders goed dat ze minder calorieën moeten eten. Voor gedragsverandering is echter meer nodig dan deze kennis. Het is een kwestie van kennis, willen, kunnen, daadwerkelijk doen en dat volhouden. Is één schakel niet aanwezig dan wordt gewichtsverlies lastig.
Als het zo eenvoudig zou zijn hadden minder mensen overgewicht.
Meeste mensen hebben geen wilskracht. Kijk na het programma obesitas. Emotionele problemen en dan eten om het 'op te lossen'. Zelfs met begeleiding, etc. falen ze veelal. Het zwakke vlees wordt onderscheiden van het sterke.
Dat vind ik niet te confronterend. De oorzaak mag wel benoemd worden. Het maakt ook duidelijk dat overgewicht niet binnen een week weg kan zijn.
En overgewicht niet binnen een week wordt aangemaakt, maar dit een proces is van maanden/jaren.
Dat is niet wat ik probeer. Ik zeg wel dat er naast eigen verantwoordelijkheid, ook andere factoren een rol spelen die gewichtsverlies bemoeilijken en gewichtstoename vermakkelijken.
Dat is zo, maar wil niet zeggen dat je niet kunt afvallen. Iedereen kan het, maar niet iedereen doet er de moeite voor.
Het is ook niet zo dat een obesogene omgeving bij iedereen leidt tot overgewicht. Net zoals niet iedereen van roken longkanker krijgt. Maar ik vind niet dat de helft van de volwassen Nederlanders te zwak is.
Ik zelf wel, als jij je zelf niet gezond kan houden ben je zwak. Je enigste doel in het leven is zo lang mogelijk te leven (will to survive) en deze mensen falen daarin. Ik heb er geen medelijden mee als zij een ziekte gerelateerd aan hun vetheid krijgen. Eigen schuld, dikke bult!

Wil even toevoegen dat ik ooit op 85 kilo stond bij een lengte van 1,85 en een buikje aan het ontwikkelen was. Ik ben toen op mijn voeding gaan letten, minder gaan snoepen en binnen 1,5 jaar was er 10-15 kilo af. Ben toen pas begonnen met sporten en sta nu op 78.5 kilo. Ik had me ook nog dikker kunnen eten en er niks aan kunnen doen, maar ik ging opzoek naar informatie. Ik wou geen luie, domme dikkerd worden. Als je echt wil kan je alles...... Alleen ontbreekt de wil bij 50% van de mensen.
 
Slap geneuzel, het 'milieu' waar je uit komt bepaald veel meer. En kom je uit een familie die zich volvreet tot ze er bij neervallen, dan lijkt het misschien wel alsof het erfelijk is, terwijl het gewoon door het idiote gevreet komt. Ben er ook echt heilig van overtuigt dat de grens met eten (wanneer zit je wel/niet vol) gewoon aangeleerd is. En suiker is verslavend, en je levensstijl is allesbepalend voor de hoeveelheid carvings (naar vet of suiker)
 
Back
Naar boven