Ik vind overtraining meer een globale term voor de staat waarin je verkeerd wanneer je zodanig vermoeid bent - in welke vorm dan ook - dat je prestaties eronder lijden.
Hoe lang het duurt om hiervan te herstellen hangt af van hoe lang je overtrained bent. Als je expres een paar weken te veel traint om vervolgens te herstellen en je lichaam zichzelf laten aanpassen wordt het overreaching genoemd en kost het dagen tot enkele weken om weer te herstellen tot een niveau van nieuwe hogere prestaties.
Maar in principe kun je jezelf ook overtrained noemen na een enkele training waarna je bijvoorbeeld een dag of week nodig hebt alvorens je weer hersteld en aangepast bent, als je training zodanig is dat je prestaties erna verminderd zouden zijn en je door die rust weer progressie maakt.
Op een gegeven moment is de mate van vermoeiing/schade zo groot dat het herstel zo lang duurt dat je lichaam na dat herstel niet aangepast is en je dus zelfs na rust achteruit gaat. Dat is wat 'echt' overtrained is.
De oorzaak is eigenlijk underrecovery, bijvoorbeeld door te weinig slaap, voeding, of psychische rust ten opzichte van de stress die je op je lichaam uitoefent.
Naast fysieke rust d.m.v. slaap, voeding, soft-tissue werk, active recovery, etc is het dus ook belangrijk om mentaal te rusten. Hiervoor kun je kijken naar het gebruik van het sympathieke vs asympathieke zenuwstelsel en de impact die stress buiten je training hierop heeft, en ook naar voeding en supplementen voor de biochemische balans in je hersenen/cns.
Vooral de duur van stress voorbij de fight or flight reactie is vermoeiend of zelfs schadelijk. Hier heeft de persoonlijkheid, karakter, en mentale gesteldheid van de atleet ook veel mee te maken. Wat voor de een motiverend is, en dus stress voorkomt of misschien zelfs doet oplossen(?), is voor de ander juist vermoeiend.
