Dat herken ik heeeeeel erg man. Ik had altijd heel veel zin in wedstrijden zolang ik nog ver weg was, maar zo gauw ik in de buurt van een comp. kwam waren er vooral zenuwen over (kleine) blessuretjes en vooral het feit dat ik altijd vond dat er vanalles en nog wat beter had kunnen gaan in de voorbereiding. Ik moet wel zeggen, nu ik "langere tijd" geen wedstrijd heb gedaan, mis ik het wel enorm. Ik heb me persoonlijk voorgenomen om wat meer "zoals de rpb boys" in de wedstrijd te gaan staan, dus fuck resultaat/klassement, gewoon event per event bekijken, knallen en er een mooie dag/show van maken. Kan me alleen voorstellen dat dat moeilijk is als je al goede resultaten behaald hebt in het verleden. Ik heb eigenlijk 0.0 bereikt en zelfs ik voelde me vaak al "te groot" om te strijden voor een resultaat dat onder of op mijn eigen kunnen was in plaats van erboven, laat staan als ik ook nog een "titel" behaald zou hebben...
Edit: en daarmee bedoel ik niet dat ik "boven" veel rpb deelnemers stond; in tegendeel. Maar zij leken altijd echt te genieten van de wedstrijd en in "the zone" te zijn ipv gecalculeerd overal mee bezig te zijn.