XXL Nutrition

Ron501 Bigger legs Log (4 bezoekers)

Bezoekers in dit topic

Status
Neem contact op via conversatie.
Ga je nou aan de MMC? ;)
MMC vs MI40 (Ben Pakulski's way of training) vind ik niet vergelijkbaar.
MMC geeft je richting aan concentratie op de spiergroep. MI40 geeft richting aan de concentratie en geeft richting aan die focus d.m.v. voorspanning.
Bij borst gebruik ik active aansturing, ik span dan de pecs maximaal en houdt dit minimaal 20 seconden vast en dat dan 3 setjes.
Daarna hoef ik niet meer aan mijn pecs te denken hahaha En daar ligt voor mij het verschil tussen MMC en MI40. ;)
 
Time to go. :wave2:
 
Waar ga je naar toe?
 
Hoe ontstaat een navelbreuk in jouw geval? Sterkte met herstel!
 
Waar ga je heen ???
 
Hopelijk tot ziens Ron!! :wave:
 
De laatste tijd heeft mijn vrouw vage klachten. Veel zijn te wijten aan de overgang en sommige zijn gewoon lastig en vervelend.
Sporadische evenwichtsstoornis, slapende arm/schouder tijdens het slapen tot aan wazig zien in het linkeroog en ook tintelend gevoel aan de linkerzijde van het lichaam.
Bezoek aan de opticien gaf aan dat er simpelweg een sterkere bril niet een oplossing zou brengen.
Bezoek aan de oogarts was noodzakelijk, ook hier geen directe oorzaak en ook geen oplossing. Vanwege de tinteling en evenwichtsstoornis werd ze doorverwezen naar de neuroloog.MRI volgde en afgelopen week kregen wij de uitslag.

Er is n.a.v. de MRI geconstateerd dat er een ontsteking in de oogzenuw en in de ruggenmerg aanwezig is. En doorverwijzing naar het MS-team van het VU Amsterdam is noodzakelijk.
De arts gaf direct aan dat het geen MS is, wel een familielid van MS. Dan valt er een last van je schouders want de doemscenario's spelen zich natuurlijk af in je hoofd.
Ik heb nog wel gevraagd wat het dan wel is. De arts wilde daar nu nog geen antwoord op geven omdat we anders op de zaken vooruit lopen. Bloedafname is wel belangrijk en als daar niet een bepaalt stofje in voorkomt, wat ze zoeken, dan is een ruggenmergpunctie wellicht nodig om dit stofje te kunnen achterhalen.

Thuisgekomen gaat er weer van alles door je hoofd. Dus toch maar Google raadplegen op "oogzenuw ruggenmerg ontsteking" en als je daar dan gaat lezen val je in een diep donker gat.
Let wel het moet na onderzoek bij het VU nog wel allemaal bewezen worden dat Nancy het zogenaamde NMO heeft.
Het kan evengoed ook 'gewoon' kanker zijn. Om maar even de waarheid onder ogen te zien.
Wij zijn hier natuurlijk helemaal kapot van. Onze dochter is hier ook heel verdrietig over, ze wil niet dat haar moeder dood gaat. Onze zoon, met down syndroom, is moeilijk te lezen, dat zal allemaal wel komen als we daadwerkelijk naar het VU moeten.

Hoe het nu verder gaat weten we niet. Wij hebben wel besloten dat we alles doen zoals we dat normaal ook doen. Er zal enkel s'avonds wel eens een traantje vallen. Boosheid is er vooral bij mijn vrouw en dochter. Mijn vrouw gaat gewoon lekker naar haar werk, ze heeft bijna een opleiding ervoor afgerond.

Hoe zit het dan met mij vraag je je misschien af.
Ik bagatelliseer zaken veelvuldig, maar hierom zeker niet. Wel is mijn instelling op geen enkele wijze verandert.
Mijn houding en levensmotto is nog steeds hetzelfde. Allereerst moet je er zelf alles aan doen om iets in het leven te bereiken, niets wordt je in je schoot geworpen.
Maar veel belangrijker, bij mij is het glas altijd half vol. Ja soms stoot er iemand zacht of keihard tegen de tafel en dan klotst er wijn uit het glas. Maar mijn glas valt nooit om en zal niet breken.
Ik blijf ook gewoon sporten, nu even niet i.v.m. mijn herstel navelbreuk operatie. Maar 1 oktober podium Rotterdam blijft in de agenda staan en mijn vrouw heeft al vrij gevraagd.

Het leven is te mooi om niet geleefd te worden. Was ik daarom gestopt hier? Nee hoor, ik wilde een pauze inlassen. Maar vind dit toch wel iets om te delen.
Niet om mijn vuile was open en bloot uit te hangen, maar om hier ook dit soort zaken te delen.

Optelsom
2003 kind met down syndroom (wisten we niet en houden wij heel veel van)
2006 borstkanker bij mijn vrouw op 33 jarige leeftijd.
2009 BRCA 1 gen mutatie (preventief borsten amputatie, drie herstel operaties mislukt waarvan twee maal bijna overleden a.g.v. complexe infecties)
2014 verwijdering eileiders en eierstokken ivm BRCA 1
2017 mogelijk NMO.
 
Jemig Ron, dat is een behoorlijke optelsom zo alles bij elkaar.
Wat naar allemaal voor jullie! Goed van je dat je er positief in blijft staan.
Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte en hoop dat het toch mee zal vallen.
Dikke knuffel!
 
Poeh! Best wel heftig allemaal en gedeeltelijk herkenbaar...
Tja, bij de pakken neerzitten heeft toch ook geen zin denk ik dan altijd maar. Beetje jouw instelling ook zoals ik lees.

Sterkte gewenst met alles.
 
Verdomme, wat een narigheid, Ron. Veel sterkte voor jullie allemaal met het doorlopen van de medische mallemolen, dat blijft altijd ellende.
 
Dat is heftig om te lezen Ron. Ik hoop dat het goed uitpakt allemaal, maar het zal een onzekere tijd zijn. Sterkte.
 
Jemig Ron, dat is een behoorlijke optelsom zo alles bij elkaar.
Wat naar allemaal voor jullie! Goed van je dat je er positief in blijft staan.
Ik wens jou en je gezin heel veel sterkte en hoop dat het toch mee zal vallen.
Dikke knuffel!
Thanks
Poeh! Best wel heftig allemaal en gedeeltelijk herkenbaar...
Tja, bij de pakken neerzitten heeft toch ook geen zin denk ik dan altijd maar. Beetje jouw instelling ook zoals ik lees.

Sterkte gewenst met alles.
Thanks
Verdomme, wat een narigheid, Ron. Veel sterkte voor jullie allemaal met het doorlopen van de medische mallemolen, dat blijft altijd ellende.
Thanks
Dat is heftig om te lezen Ron. Ik hoop dat het goed uitpakt allemaal, maar het zal een onzekere tijd zijn. Sterkte.
Thanks

En ik blijf ook knalhard trainen, dat is voor mij mijn uitlaatklep. :thumbs:
 
De laatste tijd heeft mijn vrouw vage klachten. Veel zijn te wijten aan de overgang en sommige zijn gewoon lastig en vervelend.
Sporadische evenwichtsstoornis, slapende arm/schouder tijdens het slapen tot aan wazig zien in het linkeroog en ook tintelend gevoel aan de linkerzijde van het lichaam.
Bezoek aan de opticien gaf aan dat er simpelweg een sterkere bril niet een oplossing zou brengen.
Bezoek aan de oogarts was noodzakelijk, ook hier geen directe oorzaak en ook geen oplossing. Vanwege de tinteling en evenwichtsstoornis werd ze doorverwezen naar de neuroloog.MRI volgde en afgelopen week kregen wij de uitslag.

Er is n.a.v. de MRI geconstateerd dat er een ontsteking in de oogzenuw en in de ruggenmerg aanwezig is. En doorverwijzing naar het MS-team van het VU Amsterdam is noodzakelijk.
De arts gaf direct aan dat het geen MS is, wel een familielid van MS. Dan valt er een last van je schouders want de doemscenario's spelen zich natuurlijk af in je hoofd.
Ik heb nog wel gevraagd wat het dan wel is. De arts wilde daar nu nog geen antwoord op geven omdat we anders op de zaken vooruit lopen. Bloedafname is wel belangrijk en als daar niet een bepaalt stofje in voorkomt, wat ze zoeken, dan is een ruggenmergpunctie wellicht nodig om dit stofje te kunnen achterhalen.

Thuisgekomen gaat er weer van alles door je hoofd. Dus toch maar Google raadplegen op "oogzenuw ruggenmerg ontsteking" en als je daar dan gaat lezen val je in een diep donker gat.
Let wel het moet na onderzoek bij het VU nog wel allemaal bewezen worden dat Nancy het zogenaamde NMO heeft.
Het kan evengoed ook 'gewoon' kanker zijn. Om maar even de waarheid onder ogen te zien.
Wij zijn hier natuurlijk helemaal kapot van. Onze dochter is hier ook heel verdrietig over, ze wil niet dat haar moeder dood gaat. Onze zoon, met down syndroom, is moeilijk te lezen, dat zal allemaal wel komen als we daadwerkelijk naar het VU moeten.

Hoe het nu verder gaat weten we niet. Wij hebben wel besloten dat we alles doen zoals we dat normaal ook doen. Er zal enkel s'avonds wel eens een traantje vallen. Boosheid is er vooral bij mijn vrouw en dochter. Mijn vrouw gaat gewoon lekker naar haar werk, ze heeft bijna een opleiding ervoor afgerond.

Hoe zit het dan met mij vraag je je misschien af.
Ik bagatelliseer zaken veelvuldig, maar hierom zeker niet. Wel is mijn instelling op geen enkele wijze verandert.
Mijn houding en levensmotto is nog steeds hetzelfde. Allereerst moet je er zelf alles aan doen om iets in het leven te bereiken, niets wordt je in je schoot geworpen.
Maar veel belangrijker, bij mij is het glas altijd half vol. Ja soms stoot er iemand zacht of keihard tegen de tafel en dan klotst er wijn uit het glas. Maar mijn glas valt nooit om en zal niet breken.
Ik blijf ook gewoon sporten, nu even niet i.v.m. mijn herstel navelbreuk operatie. Maar 1 oktober podium Rotterdam blijft in de agenda staan en mijn vrouw heeft al vrij gevraagd.

Het leven is te mooi om niet geleefd te worden. Was ik daarom gestopt hier? Nee hoor, ik wilde een pauze inlassen. Maar vind dit toch wel iets om te delen.
Niet om mijn vuile was open en bloot uit te hangen, maar om hier ook dit soort zaken te delen.

Optelsom
2003 kind met down syndroom (wisten we niet en houden wij heel veel van)
2006 borstkanker bij mijn vrouw op 33 jarige leeftijd.
2009 BRCA 1 gen mutatie (preventief borsten amputatie, drie herstel operaties mislukt waarvan twee maal bijna overleden a.g.v. complexe infecties)
2014 verwijdering eileiders en eierstokken ivm BRCA 1
2017 mogelijk NMO.

Tja ik kan van alles zeggen, maar niets is goed. Sterkte Ron denk dat dit het enige is wat ik kan zeggen
 
Tja ik kan van alles zeggen, maar niets is goed. Sterkte Ron denk dat dit het enige is wat ik kan zeggen
Sterkte volstaat Grosje. Meer valt er nu nog niet te zeggen.
 
Tjeeee Ron wat een ellende man.
Belangrijk is dat je elkaar goed kan steunen
Sterkte jullie allemaal
 
Heel veel sterkte Ron.
 
Status
Neem contact op via conversatie.
Back
Naar boven