Yinna
Novice
- Lid sinds
- 26 okt 2021
- Berichten
- 13
- Waardering
- 12
- Lengte
- 1m77
- Massa
- 74kg
- Vetpercentage
- 9%
Goedemorgen!
Mijn naam is Yinna, ben onder een ander account eerder actief geweest vanaf 2013, waar ik helaas niet meer in kom. Wel wil ik graag wat met jullie delen. Waarschijnlijk kampen meer mensen hier met hetzelfde probleem en hebben jullie dezelfde twijfels als ik had over een eventuele operatie. Ik wil in dit topic updates met jullie delen en eventuele vragen beantwoorden. Het is een heel lang stuk geworden, omdat ik voor de geïnteresseerden die in hetzelfde scheutje zitten/zaten als ik, zoveel mogelijk details wil meegeven.
Zo’n 5-6 jaar geleden is mijn schouder voor het eerst uit de kom gegaan tijdens een vechtsporttraining. Dit kwam door een verkeerde worp van iemand. Dit was een subluxatie, binnen een paar seconden schoot mijn arm weer terug in de kom. Het deed enorm veel pijn en ik wist gelijk wat er aan de hand was. Hierna heb ik mijn rust gepakt, maar vanwege een internationaal sporttoernooi wat eraan zat te komen, waar ik mee aan zou doen, wou ik zo snel mogelijk revalideren. Ik ben elke dag naar mijn fysio gegaan en heb onder begeleiding van hem uiteindelijk zonder problemen mee kunnen doen aan dat toernooi een paar weken later. Een maand daarna was het weer raak, tijdens het kickboksen schoot die weer uit de kom toen ik iemand een stoot gaf en deze geblokt werd. Weer 1-2 maanden rust/revalidatie en veel rotator oefeningen onder begeleiding van de fysio gedaan. Daarna weer begonnen, maar binnen een maand schoot mijn arm weer uit de kom door een stoot die geblokt werd. Hierna ben ik wat rustiger aan gaan doen en heb ik besloten om voorlopig te stoppen met vechtsport. Mijn schouder kon het niet meer aan. Ik heb destijds met een orthopeed gepraat en foto’s laten maken. De orthopeed vertelde mij dat revalidatie 9 maanden kon duren en dat er risico’s aan verbonden zaten. Ik kon een ‘frozen shoulder’ eraan over houden en de kans dat de operatie mislukte was aanwezig. De eerste 4-6 weken zou ik in een sling moeten lopen en het zou zeker 2-3 maanden duren voordat ik weer dingen kon doen zoals autorijden en fietsen. Ik was destijds 19 jaar oud, was aan het studeren en zat in de bloei van mijn leven. Ik zag zo’n operatie met zo’n lange revalidatie en risico’s destijds niet zitten. Ik besloot te stoppen met vechtsport en mij meer te richten op bodybuilding. Ik wou mijn schouder op natuurlijke wijze weer sterker maken.
Jarenlang is dit goed gegaan. Met bodybuilding heb ik tijden van ups en downs gehad. Tijden dat ik veel motivatie had, veel trainde en een goed dieet had, maar ook tijden waar dit minder was. In mei dit jaar besloot ik om er weer vol voor te gaan. Ik besloot te beginnen met bulken en ben in de eerste twee maanden dan ook 6-7 kilo aangekomen (waarvan een groot gedeelte natuurlijk ook water en wat vet), maar er kwam ook zeker snel weer wat spiermassa terug en ik merkte veel progressie.
Eind juli was het weer zover, ik deed net zoals elke borst/schoudertraining de overhead barbell press, alleen nu ging het mis. Bij de 8e rep schoot mijn arm weer uit de kom. Dit keer betrof het een volledige luxatie. Ik kreeg mijn arm zelf niet meer terug in de kom en kon amper bewegen of ik kreeg enorme pijnsteken. Uiteindelijk is er na 45 minuten ambulance gekomen, de ambulancebroeder had zonder enige moeite en amper pijn mijn schouder terug in de kom gekregen. Wat een held was deze man, wat een verademing. Het eerste was ik schreeuwde toen het gebeurde, was dat het tijd was voor een operatie. Die moed praatte ik mijzelf aan, ondanks horrorverhalen die je soms op internet leest over schouder instabiliteit operaties. Ik was 25 jaar oud en was er klaar mee om te leven met een instabiele schouder. Ik ben verder ook niet hypermobiel o.i.d. Ik wist zeker dat mijn schouder beschadigd was.
Uiteindelijk dezelfde avond naar het ziekenhuis geweest om foto’s te laten maken. Daar konden ze gelukkig geen gekke dingen op zien dus mocht ik weer naar huis. Uiteindelijk een afspraak gemaakt bij de Bergman kliniek om er eens door een orthopeed naar te laten kijken.
Bij de eerste afspraak werd er een echo gemaakt. Ze zagen gelijk op de echo dat mijn schouder meerdere keer geluxeerd was en dat het beschadigd was. Er werden even een paar testjes gedaan door de orthopeed en die zag inderdaad dat mijn schouder instabiel was. Er waren in grote lijnen twee soorten operaties mogelijk, een bankart repair of een latarjet. Zelf heb ik ook wat onderzoek gedaan naar deze behandelingen. Een bankart repair (ookwel labrum repair), is een operatie aan de banden. De banden worden strakker gemaakt waardoor de kans op een luxatie kleiner wordt. De kans op succes is kleiner dan bij een latarjet operatie, maar de kans op complicaties is ook kleiner. Bij een latarjet is de kans op een lixatie in de toekomst (volgens een onderzoek dat ik gelezen heb) 3%, terwijl dit bij een Bankart repair wel zo’n 15% zou kunnen zijn. Bij een latarjet wordt er een stukje bot vastgemaakt aan de voorkant van het schouderkommetje. Als de schade aan het kommetje groot is, besluiten orthopeden meestal een latarjet operatie uit te voeren. Meestal gaat de eerste keer toch de voorkeur uit naar een bankart repair, omdat de kans op complicaties kleiner is.
Vervolgens ben ik langs geweest voor een MRI scan. Ongeveer 20 minuten lag ik in een claustrofobische buis en hoor je allemaal machinale geluiden. Ik heb mijn ogen maar dicht gedaan. Een week later werd ik gebeld door de orthopeed dat hij een operatie aan banden wou doen, dus een bankart repair. Ik kon snel terecht bij de anesthesist en vervolgens was er 9 dagen later nog een plekje vrij voor een operatie.
Vijf dagen geleden ben ik dan eindelijk geopereerd. Wat een verademend gevoel dat ik uiteindelijk toch deze keuze heb gemaakt en dat het achter de rug is. Voor de operatie natuurlijk wat gezonde spanning. Ik werd in de ochtend gebeld of ik een uurtje eerder kon komen, maar uiteindelijk heb in alsnog uren moeten wachten. De kamers bij Bergman waren super, een mooie en ruime eigen kamer met eigen badkamer en toilet. Uiteindelijk werd ik naar de verkoeverkamer gereden waar ik een infuus kreeg en alles werd voorbereid. Een uurtje later mocht ik de operatiekamer in waar de orthopeed, assistenten en anesthesist kwamen. Ik mocht een nummer uitkiezen, ik koos voor Three Little Birds van Bob Marley. De artsen vonden dit een geweldige keuze en begonnen mooie verhalen te vertellen en mee te zingen. Vervolgens werd ik heerlijk in slaap gebracht. Twee uur later werd ik heel ontspannen wakker in de uitslaapkamer. De operatie was geslaagd. Mijn arm was helemaal verlamd, dit was wel een raar gevoel. Uiteindelijk mocht ik een paar uur later naar huis.
De orthopeed heeft bij mij gekozen voor een bankart repair in combinatie met een remplissage. Een enkele keer wordt er aan de operatie een stap toegevoegd: als er een grote “deuk” in de kop van de boven- arm is ontstaan door de luxaties, is de vorm van de kop veranderd en kan de schouder hierdoor nog gemakkelijker uit de kom schieten. Als dit het geval is dan wordt er als extra versteviging een anker in de deuk geplaatst en wordt het kapsel hierin gehecht, een zogenaamde remplissage. Een bankart repair met remplissage wordt vooral bij jonge sporters uitgevoerd. Dit geeft doorgaans betere resultaten (minder kans op luxaties in de toekomst), dan alleen een bankart repair. Dit in de vorm van een kijkoperatie.
De nacht na de operatie begon de blokverdoving uit te werken en kreeg ik enorm veel pijn in mijn schouder en arm. De pijnstillers die ik mee had gekregen werkten maar niet genoeg naar mijn idee. Uiteindelijk werd deze pijn binnen 1-2 dagen gelukkig stukken minder. Momenteel zit ik op dag 5 na de operatie. Ik ben al bijna gestopt met pijnstillers nemen, en de pijn is prima te doen. Af en toe een pijnscheut bij bepaalde bewegingen. Wel ben ik die mitella al helemaal zat. Ook is het soms best eng als je je schouder ook maar heel licht stoot of een per ongeluk een verkeerde beweging maakt, en er een pijnscheut ontstaat. Het is van belang het operatiegebied momenteel te beschermen zodat het allemaal goed kan aangroeien. De pijn neemt gelukkig elke dag iets af. Over iets meer dan drie weken mag ik de mitella langzaam aan afbouwen, en binnenkort (zeker niet te vroeg!) beginnen met fysio.
In dit topic zal ik komende tijd wat updates posten. Het is nog wat te vroeg om te zeggen of de operatie ook echt goed gelukt is en alles goed is aangegroeid, hier ga ik komende maanden achterkomen. Ik heb alle vertrouwen in de orthopeed die de operatie bij mij heeft uitgevoerd. Ook mogen jullie mij altijd vragen stellen, en zal ik deze zo goed mogelijk proberen te beantwoorden. Ik ben geen orthopeed, maar ik kan vanuit mijn perspectief natuurlijk wel mijn ervaringen uitleggen. Ik weet dat het een heel lang verhaal is, maar hopelijk hebben jullie hier iets aan. Ik probeer positief te blijven en ik ben heel blij dat ik uiteindelijk voor een operatie heb gekozen. Voor nu pak ik mijn rust om het operatiegebied zo goed mogelijk te laten herstellen. Ik hoop dat ik over een tijdje weer een solide schouder heb en sporten/werken etc. weer volle bak op kan pakken!
Mijn naam is Yinna, ben onder een ander account eerder actief geweest vanaf 2013, waar ik helaas niet meer in kom. Wel wil ik graag wat met jullie delen. Waarschijnlijk kampen meer mensen hier met hetzelfde probleem en hebben jullie dezelfde twijfels als ik had over een eventuele operatie. Ik wil in dit topic updates met jullie delen en eventuele vragen beantwoorden. Het is een heel lang stuk geworden, omdat ik voor de geïnteresseerden die in hetzelfde scheutje zitten/zaten als ik, zoveel mogelijk details wil meegeven.
Zo’n 5-6 jaar geleden is mijn schouder voor het eerst uit de kom gegaan tijdens een vechtsporttraining. Dit kwam door een verkeerde worp van iemand. Dit was een subluxatie, binnen een paar seconden schoot mijn arm weer terug in de kom. Het deed enorm veel pijn en ik wist gelijk wat er aan de hand was. Hierna heb ik mijn rust gepakt, maar vanwege een internationaal sporttoernooi wat eraan zat te komen, waar ik mee aan zou doen, wou ik zo snel mogelijk revalideren. Ik ben elke dag naar mijn fysio gegaan en heb onder begeleiding van hem uiteindelijk zonder problemen mee kunnen doen aan dat toernooi een paar weken later. Een maand daarna was het weer raak, tijdens het kickboksen schoot die weer uit de kom toen ik iemand een stoot gaf en deze geblokt werd. Weer 1-2 maanden rust/revalidatie en veel rotator oefeningen onder begeleiding van de fysio gedaan. Daarna weer begonnen, maar binnen een maand schoot mijn arm weer uit de kom door een stoot die geblokt werd. Hierna ben ik wat rustiger aan gaan doen en heb ik besloten om voorlopig te stoppen met vechtsport. Mijn schouder kon het niet meer aan. Ik heb destijds met een orthopeed gepraat en foto’s laten maken. De orthopeed vertelde mij dat revalidatie 9 maanden kon duren en dat er risico’s aan verbonden zaten. Ik kon een ‘frozen shoulder’ eraan over houden en de kans dat de operatie mislukte was aanwezig. De eerste 4-6 weken zou ik in een sling moeten lopen en het zou zeker 2-3 maanden duren voordat ik weer dingen kon doen zoals autorijden en fietsen. Ik was destijds 19 jaar oud, was aan het studeren en zat in de bloei van mijn leven. Ik zag zo’n operatie met zo’n lange revalidatie en risico’s destijds niet zitten. Ik besloot te stoppen met vechtsport en mij meer te richten op bodybuilding. Ik wou mijn schouder op natuurlijke wijze weer sterker maken.
Jarenlang is dit goed gegaan. Met bodybuilding heb ik tijden van ups en downs gehad. Tijden dat ik veel motivatie had, veel trainde en een goed dieet had, maar ook tijden waar dit minder was. In mei dit jaar besloot ik om er weer vol voor te gaan. Ik besloot te beginnen met bulken en ben in de eerste twee maanden dan ook 6-7 kilo aangekomen (waarvan een groot gedeelte natuurlijk ook water en wat vet), maar er kwam ook zeker snel weer wat spiermassa terug en ik merkte veel progressie.
Eind juli was het weer zover, ik deed net zoals elke borst/schoudertraining de overhead barbell press, alleen nu ging het mis. Bij de 8e rep schoot mijn arm weer uit de kom. Dit keer betrof het een volledige luxatie. Ik kreeg mijn arm zelf niet meer terug in de kom en kon amper bewegen of ik kreeg enorme pijnsteken. Uiteindelijk is er na 45 minuten ambulance gekomen, de ambulancebroeder had zonder enige moeite en amper pijn mijn schouder terug in de kom gekregen. Wat een held was deze man, wat een verademing. Het eerste was ik schreeuwde toen het gebeurde, was dat het tijd was voor een operatie. Die moed praatte ik mijzelf aan, ondanks horrorverhalen die je soms op internet leest over schouder instabiliteit operaties. Ik was 25 jaar oud en was er klaar mee om te leven met een instabiele schouder. Ik ben verder ook niet hypermobiel o.i.d. Ik wist zeker dat mijn schouder beschadigd was.
Uiteindelijk dezelfde avond naar het ziekenhuis geweest om foto’s te laten maken. Daar konden ze gelukkig geen gekke dingen op zien dus mocht ik weer naar huis. Uiteindelijk een afspraak gemaakt bij de Bergman kliniek om er eens door een orthopeed naar te laten kijken.
Bij de eerste afspraak werd er een echo gemaakt. Ze zagen gelijk op de echo dat mijn schouder meerdere keer geluxeerd was en dat het beschadigd was. Er werden even een paar testjes gedaan door de orthopeed en die zag inderdaad dat mijn schouder instabiel was. Er waren in grote lijnen twee soorten operaties mogelijk, een bankart repair of een latarjet. Zelf heb ik ook wat onderzoek gedaan naar deze behandelingen. Een bankart repair (ookwel labrum repair), is een operatie aan de banden. De banden worden strakker gemaakt waardoor de kans op een luxatie kleiner wordt. De kans op succes is kleiner dan bij een latarjet operatie, maar de kans op complicaties is ook kleiner. Bij een latarjet is de kans op een lixatie in de toekomst (volgens een onderzoek dat ik gelezen heb) 3%, terwijl dit bij een Bankart repair wel zo’n 15% zou kunnen zijn. Bij een latarjet wordt er een stukje bot vastgemaakt aan de voorkant van het schouderkommetje. Als de schade aan het kommetje groot is, besluiten orthopeden meestal een latarjet operatie uit te voeren. Meestal gaat de eerste keer toch de voorkeur uit naar een bankart repair, omdat de kans op complicaties kleiner is.
Vervolgens ben ik langs geweest voor een MRI scan. Ongeveer 20 minuten lag ik in een claustrofobische buis en hoor je allemaal machinale geluiden. Ik heb mijn ogen maar dicht gedaan. Een week later werd ik gebeld door de orthopeed dat hij een operatie aan banden wou doen, dus een bankart repair. Ik kon snel terecht bij de anesthesist en vervolgens was er 9 dagen later nog een plekje vrij voor een operatie.
Vijf dagen geleden ben ik dan eindelijk geopereerd. Wat een verademend gevoel dat ik uiteindelijk toch deze keuze heb gemaakt en dat het achter de rug is. Voor de operatie natuurlijk wat gezonde spanning. Ik werd in de ochtend gebeld of ik een uurtje eerder kon komen, maar uiteindelijk heb in alsnog uren moeten wachten. De kamers bij Bergman waren super, een mooie en ruime eigen kamer met eigen badkamer en toilet. Uiteindelijk werd ik naar de verkoeverkamer gereden waar ik een infuus kreeg en alles werd voorbereid. Een uurtje later mocht ik de operatiekamer in waar de orthopeed, assistenten en anesthesist kwamen. Ik mocht een nummer uitkiezen, ik koos voor Three Little Birds van Bob Marley. De artsen vonden dit een geweldige keuze en begonnen mooie verhalen te vertellen en mee te zingen. Vervolgens werd ik heerlijk in slaap gebracht. Twee uur later werd ik heel ontspannen wakker in de uitslaapkamer. De operatie was geslaagd. Mijn arm was helemaal verlamd, dit was wel een raar gevoel. Uiteindelijk mocht ik een paar uur later naar huis.
De orthopeed heeft bij mij gekozen voor een bankart repair in combinatie met een remplissage. Een enkele keer wordt er aan de operatie een stap toegevoegd: als er een grote “deuk” in de kop van de boven- arm is ontstaan door de luxaties, is de vorm van de kop veranderd en kan de schouder hierdoor nog gemakkelijker uit de kom schieten. Als dit het geval is dan wordt er als extra versteviging een anker in de deuk geplaatst en wordt het kapsel hierin gehecht, een zogenaamde remplissage. Een bankart repair met remplissage wordt vooral bij jonge sporters uitgevoerd. Dit geeft doorgaans betere resultaten (minder kans op luxaties in de toekomst), dan alleen een bankart repair. Dit in de vorm van een kijkoperatie.
De nacht na de operatie begon de blokverdoving uit te werken en kreeg ik enorm veel pijn in mijn schouder en arm. De pijnstillers die ik mee had gekregen werkten maar niet genoeg naar mijn idee. Uiteindelijk werd deze pijn binnen 1-2 dagen gelukkig stukken minder. Momenteel zit ik op dag 5 na de operatie. Ik ben al bijna gestopt met pijnstillers nemen, en de pijn is prima te doen. Af en toe een pijnscheut bij bepaalde bewegingen. Wel ben ik die mitella al helemaal zat. Ook is het soms best eng als je je schouder ook maar heel licht stoot of een per ongeluk een verkeerde beweging maakt, en er een pijnscheut ontstaat. Het is van belang het operatiegebied momenteel te beschermen zodat het allemaal goed kan aangroeien. De pijn neemt gelukkig elke dag iets af. Over iets meer dan drie weken mag ik de mitella langzaam aan afbouwen, en binnenkort (zeker niet te vroeg!) beginnen met fysio.
In dit topic zal ik komende tijd wat updates posten. Het is nog wat te vroeg om te zeggen of de operatie ook echt goed gelukt is en alles goed is aangegroeid, hier ga ik komende maanden achterkomen. Ik heb alle vertrouwen in de orthopeed die de operatie bij mij heeft uitgevoerd. Ook mogen jullie mij altijd vragen stellen, en zal ik deze zo goed mogelijk proberen te beantwoorden. Ik ben geen orthopeed, maar ik kan vanuit mijn perspectief natuurlijk wel mijn ervaringen uitleggen. Ik weet dat het een heel lang verhaal is, maar hopelijk hebben jullie hier iets aan. Ik probeer positief te blijven en ik ben heel blij dat ik uiteindelijk voor een operatie heb gekozen. Voor nu pak ik mijn rust om het operatiegebied zo goed mogelijk te laten herstellen. Ik hoop dat ik over een tijdje weer een solide schouder heb en sporten/werken etc. weer volle bak op kan pakken!
Laatst bewerkt:
