MuscleMeat

Schouder uit de kom - eindelijk geopereerd (bankart repair & remplissage) (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Yinna

Novice
Lid geworden
26 okt 2021
Berichten
12
Waardering
9
Lengte
1m77
Massa
74kg
Vetpercentage
9%
Goedemorgen!

Mijn naam is Yinna, ben onder een ander account eerder actief geweest vanaf 2013, waar ik helaas niet meer in kom. Wel wil ik graag wat met jullie delen. Waarschijnlijk kampen meer mensen hier met hetzelfde probleem en hebben jullie dezelfde twijfels als ik had over een eventuele operatie. Ik wil in dit topic updates met jullie delen en eventuele vragen beantwoorden. Het is een heel lang stuk geworden, omdat ik voor de geïnteresseerden die in hetzelfde scheutje zitten/zaten als ik, zoveel mogelijk details wil meegeven.

Zo’n 5-6 jaar geleden is mijn schouder voor het eerst uit de kom gegaan tijdens een vechtsporttraining. Dit kwam door een verkeerde worp van iemand. Dit was een subluxatie, binnen een paar seconden schoot mijn arm weer terug in de kom. Het deed enorm veel pijn en ik wist gelijk wat er aan de hand was. Hierna heb ik mijn rust gepakt, maar vanwege een internationaal sporttoernooi wat eraan zat te komen, waar ik mee aan zou doen, wou ik zo snel mogelijk revalideren. Ik ben elke dag naar mijn fysio gegaan en heb onder begeleiding van hem uiteindelijk zonder problemen mee kunnen doen aan dat toernooi een paar weken later. Een maand daarna was het weer raak, tijdens het kickboksen schoot die weer uit de kom toen ik iemand een stoot gaf en deze geblokt werd. Weer 1-2 maanden rust/revalidatie en veel rotator oefeningen onder begeleiding van de fysio gedaan. Daarna weer begonnen, maar binnen een maand schoot mijn arm weer uit de kom door een stoot die geblokt werd. Hierna ben ik wat rustiger aan gaan doen en heb ik besloten om voorlopig te stoppen met vechtsport. Mijn schouder kon het niet meer aan. Ik heb destijds met een orthopeed gepraat en foto’s laten maken. De orthopeed vertelde mij dat revalidatie 9 maanden kon duren en dat er risico’s aan verbonden zaten. Ik kon een ‘frozen shoulder’ eraan over houden en de kans dat de operatie mislukte was aanwezig. De eerste 4-6 weken zou ik in een sling moeten lopen en het zou zeker 2-3 maanden duren voordat ik weer dingen kon doen zoals autorijden en fietsen. Ik was destijds 19 jaar oud, was aan het studeren en zat in de bloei van mijn leven. Ik zag zo’n operatie met zo’n lange revalidatie en risico’s destijds niet zitten. Ik besloot te stoppen met vechtsport en mij meer te richten op bodybuilding. Ik wou mijn schouder op natuurlijke wijze weer sterker maken.

Jarenlang is dit goed gegaan. Met bodybuilding heb ik tijden van ups en downs gehad. Tijden dat ik veel motivatie had, veel trainde en een goed dieet had, maar ook tijden waar dit minder was. In mei dit jaar besloot ik om er weer vol voor te gaan. Ik besloot te beginnen met bulken en ben in de eerste twee maanden dan ook 6-7 kilo aangekomen (waarvan een groot gedeelte natuurlijk ook water en wat vet), maar er kwam ook zeker snel weer wat spiermassa terug en ik merkte veel progressie.

Eind juli was het weer zover, ik deed net zoals elke borst/schoudertraining de overhead barbell press, alleen nu ging het mis. Bij de 8e rep schoot mijn arm weer uit de kom. Dit keer betrof het een volledige luxatie. Ik kreeg mijn arm zelf niet meer terug in de kom en kon amper bewegen of ik kreeg enorme pijnsteken. Uiteindelijk is er na 45 minuten ambulance gekomen, de ambulancebroeder had zonder enige moeite en amper pijn mijn schouder terug in de kom gekregen. Wat een held was deze man, wat een verademing. Het eerste was ik schreeuwde toen het gebeurde, was dat het tijd was voor een operatie. Die moed praatte ik mijzelf aan, ondanks horrorverhalen die je soms op internet leest over schouder instabiliteit operaties. Ik was 25 jaar oud en was er klaar mee om te leven met een instabiele schouder. Ik ben verder ook niet hypermobiel o.i.d. Ik wist zeker dat mijn schouder beschadigd was.

Uiteindelijk dezelfde avond naar het ziekenhuis geweest om foto’s te laten maken. Daar konden ze gelukkig geen gekke dingen op zien dus mocht ik weer naar huis. Uiteindelijk een afspraak gemaakt bij de Bergman kliniek om er eens door een orthopeed naar te laten kijken.

Bij de eerste afspraak werd er een echo gemaakt. Ze zagen gelijk op de echo dat mijn schouder meerdere keer geluxeerd was en dat het beschadigd was. Er werden even een paar testjes gedaan door de orthopeed en die zag inderdaad dat mijn schouder instabiel was. Er waren in grote lijnen twee soorten operaties mogelijk, een bankart repair of een latarjet. Zelf heb ik ook wat onderzoek gedaan naar deze behandelingen. Een bankart repair (ookwel labrum repair), is een operatie aan de banden. De banden worden strakker gemaakt waardoor de kans op een luxatie kleiner wordt. De kans op succes is kleiner dan bij een latarjet operatie, maar de kans op complicaties is ook kleiner. Bij een latarjet is de kans op een lixatie in de toekomst (volgens een onderzoek dat ik gelezen heb) 3%, terwijl dit bij een Bankart repair wel zo’n 15% zou kunnen zijn. Bij een latarjet wordt er een stukje bot vastgemaakt aan de voorkant van het schouderkommetje. Als de schade aan het kommetje groot is, besluiten orthopeden meestal een latarjet operatie uit te voeren. Meestal gaat de eerste keer toch de voorkeur uit naar een bankart repair, omdat de kans op complicaties kleiner is.

Vervolgens ben ik langs geweest voor een MRI scan. Ongeveer 20 minuten lag ik in een claustrofobische buis en hoor je allemaal machinale geluiden. Ik heb mijn ogen maar dicht gedaan. Een week later werd ik gebeld door de orthopeed dat hij een operatie aan banden wou doen, dus een bankart repair. Ik kon snel terecht bij de anesthesist en vervolgens was er 9 dagen later nog een plekje vrij voor een operatie.

Vijf dagen geleden ben ik dan eindelijk geopereerd. Wat een verademend gevoel dat ik uiteindelijk toch deze keuze heb gemaakt en dat het achter de rug is. Voor de operatie natuurlijk wat gezonde spanning. Ik werd in de ochtend gebeld of ik een uurtje eerder kon komen, maar uiteindelijk heb in alsnog uren moeten wachten. De kamers bij Bergman waren super, een mooie en ruime eigen kamer met eigen badkamer en toilet. Uiteindelijk werd ik naar de verkoeverkamer gereden waar ik een infuus kreeg en alles werd voorbereid. Een uurtje later mocht ik de operatiekamer in waar de orthopeed, assistenten en anesthesist kwamen. Ik mocht een nummer uitkiezen, ik koos voor Three Little Birds van Bob Marley. De artsen vonden dit een geweldige keuze en begonnen mooie verhalen te vertellen en mee te zingen. Vervolgens werd ik heerlijk in slaap gebracht. Twee uur later werd ik heel ontspannen wakker in de uitslaapkamer. De operatie was geslaagd. Mijn arm was helemaal verlamd, dit was wel een raar gevoel. Uiteindelijk mocht ik een paar uur later naar huis.

De orthopeed heeft bij mij gekozen voor een bankart repair in combinatie met een remplissage. Een enkele keer wordt er aan de operatie een stap toegevoegd: als er een grote “deuk” in de kop van de boven- arm is ontstaan door de luxaties, is de vorm van de kop veranderd en kan de schouder hierdoor nog gemakkelijker uit de kom schieten. Als dit het geval is dan wordt er als extra versteviging een anker in de deuk geplaatst en wordt het kapsel hierin gehecht, een zogenaamde remplissage. Een bankart repair met remplissage wordt vooral bij jonge sporters uitgevoerd. Dit geeft doorgaans betere resultaten (minder kans op luxaties in de toekomst), dan alleen een bankart repair. Dit in de vorm van een kijkoperatie.

De nacht na de operatie begon de blokverdoving uit te werken en kreeg ik enorm veel pijn in mijn schouder en arm. De pijnstillers die ik mee had gekregen werkten maar niet genoeg naar mijn idee. Uiteindelijk werd deze pijn binnen 1-2 dagen gelukkig stukken minder. Momenteel zit ik op dag 5 na de operatie. Ik ben al bijna gestopt met pijnstillers nemen, en de pijn is prima te doen. Af en toe een pijnscheut bij bepaalde bewegingen. Wel ben ik die mitella al helemaal zat. Ook is het soms best eng als je je schouder ook maar heel licht stoot of een per ongeluk een verkeerde beweging maakt, en er een pijnscheut ontstaat. Het is van belang het operatiegebied momenteel te beschermen zodat het allemaal goed kan aangroeien. De pijn neemt gelukkig elke dag iets af. Over iets meer dan drie weken mag ik de mitella langzaam aan afbouwen, en binnenkort (zeker niet te vroeg!) beginnen met fysio.

In dit topic zal ik komende tijd wat updates posten. Het is nog wat te vroeg om te zeggen of de operatie ook echt goed gelukt is en alles goed is aangegroeid, hier ga ik komende maanden achterkomen. Ik heb alle vertrouwen in de orthopeed die de operatie bij mij heeft uitgevoerd. Ook mogen jullie mij altijd vragen stellen, en zal ik deze zo goed mogelijk proberen te beantwoorden. Ik ben geen orthopeed, maar ik kan vanuit mijn perspectief natuurlijk wel mijn ervaringen uitleggen. Ik weet dat het een heel lang verhaal is, maar hopelijk hebben jullie hier iets aan. Ik probeer positief te blijven en ik ben heel blij dat ik uiteindelijk voor een operatie heb gekozen. Voor nu pak ik mijn rust om het operatiegebied zo goed mogelijk te laten herstellen. Ik hoop dat ik over een tijdje weer een solide schouder heb en sporten/werken etc. weer volle bak op kan pakken!
 
Laatst bewerkt:
Schouderluxatie is inderdaad bijzonder pijnlijk onder bepaalde omstandigheden.

Na diverse subluxaties door valpartijen bij marathonschaatsen in een ver verleden had ik een paar maanden geleden een echte bij mountainbiken. In verband met gebruik van bloedverdunners durfde ik niet op de 'normale' manier te vallen (waarbij ik soms ook mijn hoofd stoot). Dus val volledig opgevangen met de linkerarm, die er daarna ook volledig uitlag en bijna 10cm langer was dan de rechter. Het was niet bijzonder pijnlijk maar zag er verontrustend uit: de schouderspier was helemaal leeg. Naar de bewoonde wereld gelopen, fiets gestald bij mensen uit die buurt en 112 gebeld.

Ambulancebroeder brak nog wat bot bij een mislukte poging om de arm terug te zetten. Toen deed het wel enorm veel pijn waarbij morfine niet hielp, ook niet later in het ZH. Had die verpleegkundige net verteld dat ik geen pijn kende, maar zijn actie bezorgde me tranen in de ogen. Na operatie onder volledige narcose was de pijn toch weer weg en ben ik in mijn fietsoutfit inclusief metalen schoenplaatjes, teruggehobbeld naar huis.

Mitella meteen afgedaan en na een paar weken weer voorzichtig met lichte bodybuilding oefeningen begonnen om een beginnende frozen schoulder te voorkomen. Op advies van mijn sportfysio toch maar weer even daarmee gestopt. Veel op de racefiets gereden om de stofwisseling te stimuleren, waarbij ik in het begin maar 1 arm kon gebruiken. Bankdrukken e.d. pas na een paar maanden weer opgenomen. Door de manuele therapie van diezelfde fysio na een maand of 3 volledig hersteld.
 
Mijn partner heeft ongeveer hetzelfde probleem en moet zich ook laten opereren, maar die stap is nog heel groot.

Ik heb zelf een HAGL rechts gehad zonder luxatie. Dit is heel netjes hersteld, alleen moet ik nog voor een MRI omdat mijn linkerschouder vergelijkbare klachten vertoont. Waarschijnlijk ook door vechtsport (boksen) vroeger, maar dat is nu lastig te zeggen.

Herstel ging bij mij vrij vlot. Ik ben vrijwel direct na de OP weer gaan trainen. Enkel links en de benen (wat kon). Revalidatie duurde ongeveer een half jaar, maar het heeft mij langer gekost om weer terug te zijn waar ik was voor de operatie (en toen kwam corona🥴).
 
Oja die mitella heb ik echt vervloekt!🙃

Suc6 met je herstel!
 
Even een kleine update:

Ik zit nu op dag 15 na de operatie. Mijn schouder voelt al stukken beter aan! Elke dag gaat het iets beter. Vorige week vrijdag en zaterdag (dag 8 en 9) kreeg ik in de avond ineens last van wat hevige steken in mijn schouder. Waarschijnlijk door weinig slaap en toch wat overbelasting, ook al draag ik een mitella. Het was en is natuurlijk nog erg gevoelig allemaal. Sinds zondag (dag 10) merk ik elke dag verbetering.

Ik ben inmiddels helemaal van de pijnstillers af en heb in stilstand geen pijn meer. Af en toe bij een beweging die ik niet zou moeten maken nog een kleine pijnscheut, maar ook dit wordt elke dag iets minder. Gister heeft de fysio mijn arm voor het eerst even bewogen, mijn oksels kregen eindelijk weer een beetje lucht, haha. Het was nog een beetje onwennig, maar het voelde erg goed. Geen pijn gehad. Stapje voor stapje gaat het steeds beter. De kleine wondjes genezen ook goed, ik denk dat ik er nauwelijks littekens aan over hou. Over 2 weken mag ik de mitella eindelijk gaan afbouwen, die begin ik wel helemaal zat te worden! Ik kan niet wachten totdat ik weer een beetje mag bewegen en sporten…
 
Schouderproblemen kunnen lang aanhouden en zijn erg pijnlijk. Mijn partner heeft een aantal capsular shifts gehad maar bleef er uit gaan, uiteindelijk voor een artrodese gegaan.
 
Middag! Hierbij weer even een update:

Momenteel zit ik op precies 6 weken na de operatie. Hoe is afgelopen maand mij afgegaan?

Eigenlijk ging het na mijn vorige update steeds beter, wel werd ik die mitella natuurlijk elke dag meer zat. Totdat ik op 23 dagen na mijn operatie zat. Ik begon in de loop van de dag steeds meer pijn te krijgen. Deze pijn zat 'm voornamelijk in mijn armen (met name bicep), en straalde helemaal uit naar mijn hand. Uiteindelijk toch maar weer diclofenac genomen, maar helaas was dit niet sterk genoeg. In de nacht van dag 23 op 24 werd ik wakker met extreme pijn, als ik mijn hand aanraakte zakte ik al bijna door de grond. Uiteindelijk de heftigste pijnstiller die ik had genomen, tramadol. Daar wordt je ook slaperig van, dus daarna heerlijk geslapen. De volgende dag was de pijn helaas nog steeds aanwezig. Ik heb gelijk de fysio gebeld om een extra afspraak te maken en kon de volgende ochtend gelijk langskomen. Wat bleek, enorm veel spierpanning en stijfheid. De fysio heeft mij 2 dagen op rij gemasseerd. Man, wat deed dat pijn, maar wat voelde dat lekker daarna. De fysio adviseerde mij op dag 25 om als ik zit soms al mijn mitella af te doen, om die extreme stijfheid te verminderen. Dit hielp zeker, een paar dagen later was de pijn al stukken minder. Vanaf dag 28 mocht ik mijn mitella steeds meer afbouwen. Ik denk dat ik 3/4 dagen daarna overdag eigenlijk helemaal geen mitella meer droeg. Elke dag ging het iets beter voelen, en kon ik normale rustige huishoudelijke dingetjes steeds meer en beter doen. Vandaag is het precies 6 weken geleden dat ik geopereerd ben en zijn er nog meer regels weggevallen. Vanavond mag ik voor de eerste keer zonder mitella slapen. Ook mag ik nu rustig actieve ROM oefeningen uitvoeren, wat een verademing. Ik krijg mijn arm nog niet veel verder dan 90 graden, maar dit is normaal. De komende periode ga ik er hard aan werken om mijn volledige ROM en een klein beetje spierkracht weer terug te krijgen. Het is belangrijk om nog niet teveel druk op het operatiegebied te leggen, dus oefeningen met lichte gewichten zit er helaas nog niet in, maar ik ben allang blij dat ik het in ieder geval weer mag bewegen. Ook mag ik weer autorijden en andere normale dagelijkse dingetjes doen. De fysio heeft mijn arm vandaag weer bewogen, externe rotaties voelen eng aan, maar dit is natuurlijk bedrog omdat de schouder juist nu heel erg stabiel is. De angst dat je arm uit de kom gaat bij bepaalde bewegingen moet je nu overwinnen. Ik heb zes jaar met een instabiele schouder rondgelopen, dus ook dit is weer wennen. Mijn lichaam voelt soms wat stijf aan, maar ook dit wordt steeds beter. Zeker nu ik weer wat mag bewegen. Stapje voor stapje wordt alles steeds beter!
 
Update:

Ik zit momenteel op precies 3 maanden na mijn operatie (13 weken).

Ik moet zeggen dat ik veel progressie maak. Voornamelijk week 6 t/m week 10 merkte ik echt bijna dagelijks verbetering. Mijn schouder begon steeds stabieler te voelen en sterker te worden. Vanaf week 10 gaat het allemaal wat langzamer heb ik het idee. Natuurlijk maak ik nog progressie, alleen ik had van de laatste weken iets meer verwacht. Ik heb nog lang niet mijn volledige range of motion terug, maar langzaam aan begin ik steeds wat verder te komen. In het dagelijkse leven heb ik voor 99% al lang geen last meer van de operatie.

Deze week ben ik voor het eerst de gym in geweest met mijn fysio, wat was het lekker om die schouder weer een beetje te trainen. Ookal waren het simpele oefeningen met gewichtjes van 2 kg, je moet ergens beginnen. De pijn is tijdens het dagelijkse leven ook al helemaal weg. Ik voel helaas wel nog pijn als ik mijn arm te hoog op wil tillen bijvoorbeeld. Ik zit nu op zo’n 145 graden, wil ik verder gaan lukt dit niet echt en voel ik wat pijn. Maar goed, ik zit ook nog op “maar” 3 maanden. De komende tijd ga ik goed gebruiken om stappen te maken in mijn range of motion en kracht. Die pijn zal binnen 1-2 maanden hopelijk ook wegtrekken bij het opzoeken van de grenzen.

Op week 8 de orthopeed weer gezien. Was allemaal goed, vond zelfs dat mijn fysio iets te snel ging met bewegingen. Dat zie en lees je vaker, dat de fysio protocollen wat sneller gaan dan wat de artsen zeggen. De arts heeft er namelijk baat bij om het operatiegebied zo goed mogelijk te beschermen en 0,0 risico te nemen, terwijl de fysio wil dat jij zo snel mogelijk alles weer kan. Ik heb hier in een middenweg proberen te vinden.

Ik kan niet wachten om over zo’n 3 maanden weer te beginnen met BB. Ik merk echt dat mijn kracht en conditie zwaar achteruit zijn gegaan. Ik ben deze week gaan hardlopen met vrienden die ik er normaal gesproken makkelijk uit ren, maar ik kon ze nu voor het eerst niet bijhouden.

Toch voelt mijn schouder wel echt anders en stabieler dan voor de operatie. Het heeft eenmaal tijd nodig om helemaal te herstellen en het vertrouwen in mijn schouder terug te krijgen, maar ik ben blij dat ik de operatie gedaan heb en niet meer bang hoef te zijn dat mijn schouder uit de kom vliegt. Hopelijk kan ik de komende maanden veel progressie maken, zodat ik over 3 maanden weer echt kan beginnen met BB/trainen en ik geen restricties meer heb.
 
Ik mag dezelfde operatie binnenkort ondergaan.. Hoe gaat het bij jou inmiddels? En ben je tevreden dat je uiteindelijk voor de operatie bent gegaan?
 
brokkenpiloot123 succes met je operatie! Ik zit inmiddels op bijna 4 maanden na m’n operatie. Ik ben m’n schouder nu sinds een maandje aan het trainen met de fysio, en dan voornamelijk de kleinere spiertjes en rotator cuffs. Mijn schouder wordt steeds sterker en voelt al stabieler aan dan voor de operatie. Ik heb 2 weken geleden zelfs al voor het eerst gegolfd (één van de eerste sporten die mogen na zo’n operatie).

Qua beweeglijkheid wordt het ook telkens beter, maar ik merk dat m’n schouder nog niet helemaal genezen is van de operatie. De pijn is helemaal weg, behalve als ik de grenzen opzoek in de beweeglijkheid. Dit is allemaal heel normaal, het is een complexe operatie en het duurt zeker 6 maanden voordat je schouder weer sterk en flexibel genoeg is om alles weer te doen. Luister goed naar je arts en fysio, ga niet te snel. Zeker in het begin niet.

Of ik blij ben met de operatie? Jazeker. Mijn schouder voelt nu al stabieler. Eigenlijk waren de eerste 4-6 weken alleen moeilijk, omdat je in deze fase in de mitella zit en helemaal niks mag doen met je arm. Zodra die af mag, zul je merken dat je weer een soort van vrijheid ervaart en ook snel verbetering merkt in je schouder. Dagelijkse activiteiten kun je na 4-6 weken weer doen, maar pas wel op dat je in het begin het operatiegebied goed beschermd. Blijf positief, het is een fase waar je doorheen zult moeten, maar het is het meer dan waard. Je zult ups- en downs hebben, goede en mindere dagen en dit is heel normaal. Draag je mitella de eerste periode goed, doe je oefeningen erna en zorg dat je fit de operatie in gaat. Ook kan het helpen als je nu al je schouder spieren (ook de kleine spiertjes) traint, hier zul je later profijt van hebben. Het is ook iets mentaals, zeker in de fase waar ik nu zit. Mijn hersenen sturen signalen door en willen automatisch, net als voor de operatie, bepaalde enge standen waarop de schouder normaal gesproken uit de kom zou kunnen gaan vermijden. Dit terwijl mijn schouder het nu wel makkelijk aan kan. Dit moet je ook trainen.

Mijn advies is, blijf positief en luister goed naar je arts en fysio. Je gaat zeker geen spijt krijgen. Het is mij achteraf gezien relatief meegevallen. Mocht je nog vragen hebben over mijn ervaringen, kun je die altijd stellen!
 
Yinna Bedankt voor je uitleg, goed om te horen dat je uiteindelijk positief bent over de operatie en dat je blij bent dat je er voor gegaan bent! Geduld lijkt inderdaad erg belangrijk.

Ik heb zelf de operatie vorige week ondergaan (foutje in mijn vorige bericht). Wat ik wel bijzonder vind is dat mijn arts mij aanraadde om overdag zo min mogelijk de immobiliser aan te doen. Het advies was om overdag de arm te gebruiken voor kleine dingetjes in het “veilige” gebied zolang dit pijnvrij kan. Dus simpelweg dingen als persoonlijke verzorging etc. De arts waarschuwde anders dat er snel een frozen shoulder en veel krachtverlies op zou kunnen treden. Ik heb dit tot nu toe deels opgevolgd, in zoverre dat ik de immobiliser ongeveer een halve dag uitlaat (ipv de immobiliser ligt mijn arm dan op een kussen). Ik merk nu al iedere dag vooruitgang, alleen voornamelijk ‘s morgens wanneer ik wakker wordt merk ik dat mn schouder een soort van stijf en/of pijnlijk is, mogelijk door een hele nacht vast te liggen in die immobiliser? (‘s nachts moet ik hem wel zeker 6 weken aan).

Ik lees dat je inmiddels weer kunt golfen, dat is goed nieuws! Heb je eerder geen andere sporten kunnen doen, zoals hardlopen of fietsen? Ik zou zelf graag namelijk weer een sport oppakken zodra dat kan. Hoe lang zou ik geen cardio sporten mogen/kunnen doen?

Succes nog met de laatste loodjes, als ik je berichten zo lees is er nog steeds verbetering merkbaar en kom je steeds dichterbij het einddoel!
 
Iedere arts is inderdaad weer anders, de één is wat conservatiever dan de ander. Daarnaast is ook iedere operatie weer anders en kunnen er andere technieken gebruikt worden. Ik mocht mijn arm de eerste maand alleen tijdens het douchen langs mijn lichaam strekken, wat in het begin erg pijnlijk was. Na 2 weken heeft de fysio mijn arm voor het eerst passief een beetje bewogen om een frozen shoulder tegen te gaan. Wanneer je onder de 40 bent, is de kans op een frozen shoulder heel klein. Goed om te horen dat de operatie je na een week al zo goed af gaat.

Hardlopen etc. kon ik na 2 maanden ongeveer, maar dat gaf minder voldoening dan golfen, omdat je daar echt je geopereerde schouder weer redelijk intensief gebruikt.

Geduld is erg belangrijk. Stapje voor stapje kom ik steeds dichter bij mijn doel. Ik hoop dat ik over 2 maanden geen restricties meer heb, geen pijntjes meer heb en mijn volledige ROM terug heb. Het is belangrijk om positief te blijven, ook als het even tegen zit en juist naar je progressie te blijven kijken!
 
Dat is zeker zo, iedere arts heeft een ander beleid. Ik begrijp dat het meer voldoening geeft wanneer je je schouder weer echt kan gebruiken tijdens het sporten, al moet ik zeggen dat ik al blij zou zijn wanneer ik weer kan hardlopen etc., dat stil zitten wordt toch snel. Hopelijk ben ik na ongeveer 2 maanden ook in staat om weer te gaan hardlopen.

Bedankt voor je uitleg, ik ben benieuwd naar hoe het je de komende 2 maanden nog afgaat! Succes!
 
Update:

Volgende week is het alweer 5 maanden geleden dat ik geopereerd ben aan mijn schouder. De pijntjes worden minder en ROM wordt beter. In eerste instantie had ik moeite met de flexion beweging. Ik kreeg mijn arm niet ver omhoog. Inmiddels krijg ik mijn arm bijna weer 180 graden omhoog. Het voelt allemaal wel nog erg stijf boven de 160 graden, maar m’n schouder wordt steeds flexibeler. Ik ben begonnen met het nemen van glucosamine, calcium en magnesium naast de vitamines die ik al nam. Ik heb wel het gevoel dat dit een heel klein beetje helpt.

Afgelopen week heb ik voor het eerst weer gebankdrukt met de fysio. Wat voelde dit goed zeg! Ook al was het nog maar 30 kg, het voelde als een hele overwinning en weer een soort van vrijheid. Ook de incline dumbell press en wat andere oefeningen voor rug en armen kunnen weer. Het is belangrijk om nog niet te zwaar te gaan en langzaam aan op te bouwen. Je wilt de operatie niet om zeep helpen en je spieren hebben maandenlang niks tot weinig gedaan.

Over ruim 3 weken heb ik weer een afspraak met de arts. Hopelijk kan hij mij dan “clearen” om weer vol te gaan trainen zonder restricties, of in ieder geval aangeven wanneer hij denkt dat dit weer kan. Ik hou jullie op de hoogte!

brokkenpiloot123, hoe gaat het met jouw schouder inmiddels?
 
Yinna Goed om te lezen dat je nog steeds stappen maakt in het herstel. Als ik je verhaal zo lees gaat het stap voor stap beter en kom je steeds dichterbij het bereik van een volledige ROM. Hopelijk kun je komende maand het herstel afronden en je hobby weer beoefenen zonder beperkingen.

Wat betreft mijn schouder merk ik nu sinds een week echt vooruitgang. Na 5 weken had ik erg veel last van stijfheid, voornamelijk in mijn bovenrug en rond mijn schouderblad. Dit is gelukkig afgelopen week veel minder geworden door massage bij de fysio. Hiervan heb ik nu ook bijna geen last meer en ik merk dat de stijfheid ook snel minder nu ik ‘s nachts de immobiliser niet meer aan moet, ik zit namelijk precies op 5 weken nu.

Ik merk dus sinds een week echt vooruitgang, al is dit natuurlijk nog zeer beperkt. Qua heffen kom ik met mijn schouder tot ongeveer 90 graden. Ik kan wel verder, maar dan voel ik een soort pijn/stijfheid en dit wil ik nog niet forceren. Als ik mijn oefeningen heb gedaan of bij de fysio ben geweest kom ik wel gemakkelijker hoger bij het heffen zonder pijn/stijfheid, maar dit is dan maar van korte duur.

De komende periode hoop ik zo goed en zoveel mogelijk ROM terug te krijgen onder begeleiding van de fysio. Ik heb voor mijn gevoel nu wel de “ergste” periode gehad, aangezien ik dagelijkse dingen weer mag en ik gewoon meer mag slapen zonder immobiliser. Ik kijk er naar uit om het sporten weer op te pakken, maar daar zal ik nog even geduld mee moeten hebben.
 
Beetje laat, maar wou toch nog even reageren...

Ik sta vrij dicht bij bankart- en lararjetoperaties en ben wel benieuwd naar de onderzoeken die de kans op herval groter schatten bij bankart. Zelf zie ik enkel revisies voorbijkomen bij latarjet, maar misschien klopt dat niet.

Verder zijn schouderoperaties blijkbaar zo'n beetje de pijnlijkste onder de orthopedieoperaties, dus mag je zeker een voorschrift vragen om een paardenmiddel, moest het nog eens nodig zijn.

Kine en ergo gaan trouwens voorbij wat jij comfortabel vindt om je ROM en mogelijkheden terug te revalideren.

Post gerust je verdere verloop en veel succes!
 
mat leuk dat je reageert. Ik ben nu wel erg benieuwd wat je doet.

Zie hier een artikel van het schoudernetwerk/OLVG (Dr. Bekerom): http://www.schoudernetwerk.nl/SNNbestanden/SNN congres 2017/13.55 Michel van den Bekerom.pdf

Veel soortgelijke onderzoeksresultaten vind je in andere onderzoeken. Google maar eens op “recurrence bankart repair, latarjet, remplissage). Hierbij nog een ander onderzoek: https://journals.sagepub.com/doi/10.1177/0363546520962082

Het toevoegen van een remplissage aan een labrum/bankart repair zorgt voor nog betere resultaten, die dicht liggen bij de kansen op herval van een Latarjet. Zie bijvoorbeeld dit onderzoek: https://www.researchgate.net/public...houlder_Instability_With_Hill-Sachs_Deformity

Met mijn schouder gaat het trouwens steeds beter. Ik zit nu op bijna 6 maanden. Vorige week wel even een dipje gehad. Ik had gewichtstraining gedaan, gezwommen en gegolfd op één dag. De volgende dag weer een intensieve dag gehad. De dagen erna kreeg ik last van mijn schouder. Voelde wat gevoelig aan en af en toe wat pijnsteken. Volgens mijn fysio was dit overduidelijk overbelasting en moest ik mij hier niet druk om maken. Inmiddels, een week later, zijn deze pijntjes gelukkig weer helemaal weg. ROM wordt beter, maar nog niet volledig terug. Dit kan volgens mijn arts (die ik 2 weken geleden heb gezien) nog wel een half jaar duren. Opzich ben ik blij met hoe ik er 6 maanden na de operatie voor sta. Je kan natuurlijk ook niet verwachten dat je na 6 maanden al volledig genezen bent en qua kracht weer op je oude niveau zit. Mijn schouder voelt veel stabieler dan voor de operatie. Ik hoef mij niet meer druk te maken dat mijn schouder snel weer uit de kom schiet. Het laatste stukje flexibiliteit en kracht zullen aankomende maanden zeker nog verder verbeteren, maar het is nu al vrij goed voor 6 maanden PO.
 
Hey Yinna, Wat interessant om te lezen! Mijn verhaal is, afgezien van de oorzaak, precies als die van jou. Althans ik ben uiteindelijk ook bij Bergman terecht gekomen, heb die claustrofobische MRI gehad en advies gekregen om de boel te laten opereren, banden verkorten. Ik ben zelf alleen nog nooit geopereerd of onder narcose geweest en schrok nogal van de lange revalidatie die voorgeschoteld werd. Ik heb toen dus besloten om de operatie niet te doen en er mee proberen te leven. Het is bij mij overigens al in 2015 uit de kom gegaan doordat ik met mijn arm overstrekt van de trap ben gevallen en daarna diverse subluxaties gehad. Bij bergman was ik in 2016.

Inmiddels 2022, heb ik nog steeds die instabiele schouder. Heb er wel mee geleerd te leven maar baal dat ik bijvoorbeeld geen pull-ups kan kan of andere oefeningen waarbij ik kracht moet zetten met mn arm overstrekt. Ik blijf jouw updates graag volgen, het zet mij toch weer aan het denken/twijfelen om zo'n operatie weer eens te overwegen.

Ik wil je heel veel succes en sterkte wensen met je verdere herstel.
 
Back
Naar boven