MuscleMeat

Sociale contacten - ontgoocheld (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Nee, want hij heeft ook een Licentiaat Bevredigende Sociale Contacten natuurlijk

Ik word nog steeds misselijk bij de gedachte hoe DBB hem behandeld heeft in zijn topic. We zouden ons allemaal heel diep moeten schamen!!!

giphy.gif
 
Hahaha, ongetwijfeld.

Natuurlijk overdrijf ik graag, maar het is inderdaad wel waar dat het steeds 'leger' om me heen wordt.
In dat opzicht is het leven sowieso een desillusionerende ervaring, omdat veel dingen uiteindelijk toch niet zijn wat je had gedacht/gehoopt.

Jij kan mensen soms zo lekker opbeuren.
 
Wat een lap om in te halen dit. Gaat grotendeels over iedere 30+ meneer of mevrouw. Dus ook over mij...
 
ik moet er niet meer aan denken om elke dag met mijn matties te hangen ,mijn beste jaren aan weggegooid , #waistedtime :roflol:
 
Vriendschappen veranderen vaak ook naar mate vrienden kinderen krijgen. Ik heb zelf geen kinderen en ga bijna enkel om met mensen die ook geen kinderen hebben. Absoluut geen hekel aan, maar mensen met kinderen staan toch heel anders in het leven, zijn zo serieus, humor lijkt verdwenen en kennen sinds de komst van het kind eigenlijk maar één onderwerp om het over te hebben. Wellicht logisch, maar het heeft zolang ik ze zelf niet heb gewoon geen interesse.
 
Vriendschappen veranderen vaak ook naar mate vrienden kinderen krijgen. Ik heb zelf geen kinderen en ga bijna enkel om met mensen die ook geen kinderen hebben. Absoluut geen hekel aan, maar mensen met kinderen staan toch heel anders in het leven, zijn zo serieus, humor lijkt verdwenen en kennen sinds de komst van het kind eigenlijk maar één onderwerp om het over te hebben. Wellicht logisch, maar het heeft zolang ik ze zelf niet heb gewoon geen interesse.

Ik weet dat het helaas vaak zo kan gaan, maar ik herken mezelf -als ouder- hier dus echt totaal niet in.
Misschien komt dat ook wel, omdat we nooit mee heb gedaan aan het fenomeen 'kind-cultus", want zo heb ik datgene wat jij noemt altijd gedefinieerd.

Persoonlijk vind ik het helemaal niet logisch als het zo gaat als jij omschrijft, voor mij zijn mijn kinderen gewoon (mede)mensen die er als vanzelfsprekend bij horen maar verder geen aparte status hebben o.i.d. ergo ze doen gewoon mee op een normale manier.
Dat het opvoeden extra zorg en energie vergt is een feit, maar dat hoeft echt niet allesoverheersend te zijn binnen een soort sociale cocon.

Optimistische noot voor jou:
We lachen doorgaans heel wat af hier thuis, want inmiddels zijn we bij het -echt hilarische- uber-puber stadium aangekomen, vol hormonale blues, fratsen en andere strapatsen!
 
Wat een lap om in te halen dit. Gaat grotendeels over iedere 30+ meneer of mevrouw. Dus ook over mij...

Dacht aanvankelijk ook dat het vooral voor 30+ herkenbaar zou zijn maar er reageerden toch ook wel wat 20ers.

2018 is voor mij een goed jaar geweest op gebied van evenwicht vinden in de (weinige) sociale contacten die ik nog heb. Kwaliteit boven kwantiteit zoals ik al zei.

Mijn vrouw en ik vinden ook enorm veel gezelligheid bij elkaar, we zijn na 11.5 jaar nog steeds gek van elkaar. We zetten elkaar meer dan ooit op 1 en als de natuur mee wil dan breiden we ons gezin in 2019 uit :)
 
Nee, hij is een expert in de ontwikkeling van intermenselijke relaties.

Hahahah. is TN Arnold nog actief op dit forum? of durft hij niet meer?;)
 
Sociale contacten is wel een dingetje ja. Veel van mijn sociale contacten hebben dezelfde hobby en hen zie ik dan ook regelmatig in de sportschool. Wel heb ik gemerkt dat ik door de jaren heen veel sociale contacten ben kwijtgeraakt. Er was vanuit hun kant wellicht geen begrip voor mijn levensstijl of het onderhouden van dit contact kostte me meer energie dan het opleverde. Ik heb eigenlijk maar een echte vriend die ik al mijn hele leven ken, hem zie ik ook niet zo heel vaak maar we weten van elkaar dat wanneer er zogezegd stront aan de knikker is wel er voor elkaar zijn. Een paar keer in het jaar zien we elkaar. Bij ScumbagAnnie ligt het probleem wat anders. Sinds ze mij heeft leren kennen is haar levensstijl toch wel veranderd. Veel van haar vrienden hebben een nogal Bourgondische levensstijl. Niks mis mee, moet je helemaal zelf weten natuurlijk. Maar wanneer je iets af wil spreken en er eigenlijk geen andere opties mogelijk zijn dan iets met eten en hier ook geen begrip voor is wordt het lastig. Vooral het punt van geen begrip hebben is denk ik een lastige. Wij bodybuilders zijn toch een beetje een apart volk als het hierop aankomt, maar ik ben van mening dat echte vrienden dit wel zullen begrijpen. Mensen die dit miet begrijpen vind ik persoonlijk niet de moeite waard om contact mee te onderhouden,
Nouuuu, ik nam mijn bakjes ook al mee voor ik jou leerde kennen. Het verschil is alleen dat ik tegenwoordig mijn scheur probeer open te trekken als een van mijn "vrienden" er iets over te zeiken heeft.
Ik vind dat belachelijk. Iedereen moet lekker zijn eigen ding doen en doen waar hij/zij vrolijk van wordt. Ik word ook niet blij van yoga of intensief wielrennen, maar ik zou mijn vrienden daar nooit op uitlachen, belachelijk maken of veroordelen. Zij op hun beurt wel bij mij. Komt omdat het slappe piemels zijn. :D
 
Dat je niet meer met mensen omgaat na mate je ouder wordt hoort er volgens mij gewoon bij. Heeft denk ik niet specifiek met bb te maken.

Je krijgt andere interesses de een krijgt kinderen de ander verhuisd en sommigen werken in de ploegen etc etc...

Veel vrienden van vroeger spreek ik ook niet meer maar ben er niet rouwig om.
 
Laatst bewerkt:
Mijn grootste probleem is dat ik niet genoeg vrije tijd heb om me vrienden zo vaak te zien als ik zou willen.
Natuurlijk was dr in de loop der jaren de een of ander met wie het contact werd verbroken omdat diegene me teleurgesteld had of dat er contacten zijn die gewoonweg verwateren. Maar over het algemeen ken ik de mensen met wie ik nog omga grotendeels 10+ jaren en heb niet het gevoel dat daar de komende jaren verandering in gaat komen...
 
Ach... Laten we eerlijk zijn. Volgens mij is het ook niet te doen om 23 goede vrienden te onderhouden :) Ik heb er 2 en daarnaast 2 in huis (vrouw en dochter) en ik zou niet weten wat ik verder te wensen heb.
 
altijd super sociaal geweest tot mijn 25e , daarna rustiger geworden en ook geen behoefte meer aan een druk sociaal leven .Prioriteiten veranderen ,Gezin>werk>hobby>sociale contacten .Ik vlucht zelfs mijn werkplaats in als de vriendinnen van mijn vrouw langs komen :P
 
Same here als bijna 30-er. Vriendengroep is in de afgelopen jaren enorm verandert, vaak doordat vriendinnen/vrouwen het goed met elkaar kunnen vinden van mijn vrienden en dan trekken ze als stellen met elkaar op. Gaan samen op vakantie of gaan weekendjes weg. Ik als jarenlange single paste hier niet goed bij en vond mijn liefde in de sportschool en in zelfrelfectie en werken aan een betere ik. Mijn vriendin en ik zijn 1,5 jaar samen, maar de aansluiting bij 'oude vrienden' is er niet echt. 1) ik vind ze eigenlijk toch niet zo leuk als ik vroeger dacht. 2) mijn vriendin vindt de vriendinnen/vrouwen niks. 3) ik voel me 'oud' tov mijn oude vrienden, die gaan nog ieder weekend de stad in of wanneer we elkaar zien is het altijd met 2 bier in de hand en daarna nog 10... ik hoef er niet meer aan mee te doen. Zo op z'n tijd is het gezellig, maar zeker niet wekelijks of maandelijks.

Ik hecht meer waarde aan kwalitatieve vriendschappen. Mensen die ik eerder niet zag staan, zoek in spontaan op omdat ik het leuk vind. Die passen beter bij mij als persoon en kan ik het oprecht goed mee vinden. Die zie ik 1x per maand ongeveer, de rest van de tijd ben ik samen met mijn vriendin, in de sportschool of op de tennisbaan. I am a happy man.
 
Nog wat jaartjes ouder dan TS en ik kan zeggen: het word alleen maar beter. De vraag "is dit alles?" ken ik, moet je even doorheen. Het is ook lastig, in een maatschappij die je hele leven wil beheersen, om je eigen koers te kiezen. Dan ben je niet meer voorstelbaar en vinden mensen je eng/moeilijk.

Ben al heel lang privé vrij, sinds een tijdje ook los van collega's, en de rust is heerlijk! Ik bepaal (soms samen met mijn vrouw) wat ik doe en wanneer. Dat is eerst tricky, zoveel vrijheid. En het is niet voor iedereen. Maar als je creatief genoeg bent ligt de wereld voor je open. Nieuwjaar vieren is niet ons ding, dus doen we nooit. Zomaar op een dinsdagmorgen in december om 06:00 de barbecue aan om pannekoeken te bakken bijvoorbeeld weer wel. Als mensen daar een mening over hebben: die doet er niets toe.
 
Back
Naar boven