Ik ben weer een stapje verder. Mijn broertje die gaat nu juist net samenwonen en zijn huurcontract loopt nog tot eind februari.
Ik heb besloten dat ik daar (tijdelijk) ga wonen vanaf ongeveer 3 januari en zijn contract loopt tot 28 februari. Hoelang ik daar zit is nog onbekend. Misschien als hij wel door wil dat ik dan ook nog even daar blijf.
De situatie nu is amper vol te houden. Ik ben compleet gebroken. Gelukkig is er verder totaal geen irritatie, maar het besef dat het wel eens klaar kan zijn valt mij enorm zwaar.
Hij zegt dat als hij nu moest kiezen dat hij niet verder wil, maar dat hij eerst /ruimte nodig heeft om de situatie te kunnen overdenken. Het lastige is dat de hoofdreden waarom hij weg wil met zijn heel erg te maken heeft met de dingen die hij mij heeft aangedaan en de weerslag die dat op onze relatie heeft gehad. Ik geloof dat we met therapie daar wel uit kunnen komen, maar hij wil onderzoeken of hij überhaupt nog hoop heeft dat het kan veranderen (voor ons allebei). Ik denk niet dat hij niets voelt, maar dat hij zijn gevoelens zijn onderdrukt uit bescherming voor zichzelf.
Maar goed, het resultaat van deze ellende is dat ik al 3 kg ben afgevallen in een paar dagen🙊 Ik ga nog wel trainen als therapie, maar dat ik nu spiermassa verlies is niet aan te ontkomen en heeft ook weinig prioriteit.
Nog beter, als ik mijn relatie zou kunnen redden zou ik daar met alle liefde 15 kg spiermassa voor inleveren! Net als dat ik geen moeite heb om op een hutje op de hei te wonen als ik als gezin verder kan.