- Lid geworden
- 12 feb 2004
- Berichten
- 2.498
- Waardering
- 0
Zink is een mineraal met talrijke functies in het lichaam. Het zit in alle lichaamscellen en is een onderdeel van meer dan 200 enzymen. Zink speelt een belangrijke rol in vele aspecten van het hormonale metabolisme . O.a verhindert het de omzetting van testosteron in dehydrotestosteron hetgeen van belang is voor een goede vruchtbaarheid en gezondheid van de prostaat..
Ook is dit mineraal een onderdeel van de meeste enzymen die betrokken zijn bij DNA replicatie en reparatie. Bij een langdurig zinktekort, dat veel voorkomt, sluipen hier foutjes in.
Zink is ook nodig voor een goed functionerende schildklier. Een trage schildklier kan veroorzaakt worden door een tekort aan dit mineraal. Vanwege deze functie is zink nodig voor de groei en kan tijdens de zwangerschap het risico van een kind met te laag geboortegewicht verkleinen.
Zink is betrokken bij verschillende aspecten van insulineproductie en benutting. Diabetici scheiden meer zink uit dan anderen en hebben daarom ook meer nodig. Bij zowel type 1 als type 2 kan soms door extra zink het insulinegehalte verhoogd worden. Verder is zink van belang bij snelle wondheling en speelt het op verschillende manieren een rol in het immuunsysteem o.a. door het vrijmaken van vit.A reserves uit de lever. Als onderdeel van o.a. S.O.D.Zn enzyme doet het ook dienst als antioxidant.
Fytinezuur (volkorenbrood en vleesvervangende sojaprodukten) belemmert de absorbtie van dit mineraal. Hetzelfde geldt, zij het in mindere mate, voor calcium. Van belang is verder dat zink aanwezig is in transpiratie en sperma. Deficiëntieverschijnselen zijn o.a. witte stippen op de nagels en een verminderd smaak- en reukvermogen.
Zowel zinkgluconaat (zink gebonden aan gluconzuur, een stof die het lichaam zelf ook maakt van glucose) als zinkcitraat (gebonden aan citroenzuur) worden beter opgenomen door het lichaam dan anorganische zinkzouten zoals zinkoxide en zinksulfaat.
Zink, slokdarmkanker en COX-2: In knaagdieren versterkt een zinktekort het nadelige effect van nitrosamines die slokdarmkanker kunnen veroorzaken. In mensen is onderzoek naar een verband tussen slokdarmkanker (en andere aandoeningen) en zink tot dusver belemmert doordat het zinkgehalte in het bloed geen betrouwbare indicatie is van het zinkgehalte in het lichaam en, op zijn beurt, het zinkgehalte in de voeding weer geen betrouwbare indicator is voor de zinkopname De reden hiervoor is dat o.a. volkorenbrood en soja de zinkopname belemmeren. Daarom werd in een gebied waar veel slokdarmkanker voorkwam weefsel van 132 personen geanalyseerd op het gehalte zink, koper, ijzer, nikkel en zwavel. Na 16 jaar werd gekeken wie er slokdarmkanker had gekregen. Dat was bij 60 personen het geval. Naargelang de hoogte van het zinkgehalte werden de personen in vijf groepen gedeeld. Het bleek dat bij een hoger zinkgehalte er minder slokdarmkanker voorkwam. In de groep met het hoogste zinkgehalte kwam 79% minder slokdarmkanker voor dan in de groep met het laagste zinkgehalte. Er was geen verband tussen het gehalte koper, ijzer of nikkel en de kans op slokdarmkanker. Mogelijk bestond er wel enig verband tussen een hoog zwavelgehalte en een lagere kans op de ziekte. De cijfers waren echter minder duidelijk dan bij zink. (J of the National Cancer Institute, 2005)
Recente dierproeven tonen aan dat bij ratten een zinktekort de kans op mond- en slokdarmkanker aanzienlijk verhoogd. Een zinktekort zorgt voor COX-2 overexpessie. Cox-2 is betrokken bij chronische ontstekingen en kanker. (J of the National Cancer institute, 2005)
Foliumzuur en zink verhogen mannelijke vruchtbaarheid: In een Nederlands onderzoek werd het effect van extra foliumzuur en zink onderzocht op de vruchtbaarheid van de man. 108 vruchtbare en 103 minder vruchtbare mannen kregen 5mg foliumzuur en 66mg zinksulfaat (15mg elementair zink) per dag of placebotabletten. Na 26 weken was het gehalte normale spermatozoïden in de groep minder vruchtbare mannen die beide supplementen gekregen had gestegen met 74%. Het gehalte abnormale spermatozoïden was met 4% gestegen. Vruchtbare mannen die de werkzame voedingsstoffen gekregen hadden vertoonden ook een verbetering van het spermagehalte. Overigens was er voor aanvang van het onderzoek geen duidelijk verschil in het zink- en foliumzuurgehalte van bloed en sperma tussen vruchtbare en minder vruchtbare mannen. (Fertil Steril, 2002)
Zink en diabetes: Om onbekende reden hebben diabetici doorgaans lage zinkgehaltes. Vanwege de vele functies van dit mineraal in het lichaam, is het daarom niet verwonderlijk dat extra zink vele, soms kleine, verbeteringen tot gevolg heeft. Twee studies: 15 diabetici met neuropathie kregen, gedurende 6 weken extra zink (circa 100mg per dag) en 15 soortgelijke patiënten placebo’s. Voor en na de 6 weken werd het bloedsuikergehalte en de werking van de zenuwen gecontroleerd. Beiden waren in de zinkgroep aanmerkelijk verbeterd en niet noemenswaardig in de placebogroep. (J Assoc Physicians India, 1998) In een ander onderzoek onder diabetici werd het bloedsuikergehalte en de mate van oxidatieve stress gemeten. In de groep die de extra zink (30mg per dag) had gekregen was de mate van oxidatieve stress met 15 % gedaald. Geen belangrijke verandering was opgetreden in het bloedsuikergehalte. (J Am Coll Nutr. 2003)
Zink verbetert ontwikkeling ongeboren kind: Om de invloed van zink op de neurologische ontwikkeling en het gedrag van het ongeboren kind te bestuderen kregen 55 zwangere vrouwen een tablet met 60mg ijzer en 250 mcg foliumzuur met of zonder 15mg zink. Tijdens de 32ste en de 36ste week van de zwangerschap werden de foetussen onderzocht. De ongeboren kinderen die via de moeder de extra zink hadden gekregen waren aanmerkelijk beweeglijker. Ook was de werking van het hart beter dan dat van de kinderen die geen extra zink hadden gekregen. ( Am. J. Obstet. Gynecol., 1999; PMID 9988823)
Zink en zwangerschap: Aaan 56 zwangere vrouwen met een verhoogd risico op het krijgen van een baby met een te laag geboortegewicht werd 22,5mg zink (gluconaat) per dag gegeven of een placebo. De groep met zink ondervond minder problemen met de bevalling en de baby's hadden minder groeiachterstand en andere problemen dan de groep zonder zink. (Ned. Tijscr. Diëtisten, 1992)
Zink belangrijk voor de groei: Een groep Nederlandse en Ethiopische onderzoekers bekeken de ontwikkeling van 200 van zes tot twaalf maanden oude gezonde kinderen uit Ethiopië. 100 van hen waren abnormaal klein. Vijf centimeter kleiner en één kilo lichter dan de andere kinderen. De helft van de 200 kinderen kreeg toen 10mg extra zink per dag en de andere helft een placebo. Na een half jaar bleek dat de kinderen met een groeiachterstand die de extra zink hadden gekregen gemiddeld 7cm waren gegroeid en de kinderen met groeiachterstand die een placebo hadden gekregen slechts 2,8cm. In de groep kinderen zonder groeiachterstand was de groei respectievelijk 6,6cm en 5cm voor de zink- en de placebogroep. Het effect op het gewicht was even opmerkelijk. De kinderen met een groeiachterstand die extra zink hadden gekregen waren gemiddeld 80% meer in gewicht toegenomen dan de andere kinderen. Zink verminderde ook periodes van anorexia, diarree, hoesten, koorts en overgeven. Dit droeg bij aan de groei en gewichtstoename. Alle kinderen kregen overigens borstvoeding (The Lancet, 2000
Zink en Down's syndroom: Uit een onderzoek uit 1992 bleek dat kinderen met Down's syndroom veel lagere zinkgehaltes hebben dan normaal alsmede lagere waarden van het van zink afhankelijke thymushormoon (belangrijk voor het afweersysteem). Tevens bleek uit het onderzoek een storing van de stofwisseling van het schildklierhormoon thyroxine. Door toediening van extra zink konden de genoemde afwijkingen worden hersteld. (Ned. Tijscr. Diëtisten, 1993)
Zink, mannelijke onvruchtbaarheid en testosteron: 37 mannen die al langer dan vijf jaar onvruchtbaar waren kregen 60mg zink per dag te slikken gedurende 45-50 dagen. Bij de 22 mannen die bij aanvang lage testosterongehaltes hadden steeg het aantal spermatozoïden van 8 naar 20 miljoen per milliliter sperma. Het testosteron gehalte steeg ook.. Negen van de 22 vrouwen werden zwanger. Bij de 15 mannen met bij aanvang normale testosterongehaltes was er geen verschil in testosteron en nauwelijks in het aantal spermatozoïden. Hun vrouwen werden niet zwanger. (Enc. Of Nutrit. Suppl., 1996)
Ook is dit mineraal een onderdeel van de meeste enzymen die betrokken zijn bij DNA replicatie en reparatie. Bij een langdurig zinktekort, dat veel voorkomt, sluipen hier foutjes in.
Zink is ook nodig voor een goed functionerende schildklier. Een trage schildklier kan veroorzaakt worden door een tekort aan dit mineraal. Vanwege deze functie is zink nodig voor de groei en kan tijdens de zwangerschap het risico van een kind met te laag geboortegewicht verkleinen.
Zink is betrokken bij verschillende aspecten van insulineproductie en benutting. Diabetici scheiden meer zink uit dan anderen en hebben daarom ook meer nodig. Bij zowel type 1 als type 2 kan soms door extra zink het insulinegehalte verhoogd worden. Verder is zink van belang bij snelle wondheling en speelt het op verschillende manieren een rol in het immuunsysteem o.a. door het vrijmaken van vit.A reserves uit de lever. Als onderdeel van o.a. S.O.D.Zn enzyme doet het ook dienst als antioxidant.
Fytinezuur (volkorenbrood en vleesvervangende sojaprodukten) belemmert de absorbtie van dit mineraal. Hetzelfde geldt, zij het in mindere mate, voor calcium. Van belang is verder dat zink aanwezig is in transpiratie en sperma. Deficiëntieverschijnselen zijn o.a. witte stippen op de nagels en een verminderd smaak- en reukvermogen.
Zowel zinkgluconaat (zink gebonden aan gluconzuur, een stof die het lichaam zelf ook maakt van glucose) als zinkcitraat (gebonden aan citroenzuur) worden beter opgenomen door het lichaam dan anorganische zinkzouten zoals zinkoxide en zinksulfaat.
Zink, slokdarmkanker en COX-2: In knaagdieren versterkt een zinktekort het nadelige effect van nitrosamines die slokdarmkanker kunnen veroorzaken. In mensen is onderzoek naar een verband tussen slokdarmkanker (en andere aandoeningen) en zink tot dusver belemmert doordat het zinkgehalte in het bloed geen betrouwbare indicatie is van het zinkgehalte in het lichaam en, op zijn beurt, het zinkgehalte in de voeding weer geen betrouwbare indicator is voor de zinkopname De reden hiervoor is dat o.a. volkorenbrood en soja de zinkopname belemmeren. Daarom werd in een gebied waar veel slokdarmkanker voorkwam weefsel van 132 personen geanalyseerd op het gehalte zink, koper, ijzer, nikkel en zwavel. Na 16 jaar werd gekeken wie er slokdarmkanker had gekregen. Dat was bij 60 personen het geval. Naargelang de hoogte van het zinkgehalte werden de personen in vijf groepen gedeeld. Het bleek dat bij een hoger zinkgehalte er minder slokdarmkanker voorkwam. In de groep met het hoogste zinkgehalte kwam 79% minder slokdarmkanker voor dan in de groep met het laagste zinkgehalte. Er was geen verband tussen het gehalte koper, ijzer of nikkel en de kans op slokdarmkanker. Mogelijk bestond er wel enig verband tussen een hoog zwavelgehalte en een lagere kans op de ziekte. De cijfers waren echter minder duidelijk dan bij zink. (J of the National Cancer Institute, 2005)
Recente dierproeven tonen aan dat bij ratten een zinktekort de kans op mond- en slokdarmkanker aanzienlijk verhoogd. Een zinktekort zorgt voor COX-2 overexpessie. Cox-2 is betrokken bij chronische ontstekingen en kanker. (J of the National Cancer institute, 2005)
Foliumzuur en zink verhogen mannelijke vruchtbaarheid: In een Nederlands onderzoek werd het effect van extra foliumzuur en zink onderzocht op de vruchtbaarheid van de man. 108 vruchtbare en 103 minder vruchtbare mannen kregen 5mg foliumzuur en 66mg zinksulfaat (15mg elementair zink) per dag of placebotabletten. Na 26 weken was het gehalte normale spermatozoïden in de groep minder vruchtbare mannen die beide supplementen gekregen had gestegen met 74%. Het gehalte abnormale spermatozoïden was met 4% gestegen. Vruchtbare mannen die de werkzame voedingsstoffen gekregen hadden vertoonden ook een verbetering van het spermagehalte. Overigens was er voor aanvang van het onderzoek geen duidelijk verschil in het zink- en foliumzuurgehalte van bloed en sperma tussen vruchtbare en minder vruchtbare mannen. (Fertil Steril, 2002)
Zink en diabetes: Om onbekende reden hebben diabetici doorgaans lage zinkgehaltes. Vanwege de vele functies van dit mineraal in het lichaam, is het daarom niet verwonderlijk dat extra zink vele, soms kleine, verbeteringen tot gevolg heeft. Twee studies: 15 diabetici met neuropathie kregen, gedurende 6 weken extra zink (circa 100mg per dag) en 15 soortgelijke patiënten placebo’s. Voor en na de 6 weken werd het bloedsuikergehalte en de werking van de zenuwen gecontroleerd. Beiden waren in de zinkgroep aanmerkelijk verbeterd en niet noemenswaardig in de placebogroep. (J Assoc Physicians India, 1998) In een ander onderzoek onder diabetici werd het bloedsuikergehalte en de mate van oxidatieve stress gemeten. In de groep die de extra zink (30mg per dag) had gekregen was de mate van oxidatieve stress met 15 % gedaald. Geen belangrijke verandering was opgetreden in het bloedsuikergehalte. (J Am Coll Nutr. 2003)
Zink verbetert ontwikkeling ongeboren kind: Om de invloed van zink op de neurologische ontwikkeling en het gedrag van het ongeboren kind te bestuderen kregen 55 zwangere vrouwen een tablet met 60mg ijzer en 250 mcg foliumzuur met of zonder 15mg zink. Tijdens de 32ste en de 36ste week van de zwangerschap werden de foetussen onderzocht. De ongeboren kinderen die via de moeder de extra zink hadden gekregen waren aanmerkelijk beweeglijker. Ook was de werking van het hart beter dan dat van de kinderen die geen extra zink hadden gekregen. ( Am. J. Obstet. Gynecol., 1999; PMID 9988823)
Zink en zwangerschap: Aaan 56 zwangere vrouwen met een verhoogd risico op het krijgen van een baby met een te laag geboortegewicht werd 22,5mg zink (gluconaat) per dag gegeven of een placebo. De groep met zink ondervond minder problemen met de bevalling en de baby's hadden minder groeiachterstand en andere problemen dan de groep zonder zink. (Ned. Tijscr. Diëtisten, 1992)
Zink belangrijk voor de groei: Een groep Nederlandse en Ethiopische onderzoekers bekeken de ontwikkeling van 200 van zes tot twaalf maanden oude gezonde kinderen uit Ethiopië. 100 van hen waren abnormaal klein. Vijf centimeter kleiner en één kilo lichter dan de andere kinderen. De helft van de 200 kinderen kreeg toen 10mg extra zink per dag en de andere helft een placebo. Na een half jaar bleek dat de kinderen met een groeiachterstand die de extra zink hadden gekregen gemiddeld 7cm waren gegroeid en de kinderen met groeiachterstand die een placebo hadden gekregen slechts 2,8cm. In de groep kinderen zonder groeiachterstand was de groei respectievelijk 6,6cm en 5cm voor de zink- en de placebogroep. Het effect op het gewicht was even opmerkelijk. De kinderen met een groeiachterstand die extra zink hadden gekregen waren gemiddeld 80% meer in gewicht toegenomen dan de andere kinderen. Zink verminderde ook periodes van anorexia, diarree, hoesten, koorts en overgeven. Dit droeg bij aan de groei en gewichtstoename. Alle kinderen kregen overigens borstvoeding (The Lancet, 2000
Zink en Down's syndroom: Uit een onderzoek uit 1992 bleek dat kinderen met Down's syndroom veel lagere zinkgehaltes hebben dan normaal alsmede lagere waarden van het van zink afhankelijke thymushormoon (belangrijk voor het afweersysteem). Tevens bleek uit het onderzoek een storing van de stofwisseling van het schildklierhormoon thyroxine. Door toediening van extra zink konden de genoemde afwijkingen worden hersteld. (Ned. Tijscr. Diëtisten, 1993)
Zink, mannelijke onvruchtbaarheid en testosteron: 37 mannen die al langer dan vijf jaar onvruchtbaar waren kregen 60mg zink per dag te slikken gedurende 45-50 dagen. Bij de 22 mannen die bij aanvang lage testosterongehaltes hadden steeg het aantal spermatozoïden van 8 naar 20 miljoen per milliliter sperma. Het testosteron gehalte steeg ook.. Negen van de 22 vrouwen werden zwanger. Bij de 15 mannen met bij aanvang normale testosterongehaltes was er geen verschil in testosteron en nauwelijks in het aantal spermatozoïden. Hun vrouwen werden niet zwanger. (Enc. Of Nutrit. Suppl., 1996)
