XXL Nutrition

swissleaks (happening) (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Brotoscience

Competitive Bodybuilder
Lid geworden
4 jul 2013
Berichten
2.753
Waardering
114
Lengte
1m74
Massa
80kg
Vetpercentage
12%
Eerst hadden we luxleaks. Big companies die postbusbedrijven openen in luxemburg om belasting te ontduiken. Eu commissie onderzoekt da.

Dan kwam belgo leaks. Fiscale rulings binnen belgie. Fiscus die big companies belastingvoordelen geeft. Op zich geen groot probleem, maar de boel is ontransparant en het is teveel doorgeschoten.


En nu komt de tijd, samen met 100den andere journalisten met swissleaks. Dit is het grootste tot nu toe!!!!


SwissLeaks: het grootste lek van bankgegevens ooit
Onder de naam SwissLeaks onthullen 140 journalisten in 45 landen, onder wie De Tijd-journalist Lars Bové, het grootste lek van bankgegevens in de wereldgeschiedenis. In oktober 2013 onthulde De Tijd al de rekeningen van duizenden Belgen bij de bank HSBC in Zwitserland. Maar nu legt het consortium van onderzoeksjournalisten ICIJ die gegevens bloot voor meer dan 100.000 cliënten uit 203 landen. Met grote namen van rocksterren zoals David Bowie, filmsterren zoals Joan Collins, sporthelden zoals Michael Schumacher, politici, criminelen, smokkelaars, diamantairs, adel,… die allemaal gelinkt zijn aan rekeningen in Genève.


Op 26 oktober 2013 onthulde De Tijd welke Belgen werden ‘betrapt’ met rekeningen bij de bank HSBC in Zwitserland. Duizenden rijke Belgen, van diamantairs, bedrijfsleiders tot adellijke families, bleken jarenlang miljarden euro’s te hebben geparkeerd op geheime bankrekeningen in Genève. En de bankgegevens die De Tijd blootlegde, toonden aan dat de Zwitserse bankiers hun Belgische cliënten actief hadden geholpen om de Europese spaarrichtlijn te omzeilen en anoniem te blijven.

Door de rekeningen op naam te zetten van dekmantelbedrijven in Panama, de Britse Maagdeneilanden en andere paradijzen, konden de Belgische cliënten hun Zwitserse rekeningen verborgen houden voor de Belgische fiscus. Het Internationaal Consortium van Onderzoeksjournalisten ICIJ vermeldde de onthulling in De Tijd in 2013 op zijn website.

De onthulling in De Tijd was het grootste lek van bankgegevens ooit in België, maar nu pakt ICIJ uit met SwissLeaks: het grootste lek van bankgegevens in de wereldgeschiedenis. Meer dan 140 journalisten in 45 landen, onder wie Lars Bové (De Tijd), Kristof Clerix (MO* Magazine) en Alain Lallemand (Le Soir), onthullen wereldwijd de gegevens van 106.458 klanten uit 203 landen.

Uit SwissLeaks blijkt dat België met 3.002 betrapte cliënten bij de tien landen zit met de meeste klanten bij HSBC in Zwitserland. Die Belgische cliënten waren samen goed voor 4.612 verschillende bankrekeningen en een totaalbedrag van 6,26 miljard dollar. Slechts negen andere landen telden nog meer cliënten. Naast de logische Zwitserse cliënten (11.235) gaat het om Fransen (9.187), Britten (8.844), Brazilianen (8.667), Italianen (7.499), Israëli's (6.554), Amerikanen (4.183), Argentijnen (3.625) en Turken (3.105).

434 miljoen euro
De Belgische fiscus kreeg de gelekte bankgegevens al op 7 juli 2010 van zijn Franse collega's. Het Franse gerecht vond de gegevens tijdens een huiszoeking bij Hervé Falciani, de ex-informaticus van HSBC die de gegevens had gekopieerd in 2007. Het Franse gerecht speelde de gegevens vervolgens door aan de Franse fiscus, die ze op zijn beurt in 2010 doorspeelde aan de Belgische fiscus.

De rechtbank van Antwerpen oordeelde al dat de gegevens rechtmatig werden overgemaakt aan ons land, op basis van ons dubbelbelastingverdrag met Frankrijk.

Op basis van de gelekte bankgegevens heeft onze Bijzondere Belastinginspectie (BBI) 494 dossiers samengesteld. Op dit moment bevinden 193 dossiers zich in de taxatiefase. De betrokken HSBC-cliënten hebben volgens de BBI zeker 632 miljoen euro aan inkomsten niet aangegeven. Op dat bedrag claimt de belastinginspectie 434,5 miljoen euro. Er staat dus heel veel op het spel voor de Belgische schatkist.

Als we kijken naar de grote vijf rechtsgebieden in ons land, spant Antwerpen de kroon met een totale belastingclaim van 251,7 miljoen euro. Dat heeft vooral te maken met de gigantische hoeveelheid betrapte cliënten die actief zijn in de Antwerpse diamantsector. Eerder onthulde De Tijd al dat alle grote namen in het Antwerpse diamantkwartier op de lijst staan: 193 diamantairsfamilies zijn betrapt met 369 dekmantelbedrijven in belastingparadijzen.

En vandaag worden de belangrijkste organen in de Antwerpse diamantsector nog altijd bestuurd door mensen die rekeningen hadden bij HSBC in Genève. Bij de sectorfederatie Antwerp World Diamond Centre (AWDC) gaat het om 5 van de 11 bestuurders. Bij de Beurs voor Diamanthandel is dat 7 van de 12 bestuurders, bij de Antwerpsche Diamantkring om 4 van de 16 en bij de Diamantclub van Antwerpen om 6 van de 14.

In het rechtsgebied Gent claimt de BBI 130,7 miljoen euro, gevolgd door Namen (37,93 miljoen euro) en Brussel (14 miljoen euro).

Voor 136 belastingplichtigen heeft de fiscus ook een dossier overgemaakt aan het gerecht. In Brussel loopt ook een gerechtelijk onderzoek tegen HSBC Private Bank zelf. In november vorig jaar is de bank officieel in verdenking gesteld door de onderzoeksrechter. De beschuldigingen zijn niet mals: ernstige en georganiseerde belastingfraude, witwassen, het onwettig uitoefenen van het beroep van financieel tussenpersoon in ons land en het vormen van een criminele organisatie.

Al Qaeda
SwissLeaks legt nu bloot hoe bijna alle landen in de wereld belastingen hebben misgelopen door de geheime rekeningen bij HSBC in Zwitserland. De gelekte informatie bestrijkt een lange periode van 1988 tot 2007. Op de 81.458 gelekte bankrekeningen van meer dan 100.000 mensen stond in 2007 liefst 102 miljard dollar geparkeerd.

SwissLeaks legt voor de allereerste keer bloot wat de gevolgen zijn van de jarenlange bankdiscretie in Zwitserland. Naast bekende tennisspelers zoals Marat Safin, formule 1-racers zoals Michael Schumacher, rocksterren zoals David Bowie en Phill Collins, Hollywood-acteurs zoals Christian Slater en John Malkovich, chef-koks zoals Paul Bocuse, royalty en politici gaf de bank in Genève ook onderdak aan wapenhandelaars die mortierbommen leverden aan kindsoldaten in Afrika, aan loopjongens van dictators in derdewereldlanden, aan smokkelaars van bloeddiamanten en aan internationale outlaws.

Zo had een Spaanse projectontwikkelaar die in 2013 zeven jaar cel kreeg voor het smokkelen van cocaïne 19 bankrekeningen bij HSBC in Genève. Daarop stond meer dan drie miljoen dollar. De drugsdealer mocht het geld altijd in cash komen afhalen in Zwitserland.

Nog een voorbeeld van het criminele cliënteel is Aziza Kulsum en haar familie. Zij mochten bij de bank blijven, ook nadat de Verenigde Naties (VN) Kulsum ontmaskerd had als een van de financiers van de burgeroorlog in Burundi in de jaren 90. Kulsum staat internationaal bekend voor het smokkelen van coltan, maar in de bestanden van de bank stond Kulsum onschuldig beschreven als ‘zakenvrouw’ en ‘eigenares van een sigarettenfabriek’.

Een andere HSBC-rekening stond op naam van het bedrijf Katex Mines Guinee. Dat was in 2003 door de VN ontmaskerd als een schermbedrijf van de regering van Guinee om wapens te smokkelen naar rebellen in Liberia. Drie jaar na de VN-rapporten stond nog altijd 7,14 miljoen dollar op de Zwitserse rekening van het bedrijf.

Zelfs drie Belgen/diamantairs die geseind staan op de ‘most wanted’-lijst van de internationale politiedienst Interpol, waren HSBC-cliënten in Genève. Net als de Antwerpse diamantairsfamilie S. die handelde in bloeddiamanten. Hetzelfde geldt voor alle verdachten in de fraudezaak ‘Omega Diamonds’, wat uitmondde in de grootste schikking ooit in de Belgische geschiedenis (160 miljoen euro).

Als klap op de vuurpijl zouden ook drie voormalige financiers van Al Qaeda cliënten zijn geweest bij de bank in Genève. Ze mochten cliënt blijven nadat in 2003, amper twee jaar na de aanslagen van 11 september 2001, bekend was geraakt dat de drie deel uitmaakten van een groepje van twintig machtige zakenmensen die Osama Bin Ladens terreurgroep steunden.

Cash
De gelekte bankgegevens bewijzen hoe HSBC in Zwitserland toeliet dat buitenlandse cliënten tijdens een bezoekje aan Genève grote sommen cash van hun rekeningen mochten plukken, soms in al gebruikte bankbiljetten. De Britse zakenmagnaat Richard Caring bijvoorbeeld mocht in 2005, begeleid door bewakingsagenten, meer dan vijf miljoen Zwitserse frank afhalen in contanten. Hij wilde het geld fysiek overdragen aan een andere Zwitserse bank en HSBC mocht niet weten welke bank dat was. Vanaf zijn Zwitserse rekening doneerde Caring ook zeker 1 miljoen dollar aan een stichting van voormalig Amerikaans president Bill Clinton.

Er waren trouwens nog meer geldschieters van Clinton die een rekening hadden bij HSBC in Zwitserland, zoals een Canadese zakenman die met de hulp van Clinton contracten in Kazachstan kon binnenhalen.

David Bowie
Belastingcontroleurs in andere landen zijn net als België opgetreden tegen de betrapte cliënten. Het gaat over Frankrijk, de Verenigde Staten, Spanje, Italië, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk, Ierland, India en Argentinië. Maar met 203 betrokken landen zijn er dus nog veel HSBC-cliënten die de dans zijn ontsprongen.

In geen enkel land is het voor de overheid vanzelfsprekend om de lijst met gelekte bankgegevens te gebruiken. Het simpele bezit van een buitenlandse rekening is immers niet illegaal, als alles maar correct is aangegeven. Er moet ook een gigantische filtering gebeuren. Want sommige namen op de lijst zijn slechts onrechtstreeks betrokken bij de omstreden bankrekeningen. Zo beweert de Britse actrice Joan Collins dat ze in 1993 geld stortte bij de bank in Londen en pas later ontdekte dat, zonder haar toestemming, het geld was overgeschreven op een Zwitserse rekening. ‘In elk geval is er nooit sprake geweest van enige belastingontduiking’, stelt de actrice nog.

Hollywood-acteur John Malkovich beweert zelfs helemaal niets te maken te hebben met de Zwitserse bankrekening die zijn naam vermeldt. Hij vermoedt dat het te maken heeft met geld dat hij had toevertrouwd aan Bernard Madoff, die nu een gevangenisstraf van 150 jaar uitzit voor de grootste oplichting ooit.

De Engelse rocklegende David Bowie benadrukt dan weer dat hij sinds 1976 officieel in Zwitserland woont. Ook een woordvoerder van Michael Schumacher zegt dat de formule 1-piloot al jaren in Zwitserland woont. Hetzelfde geldt voor de Amerikaanse zangeres Tina Turner, die al bijna twintig jaar in Zwitserland woont en in 2013 ook de Zwitserse nationaliteit verkreeg.

Prins en prinses
SwissLeaks zal in verschillende landen politici of voormalige politici in opspraak brengen, onder andere in het Verenigd Koninkrijk, Rusland, Congo, India en Mexico. Een voormalige Egyptische minister, Rachid Mohamed Rachid, was gemachtigd voor een Zwitserse rekening met 31 miljoen dollar. De ex-minister ontvluchtte Egypte in februari 2011 tijdens de opstand tegen president Hosni Moebarak. Hij is later bij verstek veroordeeld voor het verduisteren van overheidsgeld.

SwissLeaks ontmaskert ook een handlanger van de voormalige Haïtiaanse president Jean-Claude ‘baby doc’ Duvalier, die 900 miljoen dollar heeft gestolen voor hij het land ontvluchtte. Een handlanger van de Syrische president Bashar al-Assad had bij HSBC in Genève een rekening op naam van zijn vrouw, waarop 1,3 miljoen dollar stond. En een dochter van de voormalige Chinese eerste minister Li Peng, bekend voor het bloedbad op het Tiananmenplein, had een Zwitserse rekening met 2,5 miljoen dollar.

Bij de koninklijke klanten van de Zwitserse bank vinden we onder anderen prins en prinses Michael of Kent, die deel uitmaken van de Britse koninklijke familie. Het koppel had een Zwitserse rekening op naam van hun bedrijf Cantium Services Limited. De prins en prinses beweren dat er nooit geld is gestort op de Zwitserse HSBC-rekening en dat die rekening al in 2009 werd afgesloten. Andere royalty zijn koning Mohammed VI van Marokko, de kroonprins van Bahrein en verschillende leden van de koninklijke familie van Saudi-Arabië.

Veel veranderd
Het Internationaal Consortium van Onderzoeksjournalisten ICIJ kon de volledige lijst met bankgegevens op de kop tikken dankzij de Franse krant Le Monde. De Britse bank HSBC, een van de grootste banken ter wereld, heeft er in het begin op aangedrongen dat ICIJ de bankgegevens zou vernietigen.

Maar vorige maand volgde een minder heftige reactie van HSBC: ‘We erkennen dat de compliancecultuur en due-diligencenormen in onze Zwitserse private bank, maar ook elders in de bankwereld, vroeger beduidend lager lagen dan vandaag. We hebben de voorbije jaren belangrijke maatregelen getroffen. We hebben ook cliënten de deur gewezen die niet konden voldoen aan de nieuwe HSBC-normen, ook cliënten die hun fiscale verplichtingen niet nakwamen. Daardoor is het cliëntenbestand van HSBC’s private bank in Zwitserland sinds 2007 met bijna 70 procent verminderd.’

Springt Zwitserland intussen meer verantwoordelijk om met zijn notoire ‘bankgeheim’? Volgens Dirk De Wolf, de auteur van het boek ‘Het einde van het Zwitserse bankgeheim’, is er veel veranderd sinds de bankgegevens in 2007 werden gestolen. ‘Een scharnierjaar was 2009, toen de G20-top in Londen grote verklaringen aflegde over het einde van het bankgeheim. Ook de aanvallen van de Verenigde Staten op verschillende Zwitserse banken hebben de veranderingen in een stroomversnelling gebracht.’

‘Voor Zwitserse ingezetenen blijft het bankgeheim overeind, maar niet voor buitenlandse cliënten’, weet De Wolf. ‘Er zijn vorige maand nog belangrijke wetswijzigingen ingediend in het Zwitserse parlement die het Zwitserse bankgeheim nog verder doen afbrokkelen voor buitenlandse cliënten. We zien trouwens al sinds het najaar van 2012 dat Belgische en andere buitenlandse zwartgeldspaarders de deur worden gewezen bij de Zwitserse banken. Het is duidelijk dat we evolueren naar een volledige opheffing van het Zwitserse bankgeheim. Die evolutie is niet meer te stoppen, maar de snelheid waarmee dat zal gebeuren, valt nog af te wachten. Het is nog niet duidelijk hoe snel Zwitserland al zijn goede voornemens zal omzetten in wetgeving.’


Follow the money en zie eens waar je terechtkomt.
Check mate illerminati :)
 
The Fappening was toch leuker. :(
 
8BMwfVy.jpg



Teh jews

---------- Toegevoegd om 20:41 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 20:37 ----------

Belgie is voor een totaalbedrag van 6,3 miljard blootgesteld aan hsbc bank.

rekening daar maar uit dat het gros gewoon zwart geld is, dus belastingontduiking.

als ze maar het helft kunnen recupereren, dan hebben we al heel ver. Een nieuwe ronde loonlastenverlagingen zonder dat we de armoezaaiers of de middle man moeten afromen.

---------- Toegevoegd 11 February 2015 om 04:06 ---------- De post hierboven werd geplaatst 10 February 2015 om 20:41 ----------

Ongelooflijk straffe uitspraken van een topman in hsbc


Zwitserse HSBC-topman erkent fouten tegenover Belgisch gerecht
SwissLeaks onthult vandaag documenten uit het Belgische gerechtelijk onderzoek tegen HSBC Private Bank in Genève. Onze speurders ontlokten straffe uitspraken van de juridische topman van het meeste geviseerd bankkantoor ter wereld.


Op 17 november vorig jaar is HSBC Private Bank in Genève door de Brusselse onderzoeksrechter Michel Claise in verdenking gebracht van ernstige en georganiseerde belastingfraude, witwassen, het onwettig uitoefenen van het beroep van financieel tussenpersoon in ons land en het vormen van een criminele organisatie. Wat nog niet bekendraakte, is dat die beschuldiging volgde op een lang verhoor van David Garrido, de juridische topman en lid van het directiecomité van het geviseerde bankkantoor in Genève. Op 29 oktober vorig jaar voelden twee speurders van de Brusselse recherche Garrido aan de tand over de jarenlange wanpraktijken bij de bank. Het cruciale verhoor begon om 14 uur, in het bijzijn van de Belgische topadvocaat Raf Verstraeten, om pas zes uren later te eindigen om exact 19.57 uur. Dankzij het Consortium van Onderzoeksjournalisten ICIJ en de Franse krant Le Monde kregen we het volledige proces-verbaal van dat verhoor in handen.

Het verhoor begint meteen gespannen. De twee speurders vragen David Garrido verschillende verslagen van de bank en gegevens van de Belgische cliënten, die miljarden euro’s bij de bank hadden staan, maar de juridische topman blokt alle vragen meteen af. ‘Zonder akkoord van de betrokken cliënten of buiten een officieel rechtshulpverzoek aan Zwitserland kan de bank deze informatie en documenten niet overmaken.’ Garrido weigert zelfs details vrij te geven over een 20-tal ex-medewerkers van de bank die in de gelekte bankgegevens vermeld worden. Dat doorprikt de publieke verklaringen van HSBC de jongste dagen waarin de bank beweert dat ze meewerkt aan de lopende onderzoeken. Maar hij baseert zich daarvoor op de strenge Zwitserse regels:.‘Ik kan alleen gegevens communiceren als het Zwitserse recht dat toestaat.’

‘Geen enkele rol’
Maar de Brusselse speurders volharden en blijven vragen afvuren die we kunnen lezen in een 27 bladzijden lang proces-verbaal over het verhoor met de topman. Garrido, een 46-jarige Zwitser, benadrukt wel dat hij pas sinds 1 januari 2009 juridisch directeur is van HSBC Private Bank in Zwitserland. Terwijl de bankgegevens van meer dan 100.000 cliënten over de hele wereld, die zijn gelekt door ex-medewerker Hervé Falciani, gaan over de periode van 1988 tot 2007. ‘Voordien speelde ik geen enkele rol bij de bank’, luidt het. Daarvoor was hij aan de slag bij een andere Zwitserse private bank, HSBC Guyerzeller Bank AG, met hoofdkantoor in Zurich. Die fuseerde pas in 2009 met de geviseerde HSBC Private Bank in Genève.

Na die precisering komt zijn tong wel los. We overlopen de belangrijkste uitspraken van de Zwitserse HSBC-topman tijdens zijn verhoor, om te begrijpen wat er zich allemaal heeft afgespeeld in het bankkantoor in Genève.

Over het witwassen
'Het ging onder andere om drugsgeld'

Waarom waren bijna alle diamantairs in Antwerpen kind aan huis bij de HSBC-bank in Genève? Dat heeft alles te maken met de afdeling MEDIS binnen de Zwitserse bank, getuigde een ex-werkneemster die tussen september 2005 en januari 2012 werkte op die afdeling van de bank. ‘Onze afdeling richtte zich vooral op Antwerpse diamantairs’, getuigde de vrouw tegenover het Franse gerecht. Topman David Garrido probeert dat tegenover de Belgische speurders te nuanceren. ‘MEDIS ging niet alleen over de diamantwereld, het was een afkorting voor ‘Méditerranée Israël’’, verklaart hij.

Maar de afdeling MEDIS was wel degelijk de thuishaven van honderden Antwerpse diamantairs en Judah E., de chef van die afdeling, moest in november 2012 opstappen bij de Zwitserse bank. Garrido geeft toe dat de bank de maand voordien lucht had gekregen van de ‘GPF-affaire’. ‘Uit een intern onderzoek was gebleken dat bepaalde van onze medewerkers een onaanvaardbaar gedrag hadden vertoond in die affaire’, vertelt Garrido aan de speurders. ‘Al die werknemers zaten in het departement van Judah E. en we hebben hem moeten ontslagen, ook al hadden we niets tegen hem persoonlijk.’

‘GPF behoorde niet tot de groep HSBC, maar beheerde wel de vermogens van cliënten van de bank en was mandataris voor hen’, doet Garrido uit de doeken. ‘We hebben problemen gehad met GPF dat betrokken was in een onderzoek in Frankrijk. Het is gebleken dat de GPF-medewerkers aan ‘compensatie’ deden. Ze zouden cash hebben ontvangen van Marokkaanse drugshandelaars en die dan doorgegeven hebben aan Fransen met Zwitserse rekeningen, ook bij onze bank.’ Dat werd dan gecompenseerd met stortingen naar de rekeningen van de drugshandelaars om zo het drugsgeld wit te wassen.

De GPF-affaire was niet de enige witwasaffaire rond de MEDIS-afdeling, die ook alle Antwerpse diamantairs bediende.

In de lente van 2013 moesten we de afdeling MEDIS volledig opdoeken, getuigt de Zwitserse topman. Want eind 2012 kwam ook nog aan het licht dat Spanjaarden, met rekeningen bij HSBC in Genève, eveneens waren betrokken bij een witwasstructuur met Chinese criminelen, die vooral namaak produceerden. ‘Een intern onderzoek bevestigde de feiten.’ Er bleken ook nog meer rekeningen bij betrokken te zijn. ‘We hebben de strafrechtelijke autoriteiten geïnformeerd en uit hun onderzoek bleken er ook nog contradicties te zijn tussen cliëntenprofielen die MEDIS-medewerkers hadden opgesteld en de uitgevoerde transacties. Daar kwam nog bij dat de MEDIS-rekeningen al vaker het voorwerp waren geweest van strafonderzoeken in Zwitserland.’

Door de opeenstapeling van witwasconstructies en onregelmatigheden bij de MEDIS-afdeling, waar honderden Antwerpse diamantairs miljoenen hadden geparkeerd, moesten alle MEDIS-rekeningen worden opgezegd.

De doelstellingen van MEDIS werden bepaald door zijn gevallen chef, Judah E., maar die kreeg zijn doelstellingen van de top van de bank en het directiecomité kende ook de resultaten van MEDIS, zegt Garrido.

Over het zwart geld van duizenden Belgen
‘Een betrouwbare bank zou de zaken vandaag anders aanpakken'

Om welke redenen plaatste volgens u een Belg zijn geld bij uw bank in Zwitserland?, vragen de speurders op de man af. ‘Ik weet dat veel landen denken dat vermogens die in Zwitserland worden geparkeerd per definitie niet zijn aangegeven bij de fiscus, maar dat is fundamenteel verkeerd’, bijt topman David Garrido eerst van zich af. ‘De eerste reden waarom vermogende mensen dat doen, is om te genieten van de expertise van onze financiële sector die ze niet meteen terugvinden in hun land. Verder zijn er de politieke stabiliteit, de stabiele munt en de rechtszekerheid in Zwitserland.’

Maar de speurders drukken de topman met de neus op de gelekte gegevens. Waarom stonden de Zwitserse rekeningen dan niet op naam van de cliënten, maar op die van hun ‘offshorebedrijven’ in Panama en andere fiscale paradijzen? ‘Het standpunt van onze bank, maar ook van de hele sector, was dat het oprichten van zo’n offshorebedrijf en het openen van rekeningen voor zo’n bedrijf niet illegaal waren. (...) Wat de cliënt deed met die offshore in het land waar hij belastingen moest betalen, was in onze ogen de verantwoordelijkheid van de cliënt.’

Dan vragen de speurders wat de economische waarde van zo’n offshore was voor de bank, als de achterliggende mensen toch eigenaar bleven van de rekening en de offshore niet meer was dan een lege doos. Garrido houdt vol ‘Een offshorebedrijf is een manier om een patrimonium te structureren. Elke persoon die zo’n ‘structuur’ gebruikt, is vrij om dat te beslissen.’ Maar dan bekent hij: ‘Hoewel de juridische realiteit nog altijd dezelfde is, zal een betrouwbare bank dat vandaag anders aanpakken, ook onze bank. Hadden we onze cliënten ook moeten inlichten over de problemen die zo’n leeg offshorebedrijf kan veroorzaken? Dat is een kwestie van burgerlijk recht. Er zijn zowel argumenten pro als contra.’

Een ex-medewerker van HSBC in Genève heeft aan het gerecht al bekend dat de bank ook verdiende aan het oprichten van de offshores, maar dat de bank vooral haar cliënten wilde behouden na de invoering van de Europese Spaarrichtlijn in 2005, zeggen de speurders. ‘Deel ik die mening, vraagt u? Ik wens niet te antwoorden op die vraag.’ En was dit allemaal geen oneerlijke concurrentie tegenover de banken buiten Zwitserland? ‘Ik wil me niet uitspreken op dat punt.’

Over de illegale bankdiensten in België
‘We hadden geen vergunning om hier aanwezig te zijn'

Een van de aantijgingen tegen HSBC Private Bank in Genève is het onwettig uitoefenen van het beroep van financieel tussenpersoon in ons land. De Zwitserse topman David Garrido geeft toe dat de Zwitserse bank ‘geen enkele vergunning’ had om aanwezig te zijn in België. ‘Als u me vraagt of HSBC Private Bank toch is tussengekomen op Belgische grondgebied, antwoord ik u dat naar mijn weten werknemers van de Zwitserse bank inderdaad op een bepaald moment op het Belgische grondgebied zijn geweest.’

De gelekte bankgegevens bewijzen zwart op wit dat de Zwitserse bankiers contacten hebben gehad met hun Belgische cliënten in ons land, soms bij hen thuis of op hun werk, maar vaak in hotels in Antwerpen en Brussel. Was dat toegestaan door de top in interne documenten? ‘Daarover is geleidelijk een procedure ontstaan’, zegt Garrido. ‘We noemen dat de cross-bording-problematiek waarvan de banksector zich sinds de jaren 2000 progressief bewust is geworden.’

‘Nadat we geïnformeerd waren dat bepaalde gegevens waren doorgespeeld aan een bepaald land, is de beslissing genomen de reizen naar dat land te verbieden zolang er geen duidelijkheid was over de toelaatbaarheid van bepaalde activiteiten. Dat is ook de aanpak die gevolgd is voor België. En zodra we vernamen dat een onderzoek was geopend tegen de bank hebben wie die lijn aangehouden. De belangrijkste reden daarvoor is dat een bank zich niet kan veroorloven werknemers te sturen naar landen waar de juridische situatie van de bank en haar personeel niet duidelijk is.’

Respecteerden de Zwitserse bankiers de strengere Belgische witwasregels als ze op ons grondgebied werkten? ‘Het standpunt was dat ze in het buitenland de plaatselijke regels moesten respecteren.’ Garrido: ‘Ik hoop dat die werknemers de richtlijnen van de bank hebben gerespecteerd.’ Maar verder blijft hij het antwoord schuldig omdat Garrido pas in 2009 voor de bank aan de slag is gegaan als juridisch directeur.

De Zwitserse topman geeft ook nog toe dat het Belgische filiaal van HSBC niets te maken had met de praktijken van de Zwitserse bankiers op ons grondgebied. ‘Er is nooit een contact geweest tussen de Zwitserse en de Belgische bank voor die activiteit. De activiteit van HSBC België was trouwens ‘commercial banking’, een andere sector.’

Over het ‘afdanken' van dubieuze cliënten
‘We waren niet verplicht hen aan te geven bij de antiwitwasdienst'

In een officiële reactie op SwissLeaks verklaarde HSBC dat zijn filiaal in Genève intussen 70 procent van zijn cliënten die opduiken in de gelekte bankgegevens de deur heeft gewezen. Maar klopt dat? De speurders hebben daarover een getuigenis van diamantair Sylvain P., een Belgische cliënt. Die bevestigde dat alle diamantairs moesten opkrassen in Genève. Ze kregen 60 dagen om te beslissen: een cheque ontvangen of verhuizen. Hijzelf moest zijn fondsen verhuizen naar... HSBC Tel Aviv. Hij heeft alles met een telefoontje kunnen afhandelen, zonder zelfs een document te ondertekenen over de rekening die op naam stond van een offshoreschermbedrijf. Zo is 3,3 miljoen dollar op 25 september 2013 gewoon verschoven van Genève naar een ander kantoor van HSBC. ‘Dat verwondert me’, valt David Garrido uit de lucht. ‘Onze interne procedure verbood in principe zulke transfers binnen de groep. De cliënten moesten de groep verlaten. Als een cliënt toch wenste bij HSBC te blijven, zou onze compliancedienst nagaan of er niets problematisch was met de cliënt, zodat het probleem niet gewoon verplaatst werd. Ik kan u niet zeggen of nog meer cliënten gewoon zijn verhuisd naar HSBC Tel Aviv.’

De speurders vragen de topman ook nog wat er echt is gebeurd met de verdachte cliënten die HSBC Genève in 2012 wilde ‘verkopen’ aan de LGT-bank in Liechtenstein. Dat ging over een portefeuille met rijke West-Europese cliënten, dus ook Belgen. Daarvoor moest de bank eindelijk uitzoeken welke cliënten fiscaal niet in orde waren. De cliënten werden opgedeeld in drie categorieën: groen, oranje en rood. ‘Na de bankencrisis en het lek van bankgegevens hebben we vanaf 2011, net als andere Zwitserse banken, maatregelen genomen inzake de fiscale conformiteit van onze cliënten. Dat gebeurde niet alleen bij ons, maar bij meerdere Zwitserse banken en de vereniging van Zwitserse bankiers.’ Maar zijn de ‘rode’ cliënten dan aangegeven bij de Zwitserse antiwitwasdiensten? ‘We hadden de verplichting noch de mogelijkheid om dat te doen omdat fiscale problemen geen aanleiding zijn voor een witwasmelding.’ En de ‘oranje cliënten’ moesten gewoon samen met hun advocaat een document ondertekenen waarin ze stelden dat ze intussen fiscaal in orde waren.

Over een miljoenenschikking met België
‘Als een schuldbekentenis in ons belang is, zullen we dat doen'

Wanneer hebt u vernomen dat er in België een gerechtelijk onderzoek was geopend tegen de bank?, vragen de speurders aan juridisch topman David Garrido. ‘Ik denk in de herfst van 2013, via een artikel in een Vlaamse krant De Tijd, dat onderzoeksrechter Claise vervolgens aan onze advocaten heeft bevestigd.’ In Frankrijk liep al een onderzoek. Daar hebt u aan de speurders verklaard dat ‘er mogelijkheid was om te discussiëren’, met een verwijzing naar een mogelijke schuldbekentenis door de bank. Wat bedoelde u daarmee?, willen de speurders nog weten. Het antwoord van Garrido is duidelijk: ‘We willen eerst de feiten kennen. Als we dan vinden dat het in het belang van de bank is oplossingen te overwegen om de procedure af te sluiten buiten de rechtszaal, zullen we die weg bewandelen.’

Maar de Zwitserse bank heeft nog geen enkele provisie aangelegd om een miljoenenschikking te sluiten met het Belgische gerecht. ‘We zijn nog niet op het punt gekomen om daarover een beslissing te nemen’, stelt Garrido. De speurders confronteren hem met een provisie van 400 miljoen Zwitserse frank die de bank in 2011 heeft aangelegd, terwijl die provisie voor het lekken van de bankgegevens in 2007 nog minder dan 50 miljoen Zwitserse frank bedroeg. Kan dat erop kan wijzen dat een miljoenenschikking in de maak is? ‘Neen, dat heeft niets te maken met de procedures in België en Frankrijk’, ontkent Garrido.

Dan volgt nog een onthulling over de nieuwe strategie van de bank, die illustreert hoe ze wil breken met het verleden. ‘Vandaag zijn de Belgische cliënten, net als de Franse en de Duitse, geen markt meer voor onze bank in Zwitserland’, stelt Garrido. Hij verklaart ook dat de strategie van het Zwitserse kantoor wordt beslist in de hoogste regionen van HSBC. ‘De strategie wordt op wereldwijd groepsniveau uitgestippeld door HSBC Global Private Banking. De Zwitserse bank moet die strategie uitvoeren en heeft geen eigen strategie.’

Uit die laatste verklaring kan men besluiten dat de hand- en spandiensten die de bank in Genève jarenlang leverde aan cliënten over de hele wereld gebeurden met de goedkeuring van de top van HSBC, een van de grootste banken ter wereld.

ipv achter 1000 euro per maand sociale fraudes te jagen, zou men best hier moeten kijken. Hier zit hem de big money...

---------- Toegevoegd om 04:08 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 04:06 ----------

Verdacht stil in de populaire media rond medis btw...
 
Algemene conclusie: geen nationale strategie tegen witwassen

Op een totaal van 40 internationale aanbevelingen om witwassen tegen te gaan, heeft België er slechts elf volledig conform toegepast. Voor alle andere aanbevelingen zijn er tekorten.

De Financial Action Task Force (FATF) is de internationale organisatie in de strijd tegen het witwassen die de belangrijkste 35 landen in de wereld groepeert, zoals de Verenigde Staten, Rusland en China. De laatste keer dat België is geëvalueerd door de FATF was in 2005. Toen scoorde België nog goed, maar tien jaar later besluit de FATF dat België een nationale strategie mist om het witwassen van crimineel en zwart geld te bestrijden. De kennis van de witwasrisico’s in ons land is gefragmenteerd en onvolledig. Nieuwe tendensen worden te weinig gedetecteerd. Dat staat al te lezen in de eerste conclusies van het belangrijke rapport dat pas op 26 februari officieel wordt voorgesteld in Parijs.

De FATF besluit dat België slechts elf van de 40 internationale antiwitwasaanbevelingen, die dateren van 2012, volledig conform toepast. ‘Op al die andere punten zijn belangrijke verbeteringen nodig’, luidt het. Dat België tekortschiet in de strijd tegen het witwassen is een globaal probleem, want de FATF benadrukt dat ons land het illegaal geldverkeer aantrekt door onze centrale ligging.

Een van de kritieken is dat onze antiwitwascel te weinig samenwerkt met de sectoren die verdachte transacties moeten signaleren. Onder andere de wisselkantoren en geldtransferkantoren in ons land, die veel gebruikt worden voor witwassen, doen te weinig en kennen de risico’s te weinig. België staat ook zomaar uitzonderingen toe op de antiwitwasverplichtingen zonder eerst de risico’s te evalueren. Zo zet een land de achterpoortjes open. Onze wet moet worden bijgestuurd. Bijvoorbeeld onze definitie van ‘politiek gevoelige personen’ focust alleen op verdacht geld van buitenlandse en niet van onze eigen politici. België mist ook instrumenten om maatregelen te nemen tegen landen, zoals belastingparadijzen met een hoog risico op witwassen.

2. Contant geld: te weinig controle op cashbetalingen

Terwijl de regering-Michel het verbod op cash geld versoepelt, krijgt België een uitbrander omdat het te weinig doet tegen witwassen via betalingen met contant geld.

De vorige regering verlaagde het plafond voor cashbetalingen op 1 januari 2014 tot een maximumbedrag van 3.000 euro, maar de staatssecretaris voor de Strijd tegen Fiscale Fraude Elke Sleurs (N-VA) besloot het plafond voor transacties in cash opnieuw op te trekken naar 7.500 euro. Terwijl België vooral witwasoperaties opmerkt via de banken, gebruikt de onderwereld in ons land vooral cash geld om onder de radar te blijven. Naar schatting 16,8 procent van ons bruto binnenlands product draait rond cash geld, waarschuwt de FATF.

De aan- en verkoop van auto’s, antiek en kunst in ons land vormt een groot risico voor witwassen als dat verder met cash geld gebeurt. De federale overheidsdienst Economie voert daar controles op uit, maar volgens de FATF worden er te weinig middelen voor uitgetrokken en is er nood aan grote acties in België. Ook de interpretatieproblemen in onze wettelijke regels voor cashbetalingen werken witwassen in de hand. Zo kwam al aan het licht dat goudhandelaars bij de ‘aankoop’ van goud het cashverbod niet moesten naleven, waardoor criminelen zelfs uit andere landen naar België afzakten om hun waren en geld wit te wassen.

Het internationale rapport laat ook weten dat Bpost aan zijn controleurs verklaarde dat het postbedrijf liever alle cashoperaties boven 3.000 euro wil weigeren. ‘Bpost beschouwt het als een verhoogd risico op witwassen dat het nu verplicht is alle stortingen in contanten, zonder limiet, te aanvaarden omdat het een publieke dienst verleent. Want Bpost vertelde ons over situaties waarin het atypische operaties vaststelde, zoals grote bedragen of opgedeelde transacties, die het liever zou weigeren’, meldt de FATF.

Tegelijk betreurt de FATF dat België veel te weinig controleert of de banken en Bpost wel hun antiwitwasverplichtingen nakomen. Zo heeft de federale overheidsdienst Financiën wel al een bezoek gebracht aan Bpost, louter ter informatie over de procedures en maatregelen, maar er is nog geen enkele controle ter plekke gebeurd. Ook de Nationale Bank van België doet volgens de FATF te weinig controles ter plaatse bij de banken in België.

België verwaarloost de strijd tegen geldschieters van terroristen zeker niet, maar ons land heeft nog maar weinig geld van terroristen bevroren, betreurt de FATF in zijn evaluatierapport.


3.Belgische justitie mist mensen en middelen
Onze justitie mist op alle niveaus mensen en middelen, waardoor het detecteren, vervolgen en veroordelen van witwassers uitblijft. 56 procent van de zaken wordt geseponeerd wegens te weinig speurders.

Het Belgische gerecht heeft helemaal geen algemeen beleid om het witwassen van zwart en crimineel geld te vervolgen voor de strafrechters. Onze parketten en speurders kunnen daardoor niet goed om met de massa informatie over verdachte transacties die ze krijgen van de antiwitwascel. Wat ze met al die gegevens doen, is bij gebrek aan statistieken zelfs een mysterie. Met als gevolg dat er in ons land veel te weinig onderzoeken gebeuren naar echte witwassystemen. Als het gaat over de vervolging van witwassen in ons land, betreft het meestal mensen die gewoon hun eigen geld probeerden wit te wassen. De grote witwasstructuren, met diamanten, edele metalen en cash geld, krijgen te veel vrij spel.

De FATF ergert zich ook aan het grote aantal seponeringen van witwasdossiers door onze parketmagistraten. In 2012 is liefst 56 procent van de witwasdossiers geseponeerd bij gebrek aan voldoende speurders. En dat percentage gaat in stijgende lijn: het jaar voordien lag het nog op 43 procent.

Daar komt nog bij dat de procedures in ons rechtssysteem veel te lang kunnen aanslepen. ‘De antiwitwascel heeft onthuld dat de voorbije jaren veel grote witwasdossiers die ze bezorgde aan het parket, met grote bedragen, tot niets hebben geleid wegens verjaring of overschrijding van de redelijke termijn’, luidt het.

Tot overmaat van ramp is er een probleem om bedrijven te laten veroordelen in ons land, waardoor vaak alleen fysieke personen worden vervolgd, maar de veroordelingen lichter wegen. Met de bovenstaande grafiek illustreert de FATF dat in liefst 45 procent van de veroordelingen in witwasdossiers de verdachten een celstraf van minder dan een jaar krijgen. Celstraffen langer dan twee jaar zijn uitzonderlijk.

De FATF waarschuwt ook voor ons systeem van minnelijke schikking waardoor witwassers hun proces kunnen afkopen. De FATF vindt het niet kunnen dat de verdachten dan wegkomen met een blanco strafblad en gewoon opnieuw kunnen beginnen.


4.Honderden miljoenen verdacht geld niet gepakt
Van 2005 tot 2014 is 600 miljoen euro verbeurd verklaard in witwasdossiers in ons land. Dat lijkt misschien veel, maar het aantal inbeslagnames zou veel hoger moeten liggen.

De grootste inbeslagnames in het kader van witwassen gebeurden de voorbije jaren ongetwijfeld in de diamantsector, met enkele grote strafdossiers waarin karrenvrachten steentjes in beslag zijn genomen. Maar de cijfers van inbeslagnames en verbeurdverklaringen in het rapport van de FATF zijn verre van hoopgevend. In 2013 noteerde het bevoegde orgaan in ons land, het COIV, 11.739 inbeslagnames, wat minder was dan het jaar voordien (13.801). Kijken we naar de concrete bedragen, dan was er in 2012 slechts sprake van 23 miljoen euro inbeslagname in witwasdossiers. In drugsdossiers was dat nog minder: slechts 9 miljoen euro. Van 2005 tot 2014 zou wel voor 600 miljoen euro aan verbeurdverklaringen zijn uitgesproken in de dossiers van de antiwitwascel, maar ook dat is relatief weinig op zo’n lange periode en de bedragen zakken jaar na jaar, van 149 miljoen euro in 2012 naar 45 miljoen euro in 2013 en zelfs 12,5 miljoen euro vorig jaar.

Het is hallucinant hoeveel geld wordt witgewassen via België, maar hier niet wordt in beslag genomen. Dat illustreert een dossier dat de FATF vermeldt waarin 1,3 miljard euro is witgewassen via een Belgische bank. Dat gebeurde door een buitenlandse bank die het verdachte geld van ongeveer 460 bedrijven probeerde wit te wassen. De Belgische bank heeft het geld dan doorgestort naar bedrijven en particulieren in Europa, Azië en de Verenigde Staten. Toch is ook dat monsterdossier zonder gevolg geklasseerd. Ons parket heeft de feiten gewoon gemeld aan de buitenlandse autoriteiten die al met procedures bezig waren.

En de FATF vermeldt tot slot nog enkele bekende pijnpunten in ons land. Ze benadrukt het belang van de diamantsector in ons land en de centrale rol van Antwerpen in de wereld. Gelet op de grote risico’s voor witwassen in die grote sector besluit de FATF dat België tekortschiet in het controleren van de diamantairs. Ook hier ziet de FATF vooral een gebrek aan middelen als oorzaak. Het is ook bekend dat de diamantsector zelf amper verdachte transacties meldt aan onze antiwitwascel. ‘Het aantal onderzoeken en veroordelingen door strafrechters van diamantairs staat niet in verhouding tot het grote risico in de sector’, kaart de FATF aan. Ook andere niet-financiële beroepen melden nog te weinig verdachte transacties om de strijd tegen witwassen efficiënt te voeren.
 
Eindelijk een politieke reactie.
Fraudebestrijding minister is nva.

Een van de maatregelen is het optrekken van de verjaringstermijn in fraudezaken. Nu mag de fiscus slechts zeven jaar terug in de tijd gaan. Voor complexe fraudezaken is dat te kort, vindt Sleurs.

Not bad...

Geen genaderecht meer voor fiscale boetes en belastingverhogingen. De minister van Justitie de mogelijkheid geven om zijn positief injunctierecht te gebruiken om onderzoeken naar fiscale fraude te bevelen. De databank van de fiscus koppelen aan externe databanken om gegevens te vergelijken.
Systematische controles op de activiteit die bedrijven opgeven. Toegang tot het centrale bankregister voor veel meer diensten. De bescherming van speurders in fraudezaken tegen intimidatie of wraak. Strengere controles op wisselkantoren. Geld voor de fiscus om topadvocaten in te zetten in grote fraudezaken. ‘We willen de grote fraude efficiënt aanpakken', klinkt het bij Sleurs.

mooie intentieverklaringen. Benieuwd hoeveel hiervan in de praktijk omgezet zal worden.


The saga continues.
 
Journalist The Telegraph stapt op na HSBC-ruzie
Peter Oborne, tot voor kort politiek commentator bij The Telegraph, is opgestapt bij de krant omdat die volgens hem de schandalen over HSBC stilzwijgt. ‘De krant wil de reclame-inkomsten van de bank niet op het spel zetten.'


Peter Oborne, vijf jaar lang de belangrijkste politieke commentator bij The Telegraph, doet zijn verhaal in een opzegbrief die hij op internet publiceerde. Hij vertelt hoe de Britse krant zijn inhoud hoe langer hoe meer laat leiden door adverteerders en commerciële belangen. Met de berichtgeving over de Britse bank HSBC als triest dieptepunt.

Oborne blikt terug naar verschillende verhalen over de HSBC die in het verleden al door de top van de krant werden afgevoerd. Dat komt volgens hem doordat de bank een groot deel van de reclame-inkomsten van The Telegraph levert met haar advertenties. De Barclay Brothers, de eigenaars van de krant, zouden die cashstroom niet op het spel willen zetten.

The newsroom maar dan irl :p
 
Back
Naar boven