Neem nooit genoegen met uitspraken als 'leer er mee leven'. De kennis van zorgverleners is ook ergens begrensd. Vaak zijn ze te beroerd om je door te sturen. Stap zelf naar de specialist met je probleem.
Wat versta je onder een foto van het hart? Ik zou dat als eerste volledig laten onderzoeken. Een volledig cardiologisch onderzoek bestaat uit bloedname, echografie, elektrocardiogram en een inspanningsproef. Dan sta je al een stap verder.
Verder blijven werken aan gewicht maar dat wist je al. Door welke ziekte ben je 20 kg afgevallen als ik vragen mag? Mensen die onder de normale range van BMI zitten hebben op zich al risico op lage bloeddruk.
Ik weet hoe de zorgverlening is.. toen ik niet aankwam stuurden ze me naar huis met als antwoord wij kunnen niets doen.. maar u zal het niet overleven.. Nou dan hebben ze aan mij een verkeerde..
Ik ben al bij de cardioloog geweest maar die heeft na het bekijken van het hartfilmpje ook gezegd dat er niets gezien is dus dat ik er maar mee moet leven...
ehm.. ik had gezegd hartfilmpje.. geen foto. Er is een hartfilmpje (ecg), echo gemaakt. Ook bloedafname waar niets uit is gekomen. Als enige is de inspanningtest is niet gedaan. Maar die heb ik bij de intake op fysio gedaan en daar kwam een conditie van 80% uit. Er is gewoon geen afwijking gevonden.
Werken aan gewicht doe ik wel en sinds een jaar of 3 gaat het allemaal enorm veel beter.. vooral de eerste 2 maanden had ik er toen 10 kilo bij... heb ergens nog wel een grafiek met voortgang van mijn gewicht vanaf die tijd.. mocht je meer info daarover willen zien. Mijn hele verleden met ziekte staat al in mijn log.
Overwerken, pfeiffer, longembolie met zware meds erbij en een snelle stofwisseling.. alles bij elkaar heeft me 20 kilo gekost.. Van de pfeiffer wist ik het bestaan niet eens af. dat is pas aangetoond achteraf toen alle ellende al begonnen was.
---------- Post toegevoegd 26 May 2013 om 20:23 ----------
wat hiervoor wordt gezegd dacht ik ook: omdat je uithoudingsvermogen vrij minimaal is: ondergewicht, lagebloeddruk etc. en in combinatie met hier en daar wat stress is het niet heel verwonderlijk dat je lichaam het af en toe moeilijk heeft. ik ben geen dokter, maar kan wel enigszins logisch nadenken. weet niet wat jouw situatie is waarom je zo dun was, maar natuurlijk moet het niet geweest zijn. lijkt me dat je lichaam een flinke optater heeft gehad.
ik heb na die 1,5 jaar heel langzaam weer mn conditie opgepakt. ik was/ ben vrij obsessief bezig met het bijhouden van mn macro's zodat ik maar genoeg binnen krijg om te verbranden en zodat het niet weer zwart wordt voor mn ogen. tegelijkertijd wil ik toch ook wel een redelijk tekort creëren zodat ik mn vetrandje (opgebouwd in mijn cardio-vrije periode) er weer af kan trainen. en dat is best lastig. het is niet heel veel, maar stoort me wel want voorheen zat het er dus niet.
ik kreeg er trouwens pas last van na mn pubertijd. denk dat het te maken had met hormonen ofzo? je lichaam doet toch rare dingen als het aan het veranderen is.
Mijn uithoudingsvermogen was toen minimaal.. maar nu draai ik mijn hand niet om voor een wandeling van 3 uur. Mijn lichaam heeft inderdaad een optater gehad. Maar dan blijft het vreemd dat ik nu pas last heb.. na al die jaren dat het vrij goed is gegaan.. (had alleen een te laag gewicht maar geen klachten). Laatste jaar gaat het gewoon allemaal normaal en opeens komt dit op. Dat maakt het voor mij zo vreemd en niet logisch. Dan had ik al veel eerder hier last van moeten hebben. Ook tijdens mijn vele ziekenhuisopnames.
Ik heb nooit op macro's gelet. Ik at gewoon 3 goede maaltijden per dag en ben gaan vreten in koek en chocolade en alles wat los en vast zat om et overleven. Maar dat heeft wel weer andere problemen gegeven zoals een te hoog cholesterol. Maar al met al ben ik nu wel een stuk gezonder en bijna op een redelijk gewicht en kan ik alles weer en heb ik na al die jaren weer een vaste baan en alles.
Ik heb in die tijd ook nooit gesport. Ben pas wat gaan doen als opbouw omdat ik aan moest sterken in spieren. Maar nu ik zover ben en ik hier zit wordt ik steeds enthousiaster en ben ik echt het trainen op gaan pakken en gewichten gaan verhogen. Nu let ik wel op dat ik genoeg eiwitten binnenkrijg.
Maar al met al is die bloeddruk dus pas heel laat gekomen dat ik klachten kreeg. en dat blijft imo vreemd.. en vooral ongrijpbaar
---------- Post toegevoegd 26 May 2013 om 20:24 ----------
Bij mij was toen het verschil te klein, had op z'n best 80-60 ofzo. Het verhogen van je bloeddruk met medicijnen levert echter veel meer problemen op.
Zout eten zou moeten helpen zei m'n huisarts, maar hoorde later van een sportarts dat dat onzin is.
Ik heb geen idee wat meds betreft.. is ook nooit over gesproken omdat er gezegd werd dat dat niet kon.
maar ik ben zelf nooit zo van meds...
zout.. pfff... ik eet al teveel zout.. maar het doet niets... dus ja.. misschien toch gewoon accepteren...
