Hoe de normen in de buurt veranderen, is met een paar eenvoudige voorbeelden te duiden. Wilma (45) woont al jaren met haar gezin in het puntje van 'de Vergeten Driehoek'. Ze is 'gezegend' met een zoon en een dochter en dacht dat ze er altijd kon blijven wonen, maar ze begint toch te twijfelen. "Mijn zoon van achttien heeft al een aantal keren de term ongelovige of kafir naar zijn hoofd geworpen gekregen, omdat hij een sigaretje op straat opstak. Mijn dochter heeft het nog zwaarder."
Verschillende bewoonsters in de Driehoek vertellen dat ze worden aangesproken op hun kleding. "Mijn dochter moet ik telkens als ze zich aankleedt, waarschuwen dat het niet te opvallend of te bloot is. Rokken boven de knie kunnen niet en jurken met spaghettibandjes zijn uit den boze.
Ze zeggen dat het voor vrouwen van belang is dat ze haar lichaam bedekt, omdat haar lijf alleen bestemd is voor haar aanstaande man", zegt Wilma, wier verhaal niet op zichzelf staat.
Meryam (28) draagt een nikab, alleen haar ogen zijn zichtbaar, haar hele lichaam is bedekt, zelfs enkels en handen zijn niet te zien. De Marokkaanse vrouw behoort tot een relatief kleine groep moslima's die zich zo kleedt. Het zou om enkele tientallen in Nederland gaan, maar of dat zo blijft, betwijfelt ze. De groep groeit, ziet ze in haar omgeving. Ze schudt geen handen van mannen, want aanraking is alleen voorbehouden aan haar man, Faheem (32).
In de buurt zijn cafés en cafetaria's te vinden, maar in de Driehoek wordt geen alcohol geschonken, niet gerookt en alleen halal geserveerd. Varkensvlees is verboden. Iedereen moet zich daaraan houden. In buurtcentra, die eigenlijk voor algemeen gebruik zijn en waar bewoners activiteiten kunnen houden, zijn ook geen alcohol en varkensvlees toegestaan. Allemaal ongeschreven wetten die zijn opgelegd door de meerderheid, waar de minderheid vervolgens voor buigt.
De ontwikkelingen zien niet-moslims en zelfs gematigde moslims in de buurt met lede ogen aan. Zij voelen zich niet altijd meer thuis in de wijk. De 'islamisering' waar PVV-leider Geert Wilders over spreekt en die hij volgens bewoners 'waarschijnlijk zelf nooit heeft ervaren', is al jaren de dagelijkse praktijk, zeggen de Driehoekers. Ze ondervinden het zelfs aan den lijve, blijkt uit de verhalen, die bovendien door de orthodoxe moslims worden onderschreven, 'want het is het ware geloof en dat is goed, geloof me'.
Zoals de Antilliaan Virgil Escilio (37) die net als anderen in de buurt zijn hond tegenwoordig alleen verderop in de Schilderswijk uitlaat. "Je ziet het, ik ben bijna één meter negentig lang, maar ik voelde mij weggejaagd. Niet omdat ze bang voor honden zijn. Mensen zeggen mij letterlijk: we willen hier geen honden, ze zijn onrein. Die horen niet hier. Een keer is mij zelfs nageroepen: Verdwijn met dat smerige beest, anders komt die in de punt van het zwaard. De politie bellen doe ik niet meer
