MuscleMeat

Vader vriendin tegen onze relatie :s (1 bezoeker)

Bezoekers in dit topic

Status
Niet open voor verdere reacties.
een dergelijke lul zal zijn respect nooit aanvaarden, zij zit zo vast in haar vaders greep dat ze hem nooit zal laten vallen: enige deftige conclusie: dumpen !!!

Mijn moeder komt ook uit zulk gezin, en die heeft het na lange tijd wel aangekunnen om tegen haar ouders "foert" te zeggen.
 
Nee het is alles behalve jouw fout! Ik bedoel dat je vriendin een appèl op jou doet wanneer ze zegt dat ze zichzelf gaat snijden. Ik snap dat ze het heel erg moeilijk heeft, maar wat probeert ze te bereiken met een dergelijke actie?

Dat dacht ik ook dat ze dat deed... en vandaar dat ik ook het gevoel had dat ik moest komen opdagen. Zij heeft mijn vriendin zijnde immers meer recht op mijn steun dan dat haar vader met zijn vaderschap het recht heeft om haar uit te kafferen.
 
Ja, ik heb zelfs geargumenteerd met het gebod van doe anderen niet aan wat jezelf niet aangedaan wil worden... maar het hielp niets. Al die kruistekens bij hem thuis refereren niet naar jezus maar naar hemzelf, denk ik.

Ohw jezus, daar ben je mooi klaar mee!:roflol:
Die geboden weten ze toch altijd in hun eigen voordeel uit te leggen, voor je het weet zit je in een strijd over bijbelinterpretaties en dat wil je niet.

IMO zal het meisje er in de eerste instatie met vaders uit moeten komen, anders blijf je verstrikt in dezelfde drama driehoek. Daarna kunnen jullie misschien beide in gesprek gaan met de vader.

Ik wens je alvast heel sterkte bro, moet nu trainen.
 
ja zet z'n naam ff op internet ;)

Why not? :D

Ik denk overigens niet dat ze iemand anders gepland had... ze is al heel lang over baby's aan het praten.

Bovendien is ze zo serieus met mij dat als we op straat aan het kussen zijn mensen spontaan beginnen te klappen of te tuteren vanuit de wagen.
 
Hoe is de situatie NU? Heb je nu ook contact met je vriendin? Ik zou er toch voor kiezen nu even afstand te nemen als de situatie zo heftig is. Die man ontploft nog..

Maar mocht hij wel ontploffen (verbaal of fysiek geweld) zou ik er toch over denken om hulp in te schakelen of nog beter, je vriendin te overtuigen hulp te zoeken. En daarmee bedoel ik niet dat jij haar daar wegsleurt (snap dat je niets liever wilt). Maar ik denk dan eerder aan de politie of andere hulpinstantie. 'Prima' dat pa boos of jaloers is maar dan wel binnen de grenzen!!
 
Hoe is de situatie NU? Heb je nu ook contact met je vriendin? Ik zou er toch voor kiezen nu even afstand te nemen als de situatie zo heftig is. Die man ontploft nog..

Maar mocht hij wel ontploffen (verbaal of fysiek geweld) zou ik er toch over denken om hulp in te schakelen of nog beter, je vriendin te overtuigen hulp te zoeken. En daarmee bedoel ik niet dat jij haar daar wegsleurt (snap dat je niets liever wilt). Maar ik denk dan eerder aan de politie of andere hulpinstantie. 'Prima' dat pa boos of jaloers is maar dan wel binnen de grenzen!!

Ik denk als haar papa ontploft en ik daar ben, dat ik ze allesbehalve moet wegsleuren. Ze zal vanzelf wel komen schuilen achter mijn rug.

De situatie nu is stabiel bij haar thuis. Maar ze mag niet meer buiten en haar gsm en toegang tot internet zijn in beslag genomen. Toen ik haar laatste het "pifpoefpaf tis af"-smsj kreeg, geschreven onder druk van of zelfs door haar vader, heb ik niets meer van mij laten horen, dan wast genoeg voor mij. Momenteel weet ik niet of ik ze nog graag zie. Ik weet daarentegen wel dat ik die man gewoon iets kan aandoen.

Ik weet dat de situatie er zo aantoe gaat momenteel omdat ze nog een vriendin heeft kunnen bereiken en heeft kunnen zeggen wat er is gebeurd. Ik heb het via de vriendin van mijn lief. Zelf stuurt ze ook soms een mail als ze de kans schoon ziet, maar ik laat niets van mij meer horen... moet ff toegeven dat bij die laatste "ik maak het uit"-sms van haar ik me opeens opgelucht voelde, keb ook niet echt nood aan iets te laten horen aan haar of iets te horen van haar. Ik ben fysiek helemaal uitgeput door de situatie, ik denk alleen nog maar aan "wat voor een eikels lopen er nog op de wereld rond."

Ik hoop dat als die situatie wat is gaan liggen dat ik niet moet vaststellen dat er iets definitiefs gebroken is vanbinnenin mij voor haar... want ik had haar beloofd dat ik haar ging blijven steunen.
 
[Afbeelding niet meer beschikbaar]

A picture says more than a thousand words. Glashelder wat er moet gebeuren.
 
Dat haar redeneringen weinig steek houden is inderdaad zo. Ze neemt hem in bescherming tot en met.

Dat vind ik ook dat ik die keuze aan haar zou moeten geven, je slaagt zelfs de nagel op de kop, maar ik kan me niet verlagen tot zijn niveau. Ze vind die redenering trouwens wel onredelijk.

Haar vader manipuleert haar. Jij zou haar gewoon eerlijk voor de keuze stellen als je deed wat ik zei. Je zou haar behandelen als een volwassen persoon en haar vrij de keuze laten.

Dat is helemaal wat anders dan wat haar vader met haar doet. Hij probeert haar keuze de hele tijd te beïnvloeden door op haar in te spelen. Dat doe jij niet door je problematiek open aan haar voor te leggen.

Het probleem ligt eerder bij haar en haar vader dan bij jou en haar vader. Zij is btw degene die de druk die haar vader op haar uitoefent op jouw schouders legt en je tegelijkertijd verbiedt om er iets aan te doen. Dat is wel begrijpelijk maar niet eerlijk. Ik zou eerder zeggen dat zij zich tov jou opstelt zoals haar vader zich tov haar opstelt, ze zet je nl met de rug tegen de muur. En natuurlijk mag je haar dan in dit geval voor de keuze stellen, waarom niet. Als ze dat niet inziet zou ik er mijn conclusies uit trekken.
 
Ik denk als haar papa ontploft en ik daar ben, dat ik ze allesbehalve moet wegsleuren. Ze zal vanzelf wel komen schuilen achter mijn rug.

De situatie nu is stabiel bij haar thuis. Maar ze mag niet meer buiten en haar gsm en toegang tot internet zijn in beslag genomen. Toen ik haar laatste het "pifpoefpaf tis af"-smsj kreeg, geschreven onder druk van of zelfs door haar vader, heb ik niets meer van mij laten horen, dan wast genoeg voor mij. Momenteel weet ik niet of ik ze nog graag zie. Ik weet daarentegen wel dat ik die man gewoon iets kan aandoen.

Ik weet dat de situatie er zo aantoe gaat momenteel omdat ze nog een vriendin heeft kunnen bereiken en heeft kunnen zeggen wat er is gebeurd. Ik heb het via de vriendin van mijn lief. Zelf stuurt ze ook soms een mail als ze de kans schoon ziet, maar ik laat niets van mij meer horen... moet ff toegeven dat bij die laatste "ik maak het uit"-sms van haar ik me opeens opgelucht voelde, keb ook niet echt nood aan iets te laten horen aan haar of iets te horen van haar. Ik ben fysiek helemaal uitgeput door de situatie, ik denk alleen nog maar aan "wat voor een eikels lopen er nog op de wereld rond."

Ik hoop dat als die situatie wat is gaan liggen dat ik niet moet vaststellen dat er iets definitiefs gebroken is vanbinnenin mij voor haar... want ik had haar beloofd dat ik haar ging blijven steunen.

Goed dat je afstand neemt, je kan je rust wel gebruiken dacht ik zo... De tijd zal het leren.. Kies in elk geval voor jezelf. Wat is voor JOU het beste.
Sterkte en succes!:thumbs:
 
Ik hoop dat als die situatie wat is gaan liggen dat ik niet moet vaststellen dat er iets definitiefs gebroken is vanbinnenin mij voor haar... want ik had haar beloofd dat ik haar ging blijven steunen.

Sommige beloftes kan je niet nakomen omdat diegene die je het beloofd het niet toelaat. Sterkte
 
Haar vader manipuleert haar. Jij zou haar gewoon eerlijk voor de keuze stellen als je deed wat ik zei. Je zou haar behandelen als een volwassen persoon en haar vrij de keuze laten.

Dat is helemaal wat anders dan wat haar vader met haar doet. Hij probeert haar keuze de hele tijd te beïnvloeden door op haar in te spelen. Dat doe jij niet door je problematiek open aan haar voor te leggen.

Het probleem ligt eerder bij haar en haar vader dan bij jou en haar vader. Zij is btw degene die de druk die haar vader op haar uitoefent op jouw schouders legt en je tegelijkertijd verbiedt om er iets aan te doen. Dat is wel begrijpelijk maar niet eerlijk. Ik zou eerder zeggen dat zij zich tov jou opstelt zoals haar vader zich tov haar opstelt, ze zet je nl met de rug tegen de muur. En natuurlijk mag je haar dan in dit geval voor de keuze stellen, waarom niet. Als ze dat niet inziet zou ik er mijn conclusies uit trekken.

Heel sterk gezien... en als ik het uitmaak wordt ze depri en dan voel ik me schuldig... dat doen haar ouders ook zo, eigenlijk.
 
Dit is toch niet zo moeilijk: Ga naar haar toe, praat met haar, vertel haar dat ze moet kiezen tussen haar vader en jou. Dan kan ze nog zo gaan janken en tieren dat ze dat niet kan, dan kiest ze dus voor haar vader en kan je haar beter dumpen. Je moet haar natuurlijk wel even bedenktijd geven :D
 
Haar vader manipuleert haar. Jij zou haar gewoon eerlijk voor de keuze stellen als je deed wat ik zei. Je zou haar behandelen als een volwassen persoon en haar vrij de keuze laten.

Dat is helemaal wat anders dan wat haar vader met haar doet. Hij probeert haar keuze de hele tijd te beïnvloeden door op haar in te spelen. Dat doe jij niet door je problematiek open aan haar voor te leggen.

Het probleem ligt eerder bij haar en haar vader dan bij jou en haar vader. Zij is btw degene die de druk die haar vader op haar uitoefent op jouw schouders legt en je tegelijkertijd verbiedt om er iets aan te doen. Dat is wel begrijpelijk maar niet eerlijk. Ik zou eerder zeggen dat zij zich tov jou opstelt zoals haar vader zich tov haar opstelt, ze zet je nl met de rug tegen de muur. En natuurlijk mag je haar dan in dit geval voor de keuze stellen, waarom niet. Als ze dat niet inziet zou ik er mijn conclusies uit trekken.

Ik kan dat nog niet direct... ik wou dat wel doen, maar eerder onder de vorm van beetje bij beetje loslaten...
 
met discuseren schiet je niks op.maar ik snap dat je het hier post.je moet toch zelf een beslissing nemen.
 
Ik kan dat nog niet direct... ik wou dat wel doen, maar eerder onder de vorm van beetje bij beetje loslaten...

Als dat makkelijker voor je is moet je het maar zo doen. Heel mss komt ze na een tijdje toch nog bij haar zinnen wat haar vader betreft maar ik acht de kans klein aangezien ze tijdens haar studies ook nog afhankelijk van hem zal zijn. Maargoed, je zal er zelf uiteindelijk wel uitgeraken.
 
Als je van je meisje houd moet je haar verlossen van haar vader dus vertel gewoon duidelijk hoe je erover denkt. Zowel tegen haar als tegen die vader. Desnoods geef je die vader een draai om zijn oren, want dat is een kerel van niks als ik het zo lees.
 
met discuseren schiet je niks op.maar ik snap dat je het hier post.je moet toch zelf een beslissing nemen.

Ik weet het niet meer :s kdenk eigenlijk dak zelf hulp nodig heb... keb al geen week meer geslapen en heb koorts van me op te winden, keb een onregelmatige eetlust en mijn hoofd tolt... kwil het uitmaken met haar omdat ik denk niets meer te voelen, maar de gedachte dat het uit is laat me dan weer wel voelen dat ik ze graag zie.

Ze zit me nu in het geniep constant mails te sturen dat ik haar moet beloven dat ze nix meer van me gaat horen de komende twee weken opdat het rustig zou zijn bij haar thuis. En met te zeggen dat ze me doodgraag ziet en alles en dat het wel in orde komt... ik ben alleen bang dat als ik dit allemaal moet ondergaan en moet zien hoe zij wil dat zij en ik dit ondergaan dat haar papa voor de rest van zijn leven in mijn relatie met haar zit.

Zij beweert dat hij wel zal bijdraaien en dat dit helemaal geen machtsspelletje van hem is, en ik kan haar niet doen inzien dat hij keer op keer wel iets anders zal vinden en dat het wel een machtsspelletje is. Als ik dat staaf met rationele argumenten neemt ze er geen enkel aan of verwerpt ze die met iets dat compleet geen steek houdt. Ik voel het eigenlijk aan alsof ze mij constant aan het bedriegen is.
 
Status
Niet open voor verdere reacties.
Back
Naar boven