Nou, hoop gebeurt de laatste tijd. M'n vriendin was dan eindelijk zwanger, na vele maanden proberen en ze was de gelukkigste vrouw op de planeet. Constant misselijk en rare cravings, naast m'n werk dus het huishouden op orde houden en onze energierijke hond verzorgen (zeker 2 uur per dag wandelen). Alles ging goed totdat het hartje van de baby ermee ophield. Het lichaam weigerde het lichaampje af te stoten met een operatie tot gevolg. Nu enkele weken later zit ik thuis met een zwaar emotionele vriendin die denkt dat onze kans verkeken is, nog altijd nabloed van de operatie en nu ook nog een cyste op 1 van haar eierstokken heeft.
Al met al is het geen fijne tijd (geweest) en heb ik mij niet aan m'n calorien kunnen houden. Dus maar besloten om dat weer even in de ijskast te zetten en rond onderhoud te eten. Dat gaat vooralsnog goed aangezien m'n gewicht rond de 72 blijft hangen. Ik ga nog zo'n 3x per week naar de gym.
Recent last van stressaanvallen gekregen waarin ik migraine-achtige verschijnselen krijg waardoor mijn zicht opeens veranderd in een kaleidoscoop en ik hartkloppingen krijg.
Alcoholinname is wat hoger geworden wat weer effect heeft op m'n slaap, ben dat weer aan het verminderen (gelukkig geen verslaving) maar blijf daarnaast wel gezond eten, elke dag zeker een halve kilo groente en fruit (30 tot 40 gram vezels), veel water, toegevoegde suikers niet meer dan 30 gram, ei, kip, skyr, pindakaas, noten, volkorenpasta, wraps en geen shakes meer, ik probeer nu alles uit voeding te halen.
Tot overmaat van ramp word ik in januari ook nog eens 40 (waarom voelt dat zo kut?) en loopt m'n contract aan de universiteit af en ben ik snel werkeloos. TIP: Zoek een baan waarop de kans op een vaste aanstelling groter is dan 1%!
Ondanks dit alles zit ik nog wonderbaarlijk goed in m'n vel (mocht iemand zich zorgen maken). Familie, vrienden, onvoorwaardelijke liefde van de hond, zo af en toe iets kopen wat je eigenlijk helemaal niet nodig hebt en vooral blijven bewegen doen wonderen.
TL;DR: Emotionele miskraam, stress, even geen toekomstperspectief maar ik doe m'n best!
De rotator cuff is toch dermate geirriteerd dat ik niet fatsoenlijk push oefeningen kan doen. Pull geen enkel probleem. De dokter zegt dat ik een miniscuul scheurtje of een verrekking heb. Zet nu eerst in op herstel en probeer met lichte oefeningen de doorbloeding van de rotator cuff te bevorderen. Benen krijgen nu de volle laag tot ik hersteld ben, en de biceps, rug en buikspieren idem dito. Ik heb voor dit jaar helaas geen fysiotherapie sessies meer via m'n verzekering (die zijn pestpokkepleurisduur hier). 
