Sorry zonder links naar onderzoeken, dit onderstaande komt van betrouwbare website en les boek, Understanding normal en clinical nutrition.
Beetje info over antioxidanten:
Antioxidanten zijn stoffen van natuurlijke of synthetische aard, die in staat zijn om vrije radicalen (zie onder) onschadelijk te maken. Voorbeelden van natuurlijke antioxidanten zijn vitamine C, vitamine E, selenium, maar ook stoffen zoals die voorkomen in Japanse groene thee, rode wijn, druivenpitten, bosbessen, rode bieten en schors van pijnbomen.
Naast natuurlijke bestaan er ook synthetische antioxidanten. Dit zijn butylhydroxytoleen of BHT, dimethylsulfoxide of DMSO, of een groep als geneesmiddel gebruikte stoffen, lazaroïden genaamd.
De anti-oxidant die een vrije radicaal neutraliseerd; de vrije radicaal mist als het ware een electron, de anti-oxidant geeft er 1 af aan de vrije radicaal waardoor deze is geneutraliseerd. (dit is een hele simpele uitleg)
Celbeschadigingen; Als er te veel vrije radicalen worden gevormd en/of te weinig antioxidanten, spreken we van oxidatieve stress. Deze kan vrijwel alle onderdelen van een cel beschadigen, de membraan of celwand, maar ook het DNA in de celkern, waardoor fouten kunnen optreden in verschillende productieprocessen en dat kan bijvoorbeeld leiden tot kanker. Ook intensieve duurinspanning zou kunnen worden gezien als een vorm van oxidatieve stress, omdat de lichaamscellen veel meer zuurstof verwerken dan in rust. Er is waarschijnlijk bij inspanning sprake van een soort evenwicht in de cel tussen het ontstaan van vrije radicalen enerzijds en de aanmaak van antioxidatieve enzymen anderzijds.
Sommige antioxidanten kunnen onder bepaalde omstandigheden fungeren als pro-oxidant en daarmee dus juist meer schade aanrichten. Voor iemand die een probleem heeft met de opslag van ijzer, met name wanneer er te veel ijzer wordt opgeslagen, zal vitamine C niet fungeren als antioxidant, maar als pro-oxidant!
Er zijn veel verschillende vrije radicalen en die worden allemaal onschadelijk gemaakt door specifieke antioxidanten. Zo zijn er antioxidanten die werken tegen vrije radicalen die vetten in de wand van de cel beschadigen, maar die richten niets uit tegen vrije radicalen die eiwitten of DNA beschadigen. Dus niet elke antioxidant is werkzaam tegen alle vrije radicalen.
Antioxidanten werken zelden alleen en juist vaak in vaste combinaties. Het schadelijke onderdeel van een vrije radicaal wordt alleen maar 'afgepakt' door antioxidant A, die daardoor ook verandert in een - zij het zwakkere - vrije radicaal en deze geeft dat onderdeel altijd alleen maar door aan antioxidant B, die dan op zijn beurt ook weer verandert in een - nog zwakkere - vrije radicaal. Vaak zijn er wel twee of drie antioxidanten nodig om de werking van een vrije radicaal op deze manier echt onschadelijk te maken.
Er zijn twee typen antioxidanten;
-Anti-oxidant enzymsystemen
hiervoor is selenium, koper, magnesium
en zink nodig.
-Nutritieve anti-oxidanten (anti-oxidanten in de voeding)
Anti-oxidant enzym systemen
-superoxide dimutase (SOD): Cu, Zn of Mn
-katalase: Fe
-glutathion peroxidase (GSHPx): Se
-glutathion reductase (GSHred): FAD en NADPH
Nutritieve anti-oxidanten
Anti-oxidanten in de voeding kunnen gemakkelijk een elektron afstaan:
-vitamine E (alpha-tocoferol)
-vitamine C (ascorbinezuur)
-β-caroteen (provitamine A)
-glutathion
-flavonoiden (andere groep bio-actieve stoffen)
nog wat weetjes;
- α-tocoferol suppletie verlaagt het risico op longkanker niet.
- β-caroteen suppletie verhoogt het risico op longkanker bij rokers.
- Vitamine E kan alleen in vet en zit dus in het celmembraan.
Beetje info over antioxidanten:
Antioxidanten zijn stoffen van natuurlijke of synthetische aard, die in staat zijn om vrije radicalen (zie onder) onschadelijk te maken. Voorbeelden van natuurlijke antioxidanten zijn vitamine C, vitamine E, selenium, maar ook stoffen zoals die voorkomen in Japanse groene thee, rode wijn, druivenpitten, bosbessen, rode bieten en schors van pijnbomen.
Naast natuurlijke bestaan er ook synthetische antioxidanten. Dit zijn butylhydroxytoleen of BHT, dimethylsulfoxide of DMSO, of een groep als geneesmiddel gebruikte stoffen, lazaroïden genaamd.
De anti-oxidant die een vrije radicaal neutraliseerd; de vrije radicaal mist als het ware een electron, de anti-oxidant geeft er 1 af aan de vrije radicaal waardoor deze is geneutraliseerd. (dit is een hele simpele uitleg)
Celbeschadigingen; Als er te veel vrije radicalen worden gevormd en/of te weinig antioxidanten, spreken we van oxidatieve stress. Deze kan vrijwel alle onderdelen van een cel beschadigen, de membraan of celwand, maar ook het DNA in de celkern, waardoor fouten kunnen optreden in verschillende productieprocessen en dat kan bijvoorbeeld leiden tot kanker. Ook intensieve duurinspanning zou kunnen worden gezien als een vorm van oxidatieve stress, omdat de lichaamscellen veel meer zuurstof verwerken dan in rust. Er is waarschijnlijk bij inspanning sprake van een soort evenwicht in de cel tussen het ontstaan van vrije radicalen enerzijds en de aanmaak van antioxidatieve enzymen anderzijds.
Sommige antioxidanten kunnen onder bepaalde omstandigheden fungeren als pro-oxidant en daarmee dus juist meer schade aanrichten. Voor iemand die een probleem heeft met de opslag van ijzer, met name wanneer er te veel ijzer wordt opgeslagen, zal vitamine C niet fungeren als antioxidant, maar als pro-oxidant!
Er zijn veel verschillende vrije radicalen en die worden allemaal onschadelijk gemaakt door specifieke antioxidanten. Zo zijn er antioxidanten die werken tegen vrije radicalen die vetten in de wand van de cel beschadigen, maar die richten niets uit tegen vrije radicalen die eiwitten of DNA beschadigen. Dus niet elke antioxidant is werkzaam tegen alle vrije radicalen.
Antioxidanten werken zelden alleen en juist vaak in vaste combinaties. Het schadelijke onderdeel van een vrije radicaal wordt alleen maar 'afgepakt' door antioxidant A, die daardoor ook verandert in een - zij het zwakkere - vrije radicaal en deze geeft dat onderdeel altijd alleen maar door aan antioxidant B, die dan op zijn beurt ook weer verandert in een - nog zwakkere - vrije radicaal. Vaak zijn er wel twee of drie antioxidanten nodig om de werking van een vrije radicaal op deze manier echt onschadelijk te maken.
Er zijn twee typen antioxidanten;
-Anti-oxidant enzymsystemen
hiervoor is selenium, koper, magnesium
en zink nodig.
-Nutritieve anti-oxidanten (anti-oxidanten in de voeding)
Anti-oxidant enzym systemen
-superoxide dimutase (SOD): Cu, Zn of Mn
-katalase: Fe
-glutathion peroxidase (GSHPx): Se
-glutathion reductase (GSHred): FAD en NADPH
Nutritieve anti-oxidanten
Anti-oxidanten in de voeding kunnen gemakkelijk een elektron afstaan:
-vitamine E (alpha-tocoferol)
-vitamine C (ascorbinezuur)
-β-caroteen (provitamine A)
-glutathion
-flavonoiden (andere groep bio-actieve stoffen)
nog wat weetjes;
- α-tocoferol suppletie verlaagt het risico op longkanker niet.
- β-caroteen suppletie verhoogt het risico op longkanker bij rokers.
- Vitamine E kan alleen in vet en zit dus in het celmembraan.
