Aad zei:
Overal lees ik; "Wanneer je voldoende herstelt bent dan..............." Wanneer ben je voldoende herstelt? Meestal is het antwoord; "Wanneer je geen spierpijn meer hebt." Welnu ik heb na 1 dag geen spierpijn meer en ik ga toch echt tot het uiterste van mijn kracht. Betekend dat nu dat ik om de dag dezelfde spiergroep kan trainen? Graag uitleg erbij.
Spierpijn is slechts een tijdelijk nevenverschijnsel. Net zoals wanneer je een brandwonde hebt zal die pijn niet lang blijven duren. De zenuwen in de huid zullen het signaal steeds minder sterk doorgeven en al snel voel je niets meer. Dit pijnsignaal is puur om de hersenen te laten weten dat er wat mis is, en dat er schade is. De pijn gaat weg, maar het herstel van het weefsel gaat gewoon nog weken door. Tot de huid weer helemaal glad en normaal is. Dit principe is te vergelijken met wat er gebeurd na een zware intensieve training. Eerst, komt de schade (wonde), dan de pijn. Soms voel je die pas een paar dagen later omdat de receptors de schade nog niet opmerken, dit is DOMS (delayed-onset muscle soreness), wat voortkomt uit een soort microtrauma in de spiervezels. Maar net als bij de brandwonde duurt het gehele herstelproces veel langer dan de pijn. Het CZS, de spiervezels en de groei die volgt waarbij de spier sterker moet worden dan voorheen, is een proces waar verscheidene dagen tot zelfs weken over gaan. Soms kan het 2 weken duren om een compleet herstel en hypertrofie (supercompensatie) te zien. Uiteindelijk is het heel moeilijk samen te vatten en steeds bij iedereen verschillend. Want niemand traint even hard, doet hetzelfde werk, heeft dezelfde voeding, rust, metabolisme enz enz.
Hierbij komt nog dat als je maandag de triceps traint, maar woensdag de borst, dat je dus de triceps eigenlijk geen volledige rust hebt gegeven. Een spier die moet stabiliseren/synergeren kan soms aanzienlijk belast worden. Dat maakt de rust nog belangrijker. Een algemene regel die de meesten hanteren is, train elke spier nooit meer dan 1 maal per 7-8 dagen. Dit is met name belangrijk bij grote spiergroepen. (meer vezels, meer herstel). Op die manier zit je op een gulden middenweg, waarbij de kans op overtrainen klein is, maar je toch weer kan trainen op het bijna piekmoment van de supercompensatie.
Hier nog 2 grafiekjes die een goede en een slechte rusttijd laten zien:
1. [Abeelding niet meer beschikbaar]
2. [Abeelding niet meer beschikbaar]
Niet helemaal realistisch maar het principe kan je er wel uit afleiden.
In grafiek 1 laat men zien dat hersteltijd en supercompensatie de nodige tijd vragen, dit is het principe van progressieve training. In grafiek 2 is de herseltijd te kort en komt de atleet in een neerwaartse spiraal. (overtraining/stangnatie).
Hopelijk is het nu wat duidelijker