Aribert Heim
Aribert Heim alias Dr. Tod en Tarek Hussein Farid was een Oostenrijks nazi-arts en oorlogsmisdadiger. In het voorjaar van 1940 werd hij lid van de Waffen-SS en in oktober 1941 werd hij naar concentratiekamp Mauthausen gestuurd, waar hij gruwelijke medische experimenten uitvoerde op gevangenen.
Onder Heim groeide het Mauthausen-kamp uit tot een centrum voor medische experimenten. Omdat hij en zijn collega-wetenschappers aan een programma werkten om een verdovende pijnstiller te fabriceren, wilde hij de diepere dynamiek van het pijngevoel, en het uithoudingsvermogen van het organisme doorgronden. Mensen waren voor hem hierbij slechts proefkonijnen. Heim liet zijn slachtoffers op een operatietafel vastbinden, stelde hen met perverse zin voor wellevendheid op hun gemak, en begon met zijn 'wetenschappelijke experimenten', een Zeiss-Chronometer in de hand om vast te stellen hoe lang het proefobject erover deed om te sterven, en hoe spastisch en luidkeels diens doodsstrijd verliep. Drie Spanjaarden kregen bijvoorbeeld het carcinogene benzeen in het hart of de longen geïnjecteerd. Bij anderen werden zonder narcose de appendix of ledematen geamputeerd.
Het gruwelijkste verhaal is dat van twee Joodse mannen, 18 en 20 jaar oud. Heim beloofde hen vrijheid in ruil voor een kleine, onschuldige ingreep. Ze werden echter door Heim verdoofd en vervolgens met een operatiemes opengesneden en ontleed. Nadat beide slachtoffers ontleed waren, werd hun hoofd afgesneden en de overige delen van de lichamen werden verbrand. Eén van deze Joodse hoofden kwam als presse-papier op zijn bureau te staan. Het andere schonk hij als trofee aan een bevriende nazi. Ook liet hij lampenkappen vervaardigen van de geprepareerde huid van zijn slachtoffers.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Aribert_Heim
Ilse Koch
Koch was secretaresse. In 1932 sloot ze zich aan bij de nazi's. In 1935 ging ze aan het werk in Sachsenhausen, waar ze Koch ontmoette, met wie ze in 1936 trouwde. In 1937 kreeg Karl de opdracht om Buchenwald te laten bouwen, Ilse verhuisde met hem mee en werd één van de opzichters binnen het kamp.
Koch bemoeide zich veelvuldig met het werk van haar man.
Op Buchenwald kreeg ze de bijnaam "Die Hexe von Buchenwald" (De heks van Buchenwald) van de gevangenen, vanwege haar sadistische uitspattingen. Vaak reed ze te paard door het kamp om willekeurige gevangenen zweepslagen toe te dienen. Koch was berucht om het verzamelen van stukken huid van vermoorde gevangenen met daarop opvallende tatoeages.
Na de bevrijding vonden de geallieerden ook lampenkappen gemaakt van menselijke huid in haar verzameling snuisterijen evenals twee 'shrunken heads', al bleken deze laatste twee later uit een museum afkomstig te zijn. Later is wel ontkend dat de lampen van mensenhuid waren gemaakt, het zou geitenleer zijn.
Na de oorlog werd 'de heks van Buchenwald' door een tribunaal voor oorlogsmisdaden oorspronkelijk veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Later werd dat omgezet in een straf van vier jaar wegens onvoldoende bewijs. Toen ze in 1951 vrijkwam, werd ze meteen weer opgepakt en door een Duitse rechtbank opnieuw tot levenslang veroordeeld. In een gevangenis in Aichach pleegde ze op 1 september 1967 uiteindelijk zelfmoord door verhanging.
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ilse_Koch