- Lid geworden
- 4 jul 2005
- Berichten
- 72.647
- Waardering
- 38.372
Dat, een Brexit, was ook z'n enige doel. Daarna ging hij er normaliter mee kappen.Hij heeft wel het Brexitreferendum bereikt, dat is best een prestatie.
Volg de onderstaande video samen om te zien hoe u onze site kunt installeren als een web-app op uw startscherm.
Notitie: Deze functie is mogelijk niet beschikbaar in sommige browsers.
Volg het forum via Google Nieuws
Dat, een Brexit, was ook z'n enige doel. Daarna ging hij er normaliter mee kappen.Hij heeft wel het Brexitreferendum bereikt, dat is best een prestatie.
VK had idd altijd al een bijzondere positie. Wij hebben ook een kantoor daar maar merken niks, is ook niet de verwachting vanwege de branche. Maar ik vrees dat dat niet voor iedereen gaat gelden.Dat is een andere discussie. Ik vind het jammer dat het zover heeft moeten komen. VK was een goede rem op de Federale Superstaat-ambities en een bondgenoot van NL binnen de EU.
Waarvan aktebeide kanten hebben extremisten dus we verdienen geen vrijheid
We moeten ons uitspreken tegen intolerantie en haat. Want hoe kun je gelukkig zijn als jouw geluk ten koste gaat van het geluk van anderen? We kunnen alleen met elkaar samenleven als we een ander ook gunnen wat we voor onszelf willen. Hoe kan een mens werkelijk vrij zijn als de ander dat niet is? Ware vrijheid verbindt.
Mensenrechten beginnen in het klein, dichtbij huis. Daar maken ze daadwerkelijk een verschil. En kan je zelf iets aan doen.Maar waar ik het meest van overtuigd ben, is dat vrijheid niet gebouwd wordt op grote mooie woorden, maar tot stand komt door kleine concrete daden. Daden in ons eigen huis, onze eigen levens. Daden om conflicten – groot of klein – te voorkomen. Daden om onrecht, ongelijkheid en onderdrukking uit te bannen. Daden om je medemens te laten weten dat hij of zij telt – net als jijzelf. Die daden – groot en klein – vormen de basis voor nieuwe verhalen. Verhalen om met elkaar te delen. Verhalen die ons verbinden.
Dat is wel makkelijk om te zeggen als je leeft in het welvarende westen, of eigenlijk toch niet?Want hoe kun je gelukkig zijn als jouw geluk ten koste gaat van het geluk van anderen? We kunnen alleen met elkaar samenleven als we een ander ook gunnen wat we voor onszelf willen. Hoe kan een mens werkelijk vrij zijn als de ander dat niet is?
Mabel vindt het helemaal niet erg om jou welvaart te delen met anderen.Veel makkelijker lijkt het mij om het niet te zeggen en na te willen streven. Kijk alleen al naar de enorme polarisatie van de afgelopen decennia en het navelstaren. Er is veel angst, zo lijkt het althans, om ook maar iets van de welvaart te moeten delen.
Er zijn meerdere aspecten aan gelukkig zijn. Je kunt tevreden zijn met je (klein)kinderen, de loopbaan, de relatie en wat al niet meer. Dat gaat over jezelf. Je kunt ook nadenken over een breder spectrum. Of je het anderen, waar al die vanzelfsprekendheden in ons land helemaal niet vanzelfsprekend zijn, ook gunt. Ik denk dat iets kleins betekenen, al is het iets geven aan een vrijwilliger die zich inzet voor kansarmen bijvoorbeeld, je al voldoening kan geven. Gewoon in je eigen omgeving, opkomen voor gelijkheid en de samenleving een stukje redelijker maken indien nodig. Hoeft niet met grote gebaren of woorden, of diepe filosofische gedachten te zijn. Echt niet. Dat is nou juist m.i. de valkuil. Je kunt ook het straatje schoonvegen van een buurman die slecht ter been is, in plaats van denken die ouwe kreupele doet niks de hele dag hij spreekt zelf maar iemand aan. Dit is een fictief voorbeeld maar het is een andere manier van denken.Dus kan je heel goed gelukkig zijn ten koste van het geluk van anderen of is iedereen in de “ontwikkelde” delen van de wereld zo ongelukkig?