- Lid geworden
- 7 apr 2005
- Berichten
- 5.288
- Waardering
- 252
Laten we de situatie kort en duidelijk schetsen:
Een week voordat we een contract gingen tekenen van een plaatsje om, na 8 maand een relatie te hebben, in samen te wonen; zegt mijn vriendin doodleuk dat ze alleen iets gaat huren. Zit ik daar met inboedel ter waarde van 1000€ :s
Ik maak het dan natuurlijk uit... en omdat ze blijft zweren en huilen dat ze me doodgraag ziet maak ik het weer aan om er na een tijdje, en veel graafwerk, achter te komen dat haar vader dit besloten had omdat hij mij niet kan luchten.... Kun je dat geloven dat ze de beslissing om alleen te gaan huren heeft doen overkomen alsof het haar beslissing was?
Ik heb zoiets van: laat ik effe die onozelaar zijn kop inslagen. Maar zij heeft dan zoiets van: nee, doe dat niet want ik hou van hem (go figure). En om eerlijk te zijn denk ik dat er betere oplossingen moeten zijn...
Ondertussen gaat haar vader haar 2weken opsluiten, haar gsm bijhouden en zorgen dat ze niet bij de computer kan. En elke avond zet hij haar waarschijnlijk op een stoel om er uren tegen te roepen en te schreeuwen dat ze niet van me mag houden want dat ik een ploert ben. Terwijl geeft hij haar ook de schuld dat haar kleine broertjes en zusjes huilen en dat haar moeder depri is omdat zij zich niet heeft gedragen op een gepaste manier (= zijn wil volgen).
Wat doe je hieraan? Ik zou zelf de politie bellen of haar persoonlijk gaan verdedigen tegen hem, maar ik mag niets doen van haar... want hij is toch zo een goede papa :s
Een week voordat we een contract gingen tekenen van een plaatsje om, na 8 maand een relatie te hebben, in samen te wonen; zegt mijn vriendin doodleuk dat ze alleen iets gaat huren. Zit ik daar met inboedel ter waarde van 1000€ :s
Ik maak het dan natuurlijk uit... en omdat ze blijft zweren en huilen dat ze me doodgraag ziet maak ik het weer aan om er na een tijdje, en veel graafwerk, achter te komen dat haar vader dit besloten had omdat hij mij niet kan luchten.... Kun je dat geloven dat ze de beslissing om alleen te gaan huren heeft doen overkomen alsof het haar beslissing was?
Ik heb zoiets van: laat ik effe die onozelaar zijn kop inslagen. Maar zij heeft dan zoiets van: nee, doe dat niet want ik hou van hem (go figure). En om eerlijk te zijn denk ik dat er betere oplossingen moeten zijn...
Ondertussen gaat haar vader haar 2weken opsluiten, haar gsm bijhouden en zorgen dat ze niet bij de computer kan. En elke avond zet hij haar waarschijnlijk op een stoel om er uren tegen te roepen en te schreeuwen dat ze niet van me mag houden want dat ik een ploert ben. Terwijl geeft hij haar ook de schuld dat haar kleine broertjes en zusjes huilen en dat haar moeder depri is omdat zij zich niet heeft gedragen op een gepaste manier (= zijn wil volgen).
Wat doe je hieraan? Ik zou zelf de politie bellen of haar persoonlijk gaan verdedigen tegen hem, maar ik mag niets doen van haar... want hij is toch zo een goede papa :s