Reigers zijn echt aparte beesten.
We schrijven winter 1987, ijs en ijskoud (temperaturen 's nachts van -15 en kouder)
Alle sloten en plassen waren al wekenlang bevroren.
Ik was lekker aan het schaatsen op een boerensloot ergens (ja, dat kon toen nog) en ik zie plots iets tussen het halfvergane riet staan....
Dus ik glij er naar toe, blijkt het een reiger te zijn.
Staat dat beest daar stokstijf te staan, echt geen enkele beweging.
Ik riep en zwaaide wat, hield mijn hoofd op 10 cm afstand van de snavel.
Maakte wat zwaaiende bewegingen en stampte op het ijs.
Helemaal geen enkele reactie.
Ik dacht, die is morsdood, stijf bevroren en door toeval blijft het lijk rechtop staan.
Nog eens kijken....zie ik in ene een ooglid open flappen.
Ik schrok me een hoedje.
Vervolgens hoor ik een kort maar duidelijk treurig gekras.
Wilde de reiger mij daar mee duidelijk maken dat ik hem in vredesnaam met rust moest laten zodat hij in vrede kon sterven?
Plots vloog hij toch maar weg.
Geen idee of hij die winter verder heeft overleefd....