Gisteren was ik nog aan het denken hoe geweldig het was dat je je kwalificeerde voor de finales in Brazilië. Ik herinner mij 2009 toen je verzeild raakte in een wereld van problemen vanwege je cocaïne- en alcoholescapades. Jij en ik hadden zelfs een tijdje dezelfde advocaat.
Ik kan mij voorstellen hoe je je momenteel moet voelen. Je moet er stuk van zijn. Je verslaving kwam terug en vernielde alles wat belangrijk voor je is. En nu maken de media je te schande. Je trainde voor jaren dag in dag uit om dit punt te bereiken. Je deed er alles aan om in vorm en klaar te zijn voor de Olympische Spelen. Je bent in een fantastische lichamelijke conditie. Maar je vergat één ding.
Je bent een verslaafde.
Je hebt een terrorist in je hoofd genaamd verslaving. Die wil je dood. Dat is ook het geval bij mij en miljoenen anderen op deze aarde. Het feit is – of jet het nu leuk vindt of niet – dat verslaving een ziekte is die niet weggaat. En jij hebt die.
Ik zou er niet van opkijken dat je zelfs cocaïne in Brazilië hebt gebruikt, nadat je de alcohol had genuttigd. Ik zou er niet van opkijken als de Nederlandse Sportfederatie besloot om je naar huis te sturen omdat ze wisten dat je een dopingtest niet meer zou doorstaan. Misschien was het een politiek juiste beslissing, net zoals de NCRV met mij deed. Zij wilden geen schandaal.
Het ging mis omdat je je ziekte van verslaving niet verder liet behandelen. Je besloot dat sporten genoeg was om je clean te houden. Maar jammer genoeg had je het mis.
Wat mij betreft zijn jij en ik klassieke voorbeelden van hoe de waanzin van verslaving werkt. Verslaving heeft weinig uit te staan met gedragingen op zich. Dan heb je het over symptomen. Het probleem ligt ergens anders.
Het probleem is waanzin.
De tweede stap van het 12-stappen programma luidt: “We gingen geloven dat een Macht groter dan wijzelf onze geestelijke gezondheid kon herstellen.” De opstellers hiervan hadden gelijk. In 1934 waren er twee mannen genaamd Bill Wilson en Dr. Bob Smith uitgevogeld wat precies het probleem met hen was. Ze dronken zichzelf zowat dood en dachten dat zij er goed aan deden. Als iemand zichzelf maar voor auto’s blijft werpen op een snelweg, dan wordt hij opgesloten. Als iemand het leuk vindt om met handgranaten te spelen, dan wordt hij opgesloten. Maar als een verslaafde – in wat voor vorm dan ook – doorgaat met zaken die hem of haar pijn doen, dan wordt dat geaccepteerd.
Deze mannen hebben ontdekt dat het probleem niet de alcohol was, maar waanzin.
We zijn allemaal op de een of andere manier een verslaafde. We zijn allemaal verslaafden omdat we allemaal op de een of andere manier compleet waanzinnig zijn. Mensen die de controle soms verliezen als zij alcohol drinken, negeren de werkelijkheid en proberen het opnieuw. Drugverslaafden doen hetzelfde. De kerkhoven liggen vol met mensen die niet veilig konden drinken of gebruiken.
Drugsverslaafden (inclusief verslaafden aan nicotine of suiker) en alcoholisten kunnen niet veilig drinken of gebruiken. Dit is keer op keer weer gebleken. En jammer genoeg, heb jij dat ook bewezen. Verslaafden kunnen je niet garanderen dat ze zullen stoppen als ze eenmaal beginnen. En ook dat heb je bewezen.
Maar wat je ons laat zien, is zo heel erg belangrijk. Het probleem is niet de drugs of alcohol. Het is waanzin. Waanzin is het probleem.
Wat ging er door je hoofd heen toen je besloot het Olympisch dorp te verlaten om je Braziliaanse vriendin te ontmoeten om samen wat te drinken op dezelfde dag dat je zo geweldig presteerde aan de ringen? Je wist dat het drinken van alcohol tegen de regels was en toch besloot je om het te doen. Ik geloof dat je krachteloos werd om te stoppen toen je er eenmaal één had gedronken. En de rest is geschiedenis.
Mensen in herstel van verslaving weten dat deze waanzin het meest belangrijke aspect is van de verslaving. Het is jammer dat je in een kliniek werd behandeld die meer geïnteresseerd was in het pronken met het feit dat je daar was dan zich vast te klampen aan het aspect van waanzin in je hoofd. Dus jaren laterkon dit in volle glorie terugkeren om jet e laten vallen.
Wat ga je nu doen?
Je kunt zelfmoord plegen. Dat is een optie. Je kunt wegrennen en je verstoppen totdat de media-aandacht is verdwenen en je de rest van je leven met schaamte rondloopt.
Of je kunt iets anders doen.
Je kunt een rolmodel worden dat vele mensen behulpzaam kan zijn, meer nog dan sport kan doen. Je kunt miljoenen mensen helpen die lijden aan waanzin door hen de realiteit te tonen. En de realiteit is dat verslaving nooit weggaat. Je kunt ervoor kiezen om alles in het werk te stellen om er iets aan te doen, maar het zal altijd als een leeuw op je liggen wachten die een gazelle bespringt. En mensen moeten dit horen.
Ik identificeer total met jou en begrijp je volkomene. Ik kon het gisteren niet, maar vandaag wel. Ik voel je pijn. Ik heb je lief voor wie je bent. We zijn hetzelfde.
De waanzin van verslaving kwam in 2009 en 2010 bij mij terug. Ik verloor de macht om nee te zeggen tegen de verslavingsverzoekingen van het leven. Geld, macht, aandacht, goedkeuring en redden werden mijn drijfveer. Ik raakte de weg kwijt. Ik werd opnieuw waanzinnig. Het is een echt wonder dat ik geen drugs en alcohol gebruikte.
Maar ik overleefde het. Ik overleefde de afwijzing van een heel land en ga verder met mijn leven.
En ik heb een nieuw ontzag gekregen voor de waanzin van verslaving. Ik heb geen angst voor verslaving. Ik respecteer de kracht ervan. Het is echt een beangstigende en vernietigende kracht.
Je kunt nu kiezen. Je kunt kiezen voor liefde en licht en het feit accepteren dat je carrière als sportman voorbij is en een nieuw doel in je leven stellen door andere te helpen in eht overwinnen van de verschrikkelijke ziekte die verslaving heet, of je kunt zelfmoord plegen. Je kunt dat snel door door middel van een kogel of langzaam met drugs en alcohol.
Maar het meest belangrijke is dat ik hoop dat je hebt geleerd dat je niet kunt stoppen als je eenmaal begint.
Als je het wilt, ben ik er voor jou. We kunnen samen naar een meeting en sinaasappelsap drinken. We kunnen samen lachen over hoe waanzinnig we zijn en we kunnen leven in de oplossing.
Ik betwijfel of je contact met mij wil. Maar als je het doet, ben ik er voor jou, omdat het mij ook helpt als ik jou help.
God zegene je, Yuri van Gelder. In mijn ogen ben je nog steeds een winnaar.
Wees nu een echte winnaar in eigen ogen en overwin de klote ziekte van verslaving.
