ANTWERPEN - Kan iemand alsjeblieft Whitney Houston tegen zichzelf beschermen? Het beschamende concert dat de Amerikaanse souldiva in het Sportpaleis bracht, luidt een desastreuze fin de carrière in.
Eerlijk: we hadden gehoopt dat Whitney Houston de critici te slim af zou zijn geweest in Antwerpen. Dat ze met een paar geweldige uithalen van haar stem kon bewijzen dat het niet zo erg met haar was gesteld. In onder andere Australië en Berlijn werd Houston immers uitgejouwd vanwege te veel valse noten – Houstons stem zou zijn aangetast door haar jarenlange gebruik van crack en andere drugs.
Goed, die heldere, lange noten waren er beslist in Antwerpen, alleen moest de zangeres na elke uithaal minutenlang bekomen van de inspanning. Mijn lieve god! Zo’n verwoeste stem als die van Houston hebben we in onze journalistieke carrière nog bij geen enkele r&b-zangeres gehoord. We hoorden en zagen ontsteld hoe de in een glitterjurk gewurmde Houston piepte, smakte, slikte en hoestte tijdens het zingen. En waar was ze de hele tijd op aan het kauwen? Op haar stembanden?
Houston zag er trouwens vreselijk vermoeid uit: opgeblazen en bezweet, als een doodzieke versie van haar tante Dionne Warwick.
De eerste liedjes van dit groteske spektakel kwamen ongelukkig genoeg uit Whitney’s nieuwe plaat. Ze zong die totaal onbekende nummers dan nog eens met een fors zangkoor in de rug én met een tape die meeliep. Hoe weten wij dat? Wel, omdat er een dik Autotune-effect op Houstons veel te heldere zangpartij stond. Het was, goed bekeken, tragikomisch.
Daarbij komt dat Houston erg verward overkwam. Ze leek van slag door de complimentjes die de voorste rijen fans gilden, ze stamelde en stotterde, vergat haar bindteksten, vergat welk liedje ze ging spelen en zwalpte rond als een halfdronken tante op een communiefeest. We moesten, echt waar, aan Ozzy Osbourne denken. Maar misschien is die er nog niet zo erg aan toe.
“Ogenblikje, ik ben zo terug”, mompelde Houston na twee liedjes en ze verdween in de coulissen. Haar superprofessionele begeleidingsband vulde de leegte op met wat jazzy pianoriedels. En daar was ze weer, glimlachend alsof er niets aan de hand was. Die verdwijntruc deed ze halverwege de show nog eens over en toen mocht haar broer, ene Gary Houston, invallen met een portie derderangs Love Boat-soul. Wat was Whitney in vredesnaam aan het doen backstage? Lag ze aan een beademingsapparaat? Was ze nog even snel een grammetje Colombiaans snoepgoed door haar neus aan het jagen? Questions, questions…
En hop, daar was ze weer, krakend en schurend in de microfoon, alsof ze werd getergd door bronchitis. Ze leidde de aandacht af met een grote videoprojectie van Michael Jackson en vertelde ons minutenlang wat voor een goede vriend hij was geweest en stak de loftrompet over hem af (“He wasj an eksjtroardinary persjon”) tot we meewarig met het hoofd in de handen zaten.
Ja hoor, de hits passeerden de revue, alleen werden ze amper of helemaal niet gezongen door Houston zelf. Tijdens ‘Queen of the night’, integraal gezongen door haar koor, stond de zangeres zelfs niet op het podium. In ‘Saving all my love for you’ hielp ze de zangmelodie om zeep door dronken te scatten. In ‘The greatest love of all’ sukkelde ze kortademig door het refrein. ‘I will always love you’ was wijselijk een octaaf naar omlaag gebracht maar zelfs dan nog wankelde Houstons stem vervaarlijk. De uptempo-hits ‘How will I know’ en ‘I wanna dance with somebody’ werden bijna van begin tot einde door de achtergrondzangeressen gebracht, met Houston die af en toe een wanhopige ‘yeah’ of ‘uh-huum’ uitstiet. Een belediging voor haar publiek.
Welke snode manager of platenfirma is verantwoordelijk voor deze concertreeks? Wil men écht het allerlaatste greintje waardigheid uit deze losgeslagen vrouw persen? Of is Houston misschien zo blut dat ze haar (sowieso wankele) reputatie op deze manier wel moet verknallen?
Deze show meemaken was alsof je een vliegtuigcrash in slowmotion zag. Waarschuw de kopers van een ticket voor haar shows in Duitsland, Frankrijk en de rest van Europa! Misschien kunnen ze hun kaartje nog omruilen.
Gezien in het Sportpaleis op 24 mei.
http://www.standaard.be/artikel/detail.aspx?artikelid=DMF20100525_028
