XXL Nutrition

Verenigde Staten

Bezoekers in dit topic

Hoe is het nu met Ann Coulter eigenlijk?
 
[Afbeelding niet meer beschikbaar]
 
Vond het zielig voor haar toen ze zei dat Trump meeste kans maakte en keihard werd uitgelachen.

 
Laatst bewerkt:
Vond het zielig voor haar toen ze zei dat Trump meeste kans maakte en keihard werd uitgelachen.

Ze kan het wel hebben. Constant duikt ze op in programma's alwaar de presentatoren (en het publiek) tegen haar zijn. Op dat vlak geef ik haar welverdiende kudos, maar ze zegt weliswaar ook vaak domme dingen.
 
Ze kan het wel hebben. Constant duikt ze op in programma alwaar de presentatoren (en het publiek) tegen haar zijn. Op dat vlak geef ik haar welverdiende kudos.
Op de roast van rob lowe was het wel erg schrijnend.
 
Op de roast van rob lowe was het wel erg schrijnend.

Niet gezien, maar het niveau van die roasts is sowieso beneden alle peil.

Dan liever dit:


:trollfacex:
 
Laatst bewerkt:
"The Donald and I have a lot in common: We both live in New York, we both play golf, we both fantasize about his daughter"

:lol:
 
Het lachen is hen wel vergaan :lol:

Sie haben früher alle gelacht, diese Democraten. Sie haben das für einen Spass gehalten. Sie lachen heute nicht mehr. Sie wissen, es ist ein Blutiger ernst geworden.


:trollfacex:
 
BBC: Obama urges Trump to stand up to Russia

29zttuo.jpg
 
Flynn op National Security :emo:
 
Obama spreekt weer puur voor de buhne. Alsof dat niet allemaal wordt besproken tijdens overdracht.


Japan's PM Shinzo Abe has said he has "great confidence" in US President-elect Donald Trump and he believes they can build a relationship of trust.

 
Laatst bewerkt:

Dat zou spijtig zijn. Een minder provocerende toon naar Rusland toe was het enige positieve aan Trump. Waardoor ik 's nachts beter had kunnen slapen.
Zo te zien zal hij sterk in zijn schoenen moeten staan en het opnemen tegen de binnenlandse war machine van inlichtingen en generaals die niets liever willen dan de Russische beer kietelen.

BearCavalry.jpg
 
Te veel walging over Trump maakte te veel journalisten blind
'Het sprak destijds bij VARA-radio vanzelf dat 'fascist' Bolkestein geen podium geboden werd'


Toen Frits Bolkestein met een rede tijdens de Liberale Internationale in 1991 het luide startschot gaf voor het integratie-debat in Nederland, werkte ik als jonge redacteur bij de VARA-radio. De rede van Bolkestein had voor zoveel reuring en verontwaardiging gezorgd, dat ik in een redactievergadering voorstelde Bolkestein uit te nodigen, om hem – uiteraard kritisch – om tekst en uitleg te vragen.

Het werd stil aan de redactietafel. Toen kwam er bij wijze van antwoord een oordeel over de heer Bolkestein. De VVD-fractieleider had met zijn rede over de moeizame integratie van moslims in West-Europa een masker afgedaan en was in zijn ware ‘fascistische’ gedaante aan ons verschenen. Het sprak vanzelf dat de ‘fascist’ Bolkestein geen podium geboden werd.

En de redacteur? Was die eigenlijk wel goed bij zijn hoofd, om zo’n suggestie te doen? Bolkestein deugde niet, maar deugde ik eigenlijk wel?

Politieke agenda bij journalisten
Geen medelijden met Frits Bolkestein, hij heeft in de jaren daarna het hem onthouden interview in ruime mate gecompenseerd gekregen. Maar wat is er gebeurd met het fenomeen, dat journalisten er in hun werk een politieke agenda op na houden? De tijden van al te dogmatische keuzes ten koste van een onwelgevallige fractievoorzitter zijn misschien voorbij, maar voor Donald Trump is er met alle plezier een uitzondering gemaakt.

Instituten als de New York Times en de NPO vragen zich hardop af waarom ze de overwinning van Trump nog zelfs tot na de uitslag voor onmogelijk hielden. Een dergelijk zelfonderzoek is niet aan iedereen besteed, maar degene die het zich afvragen vermoeden dat er meer aan de hand is, dan de misleiding door een paar slechte opiniepeilers. En dat denk ik ook.

Fortuyn-revolte
Het gemakkelijke antwoord is dat deze nieuwsorganisaties een gebrek aan ogen en oren in de samenleving vermoeden. Dat is het mea culpa van na de politieke aardverschuiving op eigen bodem, de Fortuyn-revolte. Journalisten gingen toen de wijken in, op zoek naar de getergde vox populi en die heeft sindsdien een verdiende inhaalslag gemaakt. Maar misschien is de vox populi laten horen nog iets anders dan hem willen begrijpen.

Door hoeveel domrechtse schreeuwers hebben we ons in het asieldebat moeten heenslaan voordat gewone burgers in beeld kwamen met hun zorgen en vragen? Hoeveel journalisten zijn met die vragen en zorgen verhaal gaan halen bij de landelijke en lokale politici, die verantwoording droegen voor de opvang? Hoeveel ‘boze bange laagopgeleide’ witte Trump-fans heb ik voorbij zien komen, voordat er ook doodnormale intelligente Amerikanen van welke kleur dan ook hun keuze voor Trump mochten komen toelichten?

Aandoenlijke mythe
De politieke agenda van journalisten is te vaak leidend. Bezwaren tegen immigranten dienden als extremistisch gelabeld te worden. En tijdens de Amerikaanse verkiezingen behoorde het beeld in tact te blijven van Trump de racist, die nergens goed voor was dan voor het mobiliseren van een uitgerangeerde onderklasse.

Het is een aandoenlijke mythe dat journalisten geen mening hebben over het nieuws dat ze brengen. Die hebben ze en daar is niks mis mee. De problemen beginnen als journalisten hun eigen mening belangrijk genoeg vinden om ‘m ongevraagd met de berichtgeving mee te sturen. Dat gebeurt te vaak bij grote emotionele onderwerpen als vluchtelingencrisis, Oekraine-referendum, brexit, Clinton vs. Trump.

Wegdromen in eendimensonale verheelijking politicus
Als 96 procent van de Amerikaanse journalisten, die gedoneerd hebben, dat gedaan hebben aan Clinton en 4 procent aan Trump, als álle verhalen over Trump negatief zijn, als ook in ons land het journaille Trump de oorlog verklaart en de berichtgeving over hem uitsluitend bestaat uit waarschuwingen en een eindeloze reeks politiek irrelevante schandalen, is het niet gek dat je geen flauw benul hebt waarom Trump Clinton verslagen heeft.

Een heldere kijk op acht jaar Obama had de New York Times en de NPO een hoop vertwijfeling kunnen besparen. Maar het is blijkbaar een hele klus je politieke voorkeur te parkeren en de verleiding te weerstaan weg te dromen in de eendimensionale verheerlijking van je favoriete politicus.

- Roderick Veelo
http://www.rtlz.nl/opinie/column/roderick-veelo/walging-over-trump-maakt-journalisten-blind

Citaat over media:
Het is een aandoenlijke mythe dat journalisten geen mening hebben over het nieuws dat ze brengen. Die hebben ze en daar is niks mis mee. De problemen beginnen als journalisten hun eigen mening belangrijk genoeg vinden om ‘m ongevraagd met de berichtgeving mee te sturen. Dat gebeurt te vaak bij grote emotionele onderwerpen als vluchtelingencrisis, Oekraine-referendum, brexit, Clinton vs. Trump.

Wegdromen in eendimensonale verheelijking politicus
Als 96 procent van de Amerikaanse journalisten, die gedoneerd hebben, dat gedaan hebben aan Clinton en 4 procent aan Trump, als álle verhalen over Trump negatief zijn, als ook in ons land het journaille Trump de oorlog verklaart en de berichtgeving over hem uitsluitend bestaat uit waarschuwingen en een eindeloze reeks politiek irrelevante schandalen, is het niet gek dat je geen flauw benul hebt waarom Trump Clinton verslagen heeft.

Of nearly $400,000 given to the Hillary Clinton and Donald Trump campaigns from journalists or people identified as working in the media, a staggering 96 percent has gone to benefit Mrs. Clinton, according to a Center for Public Integrity analysis published Monday.
http://www.washingtontimes.com/news/2016/oct/17/journalists-overwhelmingly-donate-clinton-trump/
 
Laatst bewerkt:
In essentie benoem je hier 'confirmation bias', de neiging om het bewijs te kneden tot het strookt met je eigen vooropgezette notie. En das precies wat we hier zien inderdaad.
Veel mensen zijn voor cognitieve bias gevoelig, de neiging hebben informatie te interpreteren die zal overeenkomen met eigen opvattingen. Gaat nog verder trouwens, deze mensen maken herinneringen aan die bestaande opvattingen bevestigen.
 
Back
Naar boven