Denk wel dat beiden meespelen.
Verstoorde insuline-ghreline balans. Dus verzadiging en hongergevoel kloppen niet.
Maar je lijf heeft wel behoefte en je hersenen ook. Dus ga je eenmaal dan smaakt t je ook en wil je meer. Dus ga je aan allerlei lekkere zooi denken en ga je los.
Dat je na keto inkakt op kh is ook logisch. Je stofwisseling moet zich ook weer aanpassen. Dat is ook een impact op je lijf en dan wil je alleen maar liggen/slapen.
Maar als je eenmaal balans hebt en ondanks t niet voelen van trek/verzadiging een periode gewoon op de klok eet en op je macros hersteld ook dat gevoel weer.
Met gevolg dat t doorslaan uit blijft.
Alleen die balans terugkrijgen kost tijd en je moet die regelmaat op de klok weer inbouwen.
Het zou zomaar kunnen zijn dat er sprake is van een verstoorde insuline-ghreline balans.
Ook ik heb ontzettend last (gehad) van vreetkicks, en met name gehunkerd naar chocolade en ijs.
De uitdaging zit 'm volgens mij mogelijk in hoe je ermee om gaat of om leert gaan.
Ik kan mezelf bijvoorbeeld "slachtoffer" voelen vanwege het ongemakkelijke gevoel, bang zijn dat ik er niet meer mee om kan gaan om er vervolgens aan toe te geven of juist de uitdaging aangaan en inzoomen op het gevoel.
Op momenten dat ik de uitdaging niet goed meer aan kan dan ga ik vaak gezonde voeding eten met vet en/of vezels.
En wanneer het me niet lukt om gezond te eten, dan probeer ik dat te accepteren en ga ik weer door.
Voor mij geldt in ieder geval dat psychische spanning ook lichamelijke spanning kan veroorzaken.
Wanneer ik die spanning ervaar kan "comfortfood" dat helpen kalmeren.
Ook geldt voor mij dat ik daar geen last van heb wanneer ik een keto dieet volg.
Over hoe dat (hormonaal) precies werkt kan ik alleen maar speculeren.
Wat me verder ontzettend heeft geholpen is leren om mijn bloedsuikerspiegel te nivelleren.
Ik bedoel meer dat ik dus niet elke dag chocolade eet om mijn verdriet of zo te verwerken.
Het is niet zo dat een verslaving inhoudt dat je iets iedere dag en in hoge mate doet.
De meeste mensen hunkeren ook niet naar een sigaret voordat ze gaan roken om vervolgens een pakje soldaat te maken.
Dat wil niet zeggen dat het niet kan tijdens een avondje stappen overigens.
Het zijn vaak kleine momentjes, soms gevoelsmatig grotere en belangrijkere.
Als een roker er eerlijk naar zou kunnen kijken dan zijn de aanleidingen alleen altijd onzinnig.