Excuses voor het late antwoord, ik had het wel eerder gelezen maar ik wil graag wel de tijd hebben om duidelijk mijn antwoorden te formuleren.
republiek of monarchie en zijn de huidige oranjes wel echt van de juiste bloedlijn
Ik ben overwegend republikeins. Een monarchie is toch eigenlijk wel iets uit de 19e eeuw en daarvóór. Na de grondwetswijziging van 1848 is de macht van de koning danig ingeperkt en dat proces had imo doorgezet moeten worden richting een volledige afschaffing van de monarchie, of anders in elk geval een puur ceremoniële monarchie. Ik vind het een kwalijke zaak dat we nog steeds in een land leven waarin mensen die in een bepaalde familie zijn geboren verzekerd zijn van een positie binnen de regering en/of van een enorme belastingtoelage vanwege hun verwantschap aan de koning. Ik vind het zelfs onbegrijpelijk dat onze huidige koning nog steeds onderdeel uitmaakt van de regering. Op geen enkele manier - direct of indirect - is deze man verkozen en daarmee bezit hij dus ook niet over de democratische (ja, vooralsnog wel over de grondwettelijke) legitimiteit om in een parlementair bestel de functie van staatshoofd te bekleden. Ik ben me bewust van de symboliek van een koninklijke familie voor wat betreft de eenheid van een staat en van de uitstraling naar buitenstaanders toe (met name in landen die zelf geen koningshuis hebben) maar die zaken wegen in mijn ogen niet op tegen het antidemocratische argument.
Neemt overigens niet weg dat ik begrijp dat er ook bepaalde risico's kleven aan een gekozen staatshoofd, met name op het gebied van machtsmisbruik en corruptie. Maar er zijn genoeg politieke bestuurssystemen waarbinnen dat goed afgebakend is
en niet onbelangrijk is immigratie een vloek of een zegen voor een land
Ik zie dat niet zo zwart-wit. Het is natuurlijk ook niet zo zwart-wit. Natuurlijk kan immigratie een vloek én een zegen tegelijk zijn. Er zijn genoeg voorbeelden aan beide kanten van dat verhaal te noemen. Ik begrijp waar je naartoe wil en het is in de eerste plaats zeker zo dat de laatste decennia de immigratie volkomen uit de hand is gelopen. Dat ben ik in de loop van de tijd ook wel steeds meer gaan inzien, en ik denk velen met mij. In de tweede plaats heb ik ontzettend veel moeite met de manier waarop met name links Nederland de Islam als het ware heeft 'omarmd' terwijl in de good ol' days progressief min of meer gelijk stond aan seculier en antiklerikaal.
Tegelijkertijd is solidariteit een belangrijke waarde voor mij, hoe idealistisch en soft dat ook moge klinken. Wanneer je niet altijd 100% meegaat in een bepaald vaderlandslievend sentiment en tegelijkertijd ietwat kritisch bent op ongelimiteerde immigratie dan wordt het vaak lastig voor anderen, want dan kun je niet in een bepaald 'kamp' geduwd worden. En vooral dát beeld - dat jij met jouw manier van vraagstelling ook een beetje probeert te schetsen - dat je in deze discussie alleen maar kunt kiezen tussen rechts-conservatief en links-progressief waarbij je altijd alleen maar óf een xenofobe racist óf een anti-fascistische linkse social justice warrior kunt zijn; daar heb ik zogezegd de schurft aan. Ik begrijp heel goed de argumentatie van beide 'kampen' en ik probeer door middel van logica, rede en ratio daar zelf een weg in te vinden en een positie in in te nemen. Ik heb niet altijd een antwoord en ook niet altijd een oplossing. Ik probeer binnen bepaalde kaders uiteenlopende standpunten te nuanceren, en te luisteren naar anderen. Denken is een proces en daar hoeft niet altijd een hapklare opinie uit te rollen. Ik ben mij ervan bewust dat ik het ook wel eens mis zal hebben, dat ik het in het verleden wel eens mis zal hebben gehad en dat mijn persoonlijke opinie een veranderend geheel is die wordt beïnvloed door mijn persoonlijke ontwikkeling en door allerlei maatschappelijke ontwikkelingen.
Ik werk verder ook nog eens elke dag met kinderen die heel duidelijk die skill van nuancering nog aan moeten leren, die daar ontzettend in worden tegenwerkt door de huidige snelle samenleving met social media en alles wat altijd direct voor het grijpen ligt, en ik vind het in die zin heel belangrijk dat ik daar een rol in speel. Ik heb heel sterk het idee dat niet iedereen dat van huis uit mee krijgt namelijk, dat er in veel thuissituaties ook heel zwart-wit over bepaalde zaken wordt gedacht. Kritisch nadenken, gefundeerd een mening kunnen onderbouwen, na kunnen denken voordat je iets zegt, niet altijd een ongezouten mening willen uiten; ik vind dit soort zaken één van de grootste uitdagingen voor de huidige generatie jongeren en ik denk dat wij, twintigers, dertigers, millennials, whatever, de komende jaren heel goed moeten gaan nadenken over hoe wij dergelijke skills aan kinderen en jongeren willen overdragen als we zelf ook al zo vast zitten in die verschillende kampen, in die polarisatie. Het wordt er anders namelijk gewoon niet gezelliger op hier in Nederland.
Mjamja. Uiteindelijk toch wel meer WWII denk ik. Ik weet niet precies waarom. Misschien omdat het dichterbij ligt. Ik kan familieverhalen er nog in betrekken bijvoorbeeld. Ook de oorlog in Noord-Afrika en in de Pacific vind ik erg interessant om over te vertellen. Verder is het vanuit professioneel oogpunt om de één of andere reden met name aan vmbo-leerlingen makkelijker uit te leggen wanneer er een duidelijke strijd is tussen 'goed' en 'kwaad' (ondanks de oorlogsmisdaden van de geallieerden in WOII zijn die verhoudingen in deze oorlog toch heel wat duidelijker dan in WOI). Leerlingen hebben ook hier weer erg veel moeite met het aanbrengen van nuance: het is veel makkelijker te begrijpen wanneer er een duidelijk 'kwaad' valt te definiëren dat verslagen wordt door het goede, en in dat kader is de Holocaust natuurlijk wel een vrij duidelijk verhaal.