Het Arabische zelfbedrog kent geen einde
dinsdag 28 november 2006 12:36
Vorige week blies een Palestijnse grootmoeder zich in de nabijheid van Israëlische soldaten op. Haar kinderen waren trots en blij.
Vrouwen lijken steeds belangrijker te worden in het Palestijnse verzet tegen – tegen wat, eigenlijk? Vrouwen vormden ook een 'menselijk schild' om mannen te beschermen die door Israëlische soldaten werden gezocht, erop rekenend dat de Israëli's niet zouden vuren op de vrouwen. Het intrigerende is dat die joden in de Arabische wereld bekend staan als erger dan nazi's, maar die Palestijnse vrouwen waren ervan overtuigd dat zij niet zouden sterven wanneer zij zich voor hun mannen opstelden.
Ik ken tientallen voorbeelden van Palestijnse terroristen die zich graag te midden van joodse vrouwen en kinderen opblazen, want het is hun heilige doel om die vrouwen en kinderen te doden – maar tegelijkertijd rekenen de familieleden van deze terroristen erop dat de joden zich iets ethischer gedragen. Een terrorist die zich bij een café of een disco opblaast, kan op Palestijnse bijval rekenen, een verkeerd gevallen granaat afgevuurd door het Israëlische leger kan in Israël op een onderzoekscommissie rekenen.
Kapot
Israël heeft zich ruim een jaar geleden uit Gaza teruggetrokken, en de Palestijnen hebben er een zootje van gemaakt. Een groep Amerikaanse joden heeft hen de succesvolle kweekkassen cadeau gedaan waarmee de Israëlische kolonisten goede zaken hadden gedaan, en deze kassen zijn inmiddels door de Palestijnen zelf met de grond gelijk gemaakt – waarom iets opbouwen wanneer je het ook kapot kunt maken?
In plaats van te beginnen aan de opbouw van een behoorlijke samenleving, hebben veel Palestijnen zich verder bekwaamd in het graven van tunnels, om er vanuit Egypte wapens door te smokkelen, en het afvuren van Qassamraketten op Israël.
Vluchtelingen?
De scheiding tussen Pakistan en India leidde in 1948 tot vele miljoenen vluchtelingen en honderdduizenden doden. Massaal werd er geroofd en verkracht – vergeleken hiermee was de ellende in 1948 in het voormalige Britse mandaatgebied Palestina een picknick. Nog steeds is een deel van de boedelscheiding tussen India en Pakistan omstreden en gewelddadig – denk aan Kashmir – maar over vluchtelingen spreken we niet meer. Wie zou het in zijn hoofd halen om de klein- en achterkleinkinderen van voormalige Indiase moslims in Pakistan als vluchteling te willen omschrijven?
Eindeloze stromen mensen zijn in die naoorlogse periode van land naar land gedreven of getrokken, maar er is maar één volk – dat in 1948 nog niet bestond, de term 'Palestijn' is van latere datum – dat nog steeds recht doet gelden op bijzondere vluchtelingenondersteuning en dat voor een deel nog steeds in 'vluchtelingenkampen' woont en waarvoor een speciale organisatie van de Verenigde Naties – uniek in hun geschiedenis - is opgezet.
Palestijnse probleem
Koning Abdullah van Jordanië, zo meldt de Volkskrant vandaag, weet zeker dat alles in orde komt in het Midden-Oosten als er maar een oplossing komt voor het Palestijnse probleem. Soennieten en sjiieten blazen elkaar niet meer op in Irak zodra de Palestijnen gelukkig zijn, en ook in Libanon wordt alles pais en vree wanneer de Palestijnen zonder het Israëlische leger leven. Vóór 1967 leefden de Gazanen onder een zware Egyptische bezetting, en de mensen op de West-Bank onder een bezetting van Jordanië, maar daar konden zij goed mee leven ook al was hun bestaan moeilijker dan onder Israëlische bezetting.
Waarom hebben Arabieren probleemloos met de uitroeiing van Koerden kunnen leven, of met de verschrikkelijke slachtingen ten tijde van de Irak-Iran oorlog, of met de weerzinwekkende burgeroorlog in Algerije, en is dit Israëlisch-Palestijnse probleem – qua omvang en qua slachtoffers een voetnoot in de oceaan van ellende van de Arabisch-islamitische wereld – zo ongeveer het grootste thema in de wereldmedia?
Abdullah doet voorkomen alsof de achterlijkheid, het gebrek aan vrij wetenschappelijk onderzoek of het gebrek aan behoorlijke industrieën – in Israël bestaat dit alles wel – de schuld van Israël is. Tsja, zo hou je jezelf dom en blijf je blind voor de echte problematiek. Het gemiddeld inkomen in Saudi-Arabië bedraagt nu eenderde van het inkomen van enkele decennia geleden. De bevolkingcoïtusplosie is gigantisch. Die arme Gazanen, lijdend onder de moordzucht van nazistische joden, vormen het snelst groeiende volk in de wereld (als dat ook het lot was geweest van de joden onder de nazi's had Europa er nu anders uit gezien).
Grootmoeder
De fijne Palestijnse grootmoeder die zich heeft opgeblazen en haar kinderen in groot geluk heeft achtergelaten, laat meer dan veertig kleinkinderen na. Veertig. Een gemiddelde grootmoeder in Europa laat minder kleinkinderen na dan nodig is om de bevolking op peil te houden. Noord-Afrika en het Midden-Oosten wankelen onder de bevolkingsdruk, terwijl Europa krimpt.
Natuurlijk is Israël, dat piepkleine landje ter grootte van de helft van Nederland, niet de grootste zorg voor het Midden-Oosten. Het is het onvermogen van Arabieren om een burgerlijke samenleving in te richten, om vrouwen gelijkwaardig aan mannen te behandelen, om de taboes van de koran te doorbreken, om vrij te denken en in vrijheid te leven, om ook blasfemie en goddeloosheid te aanvaarden, om de totale inventiviteit en creativiteit van elk mens ten volle te benutten.
Zelfbedrog
Het Arabische zelfbedrog kent geen einde, zo laat koning Abdullah, een vriend van onze koningin en onze kroonprins, de autocratische heerser van een land waar het bij de wet verboden is dat joden staatsburger worden en land kopen, vandaag in de krant weten. Intussen neemt de armoede in de Arabische wereld toe, groeit de kloof met het Westen en Azië, en bereidt Iran zich voor op de komst van de islamitische messias, die kennelijk pas zijn ticket bestelt wanneer Iran over atoomwapens beschikt. We leven in een krankjorume tijd. Arabieren en moslims doden elkaar bij duizenden tegelijk, en geven anderen – lees: de joden - de schuld. En onze media doen net alsof daar wel iets waars in zit.
Het is allemaal zo simpel: zolang de Palestijnen de joden meer haten dan dat zij van hun eigen kinderen (en grootouders) houden, blijven de Palestijnen de boel vernietigen. En zolang de Arabieren meer van het verleden dan van de toekomst houden, zal de vrije wereld door een dodelijk gevaar bedreigd worden.
bron:
Elsevier.nl - Weblog - Het Arabische zelfbedrog kent geen einde
dinsdag 28 november 2006 12:36
Vorige week blies een Palestijnse grootmoeder zich in de nabijheid van Israëlische soldaten op. Haar kinderen waren trots en blij.
Vrouwen lijken steeds belangrijker te worden in het Palestijnse verzet tegen – tegen wat, eigenlijk? Vrouwen vormden ook een 'menselijk schild' om mannen te beschermen die door Israëlische soldaten werden gezocht, erop rekenend dat de Israëli's niet zouden vuren op de vrouwen. Het intrigerende is dat die joden in de Arabische wereld bekend staan als erger dan nazi's, maar die Palestijnse vrouwen waren ervan overtuigd dat zij niet zouden sterven wanneer zij zich voor hun mannen opstelden.
Ik ken tientallen voorbeelden van Palestijnse terroristen die zich graag te midden van joodse vrouwen en kinderen opblazen, want het is hun heilige doel om die vrouwen en kinderen te doden – maar tegelijkertijd rekenen de familieleden van deze terroristen erop dat de joden zich iets ethischer gedragen. Een terrorist die zich bij een café of een disco opblaast, kan op Palestijnse bijval rekenen, een verkeerd gevallen granaat afgevuurd door het Israëlische leger kan in Israël op een onderzoekscommissie rekenen.
Kapot
Israël heeft zich ruim een jaar geleden uit Gaza teruggetrokken, en de Palestijnen hebben er een zootje van gemaakt. Een groep Amerikaanse joden heeft hen de succesvolle kweekkassen cadeau gedaan waarmee de Israëlische kolonisten goede zaken hadden gedaan, en deze kassen zijn inmiddels door de Palestijnen zelf met de grond gelijk gemaakt – waarom iets opbouwen wanneer je het ook kapot kunt maken?
In plaats van te beginnen aan de opbouw van een behoorlijke samenleving, hebben veel Palestijnen zich verder bekwaamd in het graven van tunnels, om er vanuit Egypte wapens door te smokkelen, en het afvuren van Qassamraketten op Israël.
Vluchtelingen?
De scheiding tussen Pakistan en India leidde in 1948 tot vele miljoenen vluchtelingen en honderdduizenden doden. Massaal werd er geroofd en verkracht – vergeleken hiermee was de ellende in 1948 in het voormalige Britse mandaatgebied Palestina een picknick. Nog steeds is een deel van de boedelscheiding tussen India en Pakistan omstreden en gewelddadig – denk aan Kashmir – maar over vluchtelingen spreken we niet meer. Wie zou het in zijn hoofd halen om de klein- en achterkleinkinderen van voormalige Indiase moslims in Pakistan als vluchteling te willen omschrijven?
Eindeloze stromen mensen zijn in die naoorlogse periode van land naar land gedreven of getrokken, maar er is maar één volk – dat in 1948 nog niet bestond, de term 'Palestijn' is van latere datum – dat nog steeds recht doet gelden op bijzondere vluchtelingenondersteuning en dat voor een deel nog steeds in 'vluchtelingenkampen' woont en waarvoor een speciale organisatie van de Verenigde Naties – uniek in hun geschiedenis - is opgezet.
Palestijnse probleem
Koning Abdullah van Jordanië, zo meldt de Volkskrant vandaag, weet zeker dat alles in orde komt in het Midden-Oosten als er maar een oplossing komt voor het Palestijnse probleem. Soennieten en sjiieten blazen elkaar niet meer op in Irak zodra de Palestijnen gelukkig zijn, en ook in Libanon wordt alles pais en vree wanneer de Palestijnen zonder het Israëlische leger leven. Vóór 1967 leefden de Gazanen onder een zware Egyptische bezetting, en de mensen op de West-Bank onder een bezetting van Jordanië, maar daar konden zij goed mee leven ook al was hun bestaan moeilijker dan onder Israëlische bezetting.
Waarom hebben Arabieren probleemloos met de uitroeiing van Koerden kunnen leven, of met de verschrikkelijke slachtingen ten tijde van de Irak-Iran oorlog, of met de weerzinwekkende burgeroorlog in Algerije, en is dit Israëlisch-Palestijnse probleem – qua omvang en qua slachtoffers een voetnoot in de oceaan van ellende van de Arabisch-islamitische wereld – zo ongeveer het grootste thema in de wereldmedia?
Abdullah doet voorkomen alsof de achterlijkheid, het gebrek aan vrij wetenschappelijk onderzoek of het gebrek aan behoorlijke industrieën – in Israël bestaat dit alles wel – de schuld van Israël is. Tsja, zo hou je jezelf dom en blijf je blind voor de echte problematiek. Het gemiddeld inkomen in Saudi-Arabië bedraagt nu eenderde van het inkomen van enkele decennia geleden. De bevolkingcoïtusplosie is gigantisch. Die arme Gazanen, lijdend onder de moordzucht van nazistische joden, vormen het snelst groeiende volk in de wereld (als dat ook het lot was geweest van de joden onder de nazi's had Europa er nu anders uit gezien).
Grootmoeder
De fijne Palestijnse grootmoeder die zich heeft opgeblazen en haar kinderen in groot geluk heeft achtergelaten, laat meer dan veertig kleinkinderen na. Veertig. Een gemiddelde grootmoeder in Europa laat minder kleinkinderen na dan nodig is om de bevolking op peil te houden. Noord-Afrika en het Midden-Oosten wankelen onder de bevolkingsdruk, terwijl Europa krimpt.
Natuurlijk is Israël, dat piepkleine landje ter grootte van de helft van Nederland, niet de grootste zorg voor het Midden-Oosten. Het is het onvermogen van Arabieren om een burgerlijke samenleving in te richten, om vrouwen gelijkwaardig aan mannen te behandelen, om de taboes van de koran te doorbreken, om vrij te denken en in vrijheid te leven, om ook blasfemie en goddeloosheid te aanvaarden, om de totale inventiviteit en creativiteit van elk mens ten volle te benutten.
Zelfbedrog
Het Arabische zelfbedrog kent geen einde, zo laat koning Abdullah, een vriend van onze koningin en onze kroonprins, de autocratische heerser van een land waar het bij de wet verboden is dat joden staatsburger worden en land kopen, vandaag in de krant weten. Intussen neemt de armoede in de Arabische wereld toe, groeit de kloof met het Westen en Azië, en bereidt Iran zich voor op de komst van de islamitische messias, die kennelijk pas zijn ticket bestelt wanneer Iran over atoomwapens beschikt. We leven in een krankjorume tijd. Arabieren en moslims doden elkaar bij duizenden tegelijk, en geven anderen – lees: de joden - de schuld. En onze media doen net alsof daar wel iets waars in zit.
Het is allemaal zo simpel: zolang de Palestijnen de joden meer haten dan dat zij van hun eigen kinderen (en grootouders) houden, blijven de Palestijnen de boel vernietigen. En zolang de Arabieren meer van het verleden dan van de toekomst houden, zal de vrije wereld door een dodelijk gevaar bedreigd worden.
bron:
Elsevier.nl - Weblog - Het Arabische zelfbedrog kent geen einde


