Ik zie het niet meer zitten

[djryan87]

Jongen, huisartsen zijn tegenwoordig wel erg voorzichtig met te snel verwijzingen etc. Ik ga er bijna nooit heen, maar 1x kreeg ik ook te horen dat het 'tussen mijn oren zou zitten' en de laatste keer qua vermoeidheidsklachten (niks bijzonders in de bloedtest blijkbaar) werd gegooid op 'stress'. Altijd voor je rechten opkomen en een second opinion aanvragen.

KNO artsen van een goed ziekenhuis zijn echt niet achterlijk of zo, die kunnen echt wel iets meer vertellen na het consult/onderzoek. Daarnaast gewoon open kaart spelen met je psycholoog/vertrouwenspersoon.

Dat einde aan je leven willen maken vind ik persoonlijk egoïstisch en keur het niet goed, en als je geestelijk niet alles 100% op een rijtje hebt moet je voor jezelf in bescherming moeten worden genomen vind ik. Persoonlijk zou ik het mezelf en mensen die (al is het slechts 1% om mij geven) niet kunnen aandoen, want ik weet dat het hun leven juist kapot zou maken. Maar dat is uiteindelijk ieders eigen keuze. Laten we die discussie proberen te vermijden. Daarnaast zijn er duizenden mensen die ongeneselijk ziek zijn of verlamd zijn vanaf de nek, hoe graag zouden zij een tweede kans willen hebben? Er valt ook veel kracht te halen uit je eigen situatie als je dingen gaat relativeren..

 

[Peanuthead95]

Trek aan de bel man. Het is iets serieus en de oplossingen die je tot nu toe brengt lijken erop alsof je met een kleine verkoudheid zit en ''alsof het wel over gaat''.
Zoek hulp. Bel instanties of whatever. Als je huisarts niet wil luisteren zeg je dat je suïcidale gedachten hebt en er binnenkort een einde wil maken. Misschien dat dat die c*nt wakker schudt. Ga iig niet stilzitten en wachten tot je omrolt en doodgaat.

 

[mat]

Begin met een andere arts op te zoeken.

 

[Ano_72_1]

Al ruim 2 maanden loop ik met hele vage klachten. Wat begonnen is met het schoon spuiten van een oor is van kwaad tot erger geworden. Vlak daarna een veel te hoge bloeddruk en last van grote nervositeit.
Vele malen al bij de huisarts geweest. Vaak heb ik het ontzettend koud terwijl mijn lichaamstemperatuur op orde is. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam totaal anders aanvoelt als toen ik nog geen klachten had. De binnenkant lijkt voortdurend strak te staan maar ik twijfel of het wel met angststoornissen te maken heeft.

Gisteren bijvoorbeeld voelde ik me heel goed, heb 's avonds gesport en voelde me goed. Maar toen ik wilde slapen kwamen weer dat gevoel alsof er binnen in mijn lichaam getrokken wordt.
Verder heb ik last van tinnitus(oorpiepen en suizen) waar ik veel last van heb.

Er is een echo van mijn longen en darmen gemaakt maar dat zag er allemaal goed uit. Vrijdag moet ik naar de KNO arts ivm mijn oor. Daar heb ik geen pijn en de dokter zegt dat het er daar ook allemaal goed uit ziet.
En toch heb ik het gevoel dat het niet met angst te maken heeft maar misschien een hormonale kwestie.
Ik vind dat mijn huisarts me niet echt serieus neemt want die blijft volhouden dat het tussen de oren zit.

Vooral de koude door mijn lichaam baart me grote zorgen. Bij stress blijft het meestal beperkt bij alleen koude handen en voeten. Maar ik voel overal een vriezige kou. En dat terwijl mijn temperatuur constant rond de 36 graden zit, dit gepaard met een plotseling opkomen gevoel van slapte.
Als ik tegen mijn huisarts begin over mijn kou zegt ze dat ik de thermostaat maar wat hoger moet zetten. Ze denkt dat ik in een soort midlifecrisis zit, maar ik kan niet verklaren waarom de aanvallen van kou en nervositeit uit het niets komen, terwijl ik juist weer wat meer hoop begin te krijgen. Nogmaals, ik heb wel eens gelezen dat de schildklier de boel wel eens voor de gek kan houden terwijl het hormonaal niet op orde is. Maar de huisarts neemt dit niet serieus.

Ik heb al zitten denken dat mijn schildklier mogelijk in de war is maar de bloedwaarden waren ok.
In het begin had ik nog hoop, maar ik begin steeds meer de moed te verliezen. Ik steven op deze wijze af naar een depressie. Het is zo erg dat ik erover denk om komend weekend een eind aan mijn leven te maken. Ik vind het vreselijk voor mijn zieke moeder, maar ik kan hier niet meer tegen. Ook nu zit ik min of meer jankend achter mijn pc. Ik heb gisteren een goed gesprek gehad met een psychologisch verpleegkundige en de hele dag ging het goed. Tot vannacht, nauwelijks geslapen en de beta blockers helpen ook niet. Vrijdag ga ik nog naar de KNO arts maar ik ben zo bang dat hij ook de oorzaak niet kan wegnemen ondanks het piepen en suizen van mijn oren.
Ik kan best een grapjas zijn, maar dit is allemaal bloedserieus. De klachten nemen niet af. Zo hoeft het van mij niet meer, zelfs sporten lijkt niet te helpen. Ik had 2 maanden geleden nooit kunnen denken dat het zo ver zou komen. De gedachte dat ik er mogelijkerwijs komend weekend uit stap vind ik vreselijk, zeker voor mijn ouders. Wat begon met een onschuldig ontsteking dreigt nu uit te lopen op een drama voor me. Beschouw dit als een soort nood oproep want eigenlijk vind ik mezelf nog veel te jong om te sterven, maar zolang deze ellende blijft doorgaan zie ik het totaal niet meer zitten en loop ik liever het water in of spring van een flat.

Klik om te verkleinen...

Ik heb ook een paar jaar zo midden 30 van dat soort vage klachten gehad.
Opgezette klieren in me nek, oorsuizen, erg koud hebben, vermoeid en niks kunnen etc etc.
Nooit iets gevonden door de arts en het ging vanzelf weer weg na een tijdje, ik denk dat het een soort van hormonale overgang was, heb echt geen idee verder maar ik denk dat je er wel vanaf gaat komen vanzelf.
Ik had er gewoon schijt aan op een gegeven moment dacht van dit gaat nu ff naar de achtergrond hoe aanwezig het ook is want ik ga dit niet me leven laten bepalen.

Verder moet je wel helemaal goed laten onderzoeken/bineste buiten laten keren zodat je dat zeker weet.
Als ze niks vinden kan je dat wegstrepen.

 

[Benedicus]

Ik heb ook een paar jaar zo midden 30 van dat soort vage klachten gehad.
Opgezette klieren in me nek, oorsuizen, erg koud hebben, vermoeid en niks kunnen etc etc.
Nooit iets gevonden door de arts en het ging vanzelf weer weg na een tijdje, ik denk dat het een soort van hormonale overgang was, heb echt geen idee verder maar ik denk dat je er wel vanaf gaat komen vanzelf.
Ik had er gewoon schijt aan op een gegeven moment dacht van dit gaat nu ff naar de achtergrond hoe aanwezig het ook is want ik ga dit niet me leven laten bepalen.

Verder moet je wel helemaal goed laten onderzoeken/bineste buiten laten keren zodat je dat zeker weet.
Als ze niks vinden kan je dat wegstrepen.

Klik om te verkleinen...

Heb net met de huisarts gebeld. Morgen opnieuw bloedonderzoek maar dan uitgebreider. Met name naar de hormonen (cortisol en dergelijke) zal worden gekeken. Is niks ernstigs geloof ik maar de klachten kunnen wel heftig zijn.

 

[Nicky!]

Heb net met de huisarts gebeld. Morgen opnieuw bloedonderzoek maar dan uitgebreider. Met name naar de hormonen (cortisol en dergelijke) zal worden gekeken. Is niks ernstigs geloof ik maar de klachten kunnen wel heftig zijn.

Klik om te verkleinen...

Goedzo! je hebt actie ondernomen.
Fijn dat de huisarts nu ook actie wil ondernemen.
Ik duim dan van harte dat het iets soortgelijks is als een hormonale kwestie, die makkelijk op te lossen is.
Succes!

 

[SindaCate]

Al ruim 2 maanden loop ik met hele vage klachten. Wat begonnen is met het schoon spuiten van een oor is van kwaad tot erger geworden. Vlak daarna een veel te hoge bloeddruk en last van grote nervositeit.
Vele malen al bij de huisarts geweest. Vaak heb ik het ontzettend koud terwijl mijn lichaamstemperatuur op orde is. Ik heb het gevoel dat mijn lichaam totaal anders aanvoelt als toen ik nog geen klachten had. De binnenkant lijkt voortdurend strak te staan maar ik twijfel of het wel met angststoornissen te maken heeft.

Gisteren bijvoorbeeld voelde ik me heel goed, heb 's avonds gesport en voelde me goed. Maar toen ik wilde slapen kwamen weer dat gevoel alsof er binnen in mijn lichaam getrokken wordt.
Verder heb ik last van tinnitus(oorpiepen en suizen) waar ik veel last van heb.

Er is een echo van mijn longen en darmen gemaakt maar dat zag er allemaal goed uit. Vrijdag moet ik naar de KNO arts ivm mijn oor. Daar heb ik geen pijn en de dokter zegt dat het er daar ook allemaal goed uit ziet.
En toch heb ik het gevoel dat het niet met angst te maken heeft maar misschien een hormonale kwestie.
Ik vind dat mijn huisarts me niet echt serieus neemt want die blijft volhouden dat het tussen de oren zit.

Vooral de koude door mijn lichaam baart me grote zorgen. Bij stress blijft het meestal beperkt bij alleen koude handen en voeten. Maar ik voel overal een vriezige kou. En dat terwijl mijn temperatuur constant rond de 36 graden zit, dit gepaard met een plotseling opkomen gevoel van slapte.
Als ik tegen mijn huisarts begin over mijn kou zegt ze dat ik de thermostaat maar wat hoger moet zetten. Ze denkt dat ik in een soort midlifecrisis zit, maar ik kan niet verklaren waarom de aanvallen van kou en nervositeit uit het niets komen, terwijl ik juist weer wat meer hoop begin te krijgen. Nogmaals, ik heb wel eens gelezen dat de schildklier de boel wel eens voor de gek kan houden terwijl het hormonaal niet op orde is. Maar de huisarts neemt dit niet serieus.

Ik heb al zitten denken dat mijn schildklier mogelijk in de war is maar de bloedwaarden waren ok.
In het begin had ik nog hoop, maar ik begin steeds meer de moed te verliezen. Ik steven op deze wijze af naar een depressie. Het is zo erg dat ik erover denk om komend weekend een eind aan mijn leven te maken. Ik vind het vreselijk voor mijn zieke moeder, maar ik kan hier niet meer tegen. Ook nu zit ik min of meer jankend achter mijn pc. Ik heb gisteren een goed gesprek gehad met een psychologisch verpleegkundige en de hele dag ging het goed. Tot vannacht, nauwelijks geslapen en de beta blockers helpen ook niet. Vrijdag ga ik nog naar de KNO arts maar ik ben zo bang dat hij ook de oorzaak niet kan wegnemen ondanks het piepen en suizen van mijn oren.
Ik kan best een grapjas zijn, maar dit is allemaal bloedserieus. De klachten nemen niet af. Zo hoeft het van mij niet meer, zelfs sporten lijkt niet te helpen. Ik had 2 maanden geleden nooit kunnen denken dat het zo ver zou komen. De gedachte dat ik er mogelijkerwijs komend weekend uit stap vind ik vreselijk, zeker voor mijn ouders. Wat begon met een onschuldig ontsteking dreigt nu uit te lopen op een drama voor me. Beschouw dit als een soort nood oproep want eigenlijk vind ik mezelf nog veel te jong om te sterven, maar zolang deze ellende blijft doorgaan zie ik het totaal niet meer zitten en loop ik liever het water in of spring van een flat.

Klik om te verkleinen...

Dit mijn vriedin heeft ook bloedwaardes laten controleren hebben hun je verteld dat de waardes oke waren of heb je inzager gevraagd de meningen van doktoren i.v.m. met bloedwaardes voor een schildklier wisselen nogal wat grote gevolgen kan hebben zou als dit niet het geval is eerst even een inzage vragen en door meerdere specialisten beoordelen ik had tot hier gelezen en niet verder lees zo ff verder

 

[Peanuthead95]

interpunctie of peace

 

[Steensteen]

Hart van Nederland bellen of die negert die je coole verhalen gaat vertellen.

En uiteraard stampij schoppen bij het ziekenhuis, onderzoek is nodig

 

[Benedicus]

In ieder geval iedereen hartstikke bedankt voor jullie steun! Jullie kunnen je niet voorstellen hoeveel dat me doet!!! Ik probeer te vechten tegen mijn depressieve gevoelens. Hopelijk is het inderdaad maar een hormonenkwestie. Ik hoop wel dat ze de uitslag nog voor het weekend hebben want erg lang trek ik deze malaise niet meer.

 

[Buffalo Billy]

Maken de depressieve gevoelens je niet ziek?

 

[Peanuthead95]

Maken de depressieve gevoelens je niet ziek?

Klik om te verkleinen...

Depressief genoeg zijn om zelfmoord te plegen is niet ziek genoeg?

 

[Benedicus]

Maken de depressieve gevoelens je niet ziek?

Klik om te verkleinen...

Oorsuizen/piepen, slapte, koud hebben (terwijl de temperatuur wel goed is), en een wat grieperig gevoel.
Het rare is dat nergens pijn heb, en behalve de oren werkt alles wel naar behoren. Wel vandaag wat last gehad van kokhalzen, gevoel alsof je moet overgeven.

 

[gummie19]

Oorsuizen/piepen, slapte, koud hebben (terwijl de temperatuur wel goed is), en een wat grieperig gevoel.
Het rare is dat nergens pijn heb, en behalve de oren werkt alles wel naar behoren. Wel vandaag wat last gehad van kokhalzen, gevoel alsof je moet overgeven.

Klik om te verkleinen...

Kokhalzen wss omdatje je druk maakt bewust/onbewust. Paniek aanval hoef je niet aan te voelen komen trouwens, heb het op mijn werk gehad terwijl ik hele ochtend lol had gehad met mijn collegas.

 

[Ano_290122]

Ik heb deze gedachtes ook. Sommige periodes als alles fout gaat en ik elke dag thuis ruzie heb is het heel erg.
Succes

 

[klootviool]

Klote situatie man.
Deel je gevoelens wel met een naaste en natuurlijk met een psycholoog/huisarts.
Veel sterkte iig.

 

[chrisje123]

Met alle respect maar ik kan best kwaad worden om het feit dat je van een flat af wilt springen.
Denk eens na wat jij die mensen aan doet die het moeten aanzien en dan nog niet gesproken over de mensen die jou moeten opruimen. En wat voor verdriet je je moeder aan zult doen die jou helemaal op heeft laten groeien.

Als dit probleem wat je nu hebt pas sinds kort is zou ik dit stukje wat je geschreven hebt aan je psycholoog zo snel mogelijk laten zien en haar goed en duidelijk uitleggen hoe erg je er mee zit, toen je emoties.

Je klinkt als een jonge kerel, die nu nog in een vroeg stadium zit en nog goed geholpen kan worden. Ook zal ik als ik jou was eens vragen voor anti depressiva (oxazepam) en af entoe een keer een jointje roken wil ook erg ontspannend werken.

Succes kerel !

 

[Ano_72_1]

Met alle respect maar ik kan best kwaad worden om het feit dat je van een flat af wilt springen.
Denk eens na wat jij die mensen aan doet die het moeten aanzien en dan nog niet gesproken over de mensen die jou moeten opruimen. En wat voor verdriet je je moeder aan zult doen die jou helemaal op heeft laten groeien.

Als dit probleem wat je nu hebt pas sinds kort is zou ik dit stukje wat je geschreven hebt aan je psycholoog zo snel mogelijk laten zien en haar goed en duidelijk uitleggen hoe erg je er mee zit, toen je emoties.

Je klinkt als een jonge kerel, die nu nog in een vroeg stadium zit en nog goed geholpen kan worden. Ook zal ik als ik jou was eens vragen voor anti depressiva (oxazepam) en af entoe een keer een jointje roken wil ook erg ontspannend werken.

Succes kerel !

Klik om te verkleinen...

Pammetjes zijn kalmerende middelen, geen anti depressiva.
Joint kan je beter helemaal niet doen als zo uit je plaat bent, maakt het alleen maar erger.

Voor de rest heb je helemaal gelijk, goede post!!!

 

[Anoniem]

Je voelt je slap, je hebt het koud en je oren suizen. En daarom wil je dit weekend zelfmoord plegen. En jouw huisarts neemt je niet serieus maar je wilt haar niet beledigen door om een second opinion te vragen. Ik weet niet wat er mis is met je maar je denkt niet helder in ieder geval.

Ik heb trouwens ook oorsuizen. Al vele jaren. Wen je wel aan.

 

[JohnnyT]

Klinkt als een flinke burn-out. Ik herken het omdat ik het zelf ook heb gehad een aantal jaren geleden. Oorsuizen, piep in mijn oren, mijn hele lichaam onder spanning en vooral niks aan kunnen. Zou als ik jou was snel hulp zoeken, en als je arts het niet serieus neemt gelijk een andere arts bellen. Bij mij hebben medicijnen goed geholpen voor de eerste periode en vooral veel rusten en zo min mogelijk internet en tv omdat die beeldschermen je nog verder uitputten. Sterkte!