Verenigde Staten

Derksen · 29 jul 2017

Derksen · 29 jul 2017

Derksen · 29 jul 2017

Hey, kijk wie we daar weer hebben...

‘Harry Potter’ author J.K. Rowling went on a long rant from her social media account deriding the president for supposedly snubbing a child in a wheelchair who just wanted to shake his hand. It’s been going around social media, but there’s a problem with it.

It’s a complete lie.

Here’s a version of the video she retweeted from YouTube – the original has been deleted:

She posted it with the quote, “When someone shows you who they are, believe them,” from Maya Angelou, to her 11.3 million followers.

And then she went on a prolonged Twitter rant about it.

“Trump imitated a disabled reporter. Now he pretends not to see a child in a wheelchair, as though frightened he might catch his condition,” [Link niet meer beschikbaar]

“This monster of narcissism values only himself and his pale reflections,” she continued. “The disabled, minorities, transgender people, the poor, women (unless related to him by ties of blood, and therefore his creations) are treated with contempt, because they do not resemble Trump.”

“How stunning, and how horrible, that Trump cannot bring himself to shake the hand of a small boy who only wanted to touch the President,” she [Link niet meer beschikbaar]

But the video was deceptively edited.

In a longer version, President Trump clearly pays attention to the child first and for a prolonged period of time.

Rowling has not addressed the video, even though she was clearly tagged in the tweet. The “Harry Potter” author has been a vocal and vehement critic of the president.

Brutushakt · 29 jul 2017

The Donald zei:
Hey, kijk wie we daar weer hebben. Onze schrijfster;

Recentelijk naar het zomercarnaval geweest te Rotterdam.
Allemaal n*gers in glimmende pakjes die al opgetut op allerlei praalwagens en wagons staan te dansen.

Joh.. die ambiance kerel..... Die raakt je gewoon!
Uiteindelijk heel de dag staan zingen van smbaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaal met sateeeeeeeeeeeeeeee sambaaaaaaaaaaaaaaal met spek!!!!!!!!!!! En zo, met brurrende lippen terug naar huis gelopen

Koning Eenoog · 29 jul 2017

calimera zei:
Als je objectief bent. Waarom niet gewoon per individu bekijken? Als jij een chick bent en graag bij de tough guys wil horen en je slaagt voor elke test waarom mag je er dan niet bij horen? Als je slaagt voor een loodzwaar examen dan ben je toch geschikt ongeacht of je van oorsprong een pik of een kut hebt? Als dat niet zo is, dan klopt de opleiding voor geen meter want daarin moeten de losers er al vanzelf worden uitgevist. Als je uit de test hard genoeg bent om voor aan in de linies te staan wie is er dan nog om je tegen te houden? Wat kan mij het schelen als Rambo van oorsprong een kutje blijkt te hebben... what's next, geen luie n*gers in het leger?

Omdat het in de meeste gevallen gaat over iemand die gedurende zijn --> haar tijd in het leger aan een lichamelijk en psychologisch zeer heftige ingreep begint. Iedereen kan lekker stabiel een test in gaan en dan tijdens dienst jaren aan een dikke tren kuur gaan en zijn lul er af hakken. Wat denk je dat dat met een mens doet? Je moet sterk in je schoenen staan wil dat gehele process niet even effect op je hebben.

Ik weet niet wat zo de regels zijn in het leger maar volgens mij is drugs en/of ander middelen gebruik ten strengste verboden. Maar iemand vol aan de hormonen zetten om iemand van man om te vormen naar vrouw dat zou dan wel kunnen want doctors toezicht.

En dat er vast andere mensen zijn die aan zware meds zitten is geen argument (dat za vast in verweer hierop worden gegeven). Het argument is dat wanneer jij iemand in dienst gaat nemen waarvan je op voorhand weet dat hij/zij een bepaalde tijd niet inzetbaar zal zijn wegens operatie en herstel en dan nog bepaalde tijd zeer zware medicatie gaat krijgen die invloed heeft op het gemoed. Dan nog alle effecten die het heeft op de groepsinteractie. Kan je kort of lang lullen maar als jij met je platoon zit met gasten en dan zit er een tranny tussen, dat gaat gewoon grote invloed hebben op groepsdynamiek.

Dan moet iedereen maar open & accepting zijn maar je hebt hier wel met mensen te maken.

Dus een tranny annemen op de werkvloer van een kantoor komt al met risico's. Laat staan in het leger waar je leven/dood situatie kan zijn.

Derksen · 29 jul 2017

Rob G zei:
Dan moet iedereen maar open & accepting zijn maar je hebt hier wel met mensen te maken.

Wat ik zo mooi vindt aan al die 'liberal tears' is dat de heisa om iets gaat dat onder Obama tot Juni 2016 al verboden was. Het gaat dus alleen om afgelopen jaar.

Derksen · 29 jul 2017

Gowdy zei:
Vast rancuneus nog steeds door dat war hero gedoe

Zijn status als 'war hero' is op zijn minst twijfelachtig, niet door de minsten overigens;
1. [Link niet meer beschikbaar]

This time I was presented with a mountain of hard evidence gathered by one of America’s greatest wartime journalists, a Pulitzer Prize winning former top editor at The New York Times.

2. John McCain and the POW Cover-Up

https://www.counterpunch.org/2008/06/13/mcnasty/
Files Said to Show Hanoi Lied in '72 On Prisoner Totals
In Land of Captivity, Interest in McCain Is Mixed
BBC NEWS | World | Asia-Pacific | 'When John McCain was my captive'

John 'Hanoi Songbird' McCain

Gebroken benen en armen?

Arminius · 29 jul 2017

John Kelly will bring military rigor to the White House after losing his marine son in Afghanistan and leading US forces in Iraq

Retired Marine Gen. John Kelly is a battle-hardened commander who would bring a background of military discipline and order to President Donald Trump's roiling White House as the new chief of staff.

Kelly's experience as Homeland Security secretary and a veteran of three tours in Iraq - along with a sobering family tragedy - suggests he'll be a loyal manager for Trump when he starts the job Monday.

'He has been a true star of my administration,' the president tweeted Friday, announcing that his current secretary of homeland security was in, and White House chief of staff Reince Priebus was out. Trump called Kelly a 'great leader' and 'great American.'

He called Priebus, ousted after a tumultuous six months, a 'good man.'

As Homeland Security secretary, Kelly has taken the lead on some of Trump's most controversial policies, including his executive orders suspending the admission of refugees and temporarily barring visitors from several Muslim-majority nations.

Those orders have been stripped down by courts pending a Supreme Court review this fall.

People who know Kelly told The Associated Press that he was not aware of the details of the initial orders until around the time that Trump signed it.

Yet, just days after taking office, he had to lead the agency as it dealt with the chaos and confusion that ensued at airports in the U.S. and around the world.

He defended the orders to reporters and lawmakers and insisted he indeed had been part of the decision-making process.

Kelly has stood up to Congress, another facet of his history that Trump might find attractive.

In April, Kelly bluntly challenged members of Congress critical of the Trump administration's aggressive approach to immigration enforcement to either change the laws or 'shut up.'

But Kelly has won bipartisan respect from lawmakers as a result of his distinguished military career.

He joined the Marine Corps in 1970, carving out a reputation as a highly respected but often outspoken commander who could roil debate and issue unpopular directives on issues ranging from women in combat to the treatment of detainees at the Guantanamo Bay, Cuba, detention center.

Kelly was the fifth person to lead the Department of Homeland Security, which includes agencies that protect the president, respond to disasters, enforce immigration laws, protect America's coastlines and secure air travel.

His selection as secretary bolstered concerns about an increase in military influence in a Trump White House.

Kelly also holds a somber distinction.

He was the highest-ranking officer to lose a child in combat in Iraq or Afghanistan. Kelly's son, Marine 1st Lt. Robert Kelly, was killed in November 2010 in Afghanistan.

He retired from the military last year, wrapping up a three-year post as head of U.S. Southern Command, which spanned some of the more fractious debate over the Obama administration's ultimately failed attempt to close the detainee facility at Guantanamo.

In his final Pentagon news conference, Kelly spoke about the loss of his son - a topic he didn't often discuss publicly.

'To lose a child is - I can't imagine anything worse than that. I used to think, when I'd go to all of my trips up to Bethesda, Walter Reed, I'll go to the funerals with the secretaries of defense, that I could somehow imagine what it would be like,' Kelly said.

But, he added, 'when you lose one in combat, there's a - in my opinion - there's a pride that goes with it, that he didn't have to be there doing what he was doing. He wanted to be there. He volunteered.'

Kelly said he gets 'occasional letters from Gold Star families who are asking, 'Was it worth it?' And I always go back with this: It doesn't matter. That's not our question to ask as parents. That young person thought it was worth it, and that's the only opinion that counts.'

tymboo · 29 jul 2017

McCain heeft gewoon tegen gestemd omdat het grootste deel van zijn staat Arizona tegen is en omdat het vervangende healthcare 'plan' pas die middag in elkaar geflanst was en er zonodig direct over gestemd moest worden. Het is natuurlijk zijn goed recht om ook als Republikein gewoon tegen te stemmen. Volgens onderzoeken zouden de al gigantisch hoge premies van obamacare nog eens gemiddeld met 20 procent omhoog gaan met deze skinny repeal. Destijds werd over obamacare - terecht - gezegd dat de democraten het koste wat het kost er doorheen wilden jagen zonder enige republikeinse steun en nu is het precies andersom. Laat ze nu van beide zijden maar eens naar elkaar toe komen en de tijd nemen om een zorgvuldig nieuw zorgplan op te stellen.

Arminius · 29 jul 2017

Amerikanen en gezondheidszorg... Het blijft een vreemd verhaal :nut:

Derksen · 29 jul 2017

Volgens mij is de premie in Arizona dit jaar al met 116% gestegen. Het is een staat waarvan een deel profiteert en een ander deel hard wordt geraakt. En wat McCain zegt, over dat ze er samen uit moeten komen, klinkt redelijk en nobel maar Democraten gaan niet willen meewerken zoals het er nu uitziet. Gister met 'skinny repeal' was in feite meer een verzoek om redelijk blanco om de tafel te gaan zitten. Dat stemt hij weg tegen de uitdrukkelijke wens in van de partij. Die verhoging van 20% zou niet gelden voor iedereen eh. Mogelijk enkel voor ;

Insurance in the individual marketplace

Best ingewikkeld systeem momenteel.

tymboo · 29 jul 2017

De gemiddelde premies zijn belachelijk hard gestegen onder Obamacare en daarom is het ook geen goed systeem. Overigens beter dan wat er daarvoor was, namelijk helemaal niks.

Maar een senator in de VS zit in de eerste plaats in de Senaat om zijn staat te vertegenwoordigen / te doen wat zijn constituency in zijn staat wil dat 'ie doet. De partij vormt slechts een omkadering van principes en ideeën waar een senator zeker niet aan gebonden is en de partij zou ook niet veel meer dan dat moeten zijn. In de praktijk is het dat natuurlijk vaak wel. Warmonger en professioneel gekkie McCain maakt in dit geval de keuze om zijn achterban te volgen. Waar de republikeinen nu de democraten van beschuldigen is precies hetzelfde als waar de democraten de republikeinen van beschuldigden de afgelopen acht jaar en bijna inherent aan het tweepartijenstelsel en daarom lijkt het me juist eerder aan te moedigen dan af te kraken dat een senator niet a priori het beleid van 'de partij' / trump volgt. Júíst de staatsrechtelijke indeling van de VS met veel rechten voor de staten en minder voor de federale staat zou er voor moeten zorgen dat er ondanks het tweepartijenstelsel en ondanks een eventuele absolute meerderheid van één van beide partijen debat en discussie is in senaat en HvA omdat de afgevaardigden niet in de eerste plaats hun partij vertegenwoordigen maar hun staat. Veel andere republikeinse senatoren hebben nu wel pro skinny repeal gestemd terwijl in veel gevallen hun achterban het daar niet of niet volledig mee eens was en dat lijkt mij in wezen laakbaarder dan de nee-stem van McCain.

Derksen · 29 jul 2017

tymboo zei:
Overigens beter dan wat er daarvoor was, namelijk helemaal niks.

Voor ± 20 miljoen van de ±50 miljoen wel. Er zijn naar schatting nog steeds ±30 miljoen onverzekerden.

Edit.
Kan helaas niet meer de link vinden waarin m.i. vrij helder werd geschreven hoe dat zit met die enorme aantallen, en ook dat door een uitspraak van hooggerechtshof deelstaten niet verplicht zijn om Medicaid (voor de armsten) uit te voeren. Waardoor voor een groep van circa tien miljoen ineens inkomen en woonplaats van belang werd.

Het gat: iedereen die minder verdient dan 138 procent van de armoedegrens had na de inwerkingtreding van Obamacare onder Medicaid moeten gaan vallen. Maar omdat de deelstaten, die Medicaid uitvoeren, daartoe niet verplicht konden worden, liepen begin dit jaar ruim tien miljoen mensen een zorgverzekering langs die weg mis.

Voor de meeste Europeanen is een zorgverzekering vanzelfsprekend. Toch denken grote aantallen Amerikanen daar heel anders over, vinden het bemoeizucht van de overheid. En hoeveel macht hebben die verzekeraars en wat doen ze met die gegevens.

Derksen · 29 jul 2017

Björn Soenens woont al ruim een half jaar als correspondent in de VS. Hij ziet en hoort veel. En trekt besluiten. Ook over journalisten en dus zichzelf. "Journalisten leven in een soort getto. Het getto van de elite. Waar mensen wakker van liggen, de kloof, dat hebben we niet gebracht".

Björn Soenens is Amerikacorrespondent voor VRT NWS. Hij woont in Brooklyn, New York.

Donald Trump roept en tiert, schoffeert en daagt uit. This is Donald. Dat is zijn stijl. Hij heeft altijd zo gewerkt. Voor Trump is dat de gewone, dagelijkse kost. Voor wie er naar kijkt, blijft het verbazen en schokken. Donald Trump is de prins van de chaos. Zijn devies: “Attack, attack, attack!” Donald Trump gebruikt het als oorlogstechniek: hij creëert zelf de chaos, biedt er vervolgens weerstand aan, en komt daarna als overwinnaar uit de bus.

Donald Trump heeft al vele crisissen overleefd. Hij kruipt altijd recht. Trump redeneert als volgt: of je gedraagt je als de ‘toughest, meanest piece of shit in the world’ (zijn woorden!), of je kruipt weg in een hoekje, waar je een plas huilt, je vinger in je mond steekt en vraagt om naar huis te mogen. Trump weet welke optie hij verkiest.

Chaos creëert drama. Drama krijgt hopen aandacht, doet veel inkt vloeien, krijgt veel antennetijd op radio en tv, en veel buzz op het internet. Eerst zelf veel wind maken, jezelf daarna opwerpen als de enige die de chaos de baas kan. Trump, de winnaar. The guy on top. Iemand vergeleek de Trumpchaos met een bouwwerf. Daar heerst ook wanorde. Trump ziet zijn leven en werk als één grote bouwwerf. Hij gedijt in zo’n omgeving.

En de pers loopt er met open ogen in. Het heeft Trump gekregen waar hij wil zijn. Hij zal dat conflictmodel volgen tot het niet meer werkt. Maar voor hem werkt het. Kijk maar, hij zit in het Witte Huis.

Hier in Amerika (en ook op vele andere plekken in de wereld) minachten de leden van de eerbiedwaardige pers (aan de oostkust) de 45e president met een verbazingwekkende unanimiteit. De pers lijkt wel geobsedeerd door Trumps slechte smaak en zijn grove (en soms onbehouwen, domme) Twitterberichten. De pers wil hem pakken, én ze willen zijn entourage pakken: voor het Russische schandaal en voor tal van andere controverses.

De pers acht zich veel keren slimmer en moreel hoogstaander dan de miljardair-president. En dat is wellicht ook zo. Maar: Never demean the other person in the room. Iemand vernederen is nooit een goed idee.

Kranten komen met de regelmaat van de klok met verwoestende primeurs, waar alle anderen vervolgens allemaal met veel enthousiasme op springen. De opiniepagina’s van kranten en bladen lijken elke dag op een oppositiekrant tegen de president. Alle nieuws gaat over Trump, 24 uur op 24, 7 dagen op 7. Elke dag wordt een ballistische raket naar de president afgevuurd.

Dagen zonder Trump
Het publiek begint stilaan te verlangen naar ‘dagen zonder Trump’ (ik krijg daar ook mails over van luisteraars, surfers en kijkers). Het lijkt op een uitputtende burgeroorlog. Wanneer stopt het?

Ja, Donald Trump lijkt heel vaak incompetent. Hij lijkt zelfs de basiskennis te missen over hoe een democratie werkt, hoe een regering functioneert, hoe complex de besluitvorming is in een bestel met drie machten. Hij lijkt voortdurend te denken dat hij alléén de baas is, dat de Congresleden zijn ondergeschikten zijn. Quod non.

Zijn opvattingen zijn vaak verwerpelijk, bevooroordeeld, opjuttend en ronduit grof. Zijn adviseurs lekken er op los en spreken openlijk kwaad over mekaar. Trump speelt elke dag met vuur, hij lijkt staatsgevaarlijk, soms een beetje gek.

Tegenmacht?
De media nemen elke dag de rol op van tegenmacht, tegen de president. Want de Democratische Partij in de oppositie weet niet echt goed welke kant ze uit wil. De Democraten boycotten de president waar ze kunnen met vertragingsmanoeuvres. Maar een sterke figuur, een soort anti-Trump, is er nog niet opgestaan (Bernie Sanders probeert, maar is lang niet door iedereen geliefd in eigen rangen).

Maar, er is iets dat fundamenteel niet klopt. Al meer dan een jaar slaan alle mainstream media groot alarm over Trump. De beschrijvingen zijn niet min: serieleugenaar, xenofoob, vuile racist, bullebak, paranoïde narcist. Trump is toch geen politicus, zeker, hij is maar een vastgoedmakelaar, schrijven ze.

En zijn schoonzoon, Jared Kushner, een (eveneens) omhoog gevallen immogigant. Wat doet die in godsnaam in het Witte Huis? En de dochter van Trump, Ivanka, waarom mag die eigenlijk haar vader vervangen op een vergadermoment van de G20? Wat kent die er eigenlijk van? Die toon.

Dié strategie – om Trump voortdurend in de hoek te drummen en te minachten – werkt niet. Niet.

Trump houdt overigens ontzettend veel meer van de pers dan we denken. Hij houdt van zijn zelfverklaarde vijanden in de pers. Het maakt en houdt hem stevig in het zadel als rebelse outsider. Hij kan zich met gemak opstellen als de man die vecht tegen al die vijandigheid. Voor zijn 40 procent lovers (ze waren met genoeg om hem president te maken!) is hij Don Quichot, of Robin Hood.

Trump en zijn entourage maken dankbaar gebruik van de vijandige pers om zich overal uit te praten.

Fake news. Failing New York Times. Amazon Washington Post. Lying CNN.

De reputatie van de media zinkt steeds dieper weg. Hoe meer de president zegt dat de pers niet deugt, hoe meer mensen het ook geloven. Ik maakte het zelf een keer mee in de taxi naar de luchthaven. De bestuurder vroeg me welk werk ik deed. Toen ik vertelde dat ik journalist was, weet u wat hij toen vroeg of suggereerde? “Oh, you lie a lot then…?”

De reputatie van de pers ligt min of meer aan diggelen, ook al beleeft de pers zogezegd gouden tijden door een grotere omzet of grotere kijkcijfers van enkelen. Daar zit een grote brok hypocrisie in. Trump bashen loont namelijk.

Het is een vreemde paradox. Ja, Trump is zeer onpopulair. Maar hij is nog altijd minder onpopulair dan je zou verwachten. Nog altijd 40 procent van de bevolking steunt hem door dik en dun. Dat is veel, gelet op de voortdurende staat van ruzie met jan en alleman, en de voortdurende aanvallen op hem en zijn entourage. Hij is zelfs nog altijd populairder dan Hillary Clinton.

Weet u, eigenlijk is Trump verzot op de pers. De pers heeft hem gevoed en groot gemaakt, al bijna 40 jaar lang. Hij heeft de tabloids zoals The New York Post en de roddelbladen zoals The National Enquirer altijd het hof gemaakt.

En elke keer tuint de hele vaderlandse pers er in. Bij elke tweet, bij elke uitspraak is het prijs. Dat wéét Trump. The Donald is verslaafd aan aandacht, en hij wordt elke keer op zijn wenken bediend. En vervolgens manipuleert hij de media. Hij is er meesterlijk in. Hij leidt voortdurend de aandacht af.

Weet u: veel kranten in de VS zijn eigenlijk op sterven na dood. Hun plek in het collectieve Amerikaanse bewustzijn is intussen ingenomen door sociale netwerken. Dank zij Facebook en Twitter lezen de meeste Amerikanen alleen nog die zaken die hun (voor)oordelen bevestigen.

Ik merk dat ook: als ik iets post of schrijf dat kritisch is over Trump, krijg ik meteen het verwijt dat ik een linkse rakker ben, iemand van de rode burcht VRT (heel erg afgezaagd verwijt!).

De tijd is intussen lang vervlogen dat journalisten unaniem respect konden afdwingen. We worden voor geen cent méér vertrouwd dan een tweedehandse autohandelaar. De tijd is lang voorbij dat een krant (The Washington Post) in zijn ééntje een president kon doen vallen.

Er is méér
De unanieme anti-Trumpmentaliteit van de eerbiedwaardige media loopt volgens de Amerikaanse historicus en politiek analist Thomas Frank nagenoeg parallel met de houding van diezelfde media om mensen voor te schrijven hoe ze eigenlijk zouden moeten denken, of wat ze moeten vinden van de wereld.

Daar zit ‘m de grote knoop.

Een pleidooi voor het omarmen van multiculturalisme, globalisme, internationale handelsakkoorden, stedelijk denken, en culturele tolerantie tegenover alle seksuele geaardheden, wordt door miljoenen Amerikaanse burgers ervaren als een elitaire zienswijze, ver weg van hun echte zorgen.

Laten we wel wezen: in Europa is net hetzelfde proces aan de gang.

De technologische vooruitgang gaat voor velen te snel, de zekerheden zijn weggeslagen, en de angst neem toe. Angst voor terreur, voor andere godsdiensten, voor Afrikaanse vluchtelingen, voor werkonzekerheid, voor robotisering. In vele onzekere geesten stormt het in de hoofden.

De stormschade laat zich zien in een groeiende populariteit voor politiek niet correct denken, en een anti-intellectuele houding. Veel burgers voelen zich op drift geslagen.

Daarom heeft de journalistiek ook de grote mislukkingen van de afgelopen decennia ook niet zien aankomen: de dotcomgekte (bejubeld door de zakenkranten!) eindigde in een uiteengespatte zeepbel. Niemand had het gezien.

De Irakoorlog werd in Amerika vrij onkritisch benaderd (iedereen patriot).

De financiële crisis van 2008? Iedereen viel bijna uit de lucht. Toen de huizenprijzen jaren aan één stuk door bleven stijgen aan een onrealistisch tempo, verschenen vooral jubelverhalen over economische groei tot in de hemel. Waarschuwende stemmen werden in de wind geslagen. Critici werden beschouwd als party poopers.

Het is een feit: dat wat we graag zien, wordt vaak overschat. Waar we niet van houden, wordt vaak misprezen en onderschat. Daarom was iedereen ook zo verwonderd toen op de ochtend van 9 november Donald Trump de nieuwe president bleek te zijn. Het was moeilijk wakker worden voor velen. Reality check.

Het is een feit: dat wat we graag zien, wordt vaak overschat. Waar we niet van houden, wordt vaak misprezen en onderschat.

Media functioneren – zoals zo veel groepen in de samenleving - vaak als een soort kudde. Ook al loopt die kudde soms recht op de afgrond af. Groepsdenken maakt soms blind, maar voelt o zo veilig.

Ik kan het een klein beetje weten. Ik woon en werk hier in de VS en ik voel heel vaak hoe in Brussel sommige verhalen over de diepe binnenlanden hier licht worden veronachtzaamd of weggeduwd, of gewoon straal genegeerd: “Er zit te weinig Trump in” of “Wie is de winnaar of de verliezer in dat verhaal, want zo wordt het voor ons interessant…”

Het is verdomd lastig om uit de kudde te stappen. Er staat veel wind, één keer van de kudde weg. En het is er eenzaam, koud en verlaten soms. Journalistiek zou zo veel meer moeten en kunnen zijn dan een horse race, meer dan een verhaal over winnaars en verliezers, over toppers en floppers. Waarom moet alles een wedstrijd zijn?

Het voorbeeld van de daklozen
Heel vaak lees ik in de eerbiedwaardige pers verhalen over hoe lastig veel New Yorkers het bijvoorbeeld vinden dat er zich ter hoogte van 42nd Street en 7th en 8th Avenue heel veel daklozen op straat ronddolen. Waarom de stad daar niets aan doet.

De vraag waarom ze daar liggen of rondlopen, die wordt al veel minder beantwoord. De pers als bevestigingssignaal of als zachte megafoon van wat de elite denkt of wil. In de reguliere pers, ook de New York Times, vind je veel verhalen vol bewondering over de successen van bankiers op Wall Street.

Nogmaals: de stem van de elite. Media horen dat niet graag, dat je dat zegt. Maar het moet nu maar een keer.

Herinnert u zich nog dat de protesten van Occupy Wall Street in 2011 in de krant en op tv eerst werden ondergebracht bij het entertainmentnieuws? De elite lachte er vierkant mee. Zoals New Yorkers die ik vandaag ontmoet geen idee hebben van de ellende die mensen in hun leven meemaken, een paar staten verder weg, in Kentucky of Ohio.

Ongelooflijk dichtbij, maar zo ver weg in hun hoofd. De reguliere media hebben al te veel het denken van het establishment bevestigd. Dié elite heeft lik op stuk gekregen met de verkiezing van Donald Trump.

Elke vernieuwde of andere aanpak van internationale handel, conflictbeheersing, diplomatie of omgang met de Russen, wordt meteen beschimpend afgedaan als amateurwerk: dat doe je niet, dat hoort niet. Als Trump zegt dat de Navo-leden hun bijdrages niet volgens de afspraken betalen, zijn velen meteen geschokt. Dat zeg je toch niet openlijk?

Terwijl Trump in deze wél een punt heeft. Trump zegt wat veel mensen denken. Daarom blijft hij overeind.

What Happened
Hillary Clinton snapt het ook nog steeds niet. In haar memoires, What Happened, die op 12 september verschijnen, schrijft ze haar nederlaag eens te meer toe aan de voormalige FBI-baas James Comey, en aan het hacken door de Russen. Ruim een half jaar na haar eclatante afgang vindt ze nog altijd dat de verkiezing haar is afgepakt. In ’t eigen hert wil ze nog altijd niet kijken.

Zij is toch een staatsvrouw, en Trump niet. Trump is gek, en zij is slim. Zij heeft internationale politiek gestudeerd, en Trump niet. Zij had president moeten zijn, toch? Zij is de normale, Trump is de gek. Domme Donald.

AP
Maar ze verloor, want ze sprak over de achterblijvers van Amerika als ‘the basket of deplorables’. Ze zag de problemen en het geworstel van haar eigen achterban in de oude industriestaten niet. Zij ging uit van hun onvoorwaardelijke steun. Maar ze waren boos op haar. Op haar minachting. En de pers, die zag het – helaas – samen met Clinton, niet.

Amerikaanse journalisten (en de anderen, zoals ik) – mag ik het zeggen – brengen soms te weinig tijd door in omgevingen die de hunne niet zijn. Journalisten maken deel uit van de hoog opgeleide, beleefde, beschaafde elite. Ze maken deel uit van de vaste orde der dingen. The powers that be. De gestelde lichamen.

We leven in een soort getto. Journalisten maken socio-economisch ook meestal deel uit van dezelfde elite. Die elite gelooft in consensus, in realisme, in dingen doen zoals ze horen (en altijd geweest zijn, of toch al een hele tijd).

De elite had/heeft niet door hoe groot de kloof is met de rest van Amerika. De zondagochtendshows op de Amerikaanse tv zitten vol politique politiciennne. Men maakt programma’s voor het eigen wereldje, en voor de kleine grachtengordel van hoog opgeleiden.

Denkt u écht dat die programma’s worden bekeken in het Amerikaanse hartland? Door de kiezers in Pennsylvania en Wisconsin? Die voelen de connectie met hun (soms miserabele) leven helemaal niet.

Ik las het onlangs in de trein: Jake Tapper van CNN gaf in een interview met Amtrakmagazine grif toe: “We zijn te weinig op reportage geweest. We hebben het niet gezien. We waren bezig over wie voor lag in de peilingen. Wie met wie ruzie had. Over beleid spraken we niet. Waar mensen wakker van liggen, dat hebben we niet gebracht…”

Toen Trumps seksistische video (strategisch gelekt door het Clintonkamp) twee dagen voor het eerste debat Trump-Clinton uitlekte in september 2016, was voor analisten de race gelopen. Clinton was nu al president, geen twijfel over. Nou!

In een klassieke wereld? Ja! Maar niet anno 2016. Het kon de kiezers van Trump geen bal schelen. Dat seksisme herkenden ze heel goed uit hun eigen levens. Trump leek wel één van hen.

De jacht op kandidaat Trump maakte van hem een underdog die hun steun verdiende. Ook daar hebben de meeste media en de meeste ‘specialisten’ de zaak nogal fout ingeschat. Ze redeneerden volgens een klassiek patroon, in een normaal tijdsgewricht.

Maar dit is dus geen normaal tijdsgewricht. Alles wankelt, de waarden keren en daveren op hun grondvesten. Om het met de woorden van wijlen de beroemde nieuwsanker Walter Cronkite te zeggen: That’s the way it is.

Feestje met journalisten
Dat Trump niet deel wilde nemen aan het jaarlijkse feestje van de correspondenten uit het Witte Huis – zo’n beetje de Wetstraatjournalisten van bij ons – was een veelbetekenend gebaar van de nieuwe president. Trump ging die avond lekker naar zijn kiezers in Ohio.

Eigenlijk zei hij: ik ben liever hier dan in de grachtengordel van Washington. Ik ben liever bij de gewone mensen dan bij de elite van DC. Dat kwam aan, terwijl de journalisten in smoking op hun dure galafeestje glaasjes prosecco zaten te drinken.

Trump moet je zeer goed in het oog houden. Maar op een andere manier. Emotielozer. Niet elke scheet die hij laat op antenne gooien. De media zullen dus moeten ophouden met moralistisch te bepalen wie of wat een politicus mag zijn, en wie geschikt is, en welke opleiding daar voor nodig is.

We zullen moeten ophouden om alles af te toetsen aan de bekende conventies, en wie conform die regels aanvaardbaar is voor het presidentschap. Waarom zou een vastgoedmakelaar geen president mogen zijn? Waarom zou een arbeider geen president mogen zijn? In een democratie beslist het volk.

‘Never wrestle with a pig. You get dirty, and besides, the pig likes it.’ (G.B. Shaw)

De media zullen veel bedaarder alle handelingen van de president nauwgezet moeten volgen. Tegen het licht houden. Zonder agenda, zonder vooroordeel. En soms eens een keer de woorden van de president negeren. De emotie loskoppelen. Niet trappen in de val van de wederzijdse hysterie. Trump wil niet liever. Trump heeft al tijdens zijn campagne de woede en de frustratie ontkurkt. Die is er nu. De geest is uit de fles.

Yellow cabs
Zijn publiek vindt het fijn om te zien hoe hij alle conventies en normen aan zijn laars lapt. Voor hen is het een soort klassenstrijd. En in ons tv-en internettijdperk is elke tweet of elk optreden van de president een soort moddergevecht, en dus ook een geliefde vorm van podiumkunst.

Waarom moet dat allemaal uitgezonden worden? Die vraag moeten we echt stellen. Trump heeft uiteraard niet liever, en wordt altijd op zijn wenken bediend. Never a dull moment. ook al is het bittere ernst.

Trump heeft er nooit bij gehoord, maar hij is wel de president van Amerika. Weet u, vroeger waren alle klassieke taxi’s in New York yellow cabs. Dat was zo, dat zou altijd zo blijven. Maar toen kwam Uber. En het is Uber dat wint en de meeste klanten binnenrijft.

Ontwrichting is een onmiskenbaar teken van deze tijd. Dat te weten, verschaft veel inzicht.

Brutushakt · 29 jul 2017

The Donald zei:

is dat het silhouet van trump?

Onslow · 29 jul 2017

Rob G zei:
Omdat het in de meeste gevallen gaat over iemand die gedurende zijn --> haar tijd in het leger aan een lichamelijk en psychologisch zeer heftige ingreep begint. Iedereen kan lekker stabiel een test in gaan en dan tijdens dienst jaren aan een dikke tren kuur gaan en zijn lul er af hakken. Wat denk je dat dat met een mens doet? Je moet sterk in je schoenen staan wil dat gehele process niet even effect op je hebben.

Ik weet niet wat zo de regels zijn in het leger maar volgens mij is drugs en/of ander middelen gebruik ten strengste verboden. Maar iemand vol aan de hormonen zetten om iemand van man om te vormen naar vrouw dat zou dan wel kunnen want doctors toezicht.

En dat er vast andere mensen zijn die aan zware meds zitten is geen argument (dat za vast in verweer hierop worden gegeven). Het argument is dat wanneer jij iemand in dienst gaat nemen waarvan je op voorhand weet dat hij/zij een bepaalde tijd niet inzetbaar zal zijn wegens operatie en herstel en dan nog bepaalde tijd zeer zware medicatie gaat krijgen die invloed heeft op het gemoed. Dan nog alle effecten die het heeft op de groepsinteractie. Kan je kort of lang lullen maar als jij met je platoon zit met gasten en dan zit er een tranny tussen, dat gaat gewoon grote invloed hebben op groepsdynamiek.

Dan moet iedereen maar open & accepting zijn maar je hebt hier wel met mensen te maken.

Dus een tranny annemen op de werkvloer van een kantoor komt al met risico's. Laat staan in het leger waar je leven/dood situatie kan zijn.

Kan mij het scenario moeilijk inbeelden, maar als je er net uit bent gelopen op de 5km door een tranny en tijdens gevechts training er ook nog eens klappen van hebt gehad dat de verhoudingen totaal anders liggen in zo'n groep vergeleken met het respect dat je afdwingt tijdens de koffiepauze op een kantoor. Als je je bewijst hoor je er bij en krijg je respect, blijf het treurig vinden als Rambo een kutje had hij/zij opeens ongeschikt is voor het leger.

Je andere argument over op voorhand bepaalde tijd niet inzetbaar en invloed op gemoed komt natuurlijk ook dikwijls voor bij "normale" mensen, bijvoorbeeld na een missie waar men wat heeft meegemaakt, of vrouwen met kinderwens.

Vindt het echt een "wat de boer niet kent" argument. Er zijn al dik 5000 transgenders in de vs in het leger, ik zou eerder zeggen kijk hoe deze groep functioneert en oordeel ipv te stellen dat dit niet kan werken.

Derksen · 29 jul 2017

calimera zei:
Er zijn al dik 5000 transgenders in de vs in het leger

Tot half 2016 niet openlijk, tot dan was dit verboden.
US military ends ban on transgender service members

Between October 2016 and June 2017, the department will begin training its forces, including commanders, medical personnel, recruiters and operating forces, on trans service in the military. Within a year, openly trans individuals may join the military, military academies or programs such as ROTC, provided they have “completed any medical treatment that their doctor has determined is necessary in connection with their gender transition”, according to the department, and are “stable” in their gender for 18 months.

Als je de dan gaat rekenen is er momenteel geen enkel persoon die openlijk transgender is terwijl die in uniform loopt en werkt.

chrisk · 29 jul 2017

calimera zei:
Kan mij het scenario moeilijk inbeelden, maar als je er net uit bent gelopen op de 5km door een tranny en tijdens gevechts training er ook nog eens klappen van hebt gehad dat de verhoudingen totaal anders liggen in zo'n groep vergeleken met het respect dat je afdwingt tijdens de koffiepauze op een kantoor. Als je je bewijst hoor je er bij en krijg je respect, blijf het treurig vinden als Rambo een kutje had hij/zij opeens ongeschikt is voor het leger.

Je andere argument over op voorhand bepaalde tijd niet inzetbaar en invloed op gemoed komt natuurlijk ook dikwijls voor bij "normale" mensen, bijvoorbeeld na een missie waar men wat heeft meegemaakt, of vrouwen met kinderwens.

Vindt het echt een "wat de boer niet kent" argument. Er zijn al dik 5000 transgenders in de vs in het leger, ik zou eerder zeggen kijk hoe deze groep functioneert en oordeel ipv te stellen dat dit niet kan werken.

Je nummers zijn ongefundeerd, schattingen lopen uiteen van minder dan dat tot 15000. Gebaseerd op niks want het wordt niet bijgehouden. Self-reported door belangenorganisaties, tsja.

En fysieke prestaties storten in bij gebrek aan testosteron. Sterker nog, het komt veel voor dat soldaten juist aas gebruiken. Die gaan er niet uit gelopen worden.

Voorbeeld dat ik voorbij zag komen van active duty was hij>zij die een beetje afghanen mocht opleiden, direct out of harms way gepromoveerd dus.

Onslow · 29 jul 2017

chrisk zei:
Je nummers zijn ongefundeerd, schattingen lopen uiteen van minder dan dat tot 15000. Gebaseerd op niks want het wordt niet bijgehouden. Self-reported door belangenorganisaties, tsja.

En fysieke prestaties storten in bij gebrek aan testosteron. Sterker nog, het komt veel voor dat soldaten juist aas gebruiken. Die gaan er niet uit gelopen worden.

Voorbeeld dat ik voorbij zag komen van active duty was hij>zij die een beetje afghanen mocht opleiden, direct out of harms way gepromoveerd dus.

Ah ze zijn er wel dus...en defensie heeft serieus geen idee hoeveel het er zijn maar wil ze nu dus wel gaan verbieden. Hoe gaan ze die er dan nog tussen uit halen?

Arminius · 29 jul 2017

calimera zei:
vrouwen met kinderwens.

Vrouwen hebben ook niets verloren aan het front.

Verenigde Staten

Massive Warrior

Massive Warrior

Massive Warrior

Ripped Bodybuilder

Incognito

Massive Warrior

Massive Warrior

Epic Ruler

Colossal Veteran

Epic Ruler

Massive Warrior

Colossal Veteran

Massive Warrior

Massive Warrior

Ripped Bodybuilder

Gelsenkirchen

Massive Warrior

☸

Gelsenkirchen

Epic Ruler

Soortgelijke topics