Fitness Seller

vlees slecht voor de spieren?

Dat veel bewegen gezond is, geld voornamelijk voor CVD. De manier hoe bodybuilders trainen is alleen maar belastend voor het immuunstelsel en de verhoogde afgifte van anabole hormonen verhoogd de kans ook nog verder.

Er mag dan wel geen studie naar zijn gedaan, alle onderliggende mechanismen zijn bekend en aan de hand daarvan kan je een zeer goede educated 'guess' doen.
Wel, ik kijk liever naar studies dan te raden. Er is bij mijn weten geen causaal verband bewezen tussen krachttraining/bb en kanker. Overigens veroorzaakt krachttraining geen verhoogde afgifte van anabole hormonen op lange termijn, het gaat over korte pieken. Ik vraag me nog steeds af waar jouw beweringen nu eigenlijk op gebaseerd zijn. Er word hier verwezen naar mechanismen, toon dan tenminste aan welke mechanismen dat zijn, en of die inderdaad een duidelijke verhoging van het risico betekenen.

Je visie van kanker is te simpel. Kanker kan bijvoorbeeld ook veroorzaakt worden door een virus. En kanker is geen all or nothing process. Je hebt verschillende stadiums. De bekenste is goed aardig vs kwaadaardig, waarbij de kwaardaardige verschilt van de de eerdergenoemde doordat hij door een verdere mutatie invasief is geworden.
Mijn visie is te simpel? Ofwel lees je niet goed ofwel begrijp je niet wat ik schrijf. Ik schrijf net in een eerdere post dat het risico op kanker verhoogt wordt door verscheidene factoren. Terwijl jij hier, zonder enig bewijs, beweert dat het veroorzaakt wordt door KT en BB. Dat vind ik pas een simpele visie.

Als je het over oorzaken van kanker wilt hebben dan moet je in de eerste plaats kijken naar de belangrijkste oorzaken, en die zijn nog steeds: te weinig beweging, ongezonde voeding (junkfood), vervuilde voeding, roken en een algemeen slechte leefomgeving en levensstijl.

De aanleg speelt zo mogelijk nog een belangrijkere rol. Wie in de familie gevallen heeft van kanker, is onderhevig aan een groter risico.
 
Wel, ik kijk liever naar studies dan te raden. Er is bij mijn weten geen causaal verband bewezen tussen krachttraining/bb en kanker. Overigens veroorzaakt krachttraining geen verhoogde afgifte van anabole hormonen op lange termijn, het gaat over korte pieken. Ik vraag me nog steeds af waar jouw beweringen nu eigenlijk op gebaseerd zijn. Er word hier verwezen naar mechanismen, toon dan tenminste aan welke mechanismen dat zijn, en of die inderdaad een duidelijke verhoging van het risico betekenen.


Mijn visie is te simpel? Ofwel lees je niet goed ofwel begrijp je niet wat ik schrijf. Ik schrijf net in een eerdere post dat het risico op kanker verhoogt wordt door verscheidene factoren. Terwijl jij hier, zonder enig bewijs, beweert dat het veroorzaakt wordt door KT en BB. Dat vind ik pas een simpele visie.

Als je het over oorzaken van kanker wilt hebben dan moet je in de eerste plaats kijken naar de belangrijkste oorzaken, en die zijn nog steeds: te weinig beweging, ongezonde voeding (junkfood), vervuilde voeding, roken en een algemeen slechte leefomgeving en levensstijl.

De aanleg speelt zo mogelijk nog een belangrijkere rol. Wie in de familie gevallen heeft van kanker, is onderhevig aan een groter risico.

hij citeerde mijn post :) ik neem aan dat hij mij bedoelde ;)
 
Wel, ik kijk liever naar studies dan te raden.

Wel, nobody likes a smartass. Bedankt voor de insunatie dat ik zomaar raad :rolleyes:

Er is bij mijn weten geen causaal verband bewezen tussen krachttraining/bb en kanker.

Niet bewezen is NIET hetzelfde als niet waar. En dat is dus een probleem als je 'liever naar studies kijkt'. Waarom zou men gaan onderzoeken of bodybuilders meer risico op kanker hebben, dat is totaal niet maatschappelijk relevant. Dus je zult hier toch je eigen inzicht moeten gebruiken.

Ik schrijf net in een eerdere post dat het risico op kanker verhoogt wordt door verscheidene factoren. Terwijl jij hier, zonder enig bewijs, beweert dat het veroorzaakt wordt door KT en BB. Dat vind ik pas een simpele visie.

Ten eerste had ik niet tegen jou. Ten tweede zie ik totaal geen logica in je redenatie.

Ik poste dat bodybuilding an sich een verhoogde kans met zich meebrengt op kanker. Dat jij post dat het er verschillende risicos zijn die kanker verhogen staat daar toch los van? Of je wel of geen kanker krijgt van veel aan bloemen ruiken, dat staat toch los van het feit dat er een verband is tussen BB en kanker? Dus wat wil je nu eigenlijk zeggen daarmee?

En wat is er simpel aan mijn visie? Dat ik geen 'bewijs' leverde?

Kijk ik vind het prima als je om bronnen vraagt achter bepaalde beweringen. Dat doe ik zovaak. Maar er is een verschil tussen vragen om iemand zijn claim kan onderbouwen of meteen zeggen dat hij een simpele visie heeft (oid) omdat hij claims doet die hij niet onderbouwt. (Jij zet overigens toch ook niet standaard een citatie achter elke regel tekst die je schrijft)? Mijn claims zijn voor mij zo vanzelf sprekend, dat ik er niet vanuit gaat dat alles wat ik schrijf in twijfel getrokken wordt. Feitelijk is het onderliggende probleem niet dat ik mijn bronnen niet post, maar dat jij niet over voldoende kennis beschikt om mee te praten (no offense).
Een paar abstracts copy/pasten kan bijna iedereen. Op de hoogte zijn van de gehele literatuur en het overzicht bewaren van alle literatuur is een tweede.

De aanleg speelt zo mogelijk nog een belangrijkere rol. Wie in de familie gevallen heeft van kanker, is onderhevig aan een groter risico.

Fout. Ik weet vrijwel zeker dat je geen medische achtergrond hebt want dit echt basiskennis op dit gebied.

Er word hier verwezen naar mechanismen, toon dan tenminste aan welke mechanismen dat zijn, en of die inderdaad een duidelijke verhoging van het risico betekenen.

Speciaal voor jou big T:

Environmental and heritable factors in the causation of cancer--analyses of cohorts of twins from Sweden, Denmark, and Finland.

BACKGROUND: The contribution of hereditary factors to the causation of sporadic cancer is unclear. Studies of twins make it possible to estimate the overall contribution of inherited genes to the development of malignant diseases. METHODS: We combined data on 44,788 pairs of twins listed in the Swedish, Danish, and Finnish twin registries in order to assess the risks of cancer at 28 anatomical sites for the twins of persons with cancer. Statistical modeling was used to estimate the relative importance of heritable and environmental factors in causing cancer at 11 of those sites. RESULTS: At least one cancer occurred in 10,803 persons among 9512 pairs of twins. An increased risk was found among the twins of affected persons for stomach, colorectal, lung, breast, and prostate cancer. Statistically significant effects of heritable factors were observed for prostate cancer (42 percent; 95 percent confidence interval, 29 to 50 percent), colorectal cancer (35 percent; 95 percent confidence interval, 10 to 48 percent), and breast cancer (27 percent; 95 percent confidence interval, 4 to 41 percent). CONCLUSIONS: Inherited genetic factors make a minor contribution to susceptibility to most types of neoplasms. This finding indicates that the environment has the principal role in causing sporadic cancer. The relatively large effect of heritability in cancer at a few sites suggests major gaps in our knowledge of the genetics of cancer



Veel calories eten slechts:
(de bulkers zullen hier van smullen echter, meer test!)


Hormonal response to overfeeding.

We assessed the hormonal status of adult female volunteers before and during a 3-wk period of weight gain induced by mixed diet overfeeding. Forty-six percent of the 4.3-kg average weight gain experienced by these subjects consisted of lean body mass (LBM) and it is of interest that there were also increases in plasma Somatomedin-C/Insulin-like Growth Factor (SM-C/IGF-1) and testosterone concentrations as well as insulin. We suggest that it was the combined anabolic effect of these three hormones that facilitated the increase in LBM. Of the other assays done, increases were recorded for urinary 17-ketosteroids, 17-hydroxysteroids, epinephrine, and creatinine, whereas there were no changes in serum cortisol or triiodothyronine (T3), or urine norepinephrine; serum thyroxine (T4) fell slightly. Thus it appears that energy surfeit as well as energy deficit (reported by others) has an effect on blood hormone concentrations.

PMID: 2648795 [PubMed - indexed for MEDLINE

Ik post voor de zekerheid maar de volgende twee studies om het gevolg van de bovenstaande studie aan te tonen, omdat Big T graag studies ziet en vooral zelf niet te veel wil nadenken/inzicht gebruiken:


Sex steroids upregulate the IGF-1R in prostate cancer cells through a nongenotropic pathway.



Most types of prostate cancer (PCa) are usually initially responsive to androgenic regulation and, therefore, to androgen ablation therapy. However, in several patients tumors may progress to androgen resistance and be poorly responsive to any therapy. Many factors may account for this progression to androgen independence, including increased responsiveness to estrogens and peptide growth factors. The role of estrogens in androgen independence has been suggested by the observation that both primary and metastatic PCa express the estrogen receptor (ER-beta), a recently discovered ER subtype. On the other hand, peptide growth factors, like IGF-1, IGF-2, and the insulin-like growth factor receptor (IGF-1R), may play a role in regulating growth, survival, and invasion of PCa cells. Here, we show that both androgens and estrogens markedly upregulate the IGF-1R expression in PCa cells by activating a nongenotropic pathway and sensitizing cells to the biological effects of IGF-1. This effect is specific for IGF-1R because it does not involve the highly homologous insulin receptor. IGF-1R upregulation is caused by increased mRNA transcription. However, it does not require steroid receptor binding to DNA, but involves AR and ER binding to c-Src and subsequent activation of ERK1/2 and other cytoplasmatic kinases, which eventually stimulate IGF-1R promoter activity. In conclusion, our data indicate that both androgens and estrogens contribute to IGF system deregulation in PCa and may play a role in tumor progression to androgen independence. Inhibition of the IGF-1R or the Src-ERK pathway should be considered, therefore, as an adjuvant therapy in PCa.

PMID: 19250214 [PubMed - indexed for MEDLINE]


Implications of insulin-like growth factor-I for prostate cancer therapies.

In the last decade, abundant evidence has suggested that the insulin-like growth factor (IGF) family comprises a multi-component network of molecules involved in the regulation of both physiological and pathological growth processes in the prostate. The IGF axis plays an important role in the tumorigenesis and neoplastic growth of prostate cancer. Epidemiological observations indicate that circulating IGF-I levels are positively associated with increased risk of prostate cancer. Activation of IGF-I receptor (IGF-IR) by IGF-I has mitogenic and anti-apoptotic effects on normal and malignant prostate cells. Therapeutic alternatives in men with progressive prostate cancer after androgen ablation are very limited and more effective therapies are needed for such patients. Inactivation of the IGF-I axis represents a potential target to treat androgen-independent prostate cancer. This review addresses epidemiological studies of IGF-I and therapeutic strategies including reduction of IGF-I levels, inhibition of IGF-IR and the signaling mechanisms involved.
PMID: 19183230 [PubMed - indexed for MEDLINE

Hoog calorie en hoog eiwit allebij slecht voor kanker:

Long-term low-protein, low-calorie diet and endurance exercise modulate metabolic factors associated with cancer risk.

Fontana L, Klein S, Holloszy JO.

Division of Geriatrics and Nutritional Science and the Center for Human Nutrition, Washington University School of Medicine, St Louis, MO 63110, USA. lfontana@im.wustl.edu

BACKGROUND: Western diets, obesity, and sedentary lifestyles are associated with increased cancer risk. The mechanisms responsible for this increased risk, however, are not clear. OBJECTIVE: We hypothesized that long-term low protein, low calorie intake and endurance exercise are associated with low concentrations of plasma growth factors and hormones that are linked to an increased risk of cancer. DESIGN: Plasma growth factors and hormones were evaluated in 21 sedentary subjects, who had been eating a low-protein, low-calorie diet for 4.4 +/- 2.8 y (x +/- SD age: 53.0 +/- 11 y); 21 endurance runners matched by body mass index (BMI; in kg/m2); and 21 age- and coïtus-matched sedentary subjects eating Western diets. RESULTS: BMI was lower in the low-protein, low-calorie diet (21.3 +/- 3.1) and runner (21.6 +/- 1.6) groups than in the Western diet (26.5 +/- 2.7; P < 0.005) group. Plasma concentrations of insulin, free coïtus hormones, leptin, and C-reactive protein were lower and coïtus hormone-binding globulin was higher in the low-protein, low-calorie diet and runner groups than in the sedentary Western diet group (all P < 0.05). Plasma insulin-like growth factor I (IGF-I) and the concentration ratio of IGF-I to IGF binding protein 3 were lower in the low-protein, low-calorie diet group (139 +/- 37 ng/mL and 0.033 +/- 0.01, respectively) than in the runner (177 +/- 37 ng/mL and 0.044 +/- 0.01, respectively) and sedentary Western (201 +/- 42 ng/mL and 0.046 +/- 0.01, respectively) diet groups (P < 0.005). CONCLUSIONS: Exercise training, decreased adiposity, and long-term consumption of a low-protein, low-calorie diet are associated with low plasma growth factors and hormones that are linked to an increased risk of cancer. Low protein intake may have additional protective effects because it is associated with a decrease in circulating IGF-I independent of body fat mass.

PMID: 17158430 [PubMed - indexed for MEDLINE]


Ik zal ook maar het gevolg van de bovenstaande studie posten, omdat Big T graag studies ziet en vooral zelf niet te veel wil nadenken/inzicht gebruiken:


Trainen zoals BBers doen is niet zo geweldig voor je immuunsysteem.

Chronic exercise training effects on immune function

PURPOSE: This paper reviews the recent literature on the chronic effects of exercise training on immune function in humans. There is a general perception by athletes and other physically active individuals that regular moderate activity enhances, whereas intense exercise suppresses, resistance to minor illnesses such as upper respiratory tract infection (URTI). This perception is supported by epidemiological data in endurance athletes and limited data from intervention studies using moderate exercise in previously untrained individuals. The apparently high incidence of URTI among endurance athletes has prompted interest the relationship between chronic exercise training and immune function. Whereas immune cell number is generally normal during intense exercise training, recent evidence suggests that prolonged periods of intense training may lead to slight impairment in immune parameters such as neutrophil function, serum and mucosal immunoglobulin levels, plasma glutamine concentration, and possibly natural killer cell cytotoxic activity. In contrast. moderate exercise training has either no effect on, or may stimulate, these immune parameters. CONCLUSION: Whereas athletes are not clinically immune deficient, it is possible that the combined effects of small changes in several immune parameters may compromise resistance to minor illnesses such as URTI. Strategies to prevent URTI in athletes include avoiding overtraining, providing adequate rest and recovery during the training cycle and after competition, limiting exposure to sources of infection, ensuring adequate nutrition, and possibly vitamin C supplementation. It is uncertain at present whether moderate exercise training is helpful in preventing infectious illness among the wider population.
PMID: 10910293 [PubMed - indexed for MEDLINE


 
Ik las vandaag nog op vi.nl dat ze z'n verstandskiezen gingen trekken zodat hij minder blessures zal krijgen, ze verzinnen steeds weer wat :p
 
Eerlijk gezegd, DR P denk ik toch dat het voornamelijk jouw mening is dat BB de kans op kanker verhoogt en zeker geen voldongen feit. Je baseert je mening inderdaad op wetenschappelijke studies maar het blijft een educated GUESS.

Laten we niet vergeten dat vrijwel alle studies beweren dat iets "may have" een bepaald effect, oftewel de studie kan het niet echt bewijzen alleen waarschijnlijk maken.
De immunologie studie toont m.i. eerder aan dat overtraining slecht is voor je immuunsysteem, dan dat bodybuilding training op zichzelf slecht zou zijn.
Bij de studie met de hardlopers laat je opzettelijk de factoren excercise, en decreased fat mass weg bij wat je dikker drukt maar het staat er wel bij, dit zijn factoren die voor bodybuilders in principe ook gelden en wel eens zouden kunnen opwegen tegen hetgene wat jij wel dik drukt.

Etcetera. Iedere studie interpreteer jij zoals je hem wenst te interpreteren. Wat "wij" uiteraard ook doen.:)
 
Laten we niet vergeten dat vrijwel alle studies beweren dat iets "may have" een bepaald effect, oftewel de studie kan het niet echt bewijzen alleen waarschijnlijk maken.

Wat is dan nog wel bewezen? Back to the stone age!

De immunologie studie toont m.i. eerder aan dat overtraining slecht is voor je immuunsysteem, dan dat bodybuilding training op zichzelf slecht zou zijn.

Wat wij overtrainen noemen is niet bepaald synoniem met wat wetenschappers overtrainen noemen in deze context.

Bij de studie met de hardlopers laat je opzettelijk de factoren excercise, en decreased fat mass weg bij wat je dikker drukt maar het staat er wel bij, dit zijn factoren die voor bodybuilders in principe ook gelden en wel eens zouden kunnen opwegen tegen hetgene wat jij wel dik drukt.

Exercise training en hardcore bodybuilding is niet bepaald hetzelfde. Gematigde lichaamsbeweging heeft een positieve invloed op het immuunsysteem, extreme training niet. Bodybuilders trainen vaak zo extreem mogelijk en heeft een heel andere invloed dan 3x per week een half uurtje joggen. Als bodybuilding geen overtrainen meer is (wederom, vanuit medisch oogpunt), wanneer is iets in hemelsnaam dan wel overtraining?

Verminderde vetmassa staat overigens ook niet synoniem met bodybuilding. Er zijn er genoeg die zich royaal dik bulken. Maar opzich begrijp ik het wel dat je die wil aandragen als voordeel van bodybuilding. Maar met minder extreme lichaamsbeweging, heb je alle voordelen (vetverbranding, lichaamsbeweging --> positieve invloed immuunsysteem) zonder de nadelen.
 
Wat is dan nog wel bewezen? Back to the stone age!

Hell yeah!!:hedbang: Toen hadden ze nog natuurlijke selectie enzo, en zou ik er ook niet geweest zijn....

maar serieus sommige studies geven meer uitsluitsel dan andere. De zekerheid waarmee deze studies dat doen is imo niet zo groot, er zijn gewoon nog steeds veel te veel zaken die geassocieerd worden met kanker waarvan het geheel ondoenlijk zou zijn om ze allemaal te gaan vermijden. Dus tussen heel de brijberg van zaken die een vage associatie met kanker geven heeft het imo voorlopig alleen zin om rekening te houden met associaties die echt evident zijn. Daar hoort een beetje endogeen IGF-1 echt niet bij.

Exercise training en hardcore bodybuilding is niet bepaald hetzelfde. Gematigde lichaamsbeweging heeft een positieve invloed op het immuunsysteem, extreme training niet. Bodybuilders trainen vaak zo extreem mogelijk en heeft een heel andere invloed dan 3x per week een half uurtje joggen. Als bodybuilding geen overtrainen meer is (wederom, vanuit medisch oogpunt), wanneer is iets in hemelsnaam dan wel overtraining?

Overtraining, is bij bodybuilders en krachtsporters zeker ook bekend en gevreesd. Dit is de toestand waarin iemand meer en/of zwaarder traint dan het lichaam kan compenseren laat staan supercompenseren, zodat hierdoor de vooruitgang in de training ook stagneert of men zelfs achteruitgaat. Hier zit uiteraard geen enkele sporter op te wachten hoewel velen wel deze fout begaan in een poging de grenzen te verleggen. Het is ook wel bekend dat men dan inderdaad snel ziek wordt, wat helemaal klopt met het verzwakte immuunsysteem;).
 
Hell yeah!!:hedbang: Toen hadden ze nog natuurlijke selectie enzo, en zou ik er ook niet geweest zijn....

Correct.

maar serieus sommige studies geven meer uitsluitsel dan andere. De zekerheid waarmee deze studies dat doen is imo niet zo groot, er zijn gewoon nog steeds veel te veel zaken die geassocieerd worden met kanker waarvan het geheel ondoenlijk zou zijn om ze allemaal te gaan vermijden. Dus tussen heel de brijberg van zaken die een vage associatie met kanker geven heeft het imo voorlopig alleen zin om rekening te houden met associaties die echt evident zijn. Daar hoort een beetje endogeen IGF-1 echt niet bij.

Incorrect.

Insulin-like growth factor (IGF)-I, IGF binding protein-3, and cancer risk: systematic review and meta-regression analysis.

BACKGROUND: Insulin-like growth factor (IGF)-I and its main binding protein, IGFBP-3, modulate cell growth and survival, and are thought to be important in tumour development. Circulating concentrations of IGF-I might be associated with an increased risk of cancer, whereas IGFBP-3 concentrations could be associated with a decreased cancer risk. METHODS: We did a systematic review and meta-regression analysis of case-control studies, including studies nested in cohorts, of the association between concentrations of IGF-I and IGFBP-3 and prostate, colorectal, premenopausal and postmenopausal breast, and lung cancer. Study-specific dose-response slopes were obtained by relating the natural log of odds ratios for different exposure levels to blood concentrations normalised to a percentile scale. FINDINGS: We identified 21 eligible studies (26 datasets), which included 3609 cases and 7137 controls. High concentrations of IGF-I were associated with an increased risk of prostate cancer (odds ratio comparing 75th with 25th percentile 1.49, 95% CI 1.14-1.95) and premenopausal breast cancer (1.65, 1.26-2.08) and high concentrations of IGFBP-3 were associated with increased risk of premenopausal breast cancer (1.51, 1.01-2.27). Associations were larger in assessments of plasma samples than in serum samples, and in standard case-control studies compared with nested studies. INTERPRETATION: Circulating concentrations of IGF-I and IGFBP-3 are associated with an increased risk of common cancers, but associations are modest and vary between sites. Although laboratory methods need to be standardised, these epidemiological observations could have major implications for assessment of risk and prevention of cancer.

Overtraining, is bij bodybuilders en krachtsporters zeker ook bekend en gevreesd. Dit is de toestand waarin iemand meer en/of zwaarder traint dan het lichaam kan compenseren laat staan supercompenseren, zodat hierdoor de vooruitgang in de training ook stagneert of men zelfs achteruitgaat. Hier zit uiteraard geen enkele sporter op te wachten hoewel velen wel deze fout begaan in een poging de grenzen te verleggen. Het is ook wel bekend dat men dan inderdaad snel ziek wordt, wat helemaal klopt met het verzwakte immuunsysteem;).

Zoals ik dus probeerde uit te leggen in mijn voorgaande post, is wat bodybuilders en medici overtrainingen noemen niet perse hetzelfde. Bodybuilers hebben het pas over overtraining wanneer hun trainingen merkbaar slechter worden of ze daadwerkelijk ziek worden of minder energie hebben. Maar immuun functie is geen discrete variabele! Immuunfunctie wordt positief beinvloed bij gematigde inspanning en bij overtraining (vanuit bodybuilder oogpunt) is het zo drastisch verminderd dat je vaker ziek wordt, waaruit duidelijk blijkt dat inspanning en immuunfunctie een omgekeerde U-vorm verband vormen. Wat verwacht je dus gebaseerd op deze informatie over de status van het immuunssteem bij bodybuilding training wat net onder het randje van overtraining (vanuit bodybuilding oogpunt) probeerd te blijven?
 
Over vlees kan ik kort zijn, het bouwt je spieren echt exceptioneel goed. En in rust blijven ze boller als er veel vlees in je dieet zit. Een bord pasta en 3 ons rauwe biefstuk 90 minuten voor m'n been training deed 't altijd zeer goed. Lekker krachtig en een tintje agressiever. Het ijzergehalte in vlees rouleert ook.

Nadelen van vlees die ik ervaar is wat gestresster, een mindere gevoeligheid van kleine zenuwen (eikel/tepels e.d) en wat minder ontvankelijk op geestelijk vlak. Maar dit zo nihiel dat veel mensen het waarschijnlijk niet eens doorhebben.

Maar als je eens een maand met vlees, en zonder vlees probeert kun je eens checken wat het met jezelf doet. Dan moet je wel in rustig maatschapplijk vaarwater zitten anders heeft het alsnog geen zin.

Ik eet eigenlijk geen vlees meer, heel af en toe nog wat kipfilet of runderbiefstuk.

Eieren, 20 per dag, 2 met dooier, veel tonijn in olie en kwark. M'n zaadproductie is echt omgeslagen naar van die massieve klodders. Orgasme gaat er zeker op vooruit met uitsluitend deze 3 bronnen.

Over die tonijn maak ik me weleens zorgen vanwege dioxine, maar **** it.
 

Ah, toch wel freaky dat jij kunt weten dat dat waar is.:eek: Zelfs als ik niet zo snugger overkom zal dat nog niet automatisch betekenen dat de natuurlijke selectie mij verwijderd zou hebben...maar er is bijvoorbeeld iemand in mijn voorgeslacht die alleen dankzij de injecteerbare insuline oud genoeg heeft mogen worden om kinderen te verwekken. Maar ja de kans op zo iets is wel groot tegenwoordig...mag ik ervan uitgaan dat jij er ook niet geweest zou zijn ? :)

Incorrect.

Insulin-like growth factor (IGF)-I, IGF binding protein-3, and cancer risk: systematic review and meta-regression analysis.
....
INTERPRETATION: Circulating concentrations of IGF-I and IGFBP-3 are associated with an increased risk of common cancers, but associations are modest and vary between sites. Although laboratory methods need to be standardised, these epidemiological observations could have major implications for assessment of risk and prevention of cancer.

Laten ze dat eerst maar eens doen dan :p ik weet zelf hoeveel onzin je kunt produceren met slecht gestandaardiseerde laboratorium methodes.

Maar ik moet toegeven dat deze systematische review mijn stelling dat endogeen IGF-1 het niet kan doen,toch wel ondergraaft.
Het verrast me ook wel enigszins. In een recente cursus die ik gevolgd heb ,is nog gepraat over de groeifactoren als carcinogeen en mij is bijgebleven dat de conclusie was dat de groeifactoren niet als carcinogeen beschouwd kunnen worden zelfs al werken ze wel stimulerend op routes die in kanker versterkt geactiveerd worden, etc.
In een andere cursus heb ik ook nog toxicologische studies gezien over het toedienen van groeihormoon, wat zeker ook een stijging in IGF-1 zal geven, waar uit bleek dat dit geen verhoogd risico op kanker geeft. Nu heb ik ook over dit punt lang niet alle studies gezien dus er kunnen er best zijn waar weer andere dingen uit blijken maar ik redeneerde dat als er toch significante studies mogelijk zijn met exogene toediening waar het niet uit naar voren komt dan zal het bij alleen endogene productie wel meevallen.:o

Nu zie ik wel ook een recente studie waar uit blijkt dat variaties in IGF op grond van genetische verschillen NIET tot uiting komen in meer kanker gevallen. Ik denk dat het onderzoek ernaar dus nog niet echt klaar is, ik zal niet meer hard roepen dat "een beetje endogeen IGF-1 het zeker niet doet" alleen, de uitspraak "bodybuilding an sich verhoogt de kans op kanker, NO DOUBT" die jij geplaatst hebt is daarmee nog steeds niet wetenschappelijk verantwoord.

Zoals ik dus probeerde uit te leggen in mijn voorgaande post, is wat bodybuilders en medici overtrainingen noemen niet perse hetzelfde. Bodybuilers hebben het pas over overtraining wanneer hun trainingen merkbaar slechter worden of ze daadwerkelijk ziek worden of minder energie hebben. Maar immuun functie is geen discrete variabele! Immuunfunctie wordt positief beinvloed bij gematigde inspanning en bij overtraining (vanuit bodybuilder oogpunt) is het zo drastisch verminderd dat je vaker ziek wordt, waaruit duidelijk blijkt dat inspanning en immuunfunctie een omgekeerde U-vorm verband vormen. Wat verwacht je dus gebaseerd op deze informatie over de status van het immuunssteem bij bodybuilding training wat net onder het randje van overtraining (vanuit bodybuilding oogpunt) probeerd te blijven?

Dat zware training inderdaad suboptimaal is voor de immuunfunctie.:o
 
Correct.





Insulin-like growth factor (IGF)-I, IGF binding protein-3, and cancer risk: systematic review and meta-regression analysis.

BACKGROUND: Insulin-like growth factor (IGF)-I and its main binding protein, IGFBP-3, modulate cell growth and survival, and are thought to be important in tumour development. Circulating concentrations of IGF-I might be associated with an increased risk of cancer, whereas IGFBP-3 concentrations could be associated with a decreased cancer risk. METHODS: We did a systematic review and meta-regression analysis of case-control studies, including studies nested in cohorts, of the association between concentrations of IGF-I and IGFBP-3 and prostate, colorectal, premenopausal and postmenopausal breast, and lung cancer. Study-specific dose-response slopes were obtained by relating the natural log of odds ratios for different exposure levels to blood concentrations normalised to a percentile scale. FINDINGS: We identified 21 eligible studies (26 datasets), which included 3609 cases and 7137 controls. High concentrations of IGF-I were associated with an increased risk of prostate cancer (odds ratio comparing 75th with 25th percentile 1.49, 95% CI 1.14-1.95) and premenopausal breast cancer (1.65, 1.26-2.08) and high concentrations of IGFBP-3 were associated with increased risk of premenopausal breast cancer (1.51, 1.01-2.27). Associations were larger in assessments of plasma samples than in serum samples, and in standard case-control studies compared with nested studies. INTERPRETATION: Circulating concentrations of IGF-I and IGFBP-3 are associated with an increased risk of common cancers, but associations are modest and vary between sites. Although laboratory methods need to be standardised, these epidemiological observations could have major implications for assessment of risk and prevention of cancer.

Herlees het ff dr. P

Insulin-like growth factor (IGF)-I, IGF binding protein-3, and breast cancer risk: eight years on

ABSTRACT
Insulin-like growth factor (IGF)-I, and its main binding protein, IGFBP-3, are multi-functional regulatory peptides of cell growth and survival, attributes important for tumourigenesis. Following seminal work published in 1998, it has been hypothesised that circulating concentrations of these growth factors may be associated with cancer risk. Systematic reviews have reported that high normal range circulating levels of total IGF-I predict for pre- but not post-menopausal breast cancer. By contrast, associations with circulating IGFBP-3 have been inconsistent. A cumulative meta-analysis demonstrates that earlier reported positive associations between IGFBP-3 and pre-menopausal breast cancer risk now seem less clear as large-size cohorts are published. The reasons are complex and include differences in study design, lack of standardisation between assays, and variations in IGFBP-3 proteolytic activity – these are discussed in this commentary.



LAST PART OF ARTICLE
To summarise, the literature to-date indicates that there are no discernible associations between IGF-I, IGFBP-3 and post-menopausal breast cancer risk, that there are modest associations between IGF-I and breast cancer risk in pre-menopausal and young women, and that the main area of controversy is the relationship between IGFBP-3 and pre-menopausal breast cancer risk. To tackle this ‘muddy water’, there is a compelling need to standardise studies for comparative purposes. First is the problem of study design. The majority of cohort studies to-date determined associations between IGF analytes and breast cancer risk sub-classified into pre- and post-menopausal status at the time of diagnosis, rather than status at blood donation. At least for circulating IGFs and breast cancer risk, this distinction appears to be important and should be based on conventional medical record-based definitions of menopause rather than cut-offs by age group. It is a completely different scenario to design an analysis based on age at recruitment as was reported by Kaaks et al.(2002). Having stated this, it is still an interesting question to ask whether or not there is a relationship between pre-menopausal status at the time of collection of blood and subsequent post-menopausal breast cancer risk. This was specifically addressed by Rollison et al.(2006) who reported that higher levels of IGF-I in younger women (25 to 35 years) at recruitment might predict for subsequent post-menopausal breast cancer, whilst associations with IGFBP-3 were marginally inverse. As sub-group sizes were small, this study needs to be repeated with larger numbers.
The second problem is standardisation of the assays used, and here the debate focuses on IGFBP-3. Under normal conditions, there is an appreciable but variable level of IGFBP-3 serum proteolysis, which, in turn, may impact on the determination of ‘total’ IGFBP-3 concentrations in the circulation. Schernhammer et al.(2006) state that the radioimmunoassay is the ‘gold standard’, but this has not been robustly tested in the models of association of cancer risk.

The third problem is that of mutual adjustment of IGF-I and IGFBP-3 within multilevel analyses. Unquestionably, both analytes are well correlated and partly inter-dependent, but the statistical process of mutual adjustment is confusing. In some instances, there are potentiating associations (Hankinson et al. 1998, Allen et al. 2005); in others, attenuating associations (Krajcik et al. 2002, Rinaldi et al. 2006). In addition, reporting models of association based on the IGF-I/IGFBP-3 ratio is misleading as it may be confused with, and is a poor surrogate of, IGF-I bioavailability (Renehan et al. 2006). It seems prudent to report multilevel analyses with and without mutual adjustments in future studies.

Eight years on, the initial excitement about the determination of IGF analytes and the prediction of cancer risk may seem dampened. However, IGF analytes may still be useful markers of response to interventions (Harvie & Howell 2006), as they are inexpensive, well tested, and robust to variations in blood handling. In an era when peptide biochemists are focused on serum proteomics and metabolomics as predictors of disease, these new technologies are expensive to develop and troubled by reproducibility. Several dietary, lifestyle and pharmacological approaches may favourably modulate IGF physiology, offering untapped opportunities to prevent or modify disease progression in breast cancer and other common adult cancers.
 

Herlees wat? Je post een heel andere studie dan ik? Een studie over vrouwen en 1 specifieke kanker. Ik heb geen idee welk punt je probeert te maken met je post?

Laten ze dat eerst maar eens doen dan

Het is een meta-analyse, niet de conclusie van een eigen onderzoek en dat is dus niet iets wat de auteurs zelf in de hand hebben. Ze beschrijven gewoon hoe het in de ideale wereld zou moeten gebeuren, zoals ja altijd de mogelijke zwakke punten van je studies bespreekt.

Maar ik moet toegeven dat deze systematische review mijn stelling dat endogeen IGF-1 het niet kan doen,toch wel ondergraaft.

Mooi.

Dat zware training inderdaad suboptimaal is voor de immuunfunctie. [Afbeelding niet meer beschikbaar]

Mooi.

de uitspraak "bodybuilding an sich verhoogt de kans op kanker, NO DOUBT" die jij geplaatst hebt is daarmee nog steeds niet wetenschappelijk verantwoord.

Zoals ik al zei, een studie die specifiek het risico op kanker onderzoekt in bodybuilders is totaal niet wetenschappelijk relevant en gaat dus ook niet gebeuren. Omdat dat nooit gaat gebeuren zou je dus nooit 'wetenschapelijk verantwoord' mogen concluderen dat het zo is? Nu mag je van mij best argumenteren: inderdaad dat mag niet. Maargoed, dan doe is het maar een niet wetenschappelijke verantwoorde uitspraak. Dat zegt namelijk niet dat hij onjuist is. Ik kan ook niet wetenschappelijk onderbouwen dat de paashaas niet bestaat.

Enfin ik wil het best wat voorzichtig voor je formuleren hoor voordat we straks aan het discuseren zijn dat nooit iets 100% zeker is. Ben je het met me eens, dat gebaseerd op de mechanismen die we wel weten, bodybuilding de kans op kanker 'waarschijnlijk' vergroot?
 
Enfin ik wil het best wat voorzichtig voor je formuleren hoor voordat we straks aan het discuseren zijn dat nooit iets 100% zeker is. Ben je het met me eens, dat gebaseerd op de mechanismen die we wel weten, bodybuilding de kans op kanker 'waarschijnlijk' vergroot?

Uit je nek lullen ook. Probeer dat maar eens wetenschappelijk te onderbouwen.
Zo kunnen je natuurlijk van alles gaan roepen om je vervolgens achter een scherm van waarschijnlijkheden te gaan schuilen.
Groteske uitspraken doen als deze, behoren imo 100% bewezen en onderbouwd te worden.
Teveel populair-wetenschappelijke onzin die de media al in geslingerd worden. Tsjonge waar wij allemaal al geen kanker van kunnnen oplopen.
Schei toch eens uit, alstublieft!
 
Uit je nek lullen ook. Probeer dat maar eens wetenschappelijk te onderbouwen.
Zo kunnen je natuurlijk van alles gaan roepen om je vervolgens achter een scherm van waarschijnlijkheden te gaan schuilen.
Groteske uitspraken doen als deze, behoren imo 100% bewezen en onderbouwd te worden.
Teveel populair-wetenschappelijke onzin die de media al in geslingerd worden. Tsjonge waar wij allemaal al geen kanker van kunnnen oplopen.
Schei toch eens uit, alstublieft!

Je hele reactie wijst uit, dat je het gewoon niet WILT geloven.
 
Wat verlang je van mij dan? Dat ik dit klakkeloos als waarheid aanneem? Ik vind mijn reactie dus meer dan terecht.

Kritisch zijn is goed inderdaad. Maar zoals ik heb proberen uit te leggen is er geen specifiek onderzoek naar bodybuilders en kanker. Dus dan moet je het doen met wat we wel weten. Ik heb in eerdere posts enkele mechanismen uitlegt waardoor de kans op kanker toeneemt.

oa:

Meer eten --> hoger IGF-1
Hoger IGF-1 --> grotere kans op kanker

Dat en meerdere andere kenmerken van bodybuilding zorgen voor een verhoogde kans op kanker. Tenzij iemand met een een aantal kenmerken van bodybuilding komt die preventief zijn voor kanker kan je er dus vanuit gaan dat bodybuilding de kans op kanker 'waarschijnlijk' vergroot.
 
Kritisch zijn is goed inderdaad. Maar zoals ik heb proberen uit te leggen is er geen specifiek onderzoek naar bodybuilders en kanker. Dus dan moet je het doen met wat we wel weten. Ik heb in eerdere posts enkele mechanismen uitlegt waardoor de kans op kanker toeneemt.

oa:

Meer eten --> hoger IGF-1

Er zijn mensen die van nature een hogere aanmaak van IGF-1 hebben, die relatie met meer eten, is niet sluitend.

Hoger IGF-1 --> grotere kans op kanker

Ik heb studies gelezen, waarin verondersteld werd, dat juist een hogere aanmaak van IGF1 de kans op suikerziekte verminderde. Er is ook een causaal verband tussen suikerziekte en een verhoogd risico op kanker.

Wat moet ik nu met deze paradox?

Dat en meerdere andere kenmerken van bodybuilding zorgen voor een verhoogde kans op kanker. Tenzij iemand met een een aantal kenmerken van bodybuilding komt die preventief zijn voor kanker kan je er dus vanuit gaan dat bodybuilding de kans op kanker 'waarschijnlijk' vergroot.

Waarschijnlijk niet?
 
Terug
Naar boven