Maar ok, om een lang verhaal kort te maken:
Ik werkte als parkmanager en bioloog in een klein wildpark (kasanka.com), grenzend aan de Bangweulu moerassen waar dr Livingstone was gestorven, op zoek naar de oorsprong van de Nijl. De dokter zat er goed naast, want deze uitgestrekte moerassen vormen de bron van de Kongo rivier en de Zambezi. De oerwouden die het moeras omzomen houden het water vast en waren onderhevig aan extreme kaalslag, in die tijd voornamelijk door de plaatselijke dorpelingen. Mijn toenmalige vriendin die de relaties met die mensen onderhield, was een "beetje" te ambitieus door te proberen juist dat dorp te willen beschaven, waar men gehoorzaamde aan god noch gebod en de hele dag dronken was mbv het geld dat die bosproducten opleverden.
Ik zou samen met onze vrienden van het Ministerie van Bosbouw en wat wijze oude mannen (die waarschijnlijk jonger waren dan ik), die nog de namen van alle boomsoorten kenden, het oerwoud in kaart gaan brengen. Pikant detail was dat ik toen weer tijdelijk fanatiek met gewichten aan het trainen was, en mijn homegym meesleepte de bush in. Na de derde dag inventariseren werden we door een woedende menigte opgewacht die op ons bloed uitwas. De aanstichters hadden de anderen wijsgemaakt, dat het Ministerie het bos ging verkopen aan de witte man (ik dus). Mijn goede vriend Ken Davidson (die ook nog motor reed!), de hoogste bosbouwambtenaar uit de regio, sprong uit onze landrover en beval de dorpelingen rustig te worden, waarbij hij ze voor idioten uitmaakte. (Hij had het vaak over "ons en hen" en de laatste groep betrof de inboorlingen.) Hij was helaas vergeten dat hij hoogstens 1m55 was en werd meteen neergehoekt. Toen ik hem ontzette en hem door zijn medewerkers naar het huisje liet slepen waar we 's nachts sliepen, werd ik het mikpunt van de agressie.
Het verbaasde me dat ik niet bang was, omdat ik me zelfs over hele onbeduidende aangelegenheden kon opwinden. Ik probeerde nog diplomatiek handen te schudden, maar ze waren bewapend en haalden uit met hakmessen en metalen stangen en prikten met geslepen schroevendraaiers. Omdat ze flink aangeschoten waren kon ik ze makkelijk laten missen door weg te stappen of ze een zetje mee te geven, wat veel gelach bij de anderen veroorzaakte. Omdat ik daar als ontwikkelingswerker aanwezig was, had ik nog niemand een klap of een schop gegeven en probeerde vooral op ze in te praten om ze rustig te krijgen. Ze werden echter opgestookt door de aanstichters (die overigens later wel anders piepten). De situatie was aan het escaleren en na een tijdje haalden de wijze mannen me over om ook in de landrover te stappen en met hulp terug te komen om de in het huisje gevluchte ambtenaren te ontzetten (onze boswachters hadden AK47s en handhavingsbevoegdheid). Bij de ongeorganiseerde aftocht ging de achterdeur van de landrover open en viel tot overmaat van ramp mijn halve gewichtenset er ook nog eens uit. I'll be back, ging door me heen. (korte inleiding)
