De beschieting van de Cap Arcona, de Thielbek, de Athen en de Deutschland in de Lübecker Bocht bij Neustadt door de Britse RAF, waarbij zo'n 7500 Häftlinge om het leven kwamen, voornamelijk uit kamp Neuengamme en omliggende buitenkampen, is één van de grootste - zo niet de grootste - scheepsrampen uit de geschiedenis, maar weinig mensen weten er van. In de weken voorafgaande aan de ramp waren de schepen volgeladen met concentratiekampgevangenen. Zij werden onder erbarmelijke omstandigheden in de scheepsruimen gepropt. Volgens schattingen van ooggetuigen overleden elke dag zo'n 80 gevangenen aan de gevolgen van uitputting, uitdroging, verhongering of geweld in de ruimen van de schepen. Aan dek werd gezorgd voor een aankleding die deed voorkomen alsof het om troepentransporten ging, zodat de Britten werden uitgelokt de aanval in te zetten. Een dag voor de beschietingen, op 2 mei, verlieten de meeste SS'ers het schip. Op 3 mei rond 15.00u begon de aanval op de Cap Arcona en de andere schepen in de baai van Neustadt.
http://www.geschiedenis24.nl/andere-tijden/afleveringen/2010-2011/Cap-Arcona.html
Wim Alosery is één van de twee laatste nog in leven zijnde overlevenden van de scheepsramp (de ander is een Pool). Ik heb hem onlangs geïnterviewd. Hij zat bij de eerste lichting van Nederlanders die in de Arbeitseinsatz terecht kwamen, is ontsnapt uit Duitsland, heeft een jaar lang ondergedoken gezeten op meerdere adressen in Nederland, is uiteindelijk weer opgepakt als deserteur, is vreselijk mishandeld op de Euterpestraat in Amsterdam door Willy Lages en kornuiten, en is daarna via Kamp Amersfoort in Vernichtungslager Neuengamme terecht gekomen, van waaruit hij meerdere malen naar buitenkamp Husum werd gestuurd. Hier moest hij tankgrachten graven. De mensen werden er 'op' gewerkt. Hij heeft beide kampen overleefd, naar eigen zeggen door slim te zijn en soms met wat hulp van de minder slechte Kapo's en SS'ers. Hij behoorde tot de ploeg die als laatste achterbleef om alle bewijzen van de genocide in Neuengamme te vernietigen. Eind april '45, bij het naderen van de geallieerden, werd 'ie met de laatste ploeg op transport gezet naar Neustadt waar hij eerst op de Athen terecht kwam en later op de Cap Arcona. Hij overleefde de inferno op de Cap Arcona doordat hij aan dek was op het moment van de beschietingen (verboden natuurlijk). Vrijwel iedereen die benedendeks zat opgesloten is verdronken of verbrand. Hij klom omlaag via een scheepstouw en zwom weg van het schip, en had geluk op een bootje terecht te komen. Rondom hem een tapijt van kaalgeschoren hoofden. Mensen moesten van het bootje afgeslagen worden om ervoor te zorgen dat de boel niet zou zinken. De meesten die in het water terecht kwamen verdronken of werden neergeschoten door SS'ers. Van de Cap Arcona overleefden uiteindelijk zo'n 350 man (van de 5000) de scheepsramp, op de Thielbek overleefden slechts een kleine 50 gevangenen van de in totaal 2800.
Van een familielid van mij die is omgebracht in Neuengamme kwam bijna zes jaar na de oorlog een bericht van zijn overlijden, en kwam uiteindelijk alleen dit terug
Door een vrij diepgravend archiefonderzoek ben ik er onlangs achter gekomen wie de verraadster was van de verzetsgroep van dit familielid en weet ik inmiddels ook hoe hij precies aan zijn einde is gekomen en waar hij begraven zou moeten liggen. Dhr. Alosery heeft me daar ook bij kunnen helpen. Volgend jaar ga ik met een aantal familieleden naar de herdenkingen in Neuengamme en in Lübeck, dan is het precies 70 jaar geleden. Dan hopen wij ook de plek te vinden waar hij ligt. Twee zussen van de geëxecuteerde oudoom leven nog steeds, ik hoop dat dat tegen die tijd ook nog zo is.
Leestips:
http://www.bol.com/nl/p/de-ramp-in-de-lubecker-bocht/1001004010938848/
http://www.bol.com/nl/p/nederlanders-in-neuengamme/1001004002132318/