- Lid sinds
- 11 mei 2007
- Berichten
- 11.132
- Waardering
- 410
Dat mag jij vinden.
Wtenschap über alles, niet?
Het is een vrije keuze om je organen weg te geven, dan wel te houden. Als je een straf op deze keuze legt, die kan betekenen dat je het eventueel niet zal overleven, dan is deze vrije keuze wat mij betreft weg.Precies, het is maar net hoeveel je een ander leven waard vindt. Je hebt per definitie een vrije keuze, met welk systeem dan ook. Maar als je een ander leven niet veel waard vindt, mag een ander jouw leven ook niet veel waard vinden, en dan zijn orgaan doneren aan iemand die zijn eigen leven wel volwaardig vindt. Probleem opgelost?
Er zijn een hoop dingen in het leven bealngrijker dan een mensenleven. Er zijn totaal geen dingen in het leven belangrijker dan je eigen leven. Daar zit imo het verschil. Je mag er voor kiezen om een ander leven minder waardt te vinden, zonder daarvoor te hoeven betalen met je eigen leven.
Opnieuw een vrije keuze inderdaad. Iemand met een falend orgaan mag er voor kiezen om daar een donor voor te vinden. Net als ik mag kiezen om mijn organen er niet aan te besteden.Dankjewel voor de info, dat wist ik niet! Dit is echt weer zo'n opmerking die kant nog wal slaat. Ga jij maar eens aan een transplantatiepatiënt vragen of hij liever zijn orgaan zou hebben of dood zou zijn. Juist.
En mijn punt was dat orgaandonatie gewoon een paardenmiddel is.
Opnieuw ben ik blij dat er inderdaad ethici zijn die zich hier mee bezighouden.PS:
Er is een ding waar beide partijen het bijna nooit over hebben. Face-time. De arts is diegene die tegen zijn patient moet zeggen, er is geen orgaan voor je, jij gaat dood. Als er een andere regeling was getroffen door de overheid, zou je nog x jaar te leven hebben. De ethici die zich hier mee bezig houden hoeven dat niet. Zij zitten veilig in hun kantoortje in de literatuur te bladeren en argumentatiestructuren te verzinnen. Dit is dus een enorm verschil waar heel veel frustraties uit voortkomen, waar weinig rekening mee wordt gehouden. Er zijn, in tegenstelling tot ethici, geen artsen die zich full-time bezighouden met dit soort zaken. Kortom; artsen schreeuwen (over het algemeen) gooi die poort open! Terwij ethici aan de andere kant staan te popelen met: "Ho, ho, en het zelfbeschikkingsrecht/autonomie van de mens dan?".

! Dit is echt weer zo'n opmerking die kant nog wal slaat. Ga jij maar eens aan een transplantatiepatiënt vragen of hij liever zijn orgaan zou hebben of dood zou zijn. Juist.
.
Zou voor mij een stuk ondraaglijker zijn te denken dat door geen donor te zijn ik een gezond persoon niet zou kunnen helpen.


