Wie er er nu de sukkel, Jan Modaal die de overheid gelooft, de lockdown ondergaat en straks blij is als als zijn geliefden nog leven, of jij die het allemaal beter weet en met dezelfde opgelegde beperkingen moet leven?
De mens en zijn irrationele denken wordt tegen zichzelf gebruikt. Het feit dat Jan Modaal ‘blij’ is dat zijn geliefde nog leven, ondanks dat er geen directe aanleiding voor vrees was, is een sterk bewijs van de effectiviteit van het bespelen van de bekende psychologische mechanismen middels massa propaganda. De mening van Jan Modaal ligt in zijn emotie. Het oeroude gedeelte van de hersenen wat door juiste prikkels eenvoudig en voorspelbaar te manipuleren is. Het profiel van het gemiddelde geregistreerde Corona slachtoffer is vanaf begin helder: leeftijd 80+, oud met meerdere ernstige gezondheidsklachten. Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, want juist die, die worden uitvergroot in geuren en kleuren omschreven. Jan Modaal ziet dit als logische informatieverschaffing.
Ik ben me bewust dat ik ook ongetwijfeld regelmatig logisch faal. Bewust van mijn neiging reactief tegen autoriteit te zijn, geef ik voldoende disclaimers over mijn eigen gebreken en mijn perspectief en belangen om de schijn van onpartijdigheid te voorkomen. Nutteloos. Een ieder zal vinden wat nodig is om de gepresenteerde feiten in twijfel te trekken, zodat de perceptie van het leven terug in lijn met het gevoel komt. Een spelfout in mijn betoog, de toon waarop het gebracht wordt, posts uit andere topics, alles om de bron te diskwalificeren en daarmee de eigen interpretatie van de boodschap als zijnde onjuist te rechtvaardigen. Een Dunning-Kruger grafiekje volstaat meestal voor comfort in het hoofd.
Ondertussen begint langzaam een pijnlijke werkelijkheid zichtbaar te worden; het inzicht dat nog steeds fervent voorstander voor lockdown zijn niet meer kan worden gerechtvaardigd door enkel sociaal wenselijke meningen en kudde gedrag. Risico mijdend zijn, het zogenoemde endowment effect. Er speelt meer. Het onvermogen compassie te tonen met slachtoffers van lockdown en klakkeloos laten gebeuren, sterker nog, jezelf hard maken voor de maatregelen die niets minder zijn dan fysieke en mentale vrijheidsbeperking, zie ik als schuld door omissie. Snel zal duidelijk worden wat reeds maanden zichtbaar is voor een ieder die kijkt; waar de ware moraal ligt. Als de werkeloosheid en economische recessie dichter bij komt dan het gevaar voor het onbekende, en het zelf dienende brein inziet dat het middel ook voor hen een grotere bedreiging vormt dan de kwaal. Welk excuus zullen de mensen dan hebben? “We wisten het niet?”
Het onderschatten van de impact op een leven bij het verliezen van werk en tijdens een recessie op de arbeidsmarkt te komen; voor een lager salaris en/of werk ver onder niveau. Dit maakt verschil tussen een uitdagende en enerverende baan net buiten je comfort zone, of 40 uur per week 'data entry' en ander werk onder niveau. Als er al werk is. Een situatie die werkelijkheid wordt voor duizenden mensen en drastisch effecten op levensgeluk heeft. Corona maakt vaste contracten met aantrekkelijke arbeidsvoorwaarden tijdelijke contracten tegen laag salaris. Dit maakt verschil op beschikbare hypotheek. De vele horeca ondernemers, kapperszaken en andere zzp'ser die hun werk, een groot deel van het leven, kapot zien gaan en hier niets tegen kunnen doen. "Ach je krijgt toch een uitkering of andere tegemoetkoming". Werkeloos zijn is geen pretje, mensen die dit bagatelliseren met een 'weekendje binnen zitten' geven blijk van empathisch onvermogen.
Diegene die alle keuzevrijheid hebben, de mogelijkheid tot zelfbescherming, alle voorzieningen om het eigen leven zo risico mijdend als wenselijk te maken. Zichzelf kunnen beschermen maar desondanks het leven van anderen menen te moeten dicteren door hen beperkingen op te leggen, zodat het al verwaarloosbare risico wat zij lopen nog verder beperkt kan worden. Wanneer hen hierop wordt gewezen beroepen zij zich op ethische argumenten en wijzen de vinger. Het grenzeloze onvermogen dit egoïsme te zien, de ironie en hypocrisie, dit is ernstiger dan ik ooit had kunnen denken. Massa propaganda maakt dat mensen zich identificeren met een herkenbaar slachtoffer en daarmee de grote groep onbekende slachtoffers eenvoudig vergeet. Ik zie het blinde vertrouwen in autoriteit en snap de initiële overtuigingen. Maar zelf na alle feiten op een dienblad gepresenteerd te krijgen consequent ontkennen, dat had zelf een cynisch persoon als ik niet kunnen voorspellen.
Wie is er de sukkel? Dat mag een ieder zelf bepalen. De cijfers zijn helder. Kosten/baten inzichtelijk. Jij moet doen waar jij je goed bij voelt.
. Helaas gaat voor haar het werk en school nog gewoon door. Terwijl ik werkloos ben en überhaupt geen school had tot september. 
Maar dat lijkt mij wel logisch in ieder geval.
