Ik, als iemand die mezelf altijd in de hand heb, zelfs tijdens ander druggebruik, kan eerlijk bekennen dat je jezelf niet zo in de hand hebt tijdens het kuren.
Om het uit te leggen, stel nu dat je een bad trip hebt, dan ervaar je die trip, maar besef je dat het maar een bad trip is en het dus overgaat, zelfreflectie dus.
Met AAS heb ik dat totaal niet. Van altruïst naar egoist, van pacifist naar agressor, en zo kan ik gerust nog wel even doorgaan.
Een half grammetje test zorgt er al voor dat ik alleen nog om mezelf geef, en iedereen die me in de weg staat maakt plaats of beuk ik opzij. Helaas ben ik dat pas gaan beseffen op het moment dat mij test spiegel weer begon te dalen.
Klinkt vast overdreven, maar je bent jezelf niet, en het feit dat dat kan bewijst dat wat er in jouw lichaam omgaat maakt wie jij bent.
