fake en gay
Op welke leeftijd dacht jij voor 't eerst: Is dit nou het leven?
- Topic starter Marky
- Startdatum
- Recente activiteit Recente activiteit:
- Reacties 196
- Weergaven 7.493
- Volgers 28
fake en gay
Marky
Monstrous Giant
- Lid sinds
- 27 jun 2003
- Berichten
- 12.706
- Waardering
- 333
Ooit ooggetuige geweest van m'n toegenegen attentie voor mensen en m'n gekristalliseerde punctualiteit? Getoucheerd gedurende diepe concentratie in m'n gesegregeerde zolderkamertje.
MastaguyB
Freaky Bodybuilder
- Lid sinds
- 14 jul 2004
- Berichten
- 5.178
- Waardering
- 99
- Lengte
- 1m85
- Massa
- 110kg
- Lid sinds
- 14 apr 2006
- Berichten
- 12.699
- Waardering
- 1.032
blij niet, heb het gewoon overleefd. heb nog steeds dezelfde visie over het leven, dat het waardeloos is, maar met dit verschil dat ik geen zelfmoordplannen meer heb. heb geen zin om me bovenop de psychische kwellingen nog eens fysiek te gaan pijn doen om er uit te stappen. ik berust me in m'n lot en zit gewoon m'n tijd uit. maakt mij geen verschil uit of ik morgen of binnen 30 jaar sterf.
pillen idd. met de juiste en voldoende pillen kom je er wel degelijk. wat mij gered heeft is dat toen ik de stuipen begon te krijgen ik het aan iemand vertelde dat ik een overdosis had genomen. eventjes later had ik geen hartslag meer. word er maar triest van als ik er aan terug denk, ik ga er verder over zwijgen.
@powerjunkie
Ik snap dat gevoel goed. Alleen ik probeer, en is ook het advies wat ik aan anderen wil geven 'zonder belerend te willen overkomen'
Probeer blij te worden van heel kleine dingen, en dat is iets wat je voor jezelf kunt invullen. Blij zijn omdat jeweer progessie hebt geboekt bij je training, blij zijn omdat er iets leuks komt op de TV enz. enz.
Blij zijn en worden van kleine lullige dingetjes. Die ogenschijnlijk geen moer voorstellen als je dat afzet tegen grote zaken als geld, gezondheid en misschien andere materieele zaken.
Dood gaan we toch wel, en de meeste van ons sterven in armoede. Kunst is voor jezelf het leven zo aangenaam mogelijk te maken, en te roeien met de riemen die je hebt.
Ik snap dat gevoel goed. Alleen ik probeer, en is ook het advies wat ik aan anderen wil geven 'zonder belerend te willen overkomen'
Probeer blij te worden van heel kleine dingen, en dat is iets wat je voor jezelf kunt invullen. Blij zijn omdat jeweer progessie hebt geboekt bij je training, blij zijn omdat er iets leuks komt op de TV enz. enz.
Blij zijn en worden van kleine lullige dingetjes. Die ogenschijnlijk geen moer voorstellen als je dat afzet tegen grote zaken als geld, gezondheid en misschien andere materieele zaken.
Dood gaan we toch wel, en de meeste van ons sterven in armoede. Kunst is voor jezelf het leven zo aangenaam mogelijk te maken, en te roeien met de riemen die je hebt.
- Lid sinds
- 14 sep 2004
- Berichten
- 4.387
- Waardering
- 973
- Lengte
- 1m87
- Massa
- 102kg
Zoveel emo's op dit forum... Misschien wel logisch ook, onze sport floreert tenslotte door ontevredenheid.
Jarenlang ben ik gepamperd door religie en een opvoeding waarin de warmte Gods als hoogste goed werd beschouwd.
Marky, de vraag wanneer ik voor het eerst begon te twijfelen aan onze levensvorm was de start van mijn puberteit. Nadenken was het enige wat ik destijds deed, zwartgallig en zwaarmoedig. Ik verzette mij hevig tegen alles en iedereen, iets wat ik misschien nog wel doe.
Mensen die niet nadachten over het leven verachtte ik, mensen die alleen maar in christelijke dogma's zwommen verachtte ik (ik begon deze twee soorten mens als synoniemen te zien). Jarenlang was ik overtuigd van het feit dat de mens een rede had en daarmee losstond van het dierlijke. Iemand die de rede niet gebruikte moest wel dom zijn. De kerk als instituut verloor mij.
Metafysica sprak me nog wel aan, het magische wilde ik koesteren en deed mijn zwartgallige buien afwisselen met mystieke transcedente ervaringen die voor mij het leven mysterieus en mooi maakte. Eigenlijk was ik nog lang niet los van een Godsbesef. De dalen waren diep en de pieken hoog.
De dag dat ik mijn geloof geheel in twijfel trok was een dag als alle anderen aan mijn universiteit. Na enkele jaren was mijn geloof zo afgebrokkeld dat je eigenlijk zou verwachten dat ik het niet eens meer zou merken als het weg was. Toch kwam de klap als een donderslag bij heldere hemel. Ik weet nog het onbeschrijfelijke gevoel, de vaste grond was onder mij vandaan. Het kon alle kanten op. Ik was los van religie, geloof was een zelfstandignaamwoord geworden voor irrationeel gedachtegoed.
Hoewel veel mensen dit zullen lezen als zijnde een vrijheid, voelde het destijds tegenovergesteld. Ik was niet meer als voorheen. Dingen die vroeger betekenisvol en vol emotie waren deden mij minder. De kritische empirische grondhouding heeft veel van de gevoelsmens ontnomen. Ik moest eigenlijk opnieuw leren omgaan met het leven, er was geen kapstok meer.
Toch ben ik dankbaar voor de ratio die het me heeft opgeleverd. Veel gedragingen van de mens en hogere doelen op aarde zijn volkomen nutteloos, irrationeel en zelfs stompzinnig. Gevolg is dat je soms een buitenstaander bent en als toeschouwer het leven waarneemt. Je wilt ontkennen dat jij meespeelt maar kan tegelijkertijd niet anders. Met name wiet heeft me dat heel scherp doen inzien. Ik werd meer ''openminded'' en toleranter.
Toch ben ik van mening dat niet iedereen dergelijk besef hoeft mee te maken, het misschien wel beter is voor het levensgeluk van niet. Ongelukkig ben ik niet meer, ik maak van mijn leven wat ik wil en berust op ideeen die tegelijkertijd in mijn cognitie staan beschreven als listig en irrationeel. Ik volg ze omdat ik mens ben, en hoewel ik mij kan verhouden ook bewust ben van het feit dat ik me niet kan onttrekken van dat zijn (tenzij ik stop met leven, maar dat wil ik niet).
Ik laat mij verrassen door het leven dat toch wel een mysterie blijft, hoewel we er zelf een grote hand in hebben. En als ik doodga zal ik opgaan in het leven zoals ik daar uit voort kwam.
Throughout human history, as our species has faced the frightening,
terrorizing fact that we do not know who we are, or where we are going in
this ocean of chaos, it has been the authorities, the political, the
religious, the educational authorities who attempted to comfort us by
giving us order, rules, regulations, informing, forming in our minds their
view of reality. To think for yourself you must question authority and
learn how to put yourself in a state of vulnerable, open-mindedness;
chaotic, confused, vulnerability to inform yourself.
-Timothy Leary
Jarenlang ben ik gepamperd door religie en een opvoeding waarin de warmte Gods als hoogste goed werd beschouwd.
Marky, de vraag wanneer ik voor het eerst begon te twijfelen aan onze levensvorm was de start van mijn puberteit. Nadenken was het enige wat ik destijds deed, zwartgallig en zwaarmoedig. Ik verzette mij hevig tegen alles en iedereen, iets wat ik misschien nog wel doe.
Mensen die niet nadachten over het leven verachtte ik, mensen die alleen maar in christelijke dogma's zwommen verachtte ik (ik begon deze twee soorten mens als synoniemen te zien). Jarenlang was ik overtuigd van het feit dat de mens een rede had en daarmee losstond van het dierlijke. Iemand die de rede niet gebruikte moest wel dom zijn. De kerk als instituut verloor mij.
Metafysica sprak me nog wel aan, het magische wilde ik koesteren en deed mijn zwartgallige buien afwisselen met mystieke transcedente ervaringen die voor mij het leven mysterieus en mooi maakte. Eigenlijk was ik nog lang niet los van een Godsbesef. De dalen waren diep en de pieken hoog.
De dag dat ik mijn geloof geheel in twijfel trok was een dag als alle anderen aan mijn universiteit. Na enkele jaren was mijn geloof zo afgebrokkeld dat je eigenlijk zou verwachten dat ik het niet eens meer zou merken als het weg was. Toch kwam de klap als een donderslag bij heldere hemel. Ik weet nog het onbeschrijfelijke gevoel, de vaste grond was onder mij vandaan. Het kon alle kanten op. Ik was los van religie, geloof was een zelfstandignaamwoord geworden voor irrationeel gedachtegoed.
Hoewel veel mensen dit zullen lezen als zijnde een vrijheid, voelde het destijds tegenovergesteld. Ik was niet meer als voorheen. Dingen die vroeger betekenisvol en vol emotie waren deden mij minder. De kritische empirische grondhouding heeft veel van de gevoelsmens ontnomen. Ik moest eigenlijk opnieuw leren omgaan met het leven, er was geen kapstok meer.
Toch ben ik dankbaar voor de ratio die het me heeft opgeleverd. Veel gedragingen van de mens en hogere doelen op aarde zijn volkomen nutteloos, irrationeel en zelfs stompzinnig. Gevolg is dat je soms een buitenstaander bent en als toeschouwer het leven waarneemt. Je wilt ontkennen dat jij meespeelt maar kan tegelijkertijd niet anders. Met name wiet heeft me dat heel scherp doen inzien. Ik werd meer ''openminded'' en toleranter.
Toch ben ik van mening dat niet iedereen dergelijk besef hoeft mee te maken, het misschien wel beter is voor het levensgeluk van niet. Ongelukkig ben ik niet meer, ik maak van mijn leven wat ik wil en berust op ideeen die tegelijkertijd in mijn cognitie staan beschreven als listig en irrationeel. Ik volg ze omdat ik mens ben, en hoewel ik mij kan verhouden ook bewust ben van het feit dat ik me niet kan onttrekken van dat zijn (tenzij ik stop met leven, maar dat wil ik niet).
Ik laat mij verrassen door het leven dat toch wel een mysterie blijft, hoewel we er zelf een grote hand in hebben. En als ik doodga zal ik opgaan in het leven zoals ik daar uit voort kwam.
Throughout human history, as our species has faced the frightening,
terrorizing fact that we do not know who we are, or where we are going in
this ocean of chaos, it has been the authorities, the political, the
religious, the educational authorities who attempted to comfort us by
giving us order, rules, regulations, informing, forming in our minds their
view of reality. To think for yourself you must question authority and
learn how to put yourself in a state of vulnerable, open-mindedness;
chaotic, confused, vulnerability to inform yourself.
-Timothy Leary
Laatst bewerkt:
Gosha
Cool Novice
- Lid sinds
- 18 mei 2010
- Berichten
- 34
- Waardering
- 0
Marky
Monstrous Giant
- Lid sinds
- 27 jun 2003
- Berichten
- 12.706
- Waardering
- 333
Waarom vind iedereen dit een emo en depressief topic? Ik wou enkel weten wanneer men er onvoorwaardelijk uit was voor zichzelf welk pad hem of haar de meeste bevrediging geeft en wat de levenskwaliteit gegarandeerd hoog houd voor het karakter dat een ieder in zich draagt. En op welke leeftijd men de eventuele wereld losliet om zich te focussen op wat hem of haar de bijen en vlinders bezorgd.
Dat het deze richting is opgedraaid verbaasd me wel enigszins.
At Snakeman, close the inner dialogue and deify the fungi, cacti and mimosa hostilis.
Dat het deze richting is opgedraaid verbaasd me wel enigszins.
At Snakeman, close the inner dialogue and deify the fungi, cacti and mimosa hostilis.
guardian
Huge Freak
- Lid sinds
- 4 jan 2005
- Berichten
- 8.042
- Waardering
- 176
Hier hebben we duidelijk te maken met een geval van projectie.
guardian
Huge Freak
- Lid sinds
- 4 jan 2005
- Berichten
- 8.042
- Waardering
- 176
Wow, dat wist ik nog niet zeg. Jammer dat ik je niet verder kan uitvragen. Mijn vriendin heeft namelijk vis gebakken. Die ben ik daarstraks nog gaan kopen op de vismarkt, waar ik ook je moeder heb leren kennen btw. Ik moest je nog de groeten doen voor ik het vergeet.
Dat is een noorse comediant, fake dus.
guardian
Huge Freak
- Lid sinds
- 4 jan 2005
- Berichten
- 8.042
- Waardering
- 176
- Lid sinds
- 26 okt 2008
- Berichten
- 4.363
- Waardering
- 394
- Lengte
- 1m71
- Massa
- 83kg
how much we're talking about??
Angelus
Gargantuan Beast
- Lid sinds
- 4 feb 2008
- Berichten
- 31.508
- Waardering
- 3.499
- Lengte
- 1m86
- Massa
- 100kg
- Vetpercentage
- 8%
guardian
Huge Freak
- Lid sinds
- 4 jan 2005
- Berichten
- 8.042
- Waardering
- 176
Zelfs al zou ik het kunnen, waarom zou ik willen. Alsof ik tijd en effort in jou zou steken. Ik vraag me af waarom je jezelf die veren in je reet steekt.
Angelus
Gargantuan Beast
- Lid sinds
- 4 feb 2008
- Berichten
- 31.508
- Waardering
- 3.499
- Lengte
- 1m86
- Massa
- 100kg
- Vetpercentage
- 8%
