Het draagvlak voor het verbod op alle vormen van meisjesbesnijdenis is breed, terwijl eenzelfde ingreep bij jongens wel wordt geaccepteerd. Ook de wetgever erkent deze vorm van discriminatie naar geslacht en culturele achtergrond niet. Bijgevolg: een huichelachtige sfeer.
Op instigatie van de Inspectie voor de Gezondheidszorg schaarde de Nederlandse Vereniging voor Plastische Chirurgie (NVPC) zich achter een algeheel verbod van culturele, traditionele of religieuze meisjes- en vrouwenbesnijdenis.1 Zij sloten zich hiermee aan bij het eerder ingenomen standpunt van de Nederlandse Vereniging voor Obstetrie en Gynaecologie (NVOG), de KNMG, Wereldgezondheidsorganisatie WHO en de Nederlandse regering. Het breed gedragen verbod betreft alle vormen van meisjesbesnijdenis, inclusief de twee minst mutilerende vormen daarvan: een prik of sneetje in de voorhuid van de clitoris en het afsnijden van een randje van de voorhuid.
Circumcisie
Net zoals meisjesbesnijdenis kan variëren van een prikje tot een faraonische besnijdenis of infibulatie, worden jongens in verschillende culturen op uiteenlopende wijzen besneden (zie kader). De veelal bij moslims uitgevoerde variant waarbij enkel het uiteinde van binnen- en buitenblad van de voorhuid wordt afgesneden, is de meest voorkomende vorm van een type-I-jongensbesnijdenis: de circumcisie. In de joodse traditie wordt deze vorm van besnijdenis (milah) uitgebreid met het inscheuren of insnijden van het op de eikel resterende binnenblad van de voorhuid (periah).
Een uitgebreidere type-II-besnijdenis (de supra-incisie) is onder sommige Arabische volkeren in zwang. Het meest uitgebreide en mutilerende type III van mannenbesnijdenis is de ariltha of mika (de subincisie) die onder Aboriginals in grote delen van Australië nog steeds wordt uitgevoerd. Hierbij worden de huid én de pisbuis over de volle lengte van de onderzijde van de penis opengesneden. Het onder type-IV-besnijdenis geschaarde tekenen met bloed door een prik, snee of scheur in de voorhuid (de incisie) komt of kwam voor bij mannen in Zuid- en Midden-Amerika, op eilanden in de Stille Oceaan en in sommige Australische en Maleisische districten. Sommigen volkeren in Oost-Afrika snijden hiervoor in de eikel.
