Zijn de huidige Taiwanezen dan de oorspronkelijke bewoners, of hebben zij het dan ook weer bezet?
Over de vroegste bewoning vindt men verschillende theorieën. Een theorie stelt dat er reeds 30.000 jaar voor onze tijdrekening menselijke activiteit was op Taiwan. Een andere theorie stelt 10.000 jaar voor onze tijdrekening. Over de precieze herkomst van deze mensen is weinig bekend. Wel weet men dat er verschillende culturen waren op het eiland. Dit kan men afleiden uit het feit dat er duidelijk te onderscheiden overblijfselen van kunst zijn op het eiland.
Sommige onderzoekers stellen ook dat een deel van deze
Taiwanese aboriginals op een gegeven moment richting Japan getrokken is. Deze mensen vestigden zich in de laagvlakten aan de westkant van het eiland. Oude Chinese teksten verwijzen naar het eiland met de naam ‘Land van Yang Chou’. Heden ten dage verdeelt men deze originele bevolking in negen stammen: de
Ayatal,
Tsou,
Bunun,
Saisiyat,
Yami,
Rukai, Ami,
Paiwan en
Puyuma.
De Volksrepubliek China blijft echter Taiwan als een opstandige provincie beschouwen, en verklaart herhaaldelijk dat zij met geweld zullen ingrijpen wanneer Taiwan eenzijdig de onafhankelijkheid uitroept. De regering in Peking hoopt Taiwan via het principe van "one country, two systems", zoals dat ook in
Hongkong van toepassing is (Hongkong werd in 1997 door het
Verenigd Koninkrijk terug aan China overgedragen), weer bij het land te kunnen voegen. In Taiwan bestaat daar echter maar zeer weinig draagvlak voor; de bevolking beschouwt zich grotendeels als "Taiwanees". Intern woedt de discussie vooral tussen voorstanders van formele zelfstandigheidsverklaring en personen die de
status quo willen behouden. Het eerste wordt bepleit door de DPP. Het laatste vooral door de KMT.
Taiwan is zich naar alle maatstaven als een onafhankelijk land gaan opstellen en onderhoudt volledige diplomatieke relaties met 19
[6] landen in
Afrika,
Europa (
Vaticaanstad),
Noord-Amerika,
Oceanië en
Zuid-Amerika.
2 Reden voor het kleine aantal is dat de
Volksrepubliek China alle betrekkingen opschort met een land dat Taiwan/de Republiek China erkent, waardoor het feitelijk onmogelijk is met beide politieke rivalen tegelijk diplomatieke betrekkingen te onderhouden. Door de grote diplomatieke en tegenwoordig ook vooral economische druk onderhoudt geen enkel economisch relevant land (noch
G8-landen, noch landen van de Europese Unie) diplomatieke banden met de Republiek China; het eiland heeft echter wel met meer dan 140 landen onofficiële relaties. Vertegenwoordigingen ter plekke vallen vaak onder de noemer handelskantoor (
trade investment office). In april 2020 veranderde Nederland de naam van
The Netherlands Trade and Investment Office in Tapei naar
Netherlands Office Taipei.[7] Dit werd door China niet gewaardeerd.
[8]
Tot
1971 was
China vertegenwoordigd bij de
Verenigde Naties door de regering van de Republiek China gezeteld in Taipei. Dit betekende niet alleen dat de regering in Taipei China als lid in de VN vertegenwoordigde, maar ook dat het China's permanente zetel in de Veiligheidsraad mocht innemen en daardoor ook een vetorecht had. Pas in 1971 werd China vertegenwoordigd door de regering van de
Volksrepubliek China in
Peking.