Depressie, komt het je bekend voor?

[De1v3c1o]

Bedankt voor jullie reacties allemaal, er zitten een paar tussen die wel goed zijn.

Een psycholoog gaat niet werken bij mij denk ik, dat dringt niet tot mij door omdat ik iemand ben die graag de problemen zelf wil oplossen, heb ook toen ik nog in dienst was bij een maatschapelijk werker gelopen en die zat ook maar dom te lullen, waarbij ik einde van de sessie dacht van wtf is dit voor oplossing.

Ken helaas geen roa gebruiken voorlopig (zie andere topic over doxycycline), die antibiotica moet ik afmaken, zou het ook door de antibiotica kunnen komen? Want het is sinds twee weken wel extreem.

"Ik denk de depressie is onstaan door onzekerheid en minder sociale contacten.
Klopt dat, heb je nog sociale contacten?"

Ik heb nog zat sociale contacten, alleen momenteel staat het op een laag pitje, omdat ik zo onzeker ben.

Alcohol en drugs gaan me niet verder helpen, omdat ik al heel erg gevoelig ben zal het alleen maar negatief uitpakken.

Heb een tijdje van dr.vogel valeriaan gebruikt, dit heeft wel gunstig effect op mij, misschien dat ik het weer een tijdje moet gaan gebruiken.

@TheAce bedankt voor beeldmateriaal man

@bouvier ik slik voldoende vitamine b, dus denk dat het daar niet aan zal liggen.

@Rijstwafel een zeer goede post, zeker karma verdient.

@Jezza je hebt gelijk ik moet het overzicht weer zien te krijgen.

 

[chrisk]

Depressie zit in het brein en is een niet te onderschatten ziekte. Daar zit het al vanaf de baarmoeder geprogrammeerd, en de trekker is blijkbaar 2.5 jaar geleden overgehaald. Depressie draait o.a om gebrek aan perspectief, welke dan ook. Raad TS aan zichzelf perspectief te bieden, te beginnen met kleine overzichtelijke doelen. Doen is de eerste stap, niet denken maar doen. En verder kunnen we schrijven wat we willen, helpen zal het vrijwel niet op langere termijn.

Klik om te verkleinen...

Goed advies.

Denken kan dit soort problemen juist verergeren, vanwege negatieve herhalingen in je gedachten die zichzelf dan ook weer verder negatief beinvloeden. Dat herkennen wil ook niet altijd goed helpen.

Hoewel depressie inderdaad een ziekte is, hoeft het niet altijd zo hevig of on ontkoombaar te zijn. Zeker niet met deze leeftijd, waar het misschien zelfs als typisch omschreven kan worden vanwege de hormonen en alle sociale factoren in de puberteit.

Let wel, ik ben geen psychiator maar spreek enkel uit eigen ervaring. Waar en hoe het bij mij precies verbeterd is vind ik moeilijk om te zeggen maar zal er even over nadenken, misschien dat je er wat aan hebt.

Ik zou sowieso onderscheid maken tussen omgevingsfactoren en factoren vanuit jezelf (wat ook een echte psychische stoornis kan zijn waar je hulp bij nodig hebt) en die 2 beinvloeden elkaar. In je omgeving kun je denken aan voeding trainen sociale omgang stress etc, veel dingen die al genoemd worden en die je dus door "simpelweg" doen kunt verbeteren om zo wat meer positieve energie en momentum voor jezelf te ontwikkelen. Dan zijn er dus ook nog je eigen gedachtes waarin je kunt opmerken hoe sterk je eigen denken zichzelf beinvloed.

Inactiviteit in welke zin dan ook is sowieso een lijn die belangrijk kan zijn te doorbreken. En vergis je niet, dat vereist moeite en oefening.

Wat inspireert je? Hoe zou je graag willen zijn?

Een psycholoog gaat niet werken bij mij denk ik, dat dringt niet tot mij door omdat ik iemand ben die graag de problemen zelf wil oplossen, heb ook toen ik nog in dienst was bij een maatschapelijk werker gelopen en die zat ook maar dom te lullen, waarbij ik einde van de sessie dacht van wtf is dit voor oplossing.

Klik om te verkleinen...

Je moet ook maar net een goede hebben, en geloof mij als ik zeg dat er genoeg hulpverleners zelf de grootste problemen hebben. Wil niet zeggen dat je het misschien niet nodig hebt, of kunt gebruiken, en zeker niet dat er goede zijn. Helaas kan ik je echter geen specfieke namen of organisaties aanraden.

 

[Koning Eenoog]

Kappen met die antibiotica. Ga aan de roaccutane. Als je acne weg is is die onzekerheid weg. Verder een harde trap onder je reet. Ik wil je problemen niet bagataliseren, en ik snap dat een depressie echt niet te onderschatten is. Maar nu is het tijd om iets te doen met die shit, zo wilj e niet langer doorgaan. Dus: niet zeiken als je er niets aan doet. Ga studeren, zorg dat je je zelfrespect terug krijgt. Erkenning van anderen, zorg dat je trots op jezelf kan zijn. Dus hit the weights, duik in de studieboeken en quit whining!

http://www.youtube.com/watch?v=RTEyp7YHSyM

 

[chrisk]

Als je acne weg is is die onzekerheid weg.

Klik om te verkleinen...

Pas op, dat hoeft echt niet zo te zijn. Het kan net zo goed doorslaan in iets anders en het hoeft niet het enige probleem te zijn. Zal inderdaad wel een hoop schelen, though.

 

[hckid]

lijkt me niet dat je depressief bent, je hebt het immers al 2.5 jaar. Lijkt erop alsof je je gewoon wat ellendig voelt en chagerijnig( wat ook wel logisch is gezien de verschillende tegenslagen).
Accne kan je makkelijk wat aan laten doen: roaccutane
Probeer een leuke studie te zoeken en wat vooral heel belangrijk is is lekker sporten en leuke dingen blijven doen met je vrienden en familie.
Gewoon elke week lekker uit gaan

Klik om te verkleinen...

je kan ook 2,5 jaar lang depressief zijn. Het is juist iets wat langer aanhoudt (je bent niet even depressief).

Als ik dit zo lees moet je gewoon naar de psycholoog want je hebt genoeg symptomen om een depressie vast te stellen.

 

[Mishkovitsch]

Bedankt voor jullie reacties allemaal, er zitten een paar tussen die wel goed zijn.

Een psycholoog gaat niet werken bij mij denk ik, dat dringt niet tot mij door omdat ik iemand ben die graag de problemen zelf wil oplossen, heb ook toen ik nog in dienst was bij een maatschapelijk werker gelopen en die zat ook maar dom te lullen, waarbij ik einde van de sessie dacht van wtf is dit voor oplossing.

Ken helaas geen roa gebruiken voorlopig (zie andere topic over doxycycline), die antibiotica moet ik afmaken, zou het ook door de antibiotica kunnen komen? Want het is sinds twee weken wel extreem.

"Ik denk de depressie is onstaan door onzekerheid en minder sociale contacten.
Klopt dat, heb je nog sociale contacten?"

Ik heb nog zat sociale contacten, alleen momenteel staat het op een laag pitje, omdat ik zo onzeker ben.

Alcohol en drugs gaan me niet verder helpen, omdat ik al heel erg gevoelig ben zal het alleen maar negatief uitpakken.

Heb een tijdje van dr.vogel valeriaan gebruikt, dit heeft wel gunstig effect op mij, misschien dat ik het weer een tijdje moet gaan gebruiken.

@TheAce bedankt voor beeldmateriaal man

@bouvier ik slik voldoende vitamine b, dus denk dat het daar niet aan zal liggen.

@Rijstwafel een zeer goede post, zeker karma verdient.

@Jezza je hebt gelijk ik moet het overzicht weer zien te krijgen.

Klik om te verkleinen...

Ken zelf iemand die eerst ook niet naar een psycholoog wou gaan, maar toen die eindelijk na een paar jaar ging ging die toch wel steeds een beetje vooruit. Je kan het maar beter wel doen je bent heus niet zwak als je af en toe een beetje hulp krijgt.

 

[Limbo]

Kan alleen maar uit eigen ervaring spreken: als je al 2 1/2 jaar ermee bezig bent...hoog tijd om inderdaad een psycholoog in te schakelen. Het moet wel klikken met deze persoon (maar stel je wel open voor zo iemand). Als je er zelf aan kunt & wil werken des te beter, afhankelijk van de evt. therapie zal men je ook opdrachten geven. In kleine stappen denken...net zoals met trainen.
Misschien ontdekt men evt. iets anders waaraan je algehele houding door veroorzaakt wordt. Maar uiteindelijk moet JIJ degene zijn die het veranderingsproces in gang zet (die knop in je hoofd).
Alvast veel succes gewenst.

 

[tommieee]

je kan ook 2,5 jaar lang depressief zijn. Het is juist iets wat langer aanhoudt (je bent niet even depressief).

Als ik dit zo lees moet je gewoon naar de psycholoog want je hebt genoeg symptomen om een depressie vast te stellen.

Klik om te verkleinen...

nope, depressies houden vaak maximaal een jaar aan en zijn erg hevig. Denk aan: dagen op bed blijven liggen, denken aan dood of dood willen, veranderende smaak kan optreden, heel slecht slapen, heel slecht eten etc.

onzekerheid en de daarbij behorende somberheid zijn erg vervelend maar je zult er zeker geen antidepressiva voor krijgen.

psycholoog kan wel altijd helpen om over je angsten heen tekomen


juist lichtere vormen van somberheid houden langere periodes aan

 

[pokerladron]

Psycholoog lijkt me wel wat voor jou.

 

[Doef]

Over (psychische) hulpverleners wordt vaak wat negatief gedaan en wordt verwacht dat ZIJ het werk voor jou gaan doen. Ik kan me voorstellen dat je dan teleurgesteld bent. Een hulpverlener is er echter voor om jou in de goede richting te duwen en je handvatten te bieden zodat je ZELF aan de slag kunt.

Soms lijkt het of mensen naar de psycholoog/psychiater gaan, met de armen over elkaar achterover gaan leunen en een instelling hebben van 'hier ben ik dan, jij bent de hulpverlener, help me maar'. En als de hulpverlener dan keihard gaat werken, van alles uit je probeert te trekken en je confronteert met jezelf dan worden ze nog kwaad ook.

Zo werkt het niet. Een psycholoog is geen tovenaar die alles voor je op gaat lossen. Echter als je er voor open staat, je bereid bent jezelf bloot te geven en een goede klik hebt met de desbetreffende persoon kun je er zeker wat aan hebben. Wie niet waagt, wie niet wint.

 

[chrisk]

En er is een groot verschil tussen een psycholoog en een maatschappelijk werker.

 

[blaak]

Hardlopen geeft vaak ook goede resultaten, zoek eens op hardlooptherapie

 

[bartyyy]

Sommige zijn echt hele intressante posts!

Doe er wat mee, in kleine stapjes dingen ondernemen, ga met iemand praten over en maak bijv. een plan van aanpak.
Maak een lijst met doelen en vink ze af wanneer je ze behaalt hebt, zorg dat het geen grote doelen zijn zodat ze wel haalbaar blijven vanuit je positie die je nu hebt.
Dan moet je erop vertrouwen dat je zelfbeeld vanzelf beetje bij beetje terug komt, komt vast goed kerel maar je moet er wel wat voor gaan doen!

Succes

 

[Arydan]

En deze er achteraan.

Klik om te verkleinen...

Shit bro, Ik moest huilen

Alpha tranen voor me leg training aww yea

 

[Hoody]

Ik ben zelf ook 2 jaar depri geweest, van mijn 15de tot 17de, daarna af en toe war valkuilen van 1-2 maanden. Echter ben ik nu zo'n 1 jaar met BBing bezig, in dat jaar toevallig nauwelijks depri geweest. Blijkbaar heeft het een goede werking op mij. Dus mijn raad is, zoek iets wat je depressie tegen gaat, en blijft het doen.

 

[jinkazama1]

Positief blijven denken en handelen.

En doe wat aan je onzekerheden, neem die fukin roa kuur voor je acne. Niet denken, maar doen.

JUST DO IT

 

[hckid]

ik kan me goed voorstellen dat veel mensen een verkeerd beeld hebben over " de psycholoog". Zweverig gedoe en vooral veel praten over je gevoelens met iemand waarbij je niks gemeen hebt. Geloof me, dat is een taboe waar je even door heen moet en waar je echt wat aan kunt hebben. Je zal het zelf uit eindelijk moeten doen, maar een goede psycholoog kan je daar zeker bij helpen.

 

[Suicide Sid]

Ook ooit met een depressie te kampen gehad. Kwam een beetje op hetzelfde neer: heel de tijd bed in, nergens zin in en ellendig voelen. Wat helpt is proberen helemaal niet meer na te denken en zo voor rust en vrede in je hoofd zorgen. Power of Now van Eckhart Tolle hielp wel.

Momenteel ga ik ook niet door een al te beste fase in het leven, en ben niet super gelukkig, maar gewoon op tijd de denkknop uitschakelen zorgt er wel voor dat ik én volledig voor mezelf zorg én ga werken én universitaire studies doe na de werkuren. Ik slaag er zelfs nog in om me vaak te amuseren. Een aantal jaren geleden kon je met mij in de levenssituatie die ik nu heb, waarschijnlijk niets aanvangen, dus voor mij heeft het "niet denken over niet praktische zaken" wel veel geholpen.

Wat voor mij totaal NIET hielp: medicatie (paroxetine), werd er alleen héél misselijk van, begon ervan te beven en trillen en trainde er slecht door in de zaal.

 

[train and gain]

Heey,

De afgelopen twee en een half jaar zijn geen pretje voor mij geweest, en het is nog steeds niet beter, ik wil graag weten of jullie hetzelfde gevoel kennen, en of jullie er ervaring mee heb, en wat jullie deden om er uit te komen.

Sinds ik van de middelbare school af kwam, is het met mijn gezondheid berg afwaarts gegaan, ik ben namelijk de dienst in gegaan, en heb daar een ongelukkige tijd meegemaakt met een hoop blessures en klachten, functioneren nee dat is me nooit goed gelukt, tot augustus heb ik deze lijdensweg gehad, nu ben ik een andere richting ingestapt, namelijk de VAVO, dat is onderwijs voor volwassenen die er een tijdje uit zijn geweest en weer een diploma willen halen, of hoger willen gaan (middelbaar school niveau). Helaas zijn de eerste twee weken tegengevallen, ik zit niet met volwassenen mensen in de klas maar met pubers, die het allemaal niet intresseren (leeftijd is ook rond de 16-21), serieus werken is er haast niet bij en dat maakt het voor mij niet gemakkelijker.

Ik heb hieronder opgesomt van hoe ik mij de laatste tijd voel:

1.) Geen zin in slapen, laat naar bed gaan en in de ochtend doodmoe.
2.) fysieke pijntjes, last van terugkomende enkelblessure, spieren die zomaar trillen/aanspannen, en maagkrampen, of zomaar opkomende plekjes.
3.) Snel opgeven, geen doorzettingsvermogen, geen fut.
4.) Iriteren aan heleboel mensen (inclusief familie en vriendne).
5.) Kan amper nog in de spiegel kijken omdat ik last heb van ernstige acne, en het al jaren niet beter wordt, wordt er allemaal minder vrolijker van.
6.) Onzeker, had vroeger een uitstraling dat ik de wereld aan kon, nu loop ik er bij als een kansloze rukker.
7.) Doelstellingen die ik wil halen lijken alleen maar steeds verder weg te gaan, in plaats van dat ze dichterbij komen, terwijl ik mij best doe.
8.) Stuk minder sociaal dan voorheen, kan geen fatsoenlijke gesprekken meer voeren met andere mensen.
9.) Heel erg onzeker, waardoor ik amper nog een meisje normaal kan aanspreken, terwijl ik daar vroeger een kei in was.
10.) Iets positiefs slaat snel om in negatiefs.
11.) Bepaalde medicijnen hebben in het begin effect maar daarna haalt het niks meer uit.
12.) Weer mensen af, probeer zoveel mogelijk mensen te vermijden en probeer alles digitaal te doen, langs gaan heb ik al moeite mee.

Ik drink, rook, of gebruik niks, eet super gezond, van een zeer positieve jongen met toekomst ben ik heel negatief tegenwoordig, elke keer als ik positief ben krijg ik een tegenslag en lukt het me niet meer, hoe vaak ik het ook probeer.

Gr,
de1v3c1o

Klik om te verkleinen...

Just do it.

Maar zo denk ik er over.

 

[Papanilala]

Misschien wat overspannen? Het nadeel als je eenmaal in de stress zit is dat alles teveel is en de kleinste dingen weer meer stress geven.

Heb zelf niks met psychologen, heb altijd alles zelf op willen lossen...net als jij. Neemt niet weg dat het een optie is. Ook als je om hulp van derden vraagt lost je het nog zelf op, je onderneemt immers zelf actie.

Mijn advies: Kijk eens naar wat de stressfactoren in je leven zijn en probeer die aan te pakken, dan kom je vanzelf weer lekkerder in je vel te zitten. En duik de sportschool in als je je klote voelt