Melkzuur is geen brandende afvalstof,maar brandstof!

[Bulky]

hm wat is tegenwoordig nog juist vraag ik me steeds vaker af

Klik om te verkleinen...

Dat vraag ik me ook af. Elk verhaal heeft 2 kanten...is verwarrend soms.

 

[LordMike]

Precies. En wat het artikel stelt maakt daarvoor helemaal niets uit. Wat je wil versterken, dat moet je met verstand overbelasten en dan weer rust geven. Het lichaam zal herstellen én zich op de hogere belasting gaan instellen. Dat geldt voor uithoudingsvermogen, snelheid, voeding, druk, zuurstofniveau, denkvermogen, kracht, kortom alles.

En het omgekeerde geldt ook: onderbelasting leidt tot vermindering van kracht, uithoudingsvermogen enz.

Klik om te verkleinen...

Het artikel op zich heeft mij niet zoveel wijzer gemaakt, eerder de antwoorden die op dit artikel gegeven zijn! Zoals jouw antwoord! Karma

 

[Ariane1991]

Het artikel op zich heeft mij niet zoveel wijzer gemaakt, eerder de antwoorden die op dit artikel gegeven zijn! Zoals jouw antwoord! Karma

Klik om te verkleinen...

<buig>

 

[MailMan]

Dit schreef ik eerder over het verzuren van het lichaam.

De intensiteit van trainingen op basis van het maximaal zuurstofopname vermogen, ligt tussen 2 mmol/l en 4 mmol/l. Bij 4 mmol/l is het gebruik van koolhydraten zo groot dat er geen vet meer wordt verbrand, wat toch het uiteindelijk doel was van de sessie!

Voor de ongetrainde "sporter*" wordt deze toestand al bereikt bij 'n hartslag van 130rpm. De optimale verzuring (die altijd plaats vindt) is vastgesteld op 2-3 mmol/l. Bij deze verzuring is je lever in staat om de verzuring om te zetten in glucose of bijvoorbeeld in de hartspier als brandstof fungeren.

Quote website:
Lactaat (verzuring) in de spier wordt gevormd bij een hoog gebruik aan ATP en een tekort aan zuurstof, met name in de type II spiervezels. Lactaat heeft een remmende werking op de spiercontractie en dus op het prestatievermogen.
Daarnaast kan een teveel aan H+-ionen leiden tot een verzuring van het weefsel waardoor de lysosomen in de cellen openbarsten en proteolytische enzymen schade toebrengen aan het spierweefsel.

Bij een hoge concentratie H+-ionen lekken deze H+-ionen vanuit de type II vezel in de bloedbaan en worden onder andere in de hartspier, de lever en de type I vezel weer omgezet in glycogeen.

De halfwaardetijd in het bloed voor lactaat is ongeveer 15 tot 20 minuten, dus de volgende dag is het lactaat zeker verdwenen. Niet verdwenen is de schade die de enorme stijging van H+-ionen in de spier heeft aangebracht via de lysosomen.
Einde quote:

Klik om te verkleinen...

Klik om te verkleinen...

Vervolgens lees ik in het pdf bestand:

blz. 27 -> 2.3.3 verzuren of niet verzuren:
Bij veel sporten met een hoge inspanningsintensiteit produceren spieren boven een bepaalde prestatiegrens veel lactaat. Dit wordt door middel van diffusie en met behulp van speciale carriers in de spiervezelmembraan afgegeven aan de bloedbaan.Tot voor kort werd lactaatophoping in de cel als een problematische situatie beschreven. Spieren verwijderden in die visie lactaat om te voorkomen dat het lactaatgehalte in actieve spieren te veel zou stijgen. Als gevolg daarvan zou de lactaatconcentratie in het bloed stijgen. De zwaarbelaste persoon voelt zijn spieren pijn doen en merkt dat hij steeds erger vermoeid raakt. De uitdrukking dat een wielrenner of schaatser ‘aan het verzuren is’, is afgeleid van de veronderstelling dat verzuring de vermoeidheid veroorzaakt. In het taalgebruik is de koppeling van verzuring en vermoeidheid in de loop der jaren steeds sterker geworden, terwijl deze processen wel tegelijkertijd optreden, maar zeer waarschijnlijk geen causale relatie hebben.
Wetenschappelijk onderzoek op dit gebied geeft aanleiding om aan dit melkzuurconcept te twijfelen. Melkzuur wordt niet meer gezien als een lastig afvalproduct maar als een volwaardig metabool tussen product. Dat komt mede doordat gebleken is dat glucose onder volledig aerobe omstandigheden tot wel 50 procent wordt omgezet in lactaat. De theorie dat lactaat pas wordt gevormd bij zuurstoftekort blijkt incorrect.

Klik om te verkleinen...

En wordt mijn eerder bericht over verzuring bevestigd en spreekt me zichzelf weer tegen.

blz 38 van pdf bestand->
Een marathonloper die in de eerste minuten te snel gaat om een goede positie te veroveren, produceert meteen al zoveel lactaat dat hem dat kan opbreken in het verloop van de wedstrijd. Ook schaatsers op de 10.000 meter moeten dit aan het einde van hun wedstrijd vaak bekopen.

Klik om te verkleinen...

Dus het ontstaan van lactaat is toch niet zo gezond als men het voor wilt doen komen?