AndroidHealthClinic

Op welke leeftijd dacht jij voor 't eerst: Is dit nou het leven?

Nietah zei:
Leef met de dag, ga met mensen om die je boeien, doe de dingen die je wil doen, doe werk wat je leuk vind om te doen om de hoeveelheid geld te verdienen die je maar al te graag weer uitgeeft aan de dingen die je leuk vind om te doen met de mensen die je boeien op plaatsen waar je wil zijn!
:D
Klik om te vergroten...
Klik om te verkleinen...

als je het zo bekijkt :p
 
Eerste keer kussen/coïtus heeft mij wel enorm gedesillusioneerd. Vooral kussen had ik veel meer van verwacht. Heb toen wel goed beseft dat ik heel die tijd met een onterecht grote verwachting/verlangen heb geleefd. De ontgoocheling in het leven was aanzienlijk. Een 2de keer was toen ik besefte dat er eig niets hogers aan het leven is, geen echt hoger doel, en dat de hele maatschappij gewoon draait om produceren van materiële dingen en zo, in wezen enorm oppervlakkig is, om niets belangrijks gaat.
 
Sinds mijn pubertijd, non stop. Hoewel ik als tiener zeer begaafd was in verschillende sporten en uitblonk in IQ testjes, wist ik al gauw dat ik geen hol zou uitrichten met mijn leven. Alleen de jeugd en de jong-volwassenen kunnen leven. Vanaf je 25e begint dan het verrottingsproces, zowel fysiek als mentaal. Vanaf dan komen de rimpels en begin je met pensioensparen. 1 grote voorbereiding op het moment suprème dat je effectief je kop legt.

Natuurlijk zijn er nog wel tussenfasen, zoals de dag dat je hem niet meer omhoog krijgt, de dag dat je op je schoenen plast, de dag dat je stoma geplaatst wordt en de dag dat je prostaat verwijderd wordt, maar is allemaal onderdeel van dat geleidelijke proces.
 
guardian zei:
Sinds mijn pubertijd, non stop. Hoewel ik als tiener zeer begaafd was in verschillende sporten en uitblonk in IQ testjes, wist ik al gauw dat ik geen hol zou uitrichten met mijn leven. Alleen de jeugd en de jong-volwassenen kunnen leven. Vanaf je 25e begint dan het verrottingsproces, zowel fysiek als mentaal. Vanaf dan komen de rimpels en begin je met pensioensparen. 1 grote voorbereiding op het moment suprème dat je effectief je kop legt.

Natuurlijk zijn er nog wel tussenfasen, zoals de dag dat je hem niet meer omhoog krijgt, de dag dat je op je schoenen plast, de dag dat je stoma geplaatst wordt en de dag dat je prostaat verwijderd wordt, maar is allemaal onderdeel van dat geleidelijke proces.
Klik om te vergroten...
Klik om te verkleinen...

:roflol:
 
guardian zei:
Sinds mijn pubertijd, non stop. Hoewel ik als tiener zeer begaafd was in verschillende sporten en uitblonk in IQ testjes, wist ik al gauw dat ik geen hol zou uitrichten met mijn leven. Alleen de jeugd en de jong-volwassenen kunnen leven. Vanaf je 25e begint dan het verrottingsproces, zowel fysiek als mentaal. Vanaf dan komen de rimpels en begin je met pensioensparen. 1 grote voorbereiding op het moment suprème dat je effectief je kop legt.

Natuurlijk zijn er nog wel tussenfasen, zoals de dag dat je hem niet meer omhoog krijgt, de dag dat je op je schoenen plast, de dag dat je stoma geplaatst wordt en de dag dat je prostaat verwijderd wordt, maar is allemaal onderdeel van dat geleidelijke proces.
Klik om te vergroten...
Klik om te verkleinen...
Is dit nou het leven?
 
Het besef vragen te hebben die niet beantwoord kunnen worden heeft mij in eerste instantie wel die vraag van jouw doen oproepen. Maar deze wordt overschaduwd door een drang naar meer exploratie en doorgronding van wat ons beweegt.
 
klootzakken:roflol:

verpest het leven nou niet alvast voor mij
 
eind vorig jaar en dit jaar nou ik zoveel gezeik krijg op school, daarbuiten en met mn vriendin.
 
Het valt me altijd op hoeveel zwartkijkende emo's DBB heeft. Wonderbaarlijk veel, kan ik jullie vertellen.

Maar goed, ontopic: Nooit.
 
Laatst bewerkt:
Al sinds me 16e ofzo. Heb het nog steeds eigenlijk. School - werken tot je 67e - paar jaar pensioen terwijl je een bejaarde bent die overal met een rollator naartoe moet.. Zie er best wel tegen op :o.
 
Tenzij je ergens in uitblinkt is het vrij middelmatig allemaal.
 
jaar of 7
 
Dat komt nog wel als ik over een aantal jaren in een verzorgingshuis verblijf, elke keer als ik zin heb van me af schijt en dat anderen het voor me opruimen. Lijkt me heerlijk..:D
 
Nadenken over het nut van het leven of de waardigheid van een is per definitie denken in cirkels. Beter geniet je van wat er te genieten valt, negeer je dat wat er te negeren valt en op een gegeven moment ga je vanzelf wel dood en merk je dan wel of het wel of niet leuk was!
 
Ik moet wel toegeven dat ik de laatste tijd meer stil sta bij mijn leven tot nu toe. De meeste dingen heb ik al meegemaakt en ik vraag mij ook af, komen er nog nieuwe betere hoogtepunten die mij naar diepere niveaus van extase leiden? Ik weet het niet. Het leven loopt nu zijn gangetje maar. Werken, eten, trainen, zuipen c.q. drugs gebruiken, nken, lachen, slapen en leren. Deze dingen wisselen zich in rap tempo af en de tijd vliegt ook in mijn ogen. Soms denk ik wel eens, ik moet meer stilstaan bij dingen. Meer genieten, soms doe ik dat ook wel even.. Op een moment dat mooi is, even stilstaan en naar de hemel kijken om dat speciale moment even te koesteren.. Maar in no-time is ook dat moment voorbij en voordat ik ik het weet zit ik weer op mijn werk op maandag. Damn het leven gaat snel.. Maar ik probeer altijd de mooie dingen in mijn gedachten te houden.
 
Toon ik mijn minimumloon zag.
 
toen ik 18 was en still counting
 
Inloggen of registreren om te reageren.
Terug
Naar boven