Volg het forum via Google Nieuws
Voortaan kwam elke woensdag een maatschappelijk werkster langs bij het gezin. ,,Elke week een feestdag: ik kreeg ontbijt op bed, mocht make up dragen, werd liefje genoemd. Alles voor het perfecte plaatje.”
Omdat ik de juiste woorden niet kende, trok ik op straat mijn kleren uit.
Één keer las haar vader een chatgesprek tussen Zeineb en een jongen uit haar klas. Hij draaide erom door, bewerkte zijn dochter urenlang met riemen en hete lepels. ,,Dat was op zondag. De woensdag erna kwam de hulpverleenster vertellen dat haar werk klaar was omdat mijn ouders zo goed meewerkten. Hoe kon ik dat tegenspreken? In het beetje Nederlands dat ik sprak, vroeg ik haar mee voor een blokje om. Omdat ik de juiste woorden niet kende, trok ik op straat mijn kleren uit. Toen de hulpverleenster mijn verwondingen zag, trok ze mij rennend mee naar haar auto. Terwijl we wegscheurden, reed mijn vader achter ons aan. Gebarend dat hij mijn keel zou doorsnijden.”
Na een jaar in een Blijf Van Mijn Lijf-huis keerde Zeineb terug naar haar, inmiddels gescheiden, moeder. Even leek er eindelijk rust te komen, het 17-jarige meisje begon zelfs aan een mbo-opleiding. Tot haar familie aan de lijn hing. Of de tiener geen zin had om voor vakantie naar Irak te komen? ,,De eerste week was geweldig, in de tweede week legde mijn oma mijn paspoort in de kluis. Daar had ik nooit mee moeten instemmen. Ik kreeg het namelijk niet terug, ik mocht niet meer naar Nederland. Dat is in de ogen van mijn opa – een soort God in de familie – een land van de losse moraal. Híj zou erop worden aangekeken als iemand mij zou herkennen als zijn kleindochter.”
Tegensputteren had geen zin, Zeineb kon geen kant op. Twee jaar lang vulden haar dagen zich met koken, schoonmaken en de zorg voor jonge neefjes. Tijdens schaarse tochtjes buiten de deur moest ze een burka dragen. Ze leidde een onzichtbaar leven toen op een nacht een oom bij haar aanklopte. Hij zag dat zijn nichtje ongelukkig was en wilde met haar praten. Wat mis je zo aan Nederland, vroeg hij. Het gras en de koeien, antwoordde ze enthousiast. Ze had genoeg van al dat zand in Irak.
De oom bleek echter niet te komen met een luisterend oor, maar voor haar borsten. ,,Een paar nachten betastte hij me, tot hij tape meebracht voor over mijn mond en hij mij verkrachtte. Daar is hij niet mee gestopt. Nachtenlang zat ik huilend onder de douche. Ik voelde me vies, alsof ik een hoer was waar net twintig mannen overheen waren gegaan. Ik durfde het aan niemand te vertellen terwijl ik denk dat de hele familie het wist. Kort daarna begon mijn neef namelijk met hetzelfde. Elke nacht klopte één van de twee bij mij aan maar nooit tegelijk. Blijkbaar spraken ze af wiens beurt het was.”
Uiteindelijk besloot Zeineb dat ze óf dood moest, óf haar geheim met iemand moest delen. Na twee mislukte zelfmoordpogingen, stapte ze dapper naar haar opa. ,,Ik wil u iets vertellen, zei ik. Maar hij zei dat mijn te strakke djellaba hem opwond en vroeg of ik op schoot kwam zitten. Dat was voor mij de druppel, ik heb me weken lang opgesloten in mijn kamer. Tot dan toe had ik huwelijksverzoeken afgeslagen, maar ik dacht: ik trouw met de eerste die op mijn deur klopt. Alles is beter dan hier blijven.”
Het werd een kennis van haar tante. Elf jaar ouder en klein, terwijl Zeineb op lang valt. ,,Je zou denken: vanaf toen werd het alleen maar beter, dat hij mij redde uit de hel. Het werd juist erger. Ik heb zo hard geprobeerd om van die man te houden, in de hoop dat de seks een beetje leuker werd. Maar ik moest het nog altijd tegen mijn zin doen. Hij zoende of streelde niet voor hij bij mij binnenkwam, hij sloeg.”
Zeineb: ,,Ik heb me weken lang opgesloten in mijn kamer.'' © Jan de Groen
Naaktfoto’s
Als haar echtgenoot tijdens een vakantie naar Turkije het idee krijgt om geld te verdienen door naaktfoto’s van Zeineb online te plaatsen, vlucht ze - inmiddels zwanger - terug naar Nederland. Terwijl familieleden de opdracht krijgen om haar te vermoorden, belandt ze bij stichting Arosa in Rotterdam. Hier krijgt ze een huisje op een geheim adres en de kans om weer naar school te gaan. ,,Eindelijk. Ik ben opnieuw begonnen bij mbo niveau 1, deed daarna niveau 2, heb nu mijn diploma niveau 4 en ik sta op de wachtlijst voor een hbo-opleiding. Voor het eerst heb ik het gevoel dat ik zelf bepaal wat ik doe.”
Ze kiest er dan ook bewust voor haar verhaal te delen, al is het om veiligheidsredenen anoniem. Morgenavond wordt op verzoek van de gemeente in het kader van Wereldmeisjesdag haar korte, maar al huiveringwekkende levensverhaal ook gedeeld met 250 Rotterdamse meisjes en zorgprofessionals.
Serieus
Zeineb is namelijk geen uitzondering, alleen al in de regio Rijnmond is in 2016 achttien keer huwelijksdwang en achterlating in het buitenland gemeld. Daarnaast waren er 74 gevallen van eergerelateerd geweld en dat is pas het topje van de ijsberg. ,,Ik wil ervoor zorgen dat we elkaars pijn serieus nemen. Het vergt veel moed om hulp te vragen. Als je zo ver bent gekomen, wil je niet, zoals ik, de deksel op je neus krijgen.”
Met haar zelf gaat het nu goed, vertelt ze en haar grote bruine ogen lachen. ,,Als kind verlangde ik ernaar om als gezin naar een film te kijken, met warme chocolademelk in onze handen. Mensen die dat deden, die hadden het goed – fantaseerde ik. Dat ik dit nu elke dag doe met mijn zoontje, maakt mij gelukkig. Ik ben afgelopen jaar zelfs een jongen tegengekomen die mij een gek gevoel gaf. Ik zocht op internet op wat het betekende en het bleken vlinders te zijn. Maar hij was getrouwd, hij wilde mij als tweede vrouw. Ja, ik ben gelukkig, maar een normale man ben ik nog niet tegengekomen.”
We gaan denk ik nog veel plezier beleven aan Robbie.
Is dit een grap? En dan heb ik het niet over de afbeelding die je erbij hebt geplaatst.Wanneer gaat men GroenLinks verbieden?
