FlyingNederland
Advanced Bodybuilder
- Lid sinds
- 22 apr 2012
- Berichten
- 1.460
- Waardering
- 143
- Lengte
- 1m89
- Massa
- 101kg
- Vetpercentage
- 16%
Wat is het ENGSTE wat je ooit hebt meegemaakt?
- Topic starter kareldeboer
- Startdatum
- Recente activiteit Recente activiteit:
- Reacties 720
- Weergaven 51.253
- Volgers 150
mesoectosaurus
Freaky Bodybuilder
- Lid sinds
- 22 okt 2012
- Berichten
- 4.648
- Waardering
- 589
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 82kg
erwin280
Huge Freak
- Lid sinds
- 3 mrt 2007
- Berichten
- 8.271
- Waardering
- 819
alleen die naam al. Ik moet gelijk denken aan een tekenfilm dat iemand een spelfout maakt en dan komt er zo'n superheld aanvliegen die je er op wijst en dan weer vertrekt
mesoectosaurus
Freaky Bodybuilder
- Lid sinds
- 22 okt 2012
- Berichten
- 4.648
- Waardering
- 589
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 82kg
mesoectosaurus
Freaky Bodybuilder
- Lid sinds
- 22 okt 2012
- Berichten
- 4.648
- Waardering
- 589
- Lengte
- 1m80
- Massa
- 82kg
- Lid sinds
- 22 mei 2004
- Berichten
- 12.995
- Waardering
- 1.271
- Lengte
- 1m77
- Massa
- 82kg
- Vetpercentage
- 20%
- Lid sinds
- 10 jun 2012
- Berichten
- 3.898
- Waardering
- 377
- Lengte
- 1m68
- Massa
- 76kg
- Lid sinds
- 2 jan 2009
- Berichten
- 4.460
- Waardering
- 235
- Lengte
- 1m80
- Lid sinds
- 1 mei 2012
- Berichten
- 13.373
- Waardering
- 22.487
MesutY
Freaky Bodybuilder
- Lid sinds
- 11 feb 2012
- Berichten
- 4.538
- Waardering
- 617
- Lengte
- 1m66
- Massa
- 70kg
- Vetpercentage
- 12%
Rob P
Huge Freak
- Lid sinds
- 8 dec 2010
- Berichten
- 8.466
- Waardering
- 1.263
- Lengte
- 1m93
- Massa
- 104kg
- Vetpercentage
- 18%
Acabist1312
Cool Novice
- Lid sinds
- 21 jan 2013
- Berichten
- 232
- Waardering
- 9
- Lengte
- 1m72
- Massa
- 73kg
- Vetpercentage
- 10%
Vertel meer over die depersonalisatie, ben erg benieuwd!
Mijn engste moment was na een spacekoek van bakplaat grootte, 40gram amnesia knipafval erin en de helft van die koek in me maag, iedereen ging slecht. Was een eng nachtje, continue denken dat dat er rattengif oid in zat. Zelfs de moeder van een maat van me ging slecht omdat ze een klein randje proefde of ie gaar was
- Lid sinds
- 1 mei 2012
- Berichten
- 13.373
- Waardering
- 22.487
kontridderr
Cool Novice
- Lid sinds
- 18 jan 2013
- Berichten
- 222
- Waardering
- 8
- Lengte
- 1m79
- Massa
- 87kg
- Lid sinds
- 1 mei 2012
- Berichten
- 13.373
- Waardering
- 22.487
- Lid sinds
- 20 mrt 2011
- Berichten
- 11.963
- Waardering
- 3.662
- Massa
- 100kg
Super topic. Sommige reacties op posts van anderen zijn zo hilarisch dat ik het hele huis wakkerlach.
Mijn engste moment:
2u00 s'ochtends. Ik en mijn echtgenote zijn sinds een paar maanden de trotse ouders van ons dochtertje die op dat moment in onze kamer in haar bedje slaapt. Plots hoort mijn vrouw een vreemd verontrustend geluid uit het bedje komen. Mijn vrouw vraagt me of ik het ook gehoord heb en ik zeg haar : " ja maar de arts had ons verwittigd dat kersverse ouders vaak veel te snel ongerust zijn en bij ieder zuchtje gaan kijken of alles wel goed is met het kindje." We proberen dus verder te slapen maar na 15 seconden denk ik plots: "wat als er echt een probleem is, dan zal ik het me nooit vergeven". Ik sta op en ga kijken. ik steek het lichtje aan die boven haar bedje hangt. Normaal wordt ze al wakker van een krakende vloer, zo een lichte slaapster was mijn dochtertje. Ik vond het dus al vreemd dat ze niet wakker was geworden door het lichtje. Ik fluister zachtjes haar naam of een beetje reactie te krijgen maar helemaal niks. Ik zeg het wat luider, me nog niet echt zorgen makend, en raak haar buikje aan en nog steeds geen reactie. Mijn stem veranderd en mijn vrouw merkt dat ook en merkt dat ik bang aan het worden ben. Ik schud haar zachtjes terwijl ze nog neerligt, maar nog steeds geen reactie. Ik neem haar op, met mijn handen onder haar oksels, en haar hoofdje valt zo naar beneden, zo slap als een vod in mijn handen. Mijn hart staat stil. Ik schud zachtjes, omdat ik toch bewust genoeg was dat je een baby niet hard mag schudden. Maar nog steeds geen reactie. De tranen springen in mijn ogen, ik sla in paniek en begin hard te schreeuwen en te schudden, en plots beweegt ze heel zachtjes, en werd ze wakker, en ademde plots extreem diep in.
Direct naar het ziekenhuis waar de arts uitlegde dat we haar wellicht gered hadden van de wiegendood. Ze was tijdens haar slaap gewoon gestopt met ademen en haar hersenen hadden geen prikkel gegeven om terug diep in te ademen.
Sinds die dag heeft ze 2 jaar in ons bed geslapen. En nu, vandaag de dag, is ze nog steeds het licht in mijn leven.
-------------------
Andere enge momenten:
1) frontale botsing in de bergen van het zuiden van Marokko, toen ik 17 was. We reden met een loodzware ford transit die volledig total loss was, en de tegenligger, een BMW was nog zo groot als een twingo.
2) aangevallen door een 18 tal hooligans op de trein van Liedekerke naar Brussel. Ik had toen het geluk dat ik net op dat moment in mijn sterkste (wat betreft kracht) periode zat waardoor ik de "held" van de groep tussen twee zetels kon duwen en kon meppen tot hij zich overgaf (we gingen beiden vol met bloed) . Mijn vrouw vertelde me daarna dat ze met een hele bende op mijn rug stonden te springen maar ik heb dat toen niet gevoeld. HAd er eentje een mes gehad, dan was ik er nu niet geweest/ Mijn vrouw was toen een paar maand zwanger.
Politie stond ons op het perron op te wachten. De politieagent keek me aan en zag de 18 hooligans naast elkaar op de trappen staan, en zei: crazy ****er, hoe heb je dat klaargespeeld". Vraag ik me ook af.
3)toen ik een jaar of 17 was en met de honda camino naar huis reed, en ik nog net een tegenligger kon ontwijken die aan, zonder te overdrijven, aan 120 per uur, de bocht uitkwam maar deze zo nam dat hij eigenlijjk op mijn kant van de baan reed.
4) Toen ik een jaar of 7 was speelden we vaak verstoppertje in mijn wijk en toen staken we ons vaak weg op de balkons van die grote appartementsgebouwen. ALs de persoon die je moest zoeken de trappen nam kon je sneller zijn als je naar beneden sprong. Dat was ongeveer 3,5 meter maar als je je liet hangen , aan de rand en je sprrong naar het gras dan was je sneller beneden. Echter was ik een beetje psycho in die tijd en dacht ik: ik ga me niet laten hangen aan de rand, ik kruip gewoon over het balkon en spring vanaf de rand. Dat maakt de sprong maar een metertje hoger, vond ik. Echter, terwijl ik me afzet,blijft het teengedeelte van mijn schoen tussen die gele pvc-buizen zitten waar men de eletriciteitsdraden door laat lopen. Ik val dus naar achteren terwijl mijn voeten blijven steken. Plots schieten mijn voeten los maar val ik dus keihard op mijn kop, op het gedeelte waar geen gras was. Ik dacht echt dat ik ging sterven. Dat gevoel in mijn kop, dat was absurd pijnlijk.
5) dit verhaal vond ik toen niet eng omdat ik niet echt denk dat ik toen besefte hoe erg het was: toen ik 5 was deed ik aan belletje trek. Ik was op weg naar school en moest de gevaarlijke "....laan "oversteken. Toen was dat een baan waar men 90 mocht rijden. Echter had het gesneeuwd en lag het spekglad. Ik liep de straat over zonder te kijken en werd geschept door een groene opel record. De krant schreef dat ik 20 meter ver was gevlogen. Ik herinner me de klap, de vlucht, het landen op de grond en het doorrollen naar het midden van de baan, waar ik een rode lada samara zag afkomen. Vreemd is dat hersenen zo snel reageren want ik besefte dat ik mijn armen moest spreiden om te stoppen met rollen omdat die wagen me anders zijn pletten. Ik slaagde er in en stelde me recht. Iemand hielp me naar de hoek van de straat waar ik wachtte op een ambulance; Ik herinner me dat ik door de klap geen kleren meer aanhad. Daar hield ik trouweens mijn gebroken ruggenwervel aan over.
6) toen ik 12 was, nam mijn broer een douche. Plots belde er iemand aan. Mijn ma doet de deur open, en die deur is naast de deur van de badkamer (vreemd maar goed, het was een zeer oud appartemensgebouw) en ik had mijn ma tot aan de deur gevolgd omdat ik dringend moest plassen. We hoorden het water nog lopen maar beseften dat er iets mis moest zijn want mijn broer nam nooit zo lang douches. Mijn ma steekt de deur open en ik zag mijn broer levensloos tussen de muur en het toilet liggen. Koolstofmonoxidevergiftiging. Hij heeft het gelukkig wel overleefd, maar het heeft niet veel gescheeld. Men zegt altijd dat dit geurloos is, maar dat is niet waar. En weet je waarom ik dat weet? Een aantal jaren later, toen ver verhuisd waren naar een oude rijwoning, stond ik ook in de douche en voelde me zwak in de benen worden. Ik herinnerde me plots dat mijn broer hetzelfde had beschreven. En plots rook ik diezelfde geur toen ik mijn kop uit de douche stak. Misschien is het een geurloos gas maar verdrijft het alle geur in een ruimte waardoor de deur die ik rook de afwezigheid was van een ander geur, geen idee. Ik stapte snel uit de douche, deed de ramen open, viel op mijn knieen, en viel met mijn kop naar voren door het kiertje van de koerdeur. ik herinner me dat ik wel bij bewustzijn bleef maar te moe was om te bewegen. Mijn ma kwam van de winkel, belde de ambulance, politie en nog een andere dienst kwam ter plaatse die vaststelde dat de huisbaas de "bulex" niet correct had geplaatst waardoor de gassen niet konden ontsnappen. Doordat mijn broer dit dus had voorgehad heb ik de "voortekens" herkent en het overleefd.
Mijn engste moment:
2u00 s'ochtends. Ik en mijn echtgenote zijn sinds een paar maanden de trotse ouders van ons dochtertje die op dat moment in onze kamer in haar bedje slaapt. Plots hoort mijn vrouw een vreemd verontrustend geluid uit het bedje komen. Mijn vrouw vraagt me of ik het ook gehoord heb en ik zeg haar : " ja maar de arts had ons verwittigd dat kersverse ouders vaak veel te snel ongerust zijn en bij ieder zuchtje gaan kijken of alles wel goed is met het kindje." We proberen dus verder te slapen maar na 15 seconden denk ik plots: "wat als er echt een probleem is, dan zal ik het me nooit vergeven". Ik sta op en ga kijken. ik steek het lichtje aan die boven haar bedje hangt. Normaal wordt ze al wakker van een krakende vloer, zo een lichte slaapster was mijn dochtertje. Ik vond het dus al vreemd dat ze niet wakker was geworden door het lichtje. Ik fluister zachtjes haar naam of een beetje reactie te krijgen maar helemaal niks. Ik zeg het wat luider, me nog niet echt zorgen makend, en raak haar buikje aan en nog steeds geen reactie. Mijn stem veranderd en mijn vrouw merkt dat ook en merkt dat ik bang aan het worden ben. Ik schud haar zachtjes terwijl ze nog neerligt, maar nog steeds geen reactie. Ik neem haar op, met mijn handen onder haar oksels, en haar hoofdje valt zo naar beneden, zo slap als een vod in mijn handen. Mijn hart staat stil. Ik schud zachtjes, omdat ik toch bewust genoeg was dat je een baby niet hard mag schudden. Maar nog steeds geen reactie. De tranen springen in mijn ogen, ik sla in paniek en begin hard te schreeuwen en te schudden, en plots beweegt ze heel zachtjes, en werd ze wakker, en ademde plots extreem diep in.
Direct naar het ziekenhuis waar de arts uitlegde dat we haar wellicht gered hadden van de wiegendood. Ze was tijdens haar slaap gewoon gestopt met ademen en haar hersenen hadden geen prikkel gegeven om terug diep in te ademen.
Sinds die dag heeft ze 2 jaar in ons bed geslapen. En nu, vandaag de dag, is ze nog steeds het licht in mijn leven.
-------------------
Andere enge momenten:
1) frontale botsing in de bergen van het zuiden van Marokko, toen ik 17 was. We reden met een loodzware ford transit die volledig total loss was, en de tegenligger, een BMW was nog zo groot als een twingo.
2) aangevallen door een 18 tal hooligans op de trein van Liedekerke naar Brussel. Ik had toen het geluk dat ik net op dat moment in mijn sterkste (wat betreft kracht) periode zat waardoor ik de "held" van de groep tussen twee zetels kon duwen en kon meppen tot hij zich overgaf (we gingen beiden vol met bloed) . Mijn vrouw vertelde me daarna dat ze met een hele bende op mijn rug stonden te springen maar ik heb dat toen niet gevoeld. HAd er eentje een mes gehad, dan was ik er nu niet geweest/ Mijn vrouw was toen een paar maand zwanger.
Politie stond ons op het perron op te wachten. De politieagent keek me aan en zag de 18 hooligans naast elkaar op de trappen staan, en zei: crazy ****er, hoe heb je dat klaargespeeld". Vraag ik me ook af.
3)toen ik een jaar of 17 was en met de honda camino naar huis reed, en ik nog net een tegenligger kon ontwijken die aan, zonder te overdrijven, aan 120 per uur, de bocht uitkwam maar deze zo nam dat hij eigenlijjk op mijn kant van de baan reed.
4) Toen ik een jaar of 7 was speelden we vaak verstoppertje in mijn wijk en toen staken we ons vaak weg op de balkons van die grote appartementsgebouwen. ALs de persoon die je moest zoeken de trappen nam kon je sneller zijn als je naar beneden sprong. Dat was ongeveer 3,5 meter maar als je je liet hangen , aan de rand en je sprrong naar het gras dan was je sneller beneden. Echter was ik een beetje psycho in die tijd en dacht ik: ik ga me niet laten hangen aan de rand, ik kruip gewoon over het balkon en spring vanaf de rand. Dat maakt de sprong maar een metertje hoger, vond ik. Echter, terwijl ik me afzet,blijft het teengedeelte van mijn schoen tussen die gele pvc-buizen zitten waar men de eletriciteitsdraden door laat lopen. Ik val dus naar achteren terwijl mijn voeten blijven steken. Plots schieten mijn voeten los maar val ik dus keihard op mijn kop, op het gedeelte waar geen gras was. Ik dacht echt dat ik ging sterven. Dat gevoel in mijn kop, dat was absurd pijnlijk.
5) dit verhaal vond ik toen niet eng omdat ik niet echt denk dat ik toen besefte hoe erg het was: toen ik 5 was deed ik aan belletje trek. Ik was op weg naar school en moest de gevaarlijke "....laan "oversteken. Toen was dat een baan waar men 90 mocht rijden. Echter had het gesneeuwd en lag het spekglad. Ik liep de straat over zonder te kijken en werd geschept door een groene opel record. De krant schreef dat ik 20 meter ver was gevlogen. Ik herinner me de klap, de vlucht, het landen op de grond en het doorrollen naar het midden van de baan, waar ik een rode lada samara zag afkomen. Vreemd is dat hersenen zo snel reageren want ik besefte dat ik mijn armen moest spreiden om te stoppen met rollen omdat die wagen me anders zijn pletten. Ik slaagde er in en stelde me recht. Iemand hielp me naar de hoek van de straat waar ik wachtte op een ambulance; Ik herinner me dat ik door de klap geen kleren meer aanhad. Daar hield ik trouweens mijn gebroken ruggenwervel aan over.
6) toen ik 12 was, nam mijn broer een douche. Plots belde er iemand aan. Mijn ma doet de deur open, en die deur is naast de deur van de badkamer (vreemd maar goed, het was een zeer oud appartemensgebouw) en ik had mijn ma tot aan de deur gevolgd omdat ik dringend moest plassen. We hoorden het water nog lopen maar beseften dat er iets mis moest zijn want mijn broer nam nooit zo lang douches. Mijn ma steekt de deur open en ik zag mijn broer levensloos tussen de muur en het toilet liggen. Koolstofmonoxidevergiftiging. Hij heeft het gelukkig wel overleefd, maar het heeft niet veel gescheeld. Men zegt altijd dat dit geurloos is, maar dat is niet waar. En weet je waarom ik dat weet? Een aantal jaren later, toen ver verhuisd waren naar een oude rijwoning, stond ik ook in de douche en voelde me zwak in de benen worden. Ik herinnerde me plots dat mijn broer hetzelfde had beschreven. En plots rook ik diezelfde geur toen ik mijn kop uit de douche stak. Misschien is het een geurloos gas maar verdrijft het alle geur in een ruimte waardoor de deur die ik rook de afwezigheid was van een ander geur, geen idee. Ik stapte snel uit de douche, deed de ramen open, viel op mijn knieen, en viel met mijn kop naar voren door het kiertje van de koerdeur. ik herinner me dat ik wel bij bewustzijn bleef maar te moe was om te bewegen. Mijn ma kwam van de winkel, belde de ambulance, politie en nog een andere dienst kwam ter plaatse die vaststelde dat de huisbaas de "bulex" niet correct had geplaatst waardoor de gassen niet konden ontsnappen. Doordat mijn broer dit dus had voorgehad heb ik de "voortekens" herkent en het overleefd.
MesutY
Freaky Bodybuilder
- Lid sinds
- 11 feb 2012
- Berichten
- 4.538
- Waardering
- 617
- Lengte
- 1m66
- Massa
- 70kg
- Vetpercentage
- 12%
