Wow, nooit geweten dat dit zn inpact allemaal op ons heeft..
Je moet goed begrepen dat het 'hoe voelen we ons' primair bepaalde wordt door interne, biochemische processen. Denk aan hormonen, neurotransmitters en andere soortgelijke stofjes.
Als deze biochemische pot-pourri in balans is, dan voelen we ons doorgaans 'goed', met uiteraard hier een daar een dipje.
Helaas is het zo dat dit evenwicht soms maar al te makkelijk kan worden verstoord door een combinatie van het volgende:
- interne factoren, zoals erfelijkheid/ziekte/afwijkingen e.d.
- externe factoren, gebeurtenissen, stress, te kort aan licht, drugs etc.
Anti-depressiva zijn er op gericht om de symptomen van dit soort verstoringen te bestrijden, maar pakken de oorzaak meestal niet aan.
En nog een wow.. Ook nooit geweten dat er zoveel mensen hier dan last van kunnen hebben.
Je hebt écht geen idee merk ik.
Heel veel leed in dit opzicht bestaat het verborgene (men schaamt zich en spreekt zich niet uit) of in onwetenheid (men is in zekere mate depressief maar weet het niet en probeert de onlust vaak op anderen te schuiven of te ontsnappen middels alcohol en drugs)
Heb depressief altijd als zwak gezien, heb nooit begrepen hoe mensen nou depresief kunnen worden.
Dit is typisch nou de reactie van iemand die doorgaans normaal 'chemisch blij' is.
Het vanzelfsprekende dat het leven zich altijd maar van de zonnige kant laat zien.
Het onbegrip komt dan ook voort uit het gegeven dat we in dergelijke toestand niet kunnen begrijpen en/of geloven dat iemand anders het volkomen tegenovergesteld ervaart in z'n leven. (dit werkt trouwens omgekeerd ook zo voor de chronisch depressieve mens)
Maar eigelijk zou dit later door druk van werk etc. ook kunnen gebeuren bij mij.
Het kan bij iedereen gebeuren en vaak is het zo dat je pas begrijpt (en begrip kweekt voor andere slachtoffer) als je ook echt een keer meemaakt.
Meestal zegt men "dat wens je een ander natuurlijk nooit toe", maar ik ben van mening dat in het kader hiervan het geen kwaad zou kunnen als iedereen eens een paar weken in zijn leven (niet permanent dus) zwaar depressief is. Leert je relativeren, begripvoller en minder veroordelend te zijn.
In tranen uitbarsten tijdens de training? Kan me niet voorstellen wat voor gevoel dat is..
Geloof me, dat is echt vreselijk....