Varkensvlees
Ook varkensvlees past niet bij een gezonde levenswijze. Varkensvlees is nl. extreem toxisch (= giftig) voor de mens, en wel om diverse redenen:
Varkensvlees heeft een zeer hoog vetgehalte.
Zelfs in zogenaamd mager varkensvlees zitten nog grote hoeveelheden vet, omdat het in tegenstelling tot andere vleessoorten (bijv. schaap en rund) ook intracellulair, dat wil zeggen in de cellen wordt opgeslagen terwijl vet verder praktisch bijna uitsluitend in vetweefsel wordt aangetroffen. Je kunt dat zien aan het feit dat zelfs uit mager varkensvlees als het in een hete pan wordt gelegd, meteen vet komt en in eigen vet kan worden gebraden.
Varkensvlees heeft een hoog cholesterolgehalte, aangezien vet altijd met cholesterol gepaard gaat. Het menselijke organisme heeft dan wel cholesterol nodig voor verschillende taken zoals de aanmaak van celmembranen of voor vettransport, te veel blijft te veel en veroorzaakt al gauw cholesterolafzettingen op de bloedvatwanden, één van de voorwaarden voor het ontstaan van atherosclerose (aderverkalking).
Varkensvlees bevat een eiwit dat vanwege zijn structuur heel snel tot ontbindingsprocessen leidt: het gaat heel snel rotten. De hierbij vrijkomende rottingsproducten vormen een aanzienlijke belasting voor darm, lymfe, bloed, lever en voor alle toxine-opslag (opslag van gifstoffen), ontgiftings- en uitscheidingsorganen.
De eiwitstructuur van het vlees van de varkens lijkt op die van de mensen. Daardoor wordt het door het afweersysteem binnen in de darm bij de vertering niet als een lichaamsvreemde stof beschouwd en kan het gemakkelijk via de darmwand in het lymfestelsel en het bloed belanden met inbegrip van alle eiwitrottingsproducten en toxinen ervan. Dit gebeurt veel sneller en veel gemakkelijker dan bij alle andere dierlijke en plantaardige eiwitten.
Varkensvlees heeft een negatieve uitwerking op het bindweefsel. Dit heeft als taak het organisme in zijn geheel bijeen te houden. Het water in het bindweefsel wordt bijeengehouden door fijn-moleculaire verbindingen die meestal zwavelhoudend zijn. Hoe meer van deze zwavelhoudende verbindingen er in het bindweefsel voorkomen, des te meer water er wordt vastgehouden en des te meer opgezwollen het is. Aangezien varkensvlees erg veel zwavel bevat, nestelen zich bij varkensvleesconsumptie veel van deze zwavelhoudende verbindingen in het bindweefsel. Daardoor zuigt het bindweefsel zich als een spons vol water en zwelt bij frequente varkensvleesconsumptie.
Slijmsubstanties van varkensvlees worden in pezen, banden en kraakbeen van het bewegingsapparaat afgezet. Deze bindweefselsubstanties worden door het eten van varkensvlees slijmeriger, zachter en zwakker qua weerstand. Als gevolg daarvan verrekken pezen eerder, banden kunnen de belastingen niet aan en het kraakbeen degenereerd. Daardoor ontstaan kenmerkende aandoeningen als reuma, artritis, artrose en tussenwervelschijfletsel.
Varkensvlees is rijk aan groeihormonen, wat niet alleen bij jongeren tot en met de pubertijd een versterkte groei teweegbrengt maar ook bij volwassenen een uitwerking heeft en ontstekingen, weefselophopingen etc. bevordert. Aangezien deze hormonen alle groeiprocessen bevorderen, bewerkstelligen ze ook de groei van kankercellen. Vanwege de bindweefselverslakking is het één van de oorzaken voor het ontstaan van kanker, want het groeihormoon versnelt de groei van kanker.
Varkensvlees bevat een hoog histamineconcentraat, het hoogste van slachtdieren. Deze histamine is echter de krachtigste risicofactor voor allergische reacties. Daarmee bevordert varkensvlees allergische processen, van huidallergieën als netelroos en neurodermitis tot en met hooikoorts. Het ondersteunt echter ook ontstekingsprocessen zoals abcessen, steenpuisten, darmontstekingen, aderontstekingen, witte vloed en infectueuze huidaandoeningen zoals bijv. eczeem. Bij elke stressbelasting komt histamine vrij, wat dan de negatieve verschijnselen van stressbelasting bevordert. Een met varkensvlees gevoed lichaam is door het hoge histaminegehalte minder stressbestendig en daarom gevoeliger voor maagzweren, hartritmestoornissen en hartinfarcten. De gifstoffen (toxinen) van het varkensvlees verstoren zenuwfuncties en daarmee alle andere functies van het organisme. Ze kunnen in bloed, lymfe, weefsel en ook organen allergische en/of infectueuze reacties als gevolg hebben.
Varken is, volgens alle tests, de grootste lymfebelaster. De lymfebelastingen na het consumeren van varkensvlees werken nog vier weken door!
This guy
Zie al aardig wat bro science in het artikel..
