Sterkste man van de Kempen 2018
Eigenlijk zou ik deze dit jaar niet meedoen, maar omdat mijn vrienden van SMTK al niet omkwamen in de deelnemers, had ik me de laatste week toch maar ingeschreven. Wel bewust in de +105kg klasse (ik woog +-109), want met "echt zware gewichten stoeien" blijft toch het leukste wat er is. Helaas werd ik een paar dagen voor de wedstrijd ziek, maar met coach
Iza Koumans ben ik toch gegaan. Eerlijk is eerlijk, van het lichte verkoudheidsgriepje heb ik weinig gemerkt toen ik eenmaal bezig was.
1e onderdeel: yoke race.
400kg voor 20m. Je leest het goed, 400 kilo! Prachtig om met dergelijk gewicht de strijd aan te mogen gaan. Ik kwam tot 15 meter. De eerste aantal meters gingen vlot, daarna met een paar drops. Toen zag ik (geluk van de loting, ik mocht als één van de laatsten) dat ik iedereen die niet gefinished was voorbij was en heb ik niks geforceerd. Een 4e plaats en trots dat ik als relatief licht gewicht toch een stuk kan lopen met bijna 4x mijn gewicht op de nek.
2e onderdeel: log lift.
Voor maximaal gewicht, last man standing. Iedereen merkte al dat een combinatie van de warmte, oneven grond, matjes onder je voeten en vermoeidheid van de yoke geen ideale omstandigheden waren voor een loglift. Ik heb het dan ook heel slim gespeeld en ben na een 110 beurt voor 115 gegaan. Deze ging vrij pittig (ik had totaal geen balans na de clean (al vanaf de 100kg ofzo) dus moest bijna in 1x door na de rol) maar lukte wel. Aangezien redelijk wat mensen de 115 of 120 faalden, werd ik hiermee ook 4e! Het leverde 0 extra punten op als ik 120 wel had gedaan en eerlijk gezegd weet ik niet of dat er in zat. Jongens waarvan ik weet dat ze goed zijn voor gewichten van rond de 130kg bleven nu op 110 steken, dus dat zegt wel wat.
3e onderdeel: husafeld stone.
De ijzeren replica van de husafeld stone, beladen tot 160kg. Dit is een behoorlijk gewicht om mee te lopen maar eerlijk gezegd viel het me best mee. Oppakken en stappen ging vrij vlot. Helaas kwam ik na een ruim baantje wel armkracht te kort en eindigde op een 7e plaats. Een meter of 2/3 verder had me een punt of 3 gescheeld, maar ik heb alles gegeven. De armkracht was op!
4e onderdeel: axle deadlift.
320kg op reps, met tractor banden. Hier kan ik kort over zijn; ik ben niet sterk genoeg op dit event. Deadlift is al niet mijn ding maar vanaf hoogte is nog veel erger. Deels is dat ook gewoon pech biomechanisch (ik zit op deze hoogte nog "onder de knie" terwijl sommigen vanaf boven de knie pullen, een groot verschil) maar eerlijk is eerlijk; dit voordeel voor hun brengt dan ook weer een nadeel bij events als stones. Ik heb gedaan alsof maar geen serieuze poging gewaagd om mijn rug te sparen. Ik wil best all out gaan maar geloof niet in sprookjes; 20kg boven mijn pr op deze hoogte, na mijn operatie geen deadlift meer getraind en nu ook nog eens met de axle; dat heeft geen nut. Dus 0 punten, gedeeld met nog een man of 3.
5e onderdeel: medley.
Drama. Eerst een 500kg wegende kruiwagen een stukje rijden. Dit mocht met straps, maar mijn strap schoot los op de helft. Weer op nieuw vast moeten maken, koste veel tijd en ritme. De tireflip (400kg voor 3 reps) gingen relatief soepel. Daarna nog 1 biervat van 100kg kunnen laden maar toen was de tijd op. Hier heb ik het klassement weggegooit; een combinatie van lompheid, angst en gebrek aan conditie. Mijn conditie is niet wat het moet zijn (na mijn operatie vooral op kracht getraind en te veel rommel gegeten) maar ik was ook te behoudend. Het was niet dat ik helemaal stuk was; de tijd was gewoonweg op. Zonde en dom, maar een leerschool. Helaas voor mij werd ik niet alleen laatste hierop maar scoorden "rechtstreekse concurrenten" hierop ook top klasseringen, waardoor ik opeens van de 4e a 5e plek waar ik me veelal bevond, doorschoot naar de laatste plek.
6e onderdeel: stones.
Na een lange dag wachtte ons een zware set stones. Ik heb best veel getraind op frontsquats en core werk, dus hoopte het goed te doen. De 100kg stone ging vrij gemakkelijk op de 1m70, een behoorlijke hoogte. Bij de 120kg steen had ik wat moeite met hem op de schoot te krijgen (armen/polsen/handen al kapot van de husafeld stone). Toen dit eenmaal lukte legde ik hem wel soepel op de 1m60, prima. De 140kg steen kreeg ik met pijn en moeite wel op de schoot, maar dusdanig lomp dat ie bijna niet te liften was. Jammer, maar iedereen was kapot en hiermee was ik best tevreden. Een 6e plek.
Eindresultaat: 8e van de 8. Laatste worden is nooit leuk maar op dit niveau geen ramp, ik ben nu eenmaal licht in deze klasse. De verschillen waren enorm klein, de nr. 7 had evenveel punten als ik maar eindigde op "countback" boven mij en de nr. 6 had 0.5 punt meer. Zelfs de nr. 4 is op 3 van de 6 onderdelen achter mij geeindigd... Dit hoort erbij en is geen verwijt of klacht, maar toont aan hoe dicht alles bij elkaar zat. De top 3 en dan vooral de nr. 1 en 2 waren een klasse apart, alhoewel ook zij moeite hadden met de "loop events". Respect voor jullie, joost en vooral good ol' patron raf.
Ook hulde aan de organisatie en dank aan iedereen. Vooral ook mijn coach Iza, die de hitte de hele dag moest trotseren. Geen excuses, ik heb gewoon fouten gemaakt en dat hoort erbij. Het grootste probleem was niet zozeer de kracht maar wel dat ik out of shape ben. Sinds mijn operatie heb ik mij een beetje laten gaan en op dit moment ben ik op dit gewicht gewooon een "vies volgevraete hok". Er is niks mis met +105 wedstrijden, sterker nog, ik vind ze leuker, maar zo "op de motor" als ik nu ben is gewoon onnodig en kost me lucht. De kracht is redelijk goed, nu weer een beetje in shape komen.
