- Lid sinds
- 25 jul 2009
- Berichten
- 16.683
- Waardering
- 1.022
- Lengte
- 1m95
- Massa
- 150kg
- Vetpercentage
- 24%
Volg de onderstaande video samen om te zien hoe u onze site kunt installeren als een web-app op uw startscherm.
Notitie: Deze functie is mogelijk niet beschikbaar in sommige browsers.
zit daarom nog steeds met een scheef hoofd naar dit topic te kijken...
Mensen, jullie hebben allemaal gelijk! Zo kan het echt niet langer! Ik heb net bij mijn moeder zitten uithuilen en ga nu serieuze psychologische hulp zoeken om uit dit dal te geraken! Hoe zit het qua vergoeding bij de ziektekostenverzekeraar? Ik ben bij de IZA.
Wat een topic weer.
Anyway, als je inderdaad zover bent dat de dood leuker lijkt dan leven, dan is een telefoontje naar de crisisdienst zinniger.
Als je namelijk alles net zo nonchalant optekent bij de huisarts als hier, dan kan ik me voorstellen dat ze het niet serieus neemt.
Verder lijken je fysieke klachten mij iets voor een specialist, ook daar kun je de telefoon voor gebruiken: bel de huisarts, eis een verwijzing.
Hou je nog plenty tijd over om met je snuit in de zon, je zonden te overdenken en jezelf een schop onder je hol te geven. Posten op een bb-forum lijkt me in elk geval niet de meest geschikte therapie.
---------- Toegevoegd om 16:28 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 16:26 ----------
Jij blijft gewoon hier. Einde discussie.![]()

Mensen, jullie hebben allemaal gelijk! Zo kan het echt niet langer! Ik heb net bij mijn moeder zitten uithuilen en ga nu serieuze psychologische hulp zoeken om uit dit dal te geraken! Hoe zit het qua vergoeding bij de ziektekostenverzekeraar? Ik ben bij de IZA.
Nadenken over onbelangrijkheden als vergoedingen van verzekeringen past niet bij je hulpvraag. Iemand met suïcide plannen heeft die gedachten omdat er geen andere uitweg is in haar/zijn perspectief (wat vaak een soort van tunnelvisie is want out of the box denken geeft vaak wel een oplossing.) Maar dat kan iemand in een dergelijke situatie niet en daar heb je dus hulpverleners voor.
Het valt me op dat je denkt aan St. Janskruid van de ETOS, heel practisch maar mensen die echt in de put zitten hebben al die stations en mogelijke practische oplossingen al gehad. Er is dan alleen nog een HULP vraag en niet de vergoedingen kwestie. Dan is het HELP NU!
Daarom is een forum ook niet zo handig, bespreek het met je moeder of een ander iemand die je in vertrouwen neemt zoals een vriend of een arts of een verpleegkundige. Ik kan de ernst niet inschatten, je wuift alles weg en relativeert het ene bericht alles alsof er niks is om het volgende bericht te schrijven over uithuilen bij moeder......
Ik zou zeggen begin eens hier http://www.113online.nl/
Je kan bellen, chatten overdag en online therapie volgen. Ik zou zeggen bel ze zo snel mogelijk, vanavond nog als je wanhoop zo groot is als nu lijkt.
Er was hier op DBB ooit een lid genaamd Lauw, hij is niet meer en achteraf lazen we over zelfmoord. Ik was daar gefrustreerd over van had hij zijn mond maar open gedaan. Zelf de deksel van de put tillen als je in de shit zit. Ik schrijf dus niet dat ik twijfel aan je verhaal. Maar ga echt serieus met moeder praten en dat 113, dat is er speciaal voor. Wees daar serieus, je neemt tijd moeite en emotionele belasting van mensen die daar werken. Eerlijk open en GEEN troll trucjes daar.
Dit is dbb, waar "every vice you can imagine" mogelijk is. Een broedplaats voor moreel gedegenereerden, die iemand voor een half blokje karma wel de grond in willen trappen.dan nog zijn er sommigen die willen trollen op dergelijke topics... echt erg
Tegen oorsuizen is geen medicijn, mijn beste. Google anders eens op tinnitus en lees wat het doet, dan weet je iets meer.
---------- Toegevoegd om 12:02 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 11:56 ----------
Deels heb je wel gelijk maar het is meer dan een gewone tegenslag zoals jij denkt. Vooral van de fysieke klachten heb ik last. Binnen 2 maanden ben ik in een depressie geschoten. Ik mag iedere week eventjes 5 minuutjes bij de huisarts komen om eventjes te kletsen hoe het gaat. Afgelopen vrijdag zat ze duidelijk met haar hoofd bij haar vakantie die ze deze week geniet.
Bij de psychologisch verpleegkundige mag je 1 keer per week een half uurtje praten.
Ik heb ook al 1 jaar last van oorsuizen, nog 10 jaar wachten op een medicijn
http://www.hln.be/hln/nl/33/Fit-Gez...rsuizen-en-gehoorschade-ligt-bij-kippen.dhtml

. Kan ook zomaar volgend jaar zijn. De meeste onderzoekers vermoeden dat het vanuit de hersens ontstaat.Nadenken over onbelangrijkheden als vergoedingen van verzekeringen past niet bij je hulpvraag. Iemand met suïcide plannen heeft die gedachten omdat er geen andere uitweg is in haar/zijn perspectief (wat vaak een soort van tunnelvisie is want out of the box denken geeft vaak wel een oplossing.) Maar dat kan iemand in een dergelijke situatie niet en daar heb je dus hulpverleners voor.
Het valt me op dat je denkt aan St. Janskruid van de ETOS, heel practisch maar mensen die echt in de put zitten hebben al die stations en mogelijke practische oplossingen al gehad. Er is dan alleen nog een HULP vraag en niet de vergoedingen kwestie. Dan is het HELP NU!
Daarom is een forum ook niet zo handig, bespreek het met je moeder of een ander iemand die je in vertrouwen neemt zoals een vriend of een arts of een verpleegkundige. Ik kan de ernst niet inschatten, je wuift alles weg en relativeert het ene bericht alles alsof er niks is om het volgende bericht te schrijven over uithuilen bij moeder......
Ik zou zeggen begin eens hier http://www.113online.nl/
Je kan bellen, chatten overdag en online therapie volgen. Ik zou zeggen bel ze zo snel mogelijk, vanavond nog als je wanhoop zo groot is als nu lijkt.
Er was hier op DBB ooit een lid genaamd Lauw, hij is niet meer en achteraf lazen we over zelfmoord. Ik was daar gefrustreerd over van had hij zijn mond maar open gedaan. Zelf de deksel van de put tillen als je in de shit zit. Ik schrijf dus niet dat ik twijfel aan je verhaal. Maar ga echt serieus met moeder praten en dat 113, dat is er speciaal voor. Wees daar serieus, je neemt tijd moeite en emotionele belasting van mensen die daar werken. Eerlijk open en GEEN troll trucjes daar.
Iedereen reageert anders. De 1 springt dezelfde avond nog van een brug, een ander blijft er iets langer met lopen en neemt iets meer tijd om hulp te zoeken. Een doodswens kan voor de 1 continu aanwezig zijn, voor de ander kan het een momentopname zijn. Dat neemt niet weg dat de impact van zo'n gedachte als een mokerslag op je gemoed werkt.
..en heb je inmiddels al contact gehad met een professioneel en bekwaam psycholoog..?
Blijf me altijd lichtelijk verbazen over je reacties Ymir. In de goede zin. Hart op de goede plek en immer behulpzaam.Ik nam je gedachten ook heel serieus. Ook al blijf ik vinden dat de hulpvraag van iemand met suicide plannen normaal gesproken echt wanhopig is en iemand echt alles al geprobeerd heeft. En iemand neemt dan elke strohalm aan die geboden wordt. Ik heb vragen bij je verhaal.....
Maar los daarvan. Ik ben opgeleid in de zorg; elk teken dat lijkt op suicide plannen neem ik altijd serieus. Stel dat ik iets een keer niet serieus neem en het was wel serieus.....(maar. pm me niet, zoek een professional)
Daarom verwees ik ook naar de hulpverleners die hier voor zijn. Naar de zogeheten crisisdienst had Sjors je al verwezen; ik verwees naar het internet en bel platform wat er voor is. Ik heb zelf die gedachten ook wel gehad maar het lukt me om mijn gedachten weg te duwen en me achteraf te beseffen dat ik blij ben met mijn leven en dat het een momentopname was van me beroerd voelen. Als dat niet meer lukt en je hebt plannen in de richting van suïcide; bel dan, ga bij je moeder langs.....doe wat anders dan je plan uitvoeren......Succes!
---------- Toegevoegd om 19:08 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 19:06 ----------
+1
Ik nam je gedachten ook heel serieus. Ook al blijf ik vinden dat de hulpvraag van iemand met suicide plannen normaal gesproken echt wanhopig is en iemand echt alles al geprobeerd heeft. En iemand neemt dan elke strohalm aan die geboden wordt. Ik heb vragen bij je verhaal.....
Maar los daarvan. Ik ben opgeleid in de zorg; elk teken dat lijkt op suicide plannen neem ik altijd serieus. Stel dat ik iets een keer niet serieus neem en het was wel serieus.....(maar. pm me niet, zoek een professional)
Daarom verwees ik ook naar de hulpverleners die hier voor zijn. Naar de zogeheten crisisdienst had Sjors je al verwezen; ik verwees naar het internet en bel platform wat er voor is. Ik heb zelf die gedachten ook wel gehad maar het lukt me om mijn gedachten weg te duwen en me achteraf te beseffen dat ik blij ben met mijn leven en dat het een momentopname was van me beroerd voelen. Als dat niet meer lukt en je hebt plannen in de richting van suïcide; bel dan, ga bij je moeder langs.....doe wat anders dan je plan uitvoeren......Succes!
---------- Toegevoegd om 19:08 ---------- De post hierboven werd geplaatst om 19:06 ----------
+1
Dank je voor je wijze woorden Ymir. Vandaag nog een gesprek gehad met een collega arts van de huisarts die ik normaal gesproken heb. Het was een gesprek van een half uur maar de man was begripvol en we hebben het gehad over de mogelijkheid van antidepressiva. Ik gaf aan dat ik best angst heb om dat te slikken, maar hij kon me wat dat betreft best geruststellen. Met de moderne antidepressiva schijnen de bijwerkingen nogal mee te vallen vergeleken met de oude. Hij raadde me af om met de sint-janskruid door te gaan omdat volgens hem er nog te weinig wetenschappelijk onderzoek is gedaan naar de werking van deze kruiden op lange termijn.
Seroxat is genoemd. Met een milde dosering om met te beginnen.
" En ga nou niet op allerlei forums lezen over seroxat want iedereen heeft een eigen ervaring met antidepressiva. Sommige forumschrijvers willen de lezer bang maken met hun verhalen " sprak hij.
Ik ben nog aan het nadenken over het starten met antidepressiva maar hoewel hij me wel enigszins kon geruststellen blijf ik nog een beetje huiverig ivm het verslavingsgevaar. Maar goed, de meeste mensen slikken het tijdelijk geloof ik dus wellicht ben ik nu weer verkeerd bezig door opnieuw mezelf allerlei scenario's in te beelden ...
Anyway, na dit gesprek voel ik me iets beter. Maar het kan morgen zomaar maar weer totaal anders zijn hoewel ik toch voor mezelf mag hopen van niet. In ieder geval ga ik mezelf zeker niet opsluiten, de buitenlucht in en ook gewoon onder de mensen komen! Ondanks dat het me soms nog moeite kost om niet constant met m'n eigen gedachten bezig te zijn....
