Komt me allemaal erg bekend voor dit... Ong 2 jaar geleden ook begonnen met vage klachten, bleek na een hoop huisartsbezoeken dat ik Pfeiffer had. Kon niet meer trainen kon bijna niks meer want ik zat al aan de rand van depressie voordat ik Pfeiffer kreeg. Bovenop de Pfeiffer kreeg ik vervolgens ook tinnitus. Waarschijnlijk door de Pfeiffer icm met een hoop stress en misschien wel wat gehoorschade (door motorrijden)
Op dat moment stortte mijn wereld in, zelfmoord ben ik te laf voor (gelukkig maar) maar ik kon niet meer verder, op dat moment was voor mij mijn leven voorbij ik had Pfeiffer dus ik kon geen trap lopen, dit opzichzelf was al hel, toen kreeg ik nog ff tinnitus/oorsuizen een aandoening waar een gemiddeld mens aardig in zn achteruit wordt gezet. Ik d8 hier kom ik nooit meer uit Ik had geen keus meer ik moest aan de kalmeringsmiddelen + AD. Of voor de trein springen. Ik koos voor t eerste.
Het heeft toen een maand geduurd voordat ik weer wat gekalmeerd was en uiteindelijk hebben die middelen mijn leven gered en er was op dat moment ook geen andere optie en daar ben ik 99% van overtuigd want hoe meer je je gaat verdiepen in je problemen en oplossingen hoe zwaarder het wordt Je gaat lezen op internet, forums, mensen om je heen die zegt dit die zegt dat. Je huisarts werkt niet mee of heeft gewoon de know how niet en iedereen heeft een andere mening terwijl het antwoord voor mij gewoon simpel was. IK HAD RUST NODIG, maar dus niet alleen lichamelijke rust maar meer rust in mijn hoofd en me niet meer druk maken om mijn gezondheid eigenlijk helemaal nergens meer om omdat de ALLER ALLER grootste boosdoener stress is en het constante gepieker. En de enige manier was dus om mijn hersenen maar even plat te gooien met die middelen.
Je lichaam zal zich waarschijnlijk weer herstellen mits je geen ernstige aandoening onder de leden hebt. Ernstige dingen moet je uitsluiten en je bloed laten checken op virussen en dat soort gekke dingen maar als er niks uitkomt dan moet je de rit uitzitten en toch je rust pakken en als je die lichamelijke en geestelijke rust niet kunt vinden zonder medicijnen dan raad ik jou als ervaren persoon aan om dan toch te gaan voor een goede benzo zoals lorazepam icm met een ssri. Ikzelf neem paroxetine 20 mg per dag natuurlijk niet nu precies hetzelfde gaan nemen omdat ik dat zeg maar ik geef je wel aan wat voor mij gewerkt heeft.
Nu 1,5 jaar later is de Pfeiffer volledig weg. De tinnitus niet en dat blijft een struggle maar ik leef weer. Ik train, ik geniet weer en bovenal ik heb weer hoop en perspectief. Helaas slik ik de AD nog wel maar **** it. Heb er weinig bijwerkingen van en ik kap er wel mee als de tijd daar is de benzos houd ik makkelijk onder controle slik er nu af en toe een om de boel wat te kalmeren maar heb ze cker niet dagelijks nodig. De AD is een naar middel om mee te beginnen en om mee te stoppen daar waarschuw ik je wel voor maar als je het nog 3 weken hebt genomen valt er een soort kalmte doek over je heen en dat is heerlijk hahaha. T vervelende is om er nog eens af te komen maargoed dat zie je dan wel weer.
Mijn verhaal is eigenlijk best persoonlijk en niet iets wat ik graag deel maar ik hoop dat jij of iemand anders er wat aan heeft. Mijn advies aan jou is als er geen bijzondere dingen uit je checks komen dat je gewoon moet accpeteren dat je minimaal 1 jaar uit de roulatie bent, dit kan meevallen of tegenvallen maar je gaat hier uitkomen. Niet kunnen trainen is k*t maar er zijn ergere dingen in t leven. Ik ben er ook uitgekomen en denk niet dat je met mij had willen ruilen. Ik ben nu gewoon back en zie er zelfs beter uit dan ooit! 1 voordeel van al die stress is je vet smelt als sneeuw voor de zon
.
Je kunt het proberen zonder medicijnen maar van wat ik er van begrijp zit je al op je max.
suc6
over drie jaar kan ik een medisch onderbouwde reactie geven
