- Lid sinds
- 1 nov 2011
- Berichten
- 13.968
- Waardering
- 7.874
- Lengte
- 1m88
- Massa
- 93kg
- Vetpercentage
- 13%
Wat is sky opeens een held zeg
Ik zie het niet meer zitten
- Topic starter Benedicus
- Startdatum
- Recente activiteit Recente activiteit:
- Reacties 515
- Weergaven 30.098
- Volgers 59
Wat is sky opeens een held zeg
JurgenB1990
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 2 mei 2012
- Berichten
- 1.736
- Waardering
- 115
- Lengte
- 1m90
- Massa
- 101kg
- Vetpercentage
- 17%
Benedicus
Dutch Bodybuilder
- Lid sinds
- 18 dec 2013
- Berichten
- 561
- Waardering
- 33
- Lengte
- 2m05
- Massa
- 103kg
- Vetpercentage
- 16%
Ben net ook even buiten geweest. In het zonnetje. Doet wel een beetje goed ja. Afleiding zoeken is inderdaad een wijze raad, al is het maar even naar de Albert Heyn. Zeker onder de mensen blijven komen!!!
- Lid sinds
- 6 mrt 2007
- Berichten
- 4.224
- Waardering
- 366
- Lengte
- 1m85
Benedicus
Dutch Bodybuilder
- Lid sinds
- 18 dec 2013
- Berichten
- 561
- Waardering
- 33
- Lengte
- 2m05
- Massa
- 103kg
- Vetpercentage
- 16%
Sterkte man! Denk dat we maar effe beter hier niet kunnen posten want het is bepaald niet altijd helend voor je gemoed.
- Lid sinds
- 30 dec 2013
- Berichten
- 11.166
- Waardering
- 8.335
- Lengte
- 1m60
- Massa
- 62kg
- Vetpercentage
- 24%
FlemishPride
Cool Novice
- Lid sinds
- 1 sep 2011
- Berichten
- 211
- Waardering
- 6
- Lengte
- 1m87
- Massa
- 90kg
Eindelijk het topic gevonden waar ik mijn verhaal in kan doen. Jullie kunnen vinden dat ik schreeuw om aandacht ofz, maar ik typ gwn mijn verhaal hier. Het zal mee dienen als een soort opluchting en een manier om m'n frustratie en alles wat slecht is van me af te schrijven. Om het vooraf maar even te zeggen: met training heeft het niets tot weinig te maken.
Van nature ben ik altijd wel iemand geweest die negatief is ingesteld en veel piekert. Komt er nog eens bij dat ik een laag zelfbeeld heb en weinig zelfvertrouwen ook al lijk ik volgens velen een persoon die barst van het zelfvertrouwen.
Het heeft eigenlijk grotendeels te maken met mijn toekomst( en verleden). Momenteel zit ik in het tweede jaar journalistiek. Maar ik heb het helemaal gehad, ik wil er zo snel mogelijk weg. Ik heb echt het gevoel dat ik er gevangen zit. Professioneel en sociaal vlak. Sinds ik het middelbaar onderwijs verlaten heb, heb ik vaak het warme gevoel gemist. Nu is alles zo oppervlakkig, je bent een van de velen. Met mijn klas heb ik echt nauwelijks tot gewoon geen band. Het ligt ook aan mij, ik ga niet hun bestempelen als asocialen. Ik kan me er gewoon niet openstellen en zijn wie ik ben. Academisch liep het eerste jaar wel goed. Echter had ik de beslissing genomen om te stoppen omdat er weinig toekomst inzit en je als freelancer aan de slag moet. Ik had dit gezegd tegen mijn moeder, maar ze reageerde totaal anders dan ik had gehoopt... We hadden een felle discussie waarin toch beslist werd dat ik de opleiding moet afmaken onder het motto: zolang ge mer een diploma hebt. Ik had wel een idee wat ik anders wilde studeren, namelijk leraar geschiedenis. Dat ik een spraakgebrek heb - stotteren bij zenuwachtigheid en eigenlijk stotteren bij periodes- maakte het onmogelijk. Ge kunt niet praten dan, zei mijn moeder.
Maarja, met zware tegenzin de opleiding begonnen. Wel mocht ik naar de psycholoog gaan om zo het stotteren te verminderen. Goed, aanvankelijk deed ik stilaan meer moeite en wou ik best wel iets maken van de opleiding. Sociaal bleef school me buitengewoon tegenvallen, dat terzijde. Mijn rapport was een ramp. Het voelde echt klote aan, je deed veel moeite en dacht dat je iets kon. Vanaf toen werd het mij duidelijk, ik moest zo rap mogelijks stoppen met deze toekomstloze studie. Dat was in januari beslist dus het werden nog 6 maanden echt doorbijten... Tussendoor ook met de psycholoog moeten stoppen omdat het gewoon duur werd. Per keer moest mijn moeder 40 euro betalen en ik moest enkel mijn verhaal doen. Ik had tussen door ook stottermomenten. Erna yoga gedaan bij een vrouwenclub. Dat werd een grote grap...
De laatste tijd heb ik enorm veel gepiekerd over mijn toekomst. Wat als ik ook niet de capaciteiten heb van een leraar? Ernaast ben ik ook gwn niet 100% zeker of ik echt leraar wil worden, 40 jaar aan een stuk... Hell man, ik weet gewoon niet wat ik wil ! In deze periode had ik ook examens. Alleen kwamen de examens na de carnavalsperiode. Ik had me echt goed geamuseerd met carnaval. Het was eens fijn om niet altijd zo klote te voelen. Alleen kreeg ik een opflakkering van oude gevoelens voor een meisje waar ik 5-6 jaar geleden echt smoorverliefd op was. Een koppel zijn we niet geworden, maar we werden -naar mijn gevoel- erg close en smste echt veel met elkaar. In die tijd was ook mijn beste vriend helemaal gek van haar en heeft hij uiteindelijk haar hart gewonnen. Maar ook tijdens de relatie waren zij en ik nog dikke maatjes, haar vriend van mij ook nog. Maarja, in verloop van tijd versleet het contact... Het was helemaal gedaan toen ik iets vreselijks had gedaan... Dat is nu wel vergeven, we zagen elkaar nog wel af en toe maar ze zal nooit meer de echt close vriendin van me worden die ze 5 jaar geleden was. Tijden veranderen, we waren toen ook 15 jaar en nu 20 jaar... Die opflakkering kwam na een echt heldere droom, waar ik nog echt vaak over heb gedacht. Het leek wel of ik bezeten was door dat meisje. Ik zat constant naar haar FB te kijken, zelfs haar oude Netlog en Myspace en Hotmailprofiel... Haar neef is nu mijn beste vriend dus ik heb het verhaal gedaan aan hem. Je krijgt een te verwachten reactie horen, maar ja je hoopt stiekem op iets anders. Ik heb wel het gevoel hier overheen te zijn.
Maar vooral de toekomst en het sociaal vlak doen me buitengewoon neerslachtig voelen tot bijna lusteloos. Ik haal nergens voldoening uit of plezier. Ben al lang niet meer gaan trainen en heb het gevoel dat niets me meer plezier ofzo gaat geven. Ik weet dat ik dan een nieuwe hobby moet gaan zoeken, maar ik heb het gevoel dat je op 20jarige leeftijd eigenlijk niets meer kan beginnen. Voor muziek ben ik gewoon te oud, dat is iets dat je op vroegere leeftijd begint. En met sociaal vlak bedoel ik dat ik een echt close vriend mis met wie je echt lang kan bellen en die je begrijpt enz. En ook wel dat ik weinig vrienden heb. Zo zal ik nooit weten hoe het is om op vakantie te gaan met vrienden of naar een festival.
De enige momenten wanneer ik me gelukkig voel en minder klote is als ik kan zuipen en roken. Afgelopen zaterdag werd het me eens te meer duidelijk. Ben toch wel blij dat ik mezelf toch had geforceerd om te gaan, anders zat ik weer een hele dag thuis.
Zo, dit is even van me afgeschreven. Ik weet dat ik beter af ben dan de kindjes in Afrika en van het leven moet genieten, maar dit lukt me gewoon niet meer.
Van nature ben ik altijd wel iemand geweest die negatief is ingesteld en veel piekert. Komt er nog eens bij dat ik een laag zelfbeeld heb en weinig zelfvertrouwen ook al lijk ik volgens velen een persoon die barst van het zelfvertrouwen.
Het heeft eigenlijk grotendeels te maken met mijn toekomst( en verleden). Momenteel zit ik in het tweede jaar journalistiek. Maar ik heb het helemaal gehad, ik wil er zo snel mogelijk weg. Ik heb echt het gevoel dat ik er gevangen zit. Professioneel en sociaal vlak. Sinds ik het middelbaar onderwijs verlaten heb, heb ik vaak het warme gevoel gemist. Nu is alles zo oppervlakkig, je bent een van de velen. Met mijn klas heb ik echt nauwelijks tot gewoon geen band. Het ligt ook aan mij, ik ga niet hun bestempelen als asocialen. Ik kan me er gewoon niet openstellen en zijn wie ik ben. Academisch liep het eerste jaar wel goed. Echter had ik de beslissing genomen om te stoppen omdat er weinig toekomst inzit en je als freelancer aan de slag moet. Ik had dit gezegd tegen mijn moeder, maar ze reageerde totaal anders dan ik had gehoopt... We hadden een felle discussie waarin toch beslist werd dat ik de opleiding moet afmaken onder het motto: zolang ge mer een diploma hebt. Ik had wel een idee wat ik anders wilde studeren, namelijk leraar geschiedenis. Dat ik een spraakgebrek heb - stotteren bij zenuwachtigheid en eigenlijk stotteren bij periodes- maakte het onmogelijk. Ge kunt niet praten dan, zei mijn moeder.
Maarja, met zware tegenzin de opleiding begonnen. Wel mocht ik naar de psycholoog gaan om zo het stotteren te verminderen. Goed, aanvankelijk deed ik stilaan meer moeite en wou ik best wel iets maken van de opleiding. Sociaal bleef school me buitengewoon tegenvallen, dat terzijde. Mijn rapport was een ramp. Het voelde echt klote aan, je deed veel moeite en dacht dat je iets kon. Vanaf toen werd het mij duidelijk, ik moest zo rap mogelijks stoppen met deze toekomstloze studie. Dat was in januari beslist dus het werden nog 6 maanden echt doorbijten... Tussendoor ook met de psycholoog moeten stoppen omdat het gewoon duur werd. Per keer moest mijn moeder 40 euro betalen en ik moest enkel mijn verhaal doen. Ik had tussen door ook stottermomenten. Erna yoga gedaan bij een vrouwenclub. Dat werd een grote grap...
De laatste tijd heb ik enorm veel gepiekerd over mijn toekomst. Wat als ik ook niet de capaciteiten heb van een leraar? Ernaast ben ik ook gwn niet 100% zeker of ik echt leraar wil worden, 40 jaar aan een stuk... Hell man, ik weet gewoon niet wat ik wil ! In deze periode had ik ook examens. Alleen kwamen de examens na de carnavalsperiode. Ik had me echt goed geamuseerd met carnaval. Het was eens fijn om niet altijd zo klote te voelen. Alleen kreeg ik een opflakkering van oude gevoelens voor een meisje waar ik 5-6 jaar geleden echt smoorverliefd op was. Een koppel zijn we niet geworden, maar we werden -naar mijn gevoel- erg close en smste echt veel met elkaar. In die tijd was ook mijn beste vriend helemaal gek van haar en heeft hij uiteindelijk haar hart gewonnen. Maar ook tijdens de relatie waren zij en ik nog dikke maatjes, haar vriend van mij ook nog. Maarja, in verloop van tijd versleet het contact... Het was helemaal gedaan toen ik iets vreselijks had gedaan... Dat is nu wel vergeven, we zagen elkaar nog wel af en toe maar ze zal nooit meer de echt close vriendin van me worden die ze 5 jaar geleden was. Tijden veranderen, we waren toen ook 15 jaar en nu 20 jaar... Die opflakkering kwam na een echt heldere droom, waar ik nog echt vaak over heb gedacht. Het leek wel of ik bezeten was door dat meisje. Ik zat constant naar haar FB te kijken, zelfs haar oude Netlog en Myspace en Hotmailprofiel... Haar neef is nu mijn beste vriend dus ik heb het verhaal gedaan aan hem. Je krijgt een te verwachten reactie horen, maar ja je hoopt stiekem op iets anders. Ik heb wel het gevoel hier overheen te zijn.
Maar vooral de toekomst en het sociaal vlak doen me buitengewoon neerslachtig voelen tot bijna lusteloos. Ik haal nergens voldoening uit of plezier. Ben al lang niet meer gaan trainen en heb het gevoel dat niets me meer plezier ofzo gaat geven. Ik weet dat ik dan een nieuwe hobby moet gaan zoeken, maar ik heb het gevoel dat je op 20jarige leeftijd eigenlijk niets meer kan beginnen. Voor muziek ben ik gewoon te oud, dat is iets dat je op vroegere leeftijd begint. En met sociaal vlak bedoel ik dat ik een echt close vriend mis met wie je echt lang kan bellen en die je begrijpt enz. En ook wel dat ik weinig vrienden heb. Zo zal ik nooit weten hoe het is om op vakantie te gaan met vrienden of naar een festival.
De enige momenten wanneer ik me gelukkig voel en minder klote is als ik kan zuipen en roken. Afgelopen zaterdag werd het me eens te meer duidelijk. Ben toch wel blij dat ik mezelf toch had geforceerd om te gaan, anders zat ik weer een hele dag thuis.
Zo, dit is even van me afgeschreven. Ik weet dat ik beter af ben dan de kindjes in Afrika en van het leven moet genieten, maar dit lukt me gewoon niet meer.
Angelus
Gargantuan Beast
- Lid sinds
- 4 feb 2008
- Berichten
- 31.508
- Waardering
- 3.499
- Lengte
- 1m86
- Massa
- 100kg
- Vetpercentage
- 8%
http://www.youtube.com/watch?v=ujBjn1qeCLs
ben op mn 17 begonnen met gitaar en kon op een half jaar tijd al een shitload aan liedjes spelen
jack black had tot voor zn 22ste nog geen gitaar aangeraakt en nu:
http://www.youtube.com/watch?v=qR7U1HIhxfA
- Lid sinds
- 6 mrt 2007
- Berichten
- 4.224
- Waardering
- 366
- Lengte
- 1m85
- Lid sinds
- 14 nov 2007
- Berichten
- 943
- Waardering
- 42
- Lengte
- 1m73
- Massa
- 82kg
- Vetpercentage
- 12%
- Lid sinds
- 15 feb 2009
- Berichten
- 1.650
- Waardering
- 125
- Lengte
- 1m86
- Massa
- 40kg
- Vetpercentage
- 1%
Alsof er zeep in je oren zit en als je dan slikt? Dat heb ik al jaren, van geluidstrauma.
kan zijn dat er vocht in je oor zit.
Of je broeit iets op je luchtwegen
- Lid sinds
- 6 mrt 2007
- Berichten
- 4.224
- Waardering
- 366
- Lengte
- 1m85
Lichtelijk doof ja.
Klinkt als vocht / zeep in mn oor ja.
Laatst bewerkt door een moderator:
Eleiko
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 14 apr 2012
- Berichten
- 2.194
- Waardering
- 787
- Lid sinds
- 6 mrt 2007
- Berichten
- 4.224
- Waardering
- 366
- Lengte
- 1m85
Nee. dat heet last van je oor hebben.Dat heet leven
- Lid sinds
- 15 feb 2009
- Berichten
- 1.650
- Waardering
- 125
- Lengte
- 1m86
- Massa
- 40kg
- Vetpercentage
- 1%
Naar KNO arts gaan of huisdokter, of gewoon even afwachten.
Eleiko
Competitive Bodybuilder
- Lid sinds
- 14 apr 2012
- Berichten
- 2.194
- Waardering
- 787
Precies, en dat hoort gewoon bij het leven...
- Lid sinds
- 9 sep 2011
- Berichten
- 21.038
- Waardering
- 2.744
Ooooooo dan valt het allemaal reuze mee......
- Lid sinds
- 6 mrt 2007
- Berichten
- 4.224
- Waardering
- 366
- Lengte
- 1m85
Aankomende donderdag afspraak bij de psychiater. deze gaat met mij een intake doen betreffende ADHD/ADD Het is blijkbaar hoogstwaarschijnlijk iets waar ik al heel mijn leven mee rondloop. maar nooit echt op ben getest. Ik hoor het wel letterlijk van iedereen die ik ken dat ik ADHD zou kunnen hebben.
Dit zou voor een deel de mentale en lichamelijke onrust kunnen verklaren.
Dit zou voor een deel de mentale en lichamelijke onrust kunnen verklaren.
