Volg de onderstaande video samen om te zien hoe u onze site kunt installeren als een web-app op uw startscherm.
Notitie: Deze functie is mogelijk niet beschikbaar in sommige browsers.
De politie heeft vorig jaar 3.520 meldingen van fysieke kindermishandeling binnen gezinnen gekregen en ook de meldingen van psychische mishandeling pieken. Waarschijnlijk liggen de werkelijke aantallen nog hoger. Maar hoe herken je kindermishandeling nu als omgeving? En waar meld je het? Wij vroegen het aan Jan Geeroms van het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling en Laura Boeykens van het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW).
“Vaak is het voor de buitenwereld erg moeilijk om vast te stellen of een kind slachtoffer is geworden van mishandeling”, steekt Geeroms van wal. “Als je als omgeving, leerkracht, familie of vrienden onverklaarbare letsels zoals een blauw oog en blauwe billen ziet én het kind vertelt ook dat het thuis mishandeld wordt, dan kan je de kindermishandeling duidelijk vaststellen. Maar bij andere alarmsignalen is het vaak veel moeilijker om de diagnose te stellen.”
Dat bevestigt ook Laura Boeykens van het CAW. “Een kind dat plots extreem verandert qua gedrag, gedrag aanneemt dat niet strookt met zijn leeftijd zoals opnieuw duimzuigen of in de broek plassen, een ander idee heeft van wat aanvaardbaar gedrag is, bijvoorbeeld agressief gedrag stellen en denken dat dat de norm is, een kind dat zich in zichzelf keert, isoleert etc.; het zijn allemaal alarmsignalen die op kindermishandeling kunnen wijzen, maar ze kunnen evengoed een andere oorzaak hebben.”
Geeroms wijst er dan ook op dat er voorzichtig moet mee omgesprongen worden. “Er zijn weinig signalen die onomstotelijk leiden tot de diagnose van kindermishandeling. Al is het als omgeving wel belangrijk om er aandacht voor te hebben, want hoe vroeger kindermishandeling voorkomen of gestopt wordt, hoe minder schade kinderen oplopen en hoe meer kansen op herstel er in het gezin zijn. En als familie, vrienden of kennissen heb je veel meer inkijk in de beslotenheid van het gezin dan wij als hulpverleners. Zo verhogen bijvoorbeeld alcohol- of druggebruik bij de moeder of vader, psychische problemen bij een van de ouders en een echtscheiding het risico op kindermishandeling. Dat zijn ook dingen waar de omgeving vaak meer zicht op heeft.”
Psychisch geweld is bovendien vaak nog moeilijker te herkennen als omgeving. “Bij psychisch geweld krijgt een kind of jongere voortdurend verwijten of denigrerende opmerkingen naar zijn hoofd geslingerd, wat erge gevolgen kan hebben voor het kind. Het zelfbeeld verbrokkelt, het kind denkt dat het niets kan, durft vaak niet voor zichzelf op te komen omdat het denkt dat niemand hem gaat geloven of dat het zijn fout is waardoor het voor de buitenwereld erg moeilijk is om erachter te komen. Ook hier kan je proberen te kijken naar het gedrag van zowel de ouders als het kind. Verwijten zij ook snel andere mensen? Schieten ze snel in de verdediging?” Al wijst Geeroms er ook op dat die gezinnen vaak net weinig contact hebben met hun omgeving. “Veel van de ouders die bij ons aangemeld worden, hebben weinig contact met familie of vrienden waardoor het nog moeilijker wordt om inkijk te krijgen in het gezin of als omgeving steun te bieden aan het kind.” Want die steun is volgens hem enorm belangrijk. “We merken bij gezinnen die het moeilijk hebben en steun vinden bij hun omgeving, dat de situatie zich vaak verbetert of grotere problemen voorkomen kunnen worden. De omgeving heeft dus een heel beschermende factor, en zeker kinderen kunnen enorm veel hebben aan de steun van een familielid, leerkracht of vriend.”
Stel dat je een vermoeden hebt van kindermishandeling, dan kan je volgens Geeroms het best eerst contact opnemen met 1712, de hulplijn bij vragen over elke vorm van geweld of misbruik. “Bij 1712 gaan ze vragen naar de situatie en proberen in te schatten welke stappen er het best ondernomen worden. Zo kunnen zij de situatie melden aan het Vertrouwenscentrum Kindermishandeling, het Centrum Algemeen Welzijnswerk (CAW), het Centrum voor leerlingenbegeleiding (CLB) etc. Maar in sommige situaties is het zinvoller dat de melder eerst praat met het gezin, het kind of de huisarts. Dat is vaak al een signaal voor de ouders zelf om naar hulpverlening op zoek te gaan. Bij 1712, het eerste meldpunt dus, kan dit besproken worden. Zij zullen ook bespreken of de politie ingeschakeld moet worden of niet.”
@Arminius is wel wakker danNPO 2
STRAKS
23:05 - 00:35
![]()
Val van een vrouwenbelager
Filmproducent Harvey Weinstein misbruikte decennialang vrouwen. Door zijn machtspositie in Hollywood leek hij onschendbaar, tot zijn slachtoffers gezamenlijk naar buiten traden. In deze documentaire doen ze hun verhaal.www.tvgids.nl
De schikking van 25 miljoen dollar om bijna elke rechtszaak te beëindigen tegen Harvey Weinstein en het bestuur van zijn voormalige filmstudio, doet hier en daar stevig de wenkbrauwen fronsen.
Harvey Weinstein en de leiding van zijn failliete filmstudio treffen een miljoenenschikking met tientallen vermeende slachtoffers van de filmproducent. Het gaat volgens betrokken advocaten om meer dan dertig actrices en voormalige medewerkers van Weinstein. De schikking moet een einde maken aan vrijwel alle civiele rechtszaken tegen Weinstein en zijn voormalige bedrijf. Er is een bedrag mee gemoeid van 25 miljoen dollar (ruim 22 miljoen euro). Achttien van de vermeende slachtoffers zouden 6,2 miljoen dollar met elkaar delen. Het overige bedrag is gereserveerd voor eventuele toekomstige eisers.
De schikking moet nog goedgekeurd worden door de rechtbank, maar als die instemt, hoeft Weinstein zelf niets te betalen. The New York Times schrijft dat verzekeringsmaatschappijen de kosten dekken voor de Weinstein Company, de inmiddels opgedoekte filmstudio van Weinstein. Ook hoeft de gevallen filmproducent geen schuld te bekennen
Thomas Giuffra, advocaat van een van de slachtoffers die niet akkoord zijn gegaan met de schikking, is niet te spreken over de deal. Hij noemt hem zelfs verontrustend, omdat er veel geld naar de voormalig studiobaas zelf gaat. “Het is schokkend dat het bedrag dat niet wordt toegewezen aan de huidige eisers wordt overgeheveld naar Weinstein om zich te verdedigen tegen eventuele nieuwe claims in de rechtbank.”
Hij snapt wel dat een aantal andere slachtoffers wel akkoord gaat. “Veel slachtoffers zijn door dit proces emotioneel verwoest en leeggelopen. Ze hebben de kracht niet meer om door te gaan. Maar deze regeling biedt geen oplossing.”
Rebecca Goldman van Time’s Up, een beweging tegen seksueel misbruik in Hollywood waarmee ze inmiddels meer dan 22 miljoen dollar ophaalde, noemt de schikking een groot probleem. “Dit is niet meer dan een symptoom van een problematisch, kapot systeem dat machtige misbruikers bevoorrecht ten koste van slachtoffers”, stelt ze.
Actrice Emily Ratajkowski maakte dan weer op de rode loper heel duidelijk dat zij walgt van de deal die Weinstein maakte. Kort nadat het nieuws bekend was geworden, verscheen de Gone Girl-actrice bij de Hollywood-première van Uncut Gems met de tekst ‘f**k Harvey’ op haar arm.
Weinstein moet op 6 januari alsnog voorkomen in een strafrechtelijke zaak. Daarin ontkent hij de beschuldigingen dat hij in 2013 een vrouw in een hotelkamer in Manhattan heeft verkracht en in 2006 op gewelddadige wijze een andere vrouw seksueel heeft misbruikt. Ook is zijn borgtocht verhoogd met een miljoen tot in totaal vijf miljoen dollar.
De ironie dat hij zonder probleem op zo'n antisemitische poster zou passen. (nee, niet alleen van de nazi's)
In een exclusief interview met Paris Match trekt de controversiële regisseur Roman Polanski (86) hard van leer tegen Valentine Monnier (63), die hem van verkrachting beschuldigt, en de media, die hem naar eigen zeggen al jarenlang zwartmaken. “Het is mijn familie die de prijs betaalt”, klinkt het.
Nadat Roman Polanski in 1977 al beschuldigd werd van de verkrachting van de 13-jarige Samantha Geimer, trad onlangs nog een vrouw naar voren. Het voormalige model Valentine Monnier zegt dat de regisseur haar in 1975 in Gstaad verkrachtte, maar dat ontkent de man fel in een interview met Paris Match. “Ik kan me haar nauwelijks herinneren, en ik heb zeker geen herinnering van wat ze zegt, want het is gewoon niet waar. Ik ontken het met klem. Haar gezicht op de gepubliceerde foto’s komt me bekend voor, maar dat is het dan ook.”
Dat hij haar ook geslagen zou hebben, vindt hij een absurde bewering. “Dat is een waanidee”, klinkt het. “Ik sla geen vrouwen! De beschuldiging van verkrachting alleen zorgde ongetwijfeld niet langer voor voldoende sensatie, dus was het nodig om een laagje toe te voegen.” En hij trekt de details van haar verhaal ook in twijfel: “Ze vertelt aan de krant ‘Le Parisien’ dat ik haar in de stoeltjeslift gevraagd zou hebben: ‘Do you want to f**k?’ Waarom in het Engels? En ze noemt drie van mijn vrienden als getuigen: mijn assistent Hercules Bellville, Gérard Brach en zijn vrouw Elizabeth. De eerste twee zijn dood. Handig, want ze kunnen haar beweringen niet langer bevestigen of weerleggen. En de krant kon mevrouw Brach niet vinden.”
De journalist van Paris Match wil vervolgens weten of de regisseur zichzelf een slachtoffer voelt. “Al jarenlang probeert men van mij een slachtoffer te maken”, antwoordt Polanski. “Ik raakte gewend aan de laster. Mijn huid is verdikt, verhard als een schelp. Maar voor mijn kinderen en mijn vrouw Emmanuelle is het verschrikkelijk. Voor hen spreek ik. Ze lijden enorm. Ze worden beledigd en bedreigd op sociale media. De kinderen verbergen het voor me om me te beschermen, maar Emmanuelle vertelt het me. Natuurlijk, ik ben verantwoordelijk”, geeft hij vervolgens toe. “In 1977 maakte ik een fout, en het is mijn familie die bijna een halve eeuw later de prijs betaalt. De media neemt elke nieuwe valse beschuldiging aan, ook al is ze absurd en zonder inhoud, omdat ze daardoor dat verhaal nieuw leven kunnen inblazen. Het is als een vloek die terugkomt en waar ik niets tegen kan doen.”
How Australia’s highest ranking Catholic, George Pell, was brought to justice
The conviction of Cardinal George Pell for sexual offences against two teenage boys was suppressed by the court. Now the story of what happened to them can be told. For the first time, those central to the case speak out to Four Corners’ reporter Louise Milligan.
Afgelopen weekend gaf Harvey Weinstein (67) vanop zijn ziekenhuisbed een exclusief interview aan de New York Post. De gewezen filmproducent, die door meer dan tachtig vrouwen van seksueel misbruik beschuldigd wordt, wilde zo aantonen dat hij wel degelijk gezondheidsproblemen heeft. Maar het waren vooral zijn uitspraken vol zelfmedelijden die de aandacht trokken.
Het was al meer dan een jaar geleden dat Harvey Weinstein nog eens met de pers gesproken had. Sinds hij in beschuldiging gesteld werd van verkrachting en seksueel misbruik, verdween hij bijna helemaal uit het publieke leven. Enkel op hoorzittingen, in afwachting van zijn proces dat op 6 januari begint, wordt hij nog gezien. Het is op zo’n recente hoorzitting dat de voormalige filmproducent met een wandelrekje en ondersteund door bodyguards gefotografeerd werd. Het resultaat van een auto-ongeluk in augustus, beweerde Weinstein, maar critici vonden dat hij enkel medelijden probeerde op te wekken. Daarom gaf hij een interview met de New York Post. Een dag eerder had Weinstein een drie uur durende operatie aan zijn ruggengraat laten uitvoeren, en hij wil bewijzen dat hij zijn gezondheidsproblemen niet overdrijft. “Dit was een belangrijke operatie”, klinkt het vanuit de luxe ziekenhuiskamer in New York, met marmeren badkamers, Italiaans linnen en privé-kok. Het enige dat de illusie van een chique hotel doorprikt, is de enkelband die ostentatief naast zijn ziekenhuisbed ligt.
Echt veel zin heeft Weinstein, die er volgens de journalist bleek en vermoeid uitziet, niet in het interview. Vragen over de rechtszaak en de beschuldigingen die tegen hem lopen, zijn uit den boze. Wanneer een vraag gesteld wordt die hem niet bevalt, dreigt Weinstein ermee om het interview vroegtijdig te beëindigen. Maar over zichzelf wil hij wél praten. “Ik voel me als de vergeten man”, mijmert de filmproducent vol zelfmedelijden. “Ik heb meer films gemaakt die geregisseerd waren door vrouwen en die over vrouwen gingen dan eender welke filmmaker, en dan heb ik het over dertig jaar geleden. Dan heb ik het niet over nu, nu het plots in de mode is. Ik deed het eerst! Ik was de pionier!” klinkt het trots. “Maar dat werd allemaal uitgewist omwille van wat er gebeurde. Mijn werk is vergeten.”
Dat steekt, zegt Weinstein: “Ik wil dat deze stad erkent wie ik was in plaats van wie ik geworden ben.” En dat hij een grote meneer was, daar heeft hij genoeg voorbeelden van. Zo haalt hij onder meer Gwyneth Paltrow aan. “In 2003 kreeg Gwyneth Paltrow 10 miljoen dollar om de film ‘View from the Top’ te maken”, herinnert Weinstein zich. “Ze was daarmee de best betaalde vrouwelijke acteur in een onafhankelijke film. Beter betaald dan alle mannen.” Opvallend: diezelfde goed betaalde actrice beweert dat Weinstein haar in 1994, toen ze 22 jaar oud was, onder valse voorwendselen naar zijn hotelkamer lokte en probeerde haar te masseren. Ze kon ontkomen en vertelde over het voorval aan haar toenmalige partner Brad Pitt. En jaren later was Gwyneth een van de eerste actrices die telefonisch over haar aanvaring met Weinstein getuigde aan The New York Times, en zo een sneeuwbaleffect veroorzaakte voor andere slachtoffers.
Maar er is meer. Weinstein praat trots over zijn inzet voor goede doelen en sociale problemen. Zo herinnert hij zich dat Madonna hem eens uitnodigde om de documentaire ‘Paris is Burning’ te gaan zien, over de balcultuur in New York waar ook onder meer homo- en transgendergemeenschappen bij betrokken zijn. “Ik begreep het feestelijke karakter van de film en kocht meteen de distributierechten”, pocht de filmproducent. “Hetzelfde is waar voor ‘Transamerica’. Felicity Huffman kreeg er zelfs een Academy Award voor”. Dat klopt echter niet: hoewel Huffman genomineerd werd voor een Oscar, kon ze die niet verzilveren. Maar het kan Weinstein niet deren: “Dit was een bedrijf dat sociale problemen aanpakte en aan de kaak stelde”, klinkt het.
“Kijk: ik heb een succes van mezelf gemaakt”, besluit Weinstein. “Ik had geen geld, en ik bouwde een serieus imperium op met Miramax. Daarna besloot ik om ook iets terug te doen. Als je je herinnert wie ik toen was, dan trek je misschien ook wat van de recente dingen in twijfel.”
Minstens 175 minderjarigen zijn tussen 1941 en 2019 het slachtoffer geworden van seksueel geweld van leden van de ultraconservatieve priestercongregatie Legionairs van Christus. Oprichter Marcial Maciel zou zelf zeker zestig minderjarigen misbruikt hebben. Dat blijkt uit een intern rapport van de organisatie.
De daden werden gepleegd door 33 priesters en diakenen. De Mexicaanse stichter van de orde, Marcial Maciel, misbruikte zelf zeker zestig minderjarigen, aldus het rapport. Dat werd opgesteld door een commissie die in juni werd opgericht. In de grote meerderheid van de gevallen gaat het om adolescente jongens tussen de 11 en 16 jaar.
Verder blijkt nog dat 18 van de 33 religieuzen die misbruik hebben gepleegd, nog steeds deel uit maken van de congregatie. Ze mogen echter geen taken meer uitvoeren waarbij ze in contact komen met minderjarigen.
Van de 33 daders zijn 14 zelf ooit misbruikt door de legionairs. Daarom spreekt het rapport van “misbruikketens”, waarbij “een slachtoffer van een legionair op termijn op zijn beurt een agressor wordt”. “In die zin is het symbolisch dat 111 minderjarige slachtoffers die misbruikt zijn in de congregatie het slachtoffer zijn van Maciel, van een van zijn slachtoffers of een slachtoffer van zijn slachtoffers.”
De commissie vermoedt dat het aantal slachtoffers nog hoger ligt. Al jaren duiken er beschuldigingen op over pedofilie bij de priestercongregatie in verschillende landen, met name in de Verenigde Staten, Chili en Duitsland.
De Legionairs van Christus, die in verschillende landen educatieve centra hebben, bevestigen dat er vooruitgang is geboekt in een proces van “herstel en verzoening” met 45 slachtoffers. Dat proces willen ze nog uitbreiden naar andere slachtoffers.
