Overigens kan je als moslim/christen/boeddhist etc. dacht ik niet perfect zijn. Je kunt ernaar streven, er proberen naar te leven maar het bereiken zou een teken van hoogmoed zijn. Binnen welke religie dan ook is deze perfectie slechts voorbehouden aan de God zelf, althans zo begrijp ik het. Het geeft dan ook niet om fouten te maken, het is als een weg die naar een betere versie van jezelf dient te leiden, als je daarvoor in bent. Van deze weg afraken is menselijk. Er weer op geraken en daarmee in gedrag aantonen dat je verleidingen/ fouten etc. kunt weerstaan is wat een goed gelovige doet. Alleen als ik zou zeggen dat heb je goed gedaan, wordt er waarschijnlijk direct bij gezegd met de hulp en kracht van God. En dat gaat mij te ver. Daarmee ontsla je jezelf van een bepaald zelfvertrouwen of zelfrespect, en is het veel te veel willekeur (mijns inziens).